ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ

Ιούλ 19, 2023 Θέατρο 0

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΟΙ ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: μία συζήτηση του Γιάννη Φραγκούλη με την Αναστασία Ρέβη

Η κουβέντα με την Αναστασία Ρέβη έχει κάτι το θεατρικό. Όσο τίθενται οι ερωτήσεις και δίδονται οι απαντήσεις, ένας κόσμος ξεδιπλώνεται. Η κουβέντα αναφέρεται στη σκηνοθέτη, γρήγορα όμως καταλαβαίνεις ότι απλώνεται στο θεατρικό χώρο. Καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι ξαφνικά στον παγκόσμιο θεατρικό χώρο και νοιώθεις ότι ζεις για λίγο σε αυτόν. Το ταλέντο της αφηγήτριας είναι τέτοιο που σε παρασέρνει στο χώρο που υπάρχουν και αναπτύσσονται τα συναισθήματα. Εκεί νοιώθεις τη συγκίνηση, όταν ζεις, στο φαντασιακό σου, σε έναν υπέροχο και μαγευτικό μέρος. Αυτό είναι η αφήγηση της Αναστασίας Ρέβη που σε παίρνει από το χέρι, σε ξεναγεί και, λίγο λίγο, σε αφήνει να βιώσεις τις εμπειρίες της. Και είναι πολλές και πολύ σημαντικές. Σας αφήνω στα χέρια της.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ

Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείτε με το θέατρο;

Η πρώτη φορά που πήγα θέατρο. Με πήγε η μητέρα μου.  Εγώ ένα παιδάκι,και το θέατρο ένας κόσμος άλλος, που όμοιο του δεν είχα ξαναδεί. Θυμάμαι τα κόκκινα βελούδινα καθίσματα, τα φώτα, τις ταξιθέτριες, τις μεγάλες φωτογραφίες στο φουαγιέ, την αυλαία, τα άσπρα δαντελωτά καλτσάκια μου και τα λουστρίνια παπούτσια μου. Κι εκείνο το απερίγραπτο αίσθημα της έναρξης της παράστασης μόλις άνοιξε η αυλαία! Αποκαλύφθηκε ένας κόσμος άλλος, τεράστιος και μαγικός! Την ίδια χρονιά έπαιξα στο θεατρικό του δημοτικού σχολείου, και νομίζω εκεί άρχισαν όλα.  Τα χειροκροτήματα των γονέων, των δασκάλων και των συμμαθητών. Μαζί με το γεγονός ότι το ίδιο βράδυ μας έβγαλε ο παππούς στο ταβερνάκι για να γιορτάσουμε τη χαρά μου, με απογείωσαν, ήξερα ότι αυτός ήταν ο δρόμος μου.

Μετά από τις σπουδές σας στην αγγλική φιλολογία εργαστήκατε στο θέατρο, ποια ήταν αυτά τα στοιχεία που σας ώθησαν να μπείτε στο θεατρικό χώρο;

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: ήταν

τα ομορφότερα της νιότης μου.”

Η επιτυχία μου στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη λόγω σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα αγγλικής φιλολογίας. Αποφάσισα ότι θα πραγματοποιήσω το όνειρο. Έδωσα εξετάσεις και πέρασα. Προετοιμάστηκα μόνη μου, δεν ήξερα κανέναν, δεν είχα ιδέα πώς θα ήταν η Δραματική Σχολή και μάλιστα του ΚΘΒΕ. Έτσι αναπάντεχα έδωσα εξετάσεις και είδα το όνομα μου στη λίστα των 10 επιτυχόντων.Ήταν η απόλυτη ευτυχία. Και η επιτυχία μου στη σχολή και η φοίτηση μου εκεί, μια και αυτά τα χρόνια στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, ήταν τα ομορφότερα της νιότης μου. Με το τέλος της σχολής ήρθε και το πρώτο επίσημο επαγγελματικό βήμα. Με διάλεξε σε παράστασή του ο Ανδρέας Βουτσινάς. Ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης που τότε έφερνε μαζί του έναν τόσο ιδιαίτερο αέρα από το Παρίσι και την Αμερική. Η συνεργασία μαζί του με σηματοδότησε. Το θέατρο για μένα ήταν και παραμένει, θα έλεγα, η πόρτα στο άλλο σύμπαν.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Για 15, τουλάχιστον, χρόνια δραστηριοποιήστε στην Αγγλία. Ποιες είναι οι διαφορές του ελληνικού και του αγγλικού χώρου;

Στην Αγγλία είμαι πολύ περισσότερο απο 15 χρόνια. Στην ουσία, αν εξαιρέσουμε κάποιες σκηνοθεσίες που έχω κάνει στην Ελλάδα, τον περισσότερο καιρό της ζωής μου και της επαγγελματικής μου διαδρομής τον έχω ζήσει εδώ. Όμως μπορώ να πω ότι και στις δύο χώρες έχω κάνει πολύ ωραίες συνεργασίες.

Όταν συναντιούνται άνθρωποι ωραίοι, καλλιτέχνες αυθεντικοί με την ανάλογη αισθητική, φυσικά και θα προκύψουν τα καλύτερα. Οταν συναντά κανείς ανθρώπους κομπλεξικούς, μικρόψυχους και δήθεν, καλό είναι να τους αποφεύγει, τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ και μέχρι στιγμής φαίνεται να λειτουργεί γιατί διακρίνω γρήγορα ποιους δεν θέλω να έχω στην ομάδα μου οπότε προχωράω με αυτούς που θέλω και με θέλουν, με  το tribe μου, με αυτούς που είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό ψυχής, νου, γνώσης, εμπειρίας και κοσμοαντίληψης. 

Οι  συνεργάτες μου στο Λονδίνο είναι επαγγελματίες με την ουσιαστική έννοια της λέξης. Έμφυτη ευγένεια, τήρηση κανόνων, ωραρίων, χιούμορ, ταλέντο, τεχνική, σκληρή δουλειά, προετοιμασία, πάθος για δημιουργία και ταυτόχρονα διασκέδαση, γέλια, ποτά μετά την πρόβα. Όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου, ηθοποιοί, σχεδιαστές, συνθέτες, φωτιστές, παραγωγοί, τεχνικοί, ο καθένας στον τομέα του, έχουν τη γνώση, την έμπνευση και τη μεθοδολογία να κάνουν το όραμα παράσταση και αυτό είναι υπέροχο.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: είμαι πολίτης

του κόσμου ζώντας τόσα χρόνια στο μητροπολιτικό Λονδίνο.”

Οι Έλληνες συνεργάτες είναι φοβερά ταλαντούχοι, λίγο απροσδιόριστοι στην τήρηση κανόνων και ωραρίων. Έχουν γνώμη για όλα,είναι γενναιόδωροι, νάρκισσοι, μιλούν πολύ και διαρκώς, έχουν χιούμορ και μετά την πρόβα δεν πάνε για ποτό στην pub όπως οι Βρετανοί. Οι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν όμως και μια τρέλα που μ’αρέσει πολύ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ποιος είναι ο λόγος που όχι μόνο δεν έχετε χάσει επαφή με το ελληνικό θέατρο, αλλά ανεβάζετε ελληνικά θεατρικά έργα στην Αγγλία;

Η προβολή του ελληνικού Θεάτρου στη Μ. Βρετανία  είναι το μισό κομμάτι της καλλιτεχνικής μου ταυτότητας.  Το άλλο μισό είναι οι παραστάσεις κλασσικών ευρωπαϊκών και κυρίως αγγλικών έργων που μάλιστα έχουν κάνει  ιδιαίτερη επιτυχία όπως  η «Σαλώμη», του Οσκαρ Ουάιλντ, ο  «Δον Ζουάν» του Μολιέρου,  «Ενας αξιοσέβαστος γάμος», του Μπέρτλοτ Μπρέχτ , το «Πανδοχείο η Τζαμάικα», της Δάφνης Ντυμωριέ,  το «VelvetScratch»devised»,  «Οι Μεγάλες Προσδοκίες» του Καρόλου Ντίκενς, «Η Εμμελυν και οι Σουφραζέτες», της Μπέατρις Χάυντ, «Η πτώση του Οίκου των Άσερ», του Αμερικανού  Εντγκαρ Αλλαν Πόε, αναφέροντας ενδεικτικά κάποιες απο τις αγαπημένες μου παραστάσεις.

Ο λόγος που δεν έχω χάσει επαφή με το ελληνικό θέατρο είναι γιατί  καταρχήν είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Ταυτόχρονα είμαι πολίτης του κόσμου ζώντας τόσα χρόνια στο μητροπολιτικό Λονδίνο. Επίσης και γιατί η ελληνική θεατρική γραφή έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχω λοιπόν τη δυνατότητα, μέσα από το Theatre Lab Company,  ομάδα της οποίας έχω την καλλιτεχνική διεύθυνση, ομάδα με ελληνική καρδιά και αγγλική ταυτότητα και με παρουσία καταξιωμένη εντός της επαγγελματικής Λονδρέζικης θεατρικής σκηνής,  να προβάλλω τον ελληνικό πολιτισμό εκτός των συνόρων της ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου και της ομογένειας. Γι’αυτό και οι παραστάσεις μου είναι πάντα αγγλόφωνες. Αποτελούνται απο βρετανικό και διεθνές κάστ και συνεργάτες. Απευθύνονται στο πολυπολιτισμικό κοινό του Λονδίνου και όχι στους Έλληνες μόνο. Θα έλεγα ότι το κοινό των Ελλήνων που μας παρακολουθεί είναι μάλλον ένα μικρό ποσοστό σε σχέση με τους Βρετανούς.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: συνεργάζομαι

σταθερά με την θεατρική ομάδα

Πράξις της Οξφόρδης, ανεβάζοντας σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.”

Για πέντε χρόνια από το 2009-2014 έκανα έρευνα πάνω στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σκηνοθέτησα την «Αντιγόνη», του Σοφοκλή , την τριλογία «Ορέστεια», του Αισχύλου, τη «Μήδεια», του Ευρυπίδη και τη «Λυσιστράτη», του Αριστοφάνη. Πάντα στα αγγλικά και με διεθνές καστ, στο Riverside Studios, το σπουδαίο αυτό θέατρο στο Λονδίνο με το οποίο είχαμε μια σταθερή συνεργασία όλο αυτό το διάστημα. Οι παραστάσεις έγιναν με χρηματοδότηση του Arts Council of England χωρίς οικονομική στήριξη από την Ελλάδα.

Αναφέρω και πάλι ότι στο κοινό είχαμε ελάχιστους Έλληνες, σε σχέση με την πληθώρα των Βρεττανών θεατών οι οποίοι πραγματικά λάτρεψαν τις παραστάσεις μας αυτήν την πενταετία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Σε σχέση με το σύγχρονο ελληνικό θέατρο ενδεικτικά αναφέρω τα έργα που έχουμε ανεβάσει είτε ως παράσταση είτε ως θεατρικά αναλόγια: «Η παρέλαση», της Λούλας Αναγνωστάκη, «Με δύναμη από την Κηφισιά», των Κεχαίδη-Χαβιαρά. «Τα λουλούδια στην κυρία», του Άκη Δήμου, «Forever», και «XXXAnonymous», του Γιώργου Ηλιόπουλου. «Γκουέρνικα», του Γιάννη Λυμτσιούλη, «έξι νύχτες στην Ακρόπολη», του Γ. Σεφέρη. «Λουκρητία», της Πένυς Φυλακτάκη, «Ενοικιάζεται φύλακας άγγελος», «Περιποιητής φυτών», «Η βοή», «Προς Ελευσίνα», του Παύλου Μάτεσι. «Edgewise», της Νίνας Ράπη, «Ο φοίνικας και τα κοτόπουλα», του Ανδρέα Φλουράκη. «Η γυναίκα του Λωτ», του Μάριου Ποντίκα, «Ο χρόνος είναι πάντα στην ώρα του», του Μιχαήλ Άνθη, «Reasons to hide», της Νίνας Ράπη. «Ποιοι είναι οι καινούργιοι μας φίλοι», της ΕλεναςΠέγκα. «Το πρωτάθλημα», της Πένυς Φυλακτάκη, «Μπλε Μαρέν», του Ανδρέα Φλουράκη, «Μαμ», του Σάκη Σερέφα. «Νερό και φωτιά»», της Χρύσας Σπηλιώτη.  Έργα του Δημήτρη Δημητριάδη, «Ο στρατός της Σωτηρίας», των αδελφών Κούφαλη, «άγριες νότες», της Νίνας Ράπη, «Εκκρεμότητα», του Τσιμάρα Τζανάτου, «Ο ένατος γάμος», της Λείας Βιτάλη. «Το αγαθό», της Ναταλίας Κατσού, «Η γυναίκα της Πάτρας», του Γιώργου Χρονά, «Το έβδομο ρούχο», της Ευγενίας Φακίνου.

Τα τελευταία χρόνια ταυτόχρονα με το Theatre Lab Company συνεργάζομαι σταθερά με την θεατρική ομάδα Πράξις της Οξφόρδης, ανεβάζοντας σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Από το 2014 εως σήμερα την προώθηση του Σύχρονου Ελληνικού Θεάτρου έχει αναλάβει η Οξφόρδη και η συγκεκριμένη θεατρική ομάδα με την οποία συνεργάζομαι από το 2015. Θεατρικά έργα που έχουν ανέβει στην Οξφόρδη: «Εσωτερικές ειδήσεις», του Μάριου Ποντίκα, «Το κτίριο», της  Πένυς Φυλακτάκη, «Λιωμένο βούτυρο», του Σάκη Σερέφα. «Θέλω μια χώρα»», του Ανδρέα Φλουράκη. «Splinders», της Νίνας Ράπη, «Στις 10 του Ιούνη», του Γιώργου Ηλιόπουλου, «Λατρεμένη μου οικογένεια», της Πένυς Φυλακτάκη.

Θα θέλατε να κάνετε μια στροφή και να ασχοληθείτε περισσότερο με το αγγλικό θέατρο;

Οπως ήδη απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση αυτό έχει συμβεί  και μάλιστα κατ’επανάληψη, με ιδιαίτερη επιτυχία. Ανέφερα ήδη κάποιες παραστάσεις που έχω σκηνοθετήσει χαρακτηριστικές του αγγλικού θεάτρου οι οποίες μου έχουν χαρίσει μεγάλες χαρές, γεμάτα θέατρα, ωραία επικοινωνία με το κοινό, εξαιρετικές κριτικές και σημαντικές διακρίσεις τόσο για μένα όσο και για τοTheatre Lab Company.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: πρόκειται για

φιλοσοφικά, αρχετυπικά κείμενα, τεράστιας εμβέλειας.”

Επίσης νομίζω ότι αξίζει να σημειώσω ότι και τις δύο φορές που σκηνοθέτησα στην Ελλάδα στο ΚΘΒΕ, έκανα δύο υπέροχα αγγλικά έργα, το «Επιστροφή στον Παράδεισο», του Φίλιπ Ρίντλευ, το 2009, και τον  «Μακμπέθ», του Σαίξπηρ, το 2016, δύο παραστάσεις που συζητήθηκαν πολύ και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Νομίζω πως η πορεία μου δείχνει πως εγώ και το αγγλικό θέατρο αγαπιόμαστε πολύ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Ποιος «τομέας» του ελληνικού θεάτρου σας αρέσει περισσότερο, η αρχαία ελληνική δραματουργία ή το σύγχρονο ελληνικό έργο;

Και τα δύο για διαφορετικούς λόγους.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια προβληματική που δε δέχεται ριζικές αλλαγές στην απόδοση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου στις σύγχρονες παραστάσεις. Ποια είναι η θέση σας για αυτό;

Επειδή έχω αφιερώσει αρκετά χρόνια στην έρευνα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, όπως ήδη ανέφερα νωρίτερα, να πω ότι πρόκειται για φιλοσοφικά, αρχετυπικά κείμενα, τεράστιας εμβέλειας. Πρόκειται για κείμενα που οριοθετούν την ανθρώπινη υπόσταση στο κύτταρό της. Με αυτόν τον άξονα λέω «Ναι» στις σύγχρονες προσεγγίσεις. «Ναι» στον πειραματισμό, «Ναι» στις νέες προτάσεις. Τα κείμενα αυτά υπάρχουν ζωντανά 2500 χρόνια, είναι πέρα και πάνω από εμάς. Τα κείμενα αυτά πάλλονται και οφείλουν να παρουσιάζονται σαν τέτοια μια και ο στόχος είναι να οδηγήσουν τον θεατή στους λαβυρίνθους των μεγάλων ερωτήσεων της ζωής. Οι εποχές αλλάζουν διαρκώς, το θέατρο είναι και οφείλει να είναι ζωντανός οργανισμός ανατροφοδότησης του θεατή γι’αυτό και δεν  έχω καμμία αντίρρηση στις ριζοσπαστικές προτάσεις όταν αυτές έχουν υψηλή αισθητική, ποιότητα και επίπεδο. Τόσο σαν δημιουργός όσο και σαν θεατής αναζητώ παραστάσεις  «στην κόψη του ξυραφιού».

Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία;

Δυναμική, ανατρεπτική, καλοφτιαγμένη, αυθεντική.

Θα θέλατε να αναφερθείτε στις δυναμικές γραμμές που αυτή έχει παρουσιάσει τις τελευταίες δεκαετίες;

Μια και σύντομα θα έρθει στο Λονδίνο το Φεστιβαλ Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου που πρόσφατα παρουσιάσαμε στην Οξφόρδη, τον Ιούνιο 2023 και είναι το μεγαλύτερο Ελληνικό Θεατρικό Φεστιβάλ που συνέβη ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο με 8 νέα ελληνικά θεατρικά έργα, θα πω πως η δυναμική της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής γραφής είναι πραγματικά αξιόλογη, σημαντική και ριζοσπαστική.

Η θεματική του Φεστιβάλ We Are All Different άγγιξε θέματα όπως: Ο φεμινισμός και δικαίωμα στο σώμα, ταξικός διαχωρισμός, σεξουαλικότητα σε μεγαλύτερη ηλικία, φάσμα αυτισμού, ομοφοβία, η ανθρώπινη υπόσταση εκτός γραμμικής λογικής, το προσφυγικό ζήτημα, η διαφθορά, οι διατροφικές διαταραχές, η οικογένεια.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: μια παράξενη

συνθήκη ύπαρξης η διπλή αυτή ταυτότητα.”

8 σύγχρονοι Ελληνες συγγραφείς μιλούν για το σήμερα, για το τώρα, για το τοπικό που ταυτόχρονα γίνεται οικουμενικό. Γι΄αυτό άλλωστε και είχε τέτοια απήχηση κυρίως στο αγγλόφωνο κοινό. Είμαι ιδιαίτερα περήφανη για αυτό το Φεστιβάλ και για την  εκπροσώπηση της Ελλάδας στην Οξφόρδη και στο Λονδίνο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: ΕΛΛΑΔΑ-ΑΓΓΛΙΑ

Το σύγχρονο ελληνικό θέατρο θα πρέπει να βγει έξω από τα γεωγραφικά όρια της Ελλάδας; Πιστεύετε ότι θα έχει απήχηση;

Και φυσικά θα πρέπει να βγει εκτός γεωγραφικών ορίων της Ελλάδας. Και βεβαίως πιστεύω ότι θα έχει απήχηση. Γιατί ακριβώς το κάνω τόσα χρόνια. Αν δεν το πιστευα δεν θα το έκανα πράξη τόσο μεγάλο διάστημα.

Κινείστε μεταξύ Αγγλίας και Ελλάδας, που αισθάνεστε πιο άνετα;

Το Λονδίνο είναι το σπίτι μου και η ζωή μου. Η Οξφόρδη η αγάπη μου. Το Brighton είναι τα μποέμ ηλιοβασιλέματα. Η Αθήνα η εφηβεία μου. Ο Πειραιάς η πατρίδα μου. Η Θεσσαλονίκη μου, των ερώτων και της νιότης, το Πήλιο τα καλοκαίρια μου.

Είναι μια παράξενη συνθήκη ύπαρξης η διπλή αυτή ταυτότητα. Είναι μια εύθραστη ισορροπία  ανάμεσα στο αεράκι της αγγλικής εξοχής και στην αλμύρα του Αιγαίου. Σ’αυτήν την αβάσταχτη ελαφρότητα του αέρα των δύο τόπων, εγώ αισθάνομαι άνετα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ

Θα ήθελα να μας πείτε αν βρίσκετε παθογένειες στον ελληνικό θεατρικό χώρο; Μπορείτε να αναφερθείτε σε αυτές;

Ναι βρίσκω παθογένειες. Αλλά ταυτόχρονα εξηγούνται, για τον απλό λόγο ότι η αγορά της Ελλάδας είναι μικρή οπότε αντικειμενικά υπάρχει πληθώρα κόσμου για ένα μικρό πεδίο ανάπτυξης.  Αυτό σαφώς οδηγεί σε συμπλεγματικές συμπεριφορές και σε περιορισμένο τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των ζητημάτων.

Ένα άλλο θέμα που νομίζω ότι αποτελεί σοβαρό πρόβλημα είναι αυτό το ανελέητο network και το γαϊτανάκι των γνωριμιών και των συμφωνημένων εκ των προτέρων. Κάτι που είναι πασιφανές νομίζω και  το γνωρίζουμε όλοι.

Εκεί όμως που θα ήθελα να εστιάσω και εντοπίζω την τεράστια διαφορά με την Μ. Βρετανία είναι στον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στον θεατρικό χώρο. Στη Μ. Βρετανία υπάρχει μια μεθολογία, μία συνέπεια, ένας τρόπος, υπάρχει σεβασμός και κυρίως υπάρχει Πολιτισμός! Κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι εδώ στο Λονδίνο δεν νιώθει κανείς θιγμένος ή προσβεβλημένος στον επαγγελματικό του χώρο ανεξάρτητα με το αν προχωρήσουν ή όχι οι συνεργασίες.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: τα συγκεκριμένα

έργα διαλέχτηκαν ανάμεσα στα 38 περίπου που λάβαμε.”

Στην Ελλάδα  με ευκολία κανείς αγνοεί, θίγει, σνομπάρει χωρίς καν να γνωρίζει ποιον έχει απέναντι του, άνθρωποι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας  με ασήμαντα βιογραφικά, με ελάχιστες παραστάσεις στην παρακαταθήκη τους, διορισμένοι Καλλιτεχνικοί Διευθυντές που δεν κρατούν καν τα προσχήματα.

Είναι αρκετά τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω. Φυσικά υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, λίγες θα έλεγα μια και η δική μου επαφή με τα θεατρικά δρώμενα της Ελλάδας με οδηγεί σε διαρκή απόσταση και απομάκρυνση από την Ελλάδα. Εκεί θα εντόπιζα την μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες σε σχέση με τις παθογένειες στο χώρο του Θεάτρου, στην έλλειψη σεβασμού στον άλλο, στην επαγγελματική του διαδρομή, στην έλλειψη Πολιτισμού στην καθημερινή συνδιαλλαγή.  

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΡΕΒΗ: ΟΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τις τρέχουσες εργασίες σας;

Το Νοέμβριο 2023 θα παρουσιάσουμε στο Λονδίνο το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου  το οποίο περιλαμβάνει τα εξής 8 ελληνικά έργα: «Αυτές που δεν προλάβατε», της Δανάης Λιοδάκη, «Κάτω Παρθενών», του Μηνά Βιντιάδη, «Ξέρξης». της Μαρίας Δριμή, «Σπαράγγια με φτερά», της Ναταλίας Κατσού, «Το χιόνι στα δόντια μου», του Δημήτρη Φούτσια, «Παραφροσύνη» της Δανάης Παπουτσή, «Η Αντιγόνη, οι ξένοι και η φωτιά», της Πέννυς Μηλιά, «Ισμήνη», της Νεφέλης Μαϊστράλη.

Είναι σημαντικό να επισημάνω ότι αυτά τα συγκεκριμένα έργα διαλέχτηκαν ανάμεσα στα 38 περίπου που λάβαμε και η επιλογή, μια δύσκολη επιλογή θα έλεγα γιατί τα περισσότερα κείμενα είχα μεγάλο ενδιαφέρον,  έγινε καθαρά βάση  γραφής και θεματολογίας χωρίς να υπάρχει γνωριμία προσωπική με τους συγγραφείς.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: δεν είναι μόνο

μία και γι’αυτό αισθάνομαι τυχερή.”

Ακολουθήθηκε δηλαδή η τυπική βρετανική διαδικασία. Μάλιστα κάποιοι που ήρθαν στην Οξφόρδη είναι άνθρωποι που δεν τους ήξερα και τους έβλεπα πρώτη φορά. Χάρηκα πολύ γι’αυτό, κι εκείνοι το ίδιο νομίζω.Tον Δεκέμβριο 2023 θα παρουσιαστεί η νέα μας παράσταση «Alice in the asylum», ένα νέο θεατρικό έργο της Λυδίας Βη, σε σκηνοθεσία δική μου, σε έναν καταπληκτικό και πολύ ιδιαίτερο χώρο εδώ στο Λονδίνο.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σας;

Να πάω διακοπές , να κολυμπήσω στη θάλασσα, να περάσω χρόνο με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν, να περπατήσω στην άμμο, να χορέψω, να πιώ μαργαρίτες, να γελάω, να δοκιμάσω ωραίες γεύσεις και να βλέπω αστέρια.

Ποια είναι η στιγμή που θα κρατούσατε από την πορεία σας στο θεατρικό χώρο;

Είναι αρκετές, δεν είναι μόνο μία και γι’αυτό αισθάνομαι τυχερή. Είναι η πρεμιέρα της «Σαλώμης» στο Λονδίνο, σ’ενα μαγικό χώρο που το κοινό έμπαινε με κωδικό και κατά την διάρκεια της παράστασης δυνάμωνε η φωτιά στο τζάκι. Είναι η συνέντευξη τύπου του «Velvet scratch»  στο γοτθικό νεκροταφείο του Εδιμβούργου όπου οι δημοσιογράφοι δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Είναι το Φεστιβάλ της Πράγας όπου μετά το τέλος της παράστασης ο κόσμος σηκωνόταν να περπατήσει στη σκηνή πάνω στις λιωμένες φράουλες. Είναι το χτυποκάρδι της  πρεμιέρας του «Μακμπέθ» στο ΚΘΒΕ. Είναι το ατέλειωτο χειροκρότημα στο Manchester στο φινάλε στις «Σουφραζέτες». Είναι η συνάντηση με τους Κορεάτες για παστίς στο Φεστιβάλ της Αβινιόν μόλις τελείωνε η παράσταση. Είναι το παγωμένο στούντιο στο Ανατολικό Λονδίνο που δεν είχε θέρμανση αλλά ήταν το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε πρόβα γιατί δεν είχαμε χρήματα να το πληρώσουμε. Είναι πραγματικά δώρο για εμάς τους ανθρώπους του θεάτρου οι αλλόκοτες μαγικές στιγμές μας.

“Συνέντευξη Αναστασίας Ρέβη: πραγματικά

δώρο για εμάς τους ανθρώπους του θεάτρου.”

Ποια είναι η απήχηση του αγγλόφωνου κοινού του Theatre Lab Company;

Theatre Lab is such an exciting company! Breathtaking and bloody beautiful!

They are a MUST SEE!

Διαβάστε τις συνεντεύξεις για το θέατρο που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει

• Συνεντεύξεις θεάτρου