filmandtheater Άδεια πιάτα 2: η κριτική της παράστασης.

ΑΔΕΙΑ ΠΙΑΤΑ 2

Νοέ 09, 2021 Θέατρο 0

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Άδεια πιάτα 2: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Μία λαϊκή κωμωδία, λες και βγήκε από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Αυτό είναι τα «Άδεια πιάτα 2», του Βασίλη Τσικάρα. Παίζεται στο θέατρο Άρατος, στη Κωστή Μοσκώφ, στη Θεσσαλονίκη.

ΑΔΕΙΑ ΠΙΑΤΑ 2: ΣΥΝΟΨΗ

Ένας ταβερνιάρης, ο Δημήτρης, έχει ανοίξει το μαγαζί του σε άλλο χώρο, μετά το λοκντάουν. Συχνάζουν διάφοροι πελάτες και φίλοι. Εκεί διαδραματίζονται διάφορα σκηνικά που άλλοτε προκαλούν γέλιο και άλλοτε αμηχανία. Στο τέλος θα έχει την απορία τι θα κάνει πλέον στη ζωή του.

ΑΔΕΙΑ ΠΙΑΤΑ 2: Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Ο Βασίλης Τσικάρας γράφει και σκηνοθετεί αυτή την παράσταση. Είναι το δεύτερο μέρος του θεατρικού έργου που είχε ανέβει πριν πολλά χρόνια στο ίδιο θέατρο. Τώρα, με αφορμή το κλείσιμο εξαιτίας του ιού, έγραψε την «επικαιροποιημένη» συνέχειά του. Το κείμενο χωρίζεται σε μικρά κομμάτια που σχετικά είναι αυτόνομα. Η σύνδεση που υπάρχει είναι ο ταβερνιάρης και το μαγαζί του.

Παρακολουθούμε συμπεριφορές ανθρώπων που παρομοιάζονται με αυτές που παρατηρούμε στην καθημερινή μας ζωή. Εδώ σατιρίζονται συμπεριφορές και όχι άνθρωποι. Αυτό, σύμφωνα με την αριστοτελική άποψη, είναι απόλυτα θεμιτό. Αυτή η κωμωδία δεν ξεφεύγει ούτε μία στιγμή προς το χυδαίο. Βλέπει τον Άνθρωπο και προσπαθεί να δει την αιτία των προβλημάτων του. Αναφέρει μία συμπεριφορά χωρίς να τη χλευάζει. Ο θεατής είναι αυτός που θα σχηματίσει την άποψή του. Η αφορμή είναι το θεατρικό κείμενο.

ΑΔΕΙΑ ΠΙΑΤΑ 2: Η ΚΑΘΑΡΣΗ

Το γέλιο βγαίνει μέσα από τις ατάκες και τις κινήσεις των ηθοποιών. Αν θυμηθούμε το τραγούδι, «Στου Λινάρδου την ταβέρνα παίζουν πρόσωπα μοντέρνα…», θα βρούμε τις καταβολές αυτής της παράστασης. Είναι το θέατρο και ο κινηματογράφος όπου η γκάφα βρίσκεται στο επίκεντρο του λόγου. Το μπουρλέσκ όπως το έχουμε δει σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις. Το κείμενο αυτής της παράστασης ακολουθεί πιστά τη δομή αυτών των παραστάσεων που χάρισαν άφθονο γέλιο στους θεατές. Έτσι ο θεατής γελά χωρίς να εκβιάζεται αυτό το συναίσθημα. Το κάνει επειδή βλέπει σε αυτούς τους χαρακτήρες είτε γνωστά του πρόσωπα είτε τον ίδιο τον εαυτό του.

Με αυτή την έννοια, αυτό το θεατρικό έργο λειτουργεί καθαρτικά. Καθαίρει την ψυχή του ανθρώπου ενώ, συγχρόνως, την άγει. Αυτή η ψυχαγωγία έχει μέσα της τις ποιότητες μιας καλής κωμωδίας. Μπορούμε να πούμε ότι είναι μία καλή νέα αρχή για το Άρατος, ένα καλό ξεκίνημα μετά το κλείσιμο από την επιδημία. Οι ηθοποιοί παίζουν αρκετά πιστά τους χαρακτήρες.