ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2013-ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ

Νοέ 02, 2013 Κινηματογράφος 0

54 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ

Καλό μήνα είπαμε, όσοι είμαστε στη Θεσσαλονίκη, μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα, την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου 2013, αφού είδαμε πρώτα ένα μικρό θέατρο του παραλόγου. Μιλάμε για την τελετή έναρξης του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στην οποία οι μόνοι που επιβίωσαν ήταν ο Πρόεδρος του Φεστιβάλ και Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Μπουτάρης, και ο Διευθυντής του Φεστιβάλ, Δημήτρης Εϊπίδης. Επέζησαν για να δεχτούν τον Jim Jarmusch (Τζιμ Τζάρμους) του οποίου η ταινία παίχτηκε στην έναρξη του Φεστιβάλ. “Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί” (“Only lovers left alive”), ο τίτλος της ταινίας που έχει πολλά να μας πει και για την τελετή που παρακολουθήσαμε. Γιατί μόνο οι εραστές του κινηματογράφου επέζησαν.

Το πρώτο που έχουμε να πούμε είναι ότι είχαμε μια παρουσιάστρια πολύ άτολμη, αρκετά τρακαρισμένη, αλλά “γήινη”. Το ξέρουμε, έχουμε πλέον ξεφύγει από αυτό το κοσμοπολίτικο και υπέρλαμπρο των διοργανώσεων, πριν να αναλάβει Διευθυντής ο Δημήτρης Εϊπίδης, κάτι που δεν είχε να κάνει ούτε με τον κινηματογράφο, ο οποίος είναι μια λαϊκή τέχνη, ούτε με τον ελληνικό κινηματογραφικό χώρο, ο οποίος δε θυμίζει καθόλου το Χόλιγουντ. Ευτυχώς ξεφύγαμε από αυτό τον παραλογισμό και βουτήξαμε, από τις πρώτες διοργανώσεις, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Εϊπίδη, σε ένα κινηματογραφόφιλο περιβάλλον, κάτι με το οποίο είμαστε εξοικειωμένοι, κάτι που είναι επίσης η πραγματικότητα. Μόνο για αυτό η εποχή Εϊπίδη μπορεί να περηφανεύεται ότι πρόσφερε πολλά.

Η φετινή διοργάνωση, η 54η χρονιά που γίνεται το Φεστιβάλ, είχε τα παράξενά της. Δεν περιμέναμε να μας κάνει την τιμή να έρθει ο Υπουργός Πολιτισμού. Αυτό είναι σίγουρο. Μας έστειλε όμως τον Υφυπουργό του, με αρμοδιότητα στον αθλητισμό, ο οποίος έβγαλε ένα λόγο της δεκάρας, είτε για να ξεπετάξει αυτή την υποχρέωση, την παρουσία του στο Φεστιβάλ, είτε γιατί δεν μπορεί να μιλήσει διαφορετικά. Ήταν εντελώς εκτός γενικού κλίματος που υπήρχε στο Φεστιβάλ την περασμένη χρονιά και που υπάρχει και τη φετινή.

Η πιο κωμική και τραγική συγχρόνως σκηνή είναι η ομιλία ενός συμβούλου του Πρωθυπουργού, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά του, πρώην δημοσιογράφου, συγγραφέα και καθηγητή Πανεπιστημίου, έτσι τουλάχιστον μας συστήθηκε. Κατ’αρχήν μας διαβεβαίωσε ότι έχουμε την υποστήριξη του Σαμαρά. Από αυτή τη στιγμή άρχισαν τα γέλια του κοινού, τα οποία δεν τον πτόησαν καθόλου, αντίθετα έδειξε να καταλαβαίνει την αντίδρασή του, συνέχισε όμως να λέει αρλούμπες. Μια μικρή διάλεξη για το τι σημαίνει φεστιβάλ, τι είναι ο κινηματογράφος, την οποία έπρεπε να την υποστούμε διότι, όπως είπε, “αυτά τα πράγματα πρέπει να λέγονται, είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου”. Αυτό το βλακώδες κλίμα το έσπασε κάποιος από το ακροατήριο που είπε δυνατά ότι δεν ήρθαμε να ακούσουμε αυτόν αλλά τον Τζάρμους. Ο υπάλληλος του Πρωθυπουργού δεν πτοήθηκε, ξεδίπλωσε όλη τη βλακεία του, δικαιολόγησε το μισθό του και αποχώρησε, χωρίς ευτυχώς να χαλάσει την ευχάριστη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην αίθουσα.

“Πριν να κάνω σοβαρές δηλώσεις…”, με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος του Φεστιβάλ την ομιλία του. Ο Γιάννης Μπουτάρης κατάφερε με μια φράση να κριτικάρει, να ξεμπροστιάσει και να τελειώσει τους πολιτικούς της δεκάρας, και να πει αυτό που πίστευε. Είναι σινεμαδάκιας, το Φεστιβάλ είναι σαν τη φόρμουλα, αγώνας δρόμου από όπου βγαίνουν νέες ιδέες. Αυτό είναι με δύο λόγια! Αυτό έκανε ο Εϊπίδης τόσα χρόνια, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμα μια δήλωση του Μπουτάρη που διαβάσαμε σε έντυπο της Θεσσαλονίκης: ο Δήμαρχος δεν πρέπει να μείνει Πρόεδρος του Φεστιβάλ, μια δήλωση που τον τιμά και που δείχνει την τάση του να δέχεται την εξέλιξη ενός θεσμού.

Αυτή η εξέλιξη είναι που χαρακτηρίζει το έργο του Δημήτρη Εϊπίδη: Νέοι Ορίζοντες, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Φεστιβάλ του Τορόντο, Φεστιβάλ του Ρέκιαβικ, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ιρανικός κινηματογράφος, εθνικές κινηματογραφίες, είναι ο άνθρωπος που μας έμαθε πολλά για τον κινηματογράφο, με το έργο του, το οποίο δεν είναι ένα έργο ενός διευθυντή φεστιβάλ, αλλά ενός ερευνητή. Ευτυχώς για εμάς ο Διευθυντής του Φεστιβάλ έχει και τις δύο ιδιότητες. Ο λόγος του ήταν, όπως πάντα, πολύ απλός και ουσιαστικός. Ακόμα και όταν μπέρδεψε τις σελίδες του, ούτε τα έχασε ούτε έδειξε άσχημα, ήταν μια ανθρώπινη στιγμή και σαν τέτοια την αντιληφθήκαμε. Ξεκινήσαμε πολύ όμορφα και ανθρώπινα και έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε. Μετά είδαμε την ταινία του Τζάρμους, στην οποία θα αναφερθούμε σε άλλο σημείωμά μας. Καλή μας αρχή, λοιπόν.

Γιάννης Φραγκούλης

ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ