Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ιαν 08, 2022 Κινηματογράφος 0

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Ο κινηματογράφος στην εκπαίδευση: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

«Όταν ο κινηματογράφος πήγε σχολείο και γύρισε με κλάματα». Αυτό είναι το βιβλίο του Νίκου Θεοδοσίου που εκδόθηκε πρόσφατα. Την έκδοση έχει αναλάβει το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΜΙΑ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ

Το χρονικό της ταραγμένης σχέσης του κινηματογράφου με τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα. Από το 1900 ως το 1997. Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου του Νίκου Θεοδοσίου. Ο συγγραφέας του διευθύνει επί σειρά ετών το Φεστιβάλ ταινιών όπου παρουσιάζονται δουλειές των παιδιών. Αυτό είναι ενταγμένο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας. Παράλληλα δραστηριοποιείται στις προβολές για παιδιά και νέους. Πάντα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Φεστιβάλ.

Έχει λοιπόν εμπλακεί σε αυτό το θέμα. Ο Νίκος Θεοδοσίου ήταν κινηματογραφιστής. Ως σκηνοθέτης έχει κάνει αρκετές ταινίες ντοκιμαντέρ τα τελευταία χρόνια. Στη βιβλιογραφία έχει επίσης μεγάλη προϋπηρεσία. Είναι, νομίζω, ο πλέον αρμόδιος να μιλήσει για αυτό το θέμα. Αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως φλέγον και ως ταραγμένη σχέση, στην κυριολεξία.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται το χρονικό αυτής της ταραγμένης σχέσης. Μία σχέση γεμάτης περιπέτειες. Το σχολείο με τον κινηματογράφο στην Ελλάδα στον 20^ο αιώνα. Αυτό που μας στεναχωρεί είναι ότι το αυτονόητο είναι πολύ δύσκολο να γίνει στη χώρα μας.

Είναι μία σχέση που κινήθηκε σε ένα αντιφατικό περιβάλλον. Εξαιρετικά ρευστό αλλά και ταραχώδες από κοινωνική και πολιτική άποψη. Περιλάμβανε πολέμους, εμφύλιες συγκρούσεις, δικτατορίες, εξεγέρσεις.

Την ίδια περίοδο αναπτύχθηκαν και οι ατέλειωτες συζητήσεις για την οριοθέτηση των διαφόρων κινηματογραφικών ειδών. Κατάλληλων ή ακατάλληλων ταινιών για τους νέους. Ηλικιακά όρια, διαχωρισμός των ταινιών σε μορφωτικές, σχολικές, εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές, ταινίες τέχνης. Αλλά και της αναγκαιότητας να αντιμετωπιστεί ο κινηματογράφος ως εκπαιδευτικό εργαλείο.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΟΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ

Δυο ημερομηνίες ορίζουν το χρονικό όριο αυτής της έρευνας του Νίκου Θεοδοσίου. Το 1900 ως αρχή. Το 1903 έχουμε την πρώτη καταγεγραμμένη προβολή κινηματογραφικών ταινιών σε σχολεία στην Ελλάδα. Και το 1996-97 ως τέλος. Είναι η περίοδος που πραγματοποιείται ένα άλμα. Ξεκινά μία άλλη σχέση του σχολείου με τον κινηματογράφο.

Είναι η χρονιά που εμφανίζεται δημόσια το Νεανικό Πλάνο σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Με τις ταινίες που για πρώτη φορά φέρνει στην Ελλάδα. Αλλά και τις πρωτοπόρες εκπαιδευτικές δράσεις του. Καθώς σχετική βιβλιογραφία δεν υπάρχει, χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου πρωτογενείς πηγές: Αρχεία, εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Νίκος Θεοδοσίου είναι ένας από τους τρεις που ασχολούνται με αυτό το Φεστιβάλ. Οι άλλοι δύο είναι ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος και ο Δημήτρης Σπύρου. Ο Νίκος Θεοδοσίου δραστηριοποιήθηκε ενεργά στις προβολές ταινιών για σχολεία. Επίσης με το Φεστιβάλ Camera Zizanio. Ένα Φεστιβάλ μέσα στο Φεστιβάλ Ολυμπίας. Προβάλλονται ταινίες που έχουν κάνει μόνο παιδιά και νέοι.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μπορεί να αντλήσει κάποιος από το βιβλίο του Νίκου Θεοδοσίου.

Το 1916 πραγματοποιήθηκε η πρώτη προβολή μεγάλου μήκους ταινίας σε σχολείο στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στο ιδιωτικό σχολείο του Ηλία Κωνσταντινίδη στη συμβολή Πατησίων και Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Για υγειονομικούς λόγους η προβολή ήταν υπαίθρια. Την εποχή εκείνη θέριζε η φυματίωση. Προβλήθηκε μία ταινία βασισμένη στο «Με οικογένεια», του Έκτορα Μαλό. Στην προβολή κλήθηκε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Αυτός στη συνέχεια έγραψε σχετικό χρονογράφημα στη «Διάπλαση των παίδων».

Την εποχή εκείνοι οι διανοούμενοι ήταν φανατικά εναντίον του κινηματογράφου. Μόνο ο Κωστής Παλαμάς και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έβλεπαν τις δυνατότητες του είδους.

Την προπολεμική περίοδο συνολικά έξι σχολεία στην Ελλάδα άρχισαν να προβάλλουν ταινίες. Διαθέτοντας μάλιστα κινηματογραφικές αίθουσες εντός του σχολείου. Ταυτόχρονα.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

Σημαντική έως καθοριστική ήταν η συμβολή των δυο Ενώσεων για τα δικαιώματα της γυναίκας. Στη διάδοση του παιδικού κινηματογράφου στην χώρα μας. Προβάλλοντας φιλμ για παιδιά σε διάφορους χώρους. Αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε διεθνή συνέδρια.

Ο Ιωάννης Μεταξάς χρησιμοποίησε τον κινηματογράφο για λόγους προπαγάνδας, μέσω της ΕΟΝ.

Μεταπολεμικά το Υπουργείο Παιδείας απέκτησε σχετικό τμήμα. Αντιμετωπίζοντας όμως τον κινηματογράφο ως εποπτικό όργανο. Με ταινίες εκπαιδευτικού περιεχομένου. Αντλώντας τις ταινίες από καταλόγους ταινιών της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών!

Η παιδαγωγός Ειρήνη Παϊδούση το 1952 προτείνει: Να διαθέτουν οι δάσκαλοι μία ώρα τη βδομάδα να συζητούν με τους μαθητές. Θέμα οι κινηματογραφικές ταινίες.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ISBN: 9786188514324

Εκδότης: Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας
Χρονολογία έκδοσης: Δεκέμβριος 2021

Το βιβλίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία.

Διαβάστε τα άρθρα για το βιβλίο

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει