57ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Φεβ 19, 2017 Κινηματογράφος 0

3-13 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΛΑΪΛΑ Μ.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ «2 Ή 3 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ»

Φέτος το 57^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιχειρεί να προσεγγίσει τους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας μέσα από ένα ξεχωριστό αφιέρωμα με τίτλο «2 ή 3 Πράγματα Που Ξέρω γι’ Αυτήν», εμπνευσμένο από την αξέχαστη ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Στο πλαίσιο του αφιερώματος, το οποίο περιλαμβάνει πέντε ταινίες που υπογράφουν γυναίκες σκηνοθέτιδες από όλο τον κόσμο, προβλήθηκε την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016 η ταινία «Λάιλα Μ», της Μάικε ντε Γιονγκ, στην κατάμεστη αίθουσα Φρίντα Λιάππα.

Η σκηνοθέτιδα της ταινίας και ο σεναριογράφος Γιαν Εϊλάντερ, οι οποίοι έδωσαν το παρών στην προβολή, ευχαρίστησαν το Φεστιβάλ τόσο για την πρόσκληση όσο και την προβολή της ταινίας, ενώ μετά την ολοκλήρωσή της είχαν την ευκαιρία για μία ανοιχτή συζήτηση με τους θεατές, οι οποίοι χειροκρότησαν θερμά τους συντελεστές, αλλά και την ταινία.

Στη «Λάιλα Μ», μια νεαρή μουσουλμάνα που ζει στο Άμστερνταμ, απαρνιέται την οικογένειά της και το δυτικό τρόπο ζωής, για να παντρευτεί στα κρυφά και να ακολουθήσει το δρόμο της πίστης της. Ωστόσο, οι λάθος επιλογές γρήγορα την παγιδεύουν στο φανατισμό και στα δίχτυα της τζιχάντ.

Σε ερώτηση που έγινε στους συντελεστές της ταινίας σχετικά με το αν η υπόθεση εμπνέεται από αληθινά γεγονότα, η Μάικε ντε Γιονγκ απάντησε ότι το σενάριο βασίστηκε τόσο σε αληθινές ιστορίες κοριτσιών που έζησαν παρόμοιες καταστάσεις όσο και σε έρευνα που έκανε ο σεναριογράφος της ταινίας. Η ίδια επισήμανε επιπλέον ότι η Ολλανδία βιώνει αντίστοιχες εντάσεις εδώ και αρκετά χρόνια, θυμίζοντας στο κοινό την περίπτωση του Ολλανδού σκηνοθέτη Τέο βαν Γκογκ, που δολοφονήθηκε πριν δώδεκα χρόνια στο Άμστερνταμ από έναν μουσουλμάνο μαροκινής καταγωγής με αφορμή μια μικρού μήκους ταινία του, η οποία είχε σαν θέμα τις γυναίκες του Ισλάμ.

Σε αντίλογο, ο Γιαν Εϊλάντερ τόνισε ότι υπάρχουν αρκετά φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού σε βάρος μουσουλμάνων μεταναστών, ενώ το ακροδεξιό κόμμα της Ολλανδίας, στις τελευταίες εκλογές, είχε ως σύνθημα τη φράση: «Λιγότεροι μετανάστες στην Ολλανδία». «Νομίζουμε ότι ακριβώς επειδή το κλίμα είναι τεταμένο στην Ολλανδία, εξαιτίας αυτού του θέματος, οδηγηθήκαμε κάπως έτσι στην απόφαση να γυρίσουμε την ταινία. Από εκεί και πέρα, δε θέλαμε να κρίνουμε τους ήρωές μας, αλλά να μοιραστούμε την ιστορία τους. Το κοινό θα κρίνει εν τέλει τι ήταν σωστό και τι όχι», τόνισαν οι δύο δημιουργοί.

«Η ιστορία μας είναι συνηθισμένη, αλλά αυτό που διαφοροποιείται είναι πως οι χαρακτήρες επιλέγουν το περίγραμμά της να κινηθεί σε ακραίες και επικίνδυνες καταστάσεις», υπογράμμισαν οι συντελεστές της ταινίας, ενώ δεν παρέλειψαν να υπενθυμίσουν και το ζήτημα των προκαταλήψεων που υπάρχει στην ολλανδική κοινωνία. «Βασικό στοιχείο της μαροκινής νεολαίας είναι ο θυμός. Κι αυτό, γιατί αντιμετωπίζονται ως κάτι ιδιαίτερο, γεγονός που οδηγεί αρκετές φορές και σε προκαταλήψεις και σε αντίστοιχες κοινωνικές συμπεριφορές», πρόσθεσαν οι ίδιοι.

Η σκηνοθέτιδα Μάικε ντε Γιονγκ σχολίασε ότι «προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε όσο το δυνατόν πιο πολλές και διαφορετικές πτυχές του θέματος, επιλέγοντας αρκετές γυναίκες ως ηρωίδες στην αφήγησή μας, αφού σκοπός της ταινίας ήταν να αναδείξει τα πολλά και διαφορετικά επίπεδα της σχέσης του Ισλάμ με τις γυναίκες». Από την πλευρά του, ο σεναριογράφος Γιαν Εϊλάντερ επισήμανε πως όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα της ταινίας ξέσπασε ο πόλεμος στην Συρία: «Θέλαμε να πάμε στη Συρία για να κάνουμε γυρίσματα, ωστόσο όσο περνούσε ο καιρός και βλέπαμε την ένταση των συγκρούσεων, καταλάβαμε ότι η μετακίνηση αυτή δεν ήταν και τόσο απλή».

Το αφιέρωμα «2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν», το οποίο έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό, υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση Δημόσιου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους.

Γιάννης Φραγκούλης

• Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης