Ο ΜΥΘΟΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΑΑ002 Η ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Ιούν 06, 2016 Θέατρο 0

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Στην παρούσα έρευνα θα παρακολουθήσουμε το μυθικό στοιχείο σε μία διαδρομή μέσα από τις διαφορετικές τέχνες, άρα μέσα από διαφορετικά κείμενα¹, όπως αυτά ορίζονται από τη δομική ανάλυση, κάνοντας με αυτό τον τρόπο ένα διακειμενικό ταξίδι. Το μυθικό στοιχείο θα είναι ένα κομμάτι ενός μύθου, για αυτό είναι αναγκαίο να ορίσουμε, πριν ακόμη ξεκινήσουμε την έρευνά μας, τι είναι ακριβώς ο μύθος -κάτι που δεν είναι εντελώς προφανές- διευκρινίζοντας ότι δε μιλάμε μόνο για τη μυθολογία, αλλά για ό,τι έχει να κάνει με την αφήγηση, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

Μας ενδιαφέρει το αφηγηματικό φορτίο στο μυθικό στοιχείο και, πιο συγκεκριμένα, πως αυτό μεταβάλλεται ερχόμενο σε επαφή με διάφορα αφηγηματικά περιβάλλοντα, μέσα από διάφορες Τέχνες. Είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η επαφή με περιβάλλοντα που δεν είναι καθαρά αφηγηματικά, όπως είναι η ιστορία, η λαογραφία και οι διάφορες επιστήμες. Με αυτό τον τρόπο αυτή η αφηγηματική διακειμενικότητα, την οποία θέλουμε να ορίσουμε, μπαίνει στο πεδίο της Παράστασης (Performance), όπως ορίζεται από το Grotowski και άλλους διανοητές, δημιουργεί ένα νέο κόσμο, ξεπερνώντας τα στενά όρια της αναπαράστασης.

Θα επικεντρώσω όλη αυτή την έρευνα στη δημιουργική εργασία του σχεδιαστή, θεωρώντας ότι σχεδιαστής είναι αυτός που σχεδιάζει μία δημιουργική διαδικασία μέσα στο χώρο της αφήγησης. Θεωρώντας ότι η δουλειά του είναι καθαρά αφηγηματική, θα ερευνήσω αν και πως αυτός επηρεάζεται από την αφηγηματική διακειμενικότητα, όπως αυτή την έχω, αρχικά και σε ένα πρώτο στάδιο, ορίσει πιο πάνω. Ακόμη περισσότερο, θα ερευνήσω αν ο σχεδιαστής επηρεάζεται από τις επιστήμες που δεν είναι καθαρά αφηγηματικές, άρα αν αυτός λειτουργεί σαν ένα δρων πρόσωπο², μέσα στο πλαίσιο μιας Παράστασης, η οποία αρχίζει και τελειώνει στην έρευνά του και προεκτείνεται μέχρι το τελικό δημιούργημά του.

Συγχρόνως θα ερευνηθεί ποια είναι η συμμετοχή σε αυτή τη διαδικασία του αγοραστικού κοινού. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να προτείνουμε μία μεθοδολογία για το σχεδιαστή, θεωρώντας ότι η δημιουργική του εργασία προτείνει ένα στιλ, μία πρόταση για τη ζωή του ατόμου³, άρα η έρευνα για το σχεδιασμό είναι κεφαλαιώδους σημασίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Ο όρος «κείμενο» αποδίδεται εδώ σύμφωνα με τη σημειωτική. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο γλωσσάρι, σε αυτή εδώ την έκδοση, την ακριβή ερμηνεία των όρων που του είναι είτε άγνωστοι είτε νομίζει ότι έχουν διφορούμενη έννοια. Αν επιθυμεί περεταίρω διευκρινήσεις, τότε μπορεί να βρει, από τη βιβλιογραφία που παρατίθεται, πλούσιο υλικό για την αποσαφήνιση των όρων αυτών και τις διάφορες παραμέτρους και τις συνισταμένες τους.
2. Στον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο (Performance) έχουμε τον Performer, τον οποίο στα ελληνικά θα ονομάζαμε δρων πρόσωπο, θεωρώντας ότι δρα, στο πλαίσιο μιας Παράστασης, δεν ερμηνεύει απλά, κυρίως δρα. Περισσότερα μπορεί να διαβάσει ο αναγνώστης στο σχετικό κεφάλαιο.
3. Όπως θα δούμε αργότερα, το μυθικό στοιχείο, μέσα από μία σημειωτική διαδικασία και με τη συνεύρεση με άλλα στοιχεία (σημεία, κώδικες, σημειακές συναρτήσεις κ.λπ.), καταλήγει να διαμορφώνει ένα ιδεολόγημα, τελικά μία ιδεολογία και, ουσιαστικά, ένα νέο τρόπο ζωής, μία επαναστατική διαδικασία, σύμφωνα με την Kristeva.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Performance Art