19ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μαρ 06, 2017 Κινηματογράφος 0

3-12 Μαρτίου 2017

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Τα ντοκιμαντέρ τους προβάλλονται σήμερα στο 19^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Λίγο πριν τις προβολές, Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες, τα πρόσωπα της μέρας, μας μιλούν για τις ταινίες τους:

«78/52», Αλεξάντρ Ο. Φιλίπ

«Δε θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το «Ψυχώ». Κατά έναν περίεργο τρόπο, νιώθω σαν να είχα πάντα μια οικειότητα με αυτή την ταινία. Αυτό για να πω την αλήθεια με λυπεί λιγάκι και ζηλεύω όσους θυμούνται με ακρίβεια το πώς έζησαν το σοκ της σκηνής του ντους για πρώτη φορά. Οι γονείς μου μού επέτρεπαν να βλέπω οτιδήποτε από πολύ νεαρή ηλικία, συμπεριλαμβανομένου και των ταινιών τρόμου, οπότε το «Ψυχώ» δεν ήταν εκτός ορίων. Εάν μου είχαν απαγορεύσει να το δω, φαντάζομαι θα θυμόμουν ξεκάθαρα την πρώτη φορά που είδα την εμβληματική σκηνή του ντους».

«A greek winter»,   Ίνγκεμπορχ Γιάνσεν

«Ανυπομονώ για την προβολή του ντοκιμαντέρ μου στο μέρος όπου γυρίστηκε, τη Θεσσαλονίκη, αλλά φοβάμαι και λίγο. Απεικόνισα ανθρώπους και καταστάσεις σωστά; Μετέφερα σωστά τις απόψεις των χαρακτήρων; Πώς θα φανούν οι φωνές και τα βρισίδια; (Προς έκπληξή μου, πολλοί Ολλανδοί και άλλοι βόρειοι θεατές πήραν τις φωνές πολύ στα σοβαρά, υπερβολικά σοβαρά θα έλεγα. Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδράσουν οι Έλληνες). Γενικά ελπίζω οι Έλληνες να αναγνωρίσουν και να απολαύσουν αυτήν την απεικόνιση της σύγχρονης ελληνικής καθημερινότητας -και είμαι ανοικτή σε κριτική και συζήτηση- γι’ αυτό άλλωστε γίνονται και τα ντοκιμαντέρ».

«Zooland», Πάρι Ελ-Καλκίλι

«Ακούγοντας τους ανθρώπους, τις ιστορίες τους και τον τρόπο που μιλούν, μπορείς να αντιληφθείς πως δεν αντι-/δρουν στις δυνάμεις γύρω τους. Γίνονται δημιουργοί με τον τρόπο που μιλούν. Το χιούμορ μπορεί να είναι μια μορφή αντοχής και ανατροπής. Το να δώσω έμφαση στα χιουμοριστικά στοιχεία κατά το μοντάζ ήταν μια συνειδητή απόφαση να υπερνικηθούν τα κοινωνικά τείχη-ανεξάρτητα από το αν είναι αόρατα ή φτιαγμένα από τσιμέντο».

«Η μεγάλη ουτοπία», Φώτος Λαμπρινός

«Το ντοκιμαντέρ είναι μυθοπλασία με άλλα μέσα. Έτσι, που η χρήση αρχειακού υλικού, όπως στην ταινία μου «The great utopia», επιτείνει το ενδιαφέρον ως προς τη μυθοπλαστική χρήση των τεκμηρίων, αφηγούμενο μιαν ιστορία άγνωστη με  αρχή μέση και –δυστυχώς- τέλος. Πολύ δε περισσότερο, όταν η «ιστορία» αυτή, συμπυκνώνει σε μίαμιση ώρα την ουσία ενός ολόκληρου αιώνα: του εικοστού. Μόλις πέθανε ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ezio Mauro, έγραψε στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica: «Με το θάνατο του Φιντέλ τέλειωσε οριστικά ο εικοστός αιώνας και από τη «ρεβολουσιόν», απέμεινε μόνο η εικονογραφία». Ένα μέρος αυτής της εικονογραφίας είναι και η ταινία μου “The great utopia”».

«The snake charmer», Νίνα Μαρία Πασχαλίδου

«Ο σεξισμός στο Bollywood υπήρχε επί πολλά χρόνια. Παλιότερα με πολύ εμφανή τρόπο. Προβάλλονταν βιασμοί γιατί η σεξουαλικά καταπιεσμένη ινδική κοινωνία, είχε την ανάγκη να δει γυμνό. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια γίνεται μία προσπάθεια να αλλάξει ο στερεοτυπικός, υποτιμητικός τρόπος προβολής της γυναίκας, και μέσα από το mainstream σινεμά, αλλά και χάρη στον ανεξάρτητο κινηματογράφο».

«Σινέ Θησείον», Μαρία Ντούζα

«Νομίζω ότι αυτό που κάνει ιδιαίτερο το Σινέ Θησείον στα μάτια των ξένων μέσων αλλά και γενικότερα των επισκεπτών, είναι η ξεχωριστή τοποθεσία του στους πρόποδες του βράχου της Ακρόπολης. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο θεατής βλέπει την ταινία και αν σηκώσει λίγο τα μάτια του, έχει στο οπτικό του πεδίο και την Ακρόπολη φωτισμένη».

«Βυζιά», Ανιές Σκλάβου, Στέλιος Τατάκης

«Η επιλογή μας να υμνήσουμε το γυναικείο στήθος, έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα βυζιά όλοι τα θαυμάζουμε, τα σκεφτόμαστε, μας απασχολούν, αλλά σπάνια μιλάμε πραγματικά γι’ αυτά, σε πλαίσιο διαφορετικό απ’ αυτό του Έρωτα και της Ασθένειας. Θελήσαμε να αφήσουμε τα ίδια τα βυζιά να μας μιλήσουν, να μας πουν την ιστορία τους: θηλασμός, μητρότητα, καρκίνος, πάθος, ερωτισμός, προσπαθήσαμε να βάλουμε στο ντοκιμαντέρ μας όσα περισσότερα έχουν να κάνουν με το γυναικείο στήθος».

Γιάννης Φραγκούλης

• Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης