ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ SOLARIS-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΡΙΣΤΟΦ ΚΙΣΛΟΦΣΚΙ Η ΜΠΛΕ ΤΑΙΝΙΑ

Δεκ 08, 2013 Κινηματογράφος 0

ΤΡΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ Η ΜΠΛΕ ΤΑΙΝΙΑ

Η Κινηματογραφική Λέσχη Solaris συνεχίζει τις προβολές της στο αφιέρωμα στον Κριστόφ Κισλόφσκι. Στο Café Baazaar, Παπαμάρκου 34, ακριβώς πίσω από την πλατεία Άθωνος, ξεκινάει από την Τρίτη 10/12/2013 η τριλογία με τα «Τρία χρώματα», με την «Μπλε» ταινία (1993).

Αυτή η ταινία βγάζει έξω την ένταση, την οποία είναι σχεδόν αδύνατον να την εκφράσεις με λόγια. Η Ζυλιέτ Μπινός είναι ίσως η μοναδική που θα μπορούσε να πάρει αυτό το ρόλο, επιζεί από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και απαιτεί να πάρει πίσω τη ζωή του άντρα της, ενός ανερχόμενου μουσικοσυνθέτη, και της κόρης της, άλλωστε την έχουμε ξαναδεί σε ανάλογους ρόλους με πολλή μεγάλη επιτυχία. Έχουμε λοιπόν μια ταινία όπου εικονοποιείται η καταστροφή, χωρίς να υπάρχουν οι διάλογοι που θα μας οδηγούσαν, μέσα από τις αντιθέσεις, σε αυτό το συναίσθημα. Αντί αυτού έχουμε πολύ απλές δράσεις. Η θλίψη είναι τόσο μεγάλη που η ηρωίδα δεν μπορεί να κλάψει. Ο πόνος λέγεται μόνο με τη γλώσσα του σώματος, τα χείλη, τις κινήσεις, τις απλές χειρονομίες της.

Θέλει να φύγει και ο συνεργάτης του άντρα της τη βοηθά να μπορέσει να βρει τα λεφτά για να ολοκληρώσει τη δικάσιμο διαδικασία. Οι μνήμες, τα πράγματα, όλα την πληγώνουν. Ο εσωτερικός της λόγος την οδηγεί στη διαδικασία της επούλωσης των τραυμάτων και της κάθαρσης. Το μπλε χρώμα μας οδηγεί στη θλίψη, όμως αυτή η αντιστοιχία δεν είναι εύκολα προσδιορίσιμη και κυριαρχεί το απροσδιόριστο. Απροσδιόριστη είναι και η διαδικασία της κάθαρσης, ενώ το μπλε χρώμα είναι ένα σύμβολο που επαναλαμβάνεται για να μπει στη διαδικασία της σημασιοδότησης. Με αυτό τον τρόπο φτάνουμε στην ελευθερία του ατόμου, στο πρώτο τρίπτυχο της γαλλικής σημαίας ή του στόχου της γαλλικής αστικής επανάστασης.

Το σημαντικότερο είναι ότι ο Κισλόφσκι δε θεωρεί τίποτε δεδομένο. Δεν καθοδηγεί, αλλά μας δείχνει έναν τρόπο να ερμηνεύσουμε τα συναισθήματα, να ξεφύγουμε από καταναγκασμούς, να βρούμε, τελικά, τον εαυτό μας. Προσεγγίζει το δυτικό κόσμο με μια διάθεση ανατολίτη, με το βίωμα να έχει την πρωταρχική θέση και να είναι ο καταλύτης για να δρομολογηθούν οι διαδικασίες μέσα στο κοινωνικό πεδίο. Σημεία της ταινίας θα μας οδηγήσουν στις άλλες δύο ταινίες, η συνέχειά τους θα υπάρχει στις άλλες, έτσι ώστε η τριλογία να έχει το νόημα της τριλογίας και όχι μιας απλής συνέχειας.

Την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013, στις 8.00 μμ, στο Café Bazaar, Παπαμάρκου 34, πίσω από την πλατεία Άθωνος, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, συνδυάζουμε τον καφέ ή το ποτό μας με την προβολή της ταινίας, αλλά και την κουβέντα που ακολουθεί με το κοινό. Την κουβέντα συντονίζει ο Γιάννης Φραγκούλης, κριτικός του κινηματογράφου και θεωρητικός του ενιαίου παραστατικού χώρου, για να μπούμε μέσα στα άδυτα του ψυχικού μας κόσμου, μέσα από μια ασυνείδητη διαδικασία. Παρακαλούμε το κοινό να έρθει στην ώρα του για να προλάβει να ολοκληρωθεί το σερβίρισμα πριν να αρχίσει η προβολή της ταινίας.