46ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Σεπ 23, 2023 Κινηματογράφος 0

46ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΚΟΥΔΟΤΡΥΠΑ…

ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Τι είδαμε μέσα σε… 35 short stories…

46^ο Φεστιβάλ Δράμας-πέμπτη ανταπόκριση: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης

Φέτος είπα να προσηλωθώ στη Δράμα αποκλειστικά στο ελληνικό τμήμα και μάλιστα το διαγωνιστικό καθώς από εκεί μέσα περιμένουμε να ξεπεταχτούν οι ανησυχίες, οι καινοτομίες και οι…αιρετικές δουλειές του νέου αίματος στον κινηματογράφο μας. Καθώς οι ημέρες και οι προβολές προχωρούσαν ο αρχικός ενθουσιασμός πως κάτι καινούργιο θα ξεπηδήσει φέτος άρχισε να παραχωρεί τη θέση του στο τετριμμένο, στο σύνηθες, στο επαναλαμβανόμενο και μερικές φορές ως και πρόχειρο…

Αποφάσισα λοιπόν αντί μιας αχρείαστης ανταπόκρισης με αναφορά σε όλες τις ταινίες για τις οποίες δεν υπάρχει και λόγος να σας κουράζω, να σας δώσω την «αναφορά» μου μόνο για τις ταινίες που προσωπικά εκτίμησα, αδιάφορο εάν βραβεύτηκαν ή όχι. Πάμε λοιπόν.

46^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΠΑΡΙΘΕΝΙΑ;

«Good Girls Club: a vrginity odyssey», των Λήδα Βαρτζιώτη και Δημήτρη Τσακαλέα

Μια ταινία που βάζει ως ζητούμενο τη γυναικεία αναζήτηση της ενηλικίωσης με βασική θεματική πως τελικά όλα μέσα στο μυαλό μας είναι. Ένα πάρτι, δυο φίλες 18χρονες, μια αναζήτηση της ελευθερίας μέσω του σεξ, μια απογοήτευση που διατρέχει σαν μόνιμος ιδρώτας όλη τη νέα γενιά της εποχή μας. Τι απομένει στο τέλος μια διαδρομής που καλά καλά δεν άρχισε; Ελπιδοφόρο φιλμ με εξαιρετική γνώση της λήψης και της κάμερας από ένα δίδυμο που μας κάνει να ελπίζουμε πολλά και να περιμένουμε περισσότερα…

“46^ο Φεστιβάλ Δράμας-πέμπτη ανταπόκριση: έχει

ενδιαφέρον η αισθητική, η απόδοση των χαρακτήρων.”

«Walls», του Χρήστου Σαρρή

Ντοκιμαντέρ για τη ζωή στη φυλακή με μόνους πρωταγωνιστές τους κρατούμενους. Αφήγηση της ιστορίας και της ζωής μέσα στα κάγκελα. Ιδιότυπες εικόνες και πικρά λόγια δένουν σε ένα όμορφο δημιούργημα του πολλά υποσχόμενου νέου κινηματογραφιστή που καταπιάνεται με ένα θέμα ανθρώπινο μα ολότελα ξεχασμένο μέσα στον σύγχρονο life style κυκεώνα ζωής.

46^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ

«Λευκά Χριστούγεννα 1948», του Αντώνη Βαλληνδρά

Σενάριο που στηρίζεται σε διασκευή από διήγημα του Σκαμπαρδώνη. Δίχασε ως προς την αισθητική και το αποτέλεσμα φέτος στη Δράμα. Η ταινία καταπιάνεται με μια ομάδα ανδρών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που παραμονή Χριστουγέννων αναλαμβάνουν μια επικίνδυνη (και αχρείαστη) αποστολή στις κορυφές του Γράμμου. Αν και το θέμα δεν προκαλεί πια ενδιαφέρον τόσο σε σχέση με παλιότερα έτη (όταν ήταν και της μόδας να δηλώνεις «αριστερός» σκηνοθέτης και να κάνεις ταινία με αντάρτες), έχει ενδιαφέρον η αισθητική, η απόδοση των χαρακτήρων, το γύρισμα σε φυσικό τοπίο, η ενδυματολογία και κυρίως η διερεύνηση μια εποχής που πριν αναλυθεί σωστά τείνει πια να ξεχαστεί μέσα στη σκόνη της ελληνικής ιστορίας. Προσωπικά μας άρεσε αν και πέρασε ως «αριστερή» στο κοινό που δεν έδειξε ενδιαφέρον. (Ίσως πιο ενδιαφέρον είναι ότι το ένα μεγάλο μέρος από το κοινό στη Δράμα μια παριστάνει τον «απολιτίκ» θεατή ενίοτε δε είναι και φιλοξενούμενο καθώς οι Δραμινοί στέκονται αμέτοχοι στον θεσμό…).

Προσωπικά δίνουμε το 3^ο βραβείο μας στην ταινία αυτή.

«Short draft», του Σπυρίδωνα Παπασπύρου

Ασυνήθιστη ταινία με την έννοια ότι επιχειρεί παρωδία καταστάσεων έχοντας ως άξονα δράσης ένα παλιό ταξί και από την άλλη ένα «αμερικάνικο» στυλ φιλμαρίσματος μέσα στην ελληνική έρημη επαρχία. Ο ίδιος ο δημιουργός δήλωσε πως για μεγάλου μήκους το πήγαινε αλλά…αναγκάστηκε να συμμαζευτεί. Κι αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής δημιουργίας ταινιών: Η διαστρέβλωση σχεδίων σε σχέση με το αρχικό σενάριο, ο συμβιβασμός και η απουσία σοβαρής παραγωγής. Καλές ηθοποιίες και ενδιαφέρουσα προοπτική σκηνοθεσίας.

46^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ

«Διάβαση», των Κατερίνας Μαυρογεώργη και Αινεία Τσαμάτη

Δύο φύλακες σιδηροδρομικής διάβασης με μηδαμινή κίνηση τρένων. Περνάει το πολύ μια παλιά τοπική αμαξοστοιχία. Ερημιά και μοναξιά στο ελληνικό τοπίο. Ο ένας αυστηρός, τυπικός, εσωτερικά μπλεγμένος. Ο άλλος χύμα, πότης τσίπουρου, παραιτημένος από όλα και βυθισμένος στην ίδια μοναξιά. Σύντομα όμως θα σπάσει η συνύπαρξη καθώς θα εισβάλλουν τα δύο σημαντικότερα ειδοποιά στοιχεία της ζωής: ο έρωτας και ο θάνατος. Ένας εκπληκτικός Γιάννης Τσορτέκης σηκώνει το φιλμ πάνω στο πρόσωπό του.

Προσωπικά δίνουμε το 2^ο βραβείο στην ταινία αυτή.

“46^ο Φεστιβάλ Δράμας-πέμπτη ανταπόκριση: επιβάλλεται

να δείτε το φιλμ οπωσδήποτε.”

«Πλευρά», του Παναγιώτη Φαφούτη

Μια ματιά στον κόσμο των συζυγικών και εξωσυζυγικών σχέσεων μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Τρεις άνθρωποι συναντιούνται, αναμετριούνται και αποχωρούν. Στιβαρό γύρισμα σε εσωτερικό χώρο και πάντα εξαιρετική η αξιολάτρευτη φιγούρα της Υβόννης Μαλτέζου.

«Mindnight skin», του Μανόλη Μαυρή

Ιδιαίτερα χαρούμενοι είμαστε με αυτό το φιλμ καθώς επιτέλους εισάγεται η science fiction φιλμογραφία σε ένα φεστιβάλ γεμάτο από μετριότητα έως και κακά η ανύπαρκτα σενάρια με τη queer αισθητική να είναι σχεδόν παντού αλλά όχι πάντοτε με επιτυχία. (Βλέπε το ασύμμετρο Αρκουδότρυπα και επιπλέον δε γεννιόμαστε όλοι Φασμπίντερ…). Στην υπόθεση μια νοσοκόμα μοναχική στη μεγάλη πόλη οδηγείται σιγά σιγά στην αποξένωση με το σώμα της καθώς εισβάλλουν και μεγαλώνουν μέσα της ρίζες και σπόροι δέντρων! Δεν αποκαλύπτουμε τίποτε άλλο καθώς επιβάλλεται να δείτε το φιλμ οπωσδήποτε…

46^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΤΡΕΣ

«Αερολίν», του Αλέξη Κουκιά-Παντελή

Προσωπικά δίνουμε το 1^ο βραβείο στην ταινία αυτή.

Μια κοπέλα αγωνίζεται κάνοντας δυο και τρεις «καλλιτεχνικές» δουλειές (από μαθήματα γιόγκα μέχρι κλόουν σε πάρτι νεόπλουτων κι από εκεί σε οντισιόν). Εκπληκτική στην απλότητα της ερμηνείας της η Δήμητρα Βλαγκοπούλου. Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη αλλά σημασία έχει να μην τα παρατάς. Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα ακόμη μιας ημέρας δεν είναι παρά να βρίσκεις στα σκουπίδια πεταμένο το αγαπημένο αρκουδάκι panda…

«Παλίρροια», του Γιώργου Μπουγιούκου

«Η μικρή φόρμα είναι η καταλληλότερη για να ειπωθούν κάποιες ιστορίες όπως αυτή», δηλώνει ο δημιουργός που καταπιάνεται με το θέμα των μεταναστών που πολλοί με χαρά αποκαλούν λαθραίους, λες και δικαίωμα στη ζωή έχουν μονάχα αυτοί οι ασφαλισμένοι μέσα στα σπιτάκια τους και στη μιζέρια τους. Αν και η ταινία μοιάζει μισό στην ολοκλήρωση και με θέμα στο τέλος του, αποτελεί ελπιδοφόρα δουλειά ενός σκηνοθέτη που αφουγκράζεται την πραγματικότητα της χώρας και δεν πετάει σε λογισμούς στα σύννεφα (στοιχείο που χαρακτηρίζει την πλειονότητα του ελληνικού τμήματος…)

“46^ο Φεστιβάλ Δράμας-πέμπτη ανταπόκριση: εάν

σου πω τις αναμνήσεις μου να ξέρεις πως

δεν ταιριάζουν και πολύ με τις δικές σου.”

«Ανορθόδοξος», του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου

Μια βυζαντινή ιστορία ενός ελαφρώς καταδικασμένου στις οθόνες μας! Μια αλληγορική και χιουμοριστική ματιά σε ένα κόσμο θεολογικών και χριστιανικών συγκρούσεων. Αφήνουν αδιάφορο τον αγράμματο λαό. Σκηνικά φυσικά, ενδυματολογία άψογη και η απελπισία του φτωχού και αδικημένου από την εξουσία στο έπακρο. Ο κινηματογράφος της ειρωνείας σε πλήρη εφαρμογή!

46^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ-ΠΕΜΠΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

«Εάν να σου πως τις αναμνήσεις μου», της Μαρίας Ελένης Μητροδήμα

Μια ανάμνηση κι ένα τέλος. Ίσως κι ένα όνειρο καθώς ο καθένας βλέπει πάντα τα πράγματα αλλιώς, Η φαντασία μπερδεύεται με την ανάμνηση δημιουργώντας μία καινούργια μνήμη. Μια συνειρμική μετάβαση στον κόσμο του χωρισμού δύο ερωτευμένων ανθρώπων με μια δόση ψυχαναλυτικής έμφασης. Δύο εραστές χωρίζουν επειδή το θέλει μονάχα ο ένας. Κι ένα επαναλαμβανόμενο κρεσέντο μουσικής. Εάν σου πω τις αναμνήσεις μου να ξέρεις πως δεν ταιριάζουν και πολύ με τις δικές σου. Ίσως γιατί ο έρωτας είναι πέρα και από τη μνήμη…

Αυτά ήταν λοιπόν κατά τη γνώμη μας τα καλύτερα. Όπως και να ‘χει φέτος στη Δράμα έγινε της Αρκουδότρυπας… Στο μέλλον τα καλύτερα αν και είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Το σινεμά δεν θέλει μόνο μάτι στην κάμερα αλλά και ευρύτερη γνώση πολλών πνευματικών πραγμάτων κι εδώ οι καινούργιοι μας σκηνοθέτες πάσχουν σοβαρά…

Διαβάστε τα άρθρα για το Φεστιβάλ Δράμας

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει