filmandtheater ΠΡΟΜΑΧΟΣ

ΠΡΟΜΑΧΟΣ

Δεκ 02, 2014 Κινηματογράφος 0

Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΝ

Δυνατό το θέμα που πραγματεύεται το σενάριο, αλλά αδύναμος ο τρόπος απεικόνισης του. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο θέμα της διεκδίκησης των μαρμάρων, αλλά στο σύνολο του φιλμικού κειμένου, δηλαδή το πως οι δύο πρωτοεμφανιζόμενοι σκηνοθέτες επέλεξαν να το φέρουν σε οπτικοακουστική μορφή…

Ο χαρακτήρας της σκηνοθεσίας και του σεναρίου δυσκολεύονται όπως φαίνεται να συγχρονιστούν και να ταιριάξουν με αυτόν του θέματος. Αρχικά όσον αφορά την πλανοθεσία, άπειρα πλάνα σαν καρτ ποστάλ, με τοποθεσίες της Αθήνας και των υπολοίπων πόλεων που επισκέπτονται οι χαρακτήρες, κατακλύζουν την ταινία αλλά και τα μάτια του θεατή. Δεν χρειαζόταν τόσα πλάνα για να καταλάβουμε ότι οι χαρακτήρες βρίσκονται στην Αθήνα και το πόσο όμορφα είναι μερικά σημεία της.

Παράλληλα, η σκηνοθεσία επιλέγει να δείξει (αρκετά πάλι) πλάνα από την κατάντια της Αθήνας του σήμερα, υπονοώντας την κατάντια της χώρας γενικότερα. Εύλογη σκέψη, όμως τα χρονικά σημεία στα οποία επιλέγει να τα τοποθετήσει μέσα στην ταινία, είναι άκυρα σε σχέση με τη θεματική της προηγούμενης σκηνής (ακόμη ένα στοιχείο πως το σενάριο κάπου χάθηκε), έτσι όχι μόνο δεν καταφέρνουν να προβληματίσουν τον θεατή, αλλά τον πετάνε έξω από τον «χώρο» που μόλις πήγε να μπει. Η κινηματογράφηση τους θυμίζει έντονα αυτή του ρεπορτάζ.

Σε καμία περίπτωση η απεικόνιση της σύγχρονης κατάντιας δεν επιτυγχάνει την επίκληση στο συναίσθημα καθώς δεν πείθει ούτε σκηνοθετικά ούτε ερμηνευτικά -ειδικά η περίπτωση με τα δύο άστεγα παιδάκια και αυτή του μικρού κοριτσιού.

Το σενάριο έχει μια αχρείαστα μεγάλη ιστορική ανάλυση που θυμίζει ντοκιμαντέρ πάνω στο θέμα αυτό. Δυστυχώς, ότι απομένει που να έχει σχέση με την πλοκή, χάνεται μέσα στην τεράστια έκταση του μουσικού στοιχείου της ταινίας-δεν είναι υπερβολή να πούμε πως περισσότερη μουσική ακούμε, παρά λόγια από τα στόματα των ηθοποιών. Και όταν τελικά τους ακούμε, δεν λείπουν μερικές ανόητες-άκυρες ατάκες…

Στο σενάριο του «Προμάχου» υποτίθεται πως υπάρχει και μια ερωτική ιστορία ανάμεσα στους δύο νεαρούς και γενναίους δικηγόρους… Από πότε 2-3 βλέμματα και μια ατάκα υποστηρίζουν και αποδεικνύουν την απεικόνιση ερωτικής ιστορίας; Γιατί μόνο αυτό μας δίνει το σενάριο ως αναφορά στην αγάπη. Η οποιαδήποτε ερωτική διάθεση -αν υπήρχε-, πήγε βόλτα και το όλο «δύο ερωτευμένοι δικηγόροι αναλαμβάνουν την υπεράσπιση του ελληνικού αιτήματος για την επιστροφή των ελγίνειων μαρμάρων» αποτελεί αβάσιμο στοιχείο. Παράλληλα ο ρόλος της γυναίκας του ζευγαριού βασίζεται σε μετρημένες ατάκες, τόσες ώστε δίνει το δικαίωμα να χαρακτηριστεί «γλάστρα». Καθόλου ωραίο αυτό για την εικόνα της γυναικείας παρουσίας που υποτίθεται πως έχει ενεργό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.

Αυτό που λείπει κυρίως από τον «Πρόμαχο» είναι μια πιο δυναμική και επίκαιρη με το θέμα και τον χαρακτήρα της ταινίας, σκηνοθεσία. Μια σκηνοθεσία που να μπορεί ίσως και να επιβληθεί στο θεατή, όπως και η σεναριακή διάθεση του κεντρικού χαρακτήρα προς τους βρετανούς δικηγόρους. Αντί για αυτό, τον χαλαρώνει τόσο που ξεχνάει τι πήγε να παρακολουθήσει, και ίσως τον αφήσει αδιάφορο. Επίσης κάτι ακόμη που λείπει, είναι αυτό που λέμε «ερμηνεύω έναν ρόλο και μπαίνω στο πετσί του». Ο πρωταγωνιστής.. απέτυχε!

Υ.Γ Ο «Πρόμαχος» θυμίζει κάτι σαν τηλεοπτικό τουριστικό σποτ διάρκειας 90 λεπτών.

Παρασκευή Γιουβανάκη

(Για περισσότερες κριτικές της Παρασκευής Γιουβανάκη διαβάστε εδώ)

ΠΡΟΜΑΧΟΣ

Σκηνοθεσία: Coerte Voorhees, John Voorhees

Σενάριο: Coerte Voorhees, John Voorhees

Φωτογραφία: Παναγιώτης Γκόλφης

Μοντάζ: John Voorhees

Μουσική: Laoura Gini

Ήχος: Σπύρος Αραβοσιτάς

Μοντάζ ήχου: John Voorhees

Σκηνικά: Αλίκη Ματσούκα

Οπτικά εφέ: John Voorhees

Μέικαπ: Έφη Γερουλάκου, Μάνια Βισκαδουράκη

Κάστινγκ: Πένη Αδαμόπουλου, Kathi Vekri

Παίζουν: Παντελής Κοδογιάννης (Ανδρέας), Κασσάνδρα Βογιατζή (Ελένη), Giancarlo Giannini (Πέτρος), Paul Freenan (Κάλουμ), Γιώργος Χωραφάς (Μιχάλης), Michael Byrne (Ρισάρ), Γιώργος Βογιατζής (Γιώργος Κάδμος), Σπύρος Φωκάς (Φώτης), Karim Kassem (Αμίτ), Κέλλυ Ελευθερίου (Σοφία), Εβελίν Ζανίνη (γραμματέας δικηγορικού γραφείου), Κώστας Δανιηλίδης (υπουργός Ενέργειας), Jon Wennington (δικηγόρος)

Διεύθυνση παραγωγής: Coerte Voorhees, John Voorhees

Εταιρείες παραγωγής: A Visionary Film, Itasca Films

Χώρες παραγωγής: ΗΠΑ, Αγγλία, Ελλάδα

Προϋπολογισμός: 700.000 δολάρια

Γλώσσα: αγγλικά

Τόποι κινηματογράφησης: Ελλάδα

Χρώμα: έγχρωμη

Ήχος: dolby digital

Aspest ratio: 2.35:1

Κάμερα: Canon EOS C500, φακοί Zeiss Compact Prime, Red Epic-M, φακοί Zeiss Master Prine

Τυπωμένο φορμά: Digital

Κινηματογράφηση: Canon Cinema RAW (4K), Redcode RAW (5K)