FAIR PLAY

Οκτ 09, 2023 Κινηματογράφος 0

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Fair play: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης

Μπορεί μια ταινία σε διανομή Netflix, δηλαδή σε διανομή μόνο τηλεοπτικής προβολής να απασχολήσει το κινηματογραφικό κοινό μας; Λάθος ερώτηση. Η σωστή διατύπωση -εδώ και χρόνια και σε σχέση με τις πλατφόρμες ταινιών- είναι ότι ο κινηματογράφος δεν έχει όρια κι αν θέλει να … «στριμάρει» σε κάποιο δίκτυο, δουλειά μας είναι να το δούμε, να το απολαύσουμε κι αν αξίζει κατά την άποψη μας, να το προτείνουμε στους θεατές κι αυτοί ξέρουν πώς και πού θα το δουν…

FAIR PLAY: Η ΤΑΙΝΙΑ

Η ταινία «Fair play» είναι εξαιρετική και σπάει κόκαλα με λόγια και μαχαιρώματα «γλυκά». Η ιστορία φαίνεται να έχει ειπωθεί ξανά. Ένα ζευγάρι εργάζεται στον κόσμο των χρηματοπιστωτικών εταιριών. Εκεί όπου το χρήμα ρέει άφθονο ανάμεσα σε ανθρωπόμορφους καρχαρίες και ο «θάνατος» -βλέπε απόλυση- του διπλανού σου συνεργάτη είναι το σκαλί για το επόμενο δικό σου βήμα.

Κανείς δεν μπορεί να αποδράσει από μια φυλακή που διάλεξε ο ίδιος να κλειστεί για πάντα. Κι εξάλλου κανείς δε θέλει να δραπετεύσει, το στοίχημα είναι να μείνεις στο παιχνίδι πουλώντας κι αγοράζοντας μετοχές (δηλαδή αέρα εικονικό…) βγάζοντας χρήμα για τους ήδη πάμπλουτους κι όσο αντέξεις.

Σε μια τέτοια καταθλιπτική εταιρία κέδρους και μίσους το πρωταγωνιστικό ζευγάρι κρύβει τη σχέση του καθώς απαγορεύεται από την εταιρία η συναισθηματική «εξάρτηση» των υπαλλήλων της. Και σα να μη φτάνει αυτό, ο εθελούσιος καταπιεστικός συρμός των αισθημάτων, η γυναίκα παίρνει την προαγωγή που νομίζει πως είχε σίγουρη ο άνδρας. Και ο πόλεμος ξεκινάει.

FAIR PLAY: Η ΘΕΣΗ ΤΟY ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ένας πόλεμος υπαλλήλων, φύλων, εραστών, ανθρώπων. Τίποτε δεν χαρίζεται σε μια ανηλεή σφαγή ζωής και ανθρωπιάς (λέξη άγνωστη στις εταιρίες χρηματιστηρίου). Ζήσε με αυτή τη φρίκη ή πέθανε κι απαλλάξου. Υπάρχει σειρά από στρατιές οικονομολόγων που σπούδασαν για χρόνια πρωί βράδυ μόνο και μόνο για να γονατίσουνε στα σκαλιά της εταιρίας ζητώντας πρόσληψη ανάμεσα στα πιράνχα και τα αρπακτικά με κοφτερά νύχια της (αληθινής;) ζωής.

Το «Fair play» δεν είναι μια ταινία πολέμια του καπιταλισμού που ζούμε στην πιο σκληρή του φάση αυτά τα χρόνια. Ίσως και γι’ αυτό να μην ενθουσίασε τους μόνιμους «εκλεκτικούς» θαμώνες της κινηματογραφικής θέασης Είναι μια ταινία που μιλά για μια σχέση αληθινής αγάπης που οδηγείται στα άκρα και σε πολεμική τακτική λόγω της ανόδου και της εξέλιξης της γυναίκας σε σχέση και σε βάρος του ανδρικού εγωισμού του αρσενικού της ιστορίας.

Αυτό το δεδομένο, ο εγωισμός και ο φθόνος για την επιτυχία του άλλου ακόμη κι όταν αυτό ο άλλος είναι ο άνδρας ή η γυναίκα που αγαπούμε, είναι το πιο έντονο και ταυτόχρονα απλοϊκά τρομακτικό στοιχείο της ταινίας.

FAIR PLAY: ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ

Ο ανταγωνισμός μέσα σε μια σχέση και η μεταφορά αυτού στο πεδίο της εργασίας με αποτέλεσμα την ήττα όλων και παντού. Η αγωνία για τη συνέχεια είναι πρόδηλο στοιχείο του γυρίσματος με ένα έξυπνο σενάριο κι αρκετές ερωτικές σκηνές που περισσότερα έχουν να πουν για τους ήρωες παρά να δείξουν. Και η έκρηξη έρχεται προβλεπόμενη αλλά όχι μέχρι το σημείο των σκηνών που θ ακολουθήσουν και φυσικά εμείς θα σας αποκρύψουμε.

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι στο «Fair play» είναι καθηλωτικό σε ερμηνεία με την απίθανη Phoebe Dynevor να ξεχωρίζει. Κι όλα αυτά από μια πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτρια σε φιλμ μεγάλου μήκους.

Το ερώτημα ωστόσο έρχεται αμείλικτο:

Εσείς τι θα κρατούσατε; Τον έρωτα ή τη δουλειά σας; Κι αν η δουλειά σας είναι πιο επικερδής από τον έρωτα (που σίγουρα θα βρείτε κάπου αλλού ) τι θα κάνατε; Αλλά μπορεί να συγκριθεί το κέρδος με τον έρωτα; Οι μετοχές και η τιμή τους με το αντίτιμο της αγάπης;

Ζούμε σε μια εποχή που όλα πια καταπατούνται χωρίς αξίες, χωρίς ηθική. Ζούμε μέσα στον υπόνομο και βάζουμε άρωμα για να μη μας μυρίζει η πραγματική εικόνα του κόσμου. Ζούμε μακριά από τη φύση και το νόημα της ζωής. Κλεισμένοι σε γυάλα με βρώμικο νερό και τυποποιημένη τροφή, ανέραστοι και μόνοι. Και μαθαίνουμε να μη βλέπουμε πού μας οδηγεί όλο αυτό.

Ζούμε χωρίς fair play…

FAIR PLAY

Σκηνοθεσία: Chloe Domont

Σενάριο: Chloe Domont

Φωτογραφία: Menno Mans

Μοντάζ: Franklin Peterson

Μουσική: Brian McOmber

Ήχος: Claudia Casasola, Ugo Derouard, Adam Kopald, Vladan Macura, Boris Mijatovic

Σκηνικά: Milan Damnjanovic, Sonja Nenadic

Κοστούμια: Kate Forbes

Παραγωγή: Leopold Hughes, Ben LeClair, Allan Mandelbaum, Tim White, Trevor White, Andrew Zolot

Ηθοποιοί: Phoebe Dynevor (Έμιλι), Alden Ehrenreich (Λουκ), Eddie Marsan (Κάμπελ), Rich Sommer (Πολ), Sebastian De Souza (Ρόρι), Sia Alipour (Αργιούν), Yacine Ramoul (Τζέρεμι), Brandon Bassir (Νταξ)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Γλώσσα: αγγλικά

Χρώμα: έγχρωμη

Είδος: τραγωδία, μυστήριο, θρίλερ

Έτος παραγωγής: 2023

Διάρκεια: 113΄

Εταιρεία διανομής: Netflix (στην Ελλάδα μόνο στην πλατφόρμα

Για περισσότερες πληροφορίες για τη διανομή και τις τεχνικές λεπτομέρειες δείτε εδώ.

Διαβάστε τις κριτικές ταινιών που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει