WONDER WOMAN

Ιούν 09, 2017 Κινηματογράφος 138

Από 8/6/2017 στις αίθουσες

Μία φιγούρα από τα κόμιξ έρχεται στον κινηματογράφο για να ανανεώσει μερικώς τόσο τη θεματολογία όσο και την αισθητική των κινηματογραφικών μεταφορών που έχουν να κάνουν τόσο με υπερήρωες -άλλωστε αυτή την εβδομάδα έχουμε μία ιταλική απάντηση στην κινηματογραφική θεματολογία υπερηρώων- όσο και με αρχαιοελληνικές μυθολογικές αναφορές. Ακόμη, σύμφωνα με πολλούς, σε αυτή την ταινία παρουσιάζεται η θηλυκή απάντηση στην Ατζελίνα Τζολί, με μία γυναίκα που έρχεται από το Ισραήλ.

«Όσο γοητευτική και να είσαι, δε μου ταιριάζεις», φαίνεται να λέει ο στρατηγός Λούντεντόρφ, ο Danny Huston, εδώ οι φλέβες είναι παραγεμισμένες με το κακό, μιλώντας με την Ντιάνα, που την ενσαρκώνει η Gal Gadot, πρώην Μις Ισραήλ. Είναι ένας σκληρός μεσήλικας που έχει κάτι που τον καθιστά ανίκητο, αυτή είναι μία Αμαζόνα πολεμίστρια που με τον τρόπο της μόλις έχει παλέψει μαζί του. Όμως, αν το δούμε καλύτερα, δεν είναι η πρώτη φορά που ένας άντρας υποεκτιμά τη δυναμική μιας καλοφορμαρισμένης γυναίκας.

Είχε όμως δίκιο, σε κάποιο σημείο. Η Ντιάνα της Θεμισίρα, η Wonder Woman, όπως είναι το παρατσούκλι της, δεν έχει «χρησιμοποιηθεί», είναι αφιερωμένη σε έναν ανώτερο σκοπό, χωρίς αμφιβολία, είναι επίσης θαυμάσια. Τις περισσότερες ταινίες με υπερήρωες τις βλέπουμε κάπως.  Εδώ όμως έχουμε μία γυναίκα που είναι αδύνατον να μην έχει την αίσθηση της κυριαρχίας, ως η πρώτη γυναίκα αρχηγός και υπερήρωας, η οποία εμφανίζεται μετά από την αξιοθρήνητη Catwoman, το 2004. Επίσης είναι αδύνατο να μην αισθάνεται ως θηλυκή, μία θηλυκή αίσθηση, κατόπιν μιας ένδοξης δράσης, μαζί με την υπερηφάνεια και την πολεμική της πανοπλία.

Αυτή η πρώτη εκδοχή της πρωτότυπης ιστορίας έχει σκηνοθετηθεί από την Patty Jenkins, η οποία είχε σκηνοθετήσει την πολεμική ταινία «Monster», το 2003, με ήρωες που έρχονταν από το περιθώριο της κοινωνίας. Είναι λογικό να θέλει να υπερτονίσει τα θηλυκά χαρακτηριστικά της Ντιάνα-Άρτεμις. Το μυστικό της όπλο δεν είναι το κόσμημα που εκτοξεύει σφαίρες, ούτε το ξίφος της, ούτε το να βγάζει φωτιές από τους καρπούς της. Είναι η ενσυναίσθησή της. Σημειωτέον ότι το παρουσιαστικό της, η κόμμωση της, είναι πολύ εντυπωσιακή.

Δεν μπορούμε να τη συσχετίσουμε με τη Μαύρη Χήρα της σειράς της Marvel ούτε με την Catwoman, εδώ έχουμε μία γυναίκα που είναι πνευματική. Είναι μία πολεμίστρια που μάχεται για την ειρήνη, για να τελειώσουν όλοι οι πόλεμοι, όπως αρμόζει σε μία Μητέρα. Ανήκει σε μία φυλή όπου υπάρχει η ελίτ των γυναικών που πολεμούν, συγχρόνως, όμως, είναι απομονωμένη από τους ανθρώπους, έχει το σπαθί της που την προστατεύει.

Όλα αυτά αλλάζουν όταν ο κατάσκοπος Στιβ Τρέβορ μπαίνει στον κόσμο της, υποσχόμενος να δώσει τέλος στους πολέμους. Το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης εστιάζεται στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Εδώ έχουμε μία «χημεία» μεταξύ της Ντιάνας και του Στιβ, ενός άντρα που θα μπορούσαμε να τον τοποθετήσουμε παραπάνω από το μέσο όρο των αντρών, ο οποίος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην περιέργεια της Ντιάνας και να την θέλξει.

Υπάρχει μία ασυμφωνία όταν αυτός καταλαβαίνει ότι αυτή ενδιαφέρεται περισσότερο για το βραχιόλι της παρά για κάθε άλλο εργαλείο της. Χάνεται η έλξη. Αλλά, μαζί με την Ντιάνα, υπάρχει ένα θελκτικό και ιδιοφυές δίδυμο με το οποίο θα μπορούσαμε να δουλέψουμε για καιρό ακόμη. Θα ανακαλύψουμε ξανά τις ορδές αυτών των ανθρωπίνων όντων, μέσα από τα διερευνητικά μάτια της. Και, μάλλον για πρώτη φορά, το κόμικ ζωντανεύει και φαίνεται δροσερό.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Ποντάροντας στη σέξι παρουσία της πρώην Μις Ισραήλ Γκαλ Γκαντότ («Μαχητές των Δρόμων 5, 6 &7» ), στον χαλαρό action hero Κρις Πάιν («Star Trek» ) και σε μια πικάντικη χιουμοριστική διάθεση, που δυστυχώς υποχωρεί με το πέρασμα του χρόνου, η συνταγή ξεδιπλώνεται αβίαστα, προβλέψιμα και χορταστικά: εκπαιδευμένη ως πολεμίστρια, η πριγκίπισσα των Αμαζόνων Νταϊάνα εγκαταλείπει­ το απομονωμένο νησί της και ακολουθεί έναν Αμερικανό πιλότο στην πρώτη γραμμή του μετώπου του Α΄ Παγκοσμίου, με σκοπό να σταματήσει τα ολέθρια σχέδια του θεού του πολέμου Άρη, ο οποίος έχει συμμαχήσει με τους Γερμανούς. Θεαματική δράση, (λιγοστό ) ρομάν­τζο, έξυπνα φεμινιστικά σχόλια κι ένα εύκολο plot twist οδηγούν την πλοκή στο σχηματικό φινάλε, με την Πάτι Τζένκινς του οσκαρικού «Monster» (2003 ) να διαχειρίζεται με διασκεδαστική στιβαρότητα μια χολιγουντιανή φαντασία αυστηρών –εμπορικών και καλλιτεχνικών– προδιαγραφών… Περισσότερα

Κριτική Νικος Δρίβας (cineramen.gr)

Η ταινία έχει το δικό της ξεχωριστό μοτίβο και δεν θέλει να αντιγράψει κάποια άλλη, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην δράση, όσο και σε πλοκή, που δεν μένει καθόλου ανεκμετάλλευτη. Η δράση είναι πολύ δυνατή και κινείται σε μια σχεδόν άψογη ανάπτυξη των ηρώων της, με μπόλικο χιούμορ όπου χρειάζεται. Η Patty Jenkins, πρώτη γυναίκα σκηνοθέτις σε ταινίες του είδους, αποδεικνύεται ιδανική επιλογή και δικαιώνει όσους επέμεναν σε γυναικεία παρουσία, ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί στην μεγάλη οθόνη ο χαρακτήρας της Wonder Woman, κάτι που πραγματικά γίνεται με έξοχο τρόπο… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελλάκης (cinepivates.gr)

Ταυτόχρονα η ταινία κάνει αναφορές στη φρίκη του Β Παγκοσμίου Πολέμου -μέσω κυρίως του υπέρτατου όπλου, ενός τοξικού αερίου που παραπέμπει στους θαλάμους αερίων και το Ολοκαύτωμα. Η ταινία φροντίζει να τονίσει την ανθρώπινη αδυναμία. Η Νταϊάνα δεν γνωρίζει τους ανθρώπους στην καλύτερη στιγμή τους, αλλά στη χειρότερη. Και αυτό είναι εν μέρει που τη γοητεύει, αυτή η ανθρώπινη ατέλεια. Η ταινία περιλαμβάνει μπόλικη δράση, αλλά δεν ξεφεύγει και αυτή από την… κατάρα της 3ης πράξης, με τη μεγάλη μάχη στο τέλος της ταινίας να παραπέμπει περισσότερο σε μαγικά α λα Χάρι Πότερ… Περισσότερα

Κριτική Αλέξανδρος Κυριαζής (filmboy.gr)

Όσον αφορά τη σκηνοθεσία, η -κακά τα ψέματα- άπειρη Patty Jenkins (Monsters) τα καταφέρνει πολύ καλά, εντυπωσιάζοντας με τον τρόπο που διαχειρίζεται το υλικό που έχει στα χέρια της (αντίθετα με τους προηγούμενους συναδέλφους τους που, με το συμπάθιο τα σκάτωσαν) αλλά δε λείπουν και οι στιγμές comic-book αφέλειας που θα μπορούσαν εύκολα να διορθωθούν, ειδικά από μια δραματική και όχι action-oriented σκηνοθέτιδα. Το Wonder Woman είναι μια ωραία super-hero ταινία που θα απολαύσουν ιδιαίτερα οι οπαδοί της ηρωίδας.
Είναι διασκεδαστική με μερικές εξαιρετικές σκηνές δράσης και μπόλικο χιούμορ, και να το πω απλά, η ώρα περνάει ευχάριστα.
Δεν είναι η καλύτερη του DCEU με το Man of Steel να συνεχίζει να κρατάει τα ηνία, αλλά το πρόβλημα εντοπίζεται στη ταυτότητά της, αφού ουσιαστικά πρόκειται για μια ταινία που κινείται σε ακριβώς τα ίδια μονοπάτια με τις αντίστοιχες της Marvel… Περισσότερα

 Κριτική Christine K. (thecinema.gr)

Η ερμήνεια της γοητευτική καθώς πρόσεξε ως ηθοποιός ακόμα και την κάθε λεπτομέρεια , όπως της προφορά της που ήταν “βάρβαρη” (ούγκα μπούγκα). Ο “Chris Pine” αντάξιος δίπλα της ως συμπρωταγωνιστής, χωρίς κάποια ιδιαίτερη βέβαια ερμηνεία και όλο το παρεάκι που την συνοδεύει ως πολεμική συντροφιά στην ταινία. Άψογη ερμηνεία είχαν και η μητέρα και η θεία της Wonder Woman με τις ηθοποιούς , Robin Wright και Connie Nielsen καθώς και η μικρή Diana, Lilly Aspell που ουσιαστικά ήταν η πρώτη της ταινία. Δεν θέλω να σου δώσω λεπτομέρειες για τους κακούς της ταινίας, αλλά δε μπορώ να μην αναφέρω το μόνο αρνητικό στοιχείο για μένα, τον βασικό κακό που αντιμετωπίζει η Wonder Woman στο τέλος και τον ενσαρκώνει ο “David Thewlis”, που ενώ είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός, εδώ δεν έδωσε το 100% της ερμηνείας του και γενικά δεν ταίριαζε… Περισσότερα

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Η «Wonder Woman» βέβαια είναι «τέκνο» του ψυχολόγου και συγγραφέα Γουίλιαμ Μούλτον Μάρστον (1833-1947) και του σχεδιαστή Χ. Τζ. Πίτερ (1880-1958). Εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1941 στο τεύχος 8 του «All Star Comics» και έναν μήνα αργότερα είχε γίνει εξώφυλλο στο πρώτο τεύχος του «Sensation Comics». Στην ταινία της Τζένκινς το σενάριο έγραψαν οι Αλαν Χάινμπεργκ και Τζοφ Τζονς, σε μια ιστορία του πρώτου και του Ζ. Σνάιντερ, όμως και πάλι, παρ’ όλο αυτό το ανδρικό στοιχείο που επικρατεί, η κινηματογραφική «Wonder Woman» είναι μια ταινία γυναίκας… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Αντωνίου (cinefesto..gr)

Σαν χαρακτήρας η Wonder Woman έχει βάθος και υπόσταση και η Gal Gadot ταυτίζεται μαζί της με τέτοια φυσική γοητεία και χάρισμα που χάνεσαι και δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον ρόλο από την ηθοποιό. Υπέροχος και ο Chris Pine σε ένα υποστηρικτικό ρόλο, που όμως δεν εξαρτάται πλήρως από την πρωταγωνίστρια. O Steve Trevor είναι ήρωας ανεξαρτήτως της πριγκίπισσας Diana, που όμως αποτελεί την ψυχή της ταινίας και είναι ένας κινηματογραφικός χαρακτήρας με τεράστια χάρη και δύναμη. Μια ευγενική, καλόκαρδη και πανέμορφη γυναικά που μάχεται για το δίκαιο, την ελευθερία και κυρίως την αγάπη. Η Wonder Woman δεν είναι μια γυναίκα μηχανή… Περισσότερα

Κριτική Ηλίας Φραγκούλης (freecinema.gr)

Η ενηλικίωση της Νταϊάνα μάς παρουσιάζει μια απόλυτα εντυπωσιακή φυσιογνωμικά Γκαλ Γκαντότ, η οποία «φοράει» με άνεση τον ρόλο της, τόσο στα δυναμικά μέρη συγκρούσεων και μάχης σώμα με… σωμα(τάρα) όσο και στις σκηνές όπου η πιο γήινη Νταϊάνα περιφέρεται (στον κόσμο του Δυτικού πολιτισμού) σαν μια απορημένη… «εξωγήινη» (highlight η επίσκεψη στο κατάστημα γυναικείων ρούχων, στο Λονδίνο του 1918). Η Γκαντότ βγάζει και τη χαριτωμενιά και τον τσαμπουκά και την πονηρή «αφέλεια» του θηλυκού, συνδυάζοντας τα χαρακτηριστικά μιας ιδανικής action hero με τα στοιχεία μιας romantic lead που ρέπει προς τη χιουμοριστική απομυθοποίηση. Και όλα αυτά με μια φυσικότητα που κάνει το «χάρμα οφθαλμών» να ακούγεται τόσο λίγο!.. Περισσότερα

Κριτική Νίνος Φενεκ Μικελιδης (enetpress.gr)

Η Τζένκινς χρησιμοποιεί επιδέξια τα διάφορα κλισέ ανανεώνοντας τα και δημιουργώντας το ρυθμό και την ζωντάνια που απαιτείται για να μετατρέψει την ταινία της σε μια απλή, απολαυστική, πέρα για πέρα κινηματογραφική περιπέτεια, στο πνεύμα των κλασικών αφελών σίριαλ της δεκαετίας του ’40 αλλά και στα δοσμένα με έμπνευση, μακριά από το πνεύμα των franchise, κινηματογραφικά κόμικς του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’70… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Με κέφι και οξυδέρκεια, η Πάτι Τζένκινς φτιάχνει μια Wonder Woman που υπογραμμίζει, αντί να κρύβει, τη θηλυκότητά της. Που κοιτάζει με μάτια γεμάτα περιέργεια, ενδιαφέρον και συμπάθεια τον κόσμο γύρω της, ακόμα και τον «άνω του μέσου όρου» άντρα που η ίδια έσωσε από βέβαιο θάνατο… Περισσότερα

Κριτική moveitmag.gr

Η πρόσμειξη του φανταστικού με την Ιστορία και τις συλλογικές πληγές της πραγματοποιείται με τον ίδιο τρόπο που είχαμε δει και στο πρώτο “Captain America”, την είσοδο της ηρωίδας στο περιβάλλον του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αυτή τη φορά, και με μια σειρά καλογραμμένων, απολαυστικών κωμικών gags και παρεξηγήσεων αλλά και εντυπωσιακά χορογραφημένων σκηνών μάχης, ενώ το ειδύλλιο μεταξύ της Diana και του γοητευτικού χαρακτήρα του Chris Pine να είναι απτά ρομαντικό και χαριτωμένο. Το φιλμ ακολουθεί βέβαια τη χαρακτηριστική σεναριακή ανάπτυξη των origin movies, με το ηθικό ζήτημα που εγείρεται σχετικά με το εγγενές κακό της ανθρώπινης φύσης να απαντάται με απλοϊκό και διδακτικό τρόπο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η “Wonder Woman” παραμένει ένα καλοκουρδισμένο και απόλυτα λειτουργικό ως προς το υπερηρωικό σύμπαν της DC φιλμ, και ίσως μάλιστα η πιο επιτυχημένη προσθήκη σε αυτό… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Νομικός (thessalonikiartsandculture.gr)

To σενάριο της ταινίας έχει πάει περίπατο, όχι ότι μας πειράζει και πολύ βέβαια αυτό. Προς Θεού, δε φημίζεται για το ρεαλισμό της η σειρά αυτή, αλλά από ένα σημείο και μετά (κάπου εκεί ανάμεσα στο 5ο και στο 6ο μέρος) αυτός ο Toretto είναι ένα ψέμα ολόκληρος – μάλλον μακρινός ξάδερφος του Superman, και όχι bad-boy-good-driver από κακόφημη γειτονιά του Los Angeles (Αυτό το άλμα στη γέφυρα της Ισπανίας από το “Fast & Furious 6” θα με στοιχειώνει ως τα βαθιά γεράματα, καθώς και η τελική action σκηνή του στην 7η ταινία). Αυτός ο ρεαλισμός – καρτούν κάνει την ταινία να είναι, οπωσδήποτε όχι κάτω του μετρίου, αλλά όχι και η καλύτερη της σειράς (ο τίτλος αυτός πιστεύω συμφωνούμε όλοι πως πάει στο “Fast Five” – you just can’t repeat Rio, baby!). Ο δε κακός Deckard “Jason Statham” Shaw είναι αδερφός του Owen Shaw (έχει ένα twist ο ρόλος του Luke Evans, μην κάνετε το λάθος και τον ξεχάσετε πολύ εύκολα από το 6ο μέρος), γεγονός που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν στα επόμενα μέρη θα έχουμε σόι Shaw εναντίον μπαμπά και παππού Toretto. Α, ναι ξεχάσα, ο μπαμπάς Τορέττος είναι νεκρός. Too bad for you, Dom… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Γεγονός είναι πως η ταινία θα ήταν σφιχτότερη και πιο ουσιαστική με μικρότερη διάρκεια –αλλά οι «κανόνες» του παιχνιδιού επιβάλλουν εκπτώσεις… Συνολικά, όμως, η σύζευξη της άχρονης αρχαιότητας με την εμπόλεμη Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα είναι ένα στοίχημα κερδισμένο, που μας συστήνει μια διαφορετική υπερηρωίδα. Για την κινηματογραφική καριέρα της οποίας, θα ήταν μάλλον περήφανος ο δημιουργός της, Ουίλιαμ Μόουλτον Μάρστον… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

ου στέκει λοιπόν το περιβόητο Wonder που αναζητούσαμε? Μέσα από το απρόβλεπτα πετυχημένο καστάρισμα της Μακαμπένιας δίμετρης ημιθεότητας Gal Gadot, που παίρνει τον ρόλο και τον κάνει δικό της από την πρώτη της κιόλας λαλιά, δίνοντας κοντινό ραντεβού στους εκατομμύρια πλέον φανς της για το δεύτερο “προσμένουμε πως και πως να έρθει” δεύτερο τσάπτερ, ορίζεται ο σπουδαιότερος συμβολισμός για το τι μπορεί να σημαίνει στον κόσμο που ζούμε η έννοια του θηλυκού. Εκεί ακριβώς βόσκει το Wonder θέλουμε δεν θέλουμε. Wonder που μπορεί να διαβιώσει άνετα χωρίς την ύπαρξη του άλλου φύλου – ούτε για πλάκα δεν ισχύει το αντίστροφο. Wonder που ακόμη κι αν το μυαλό δεν είναι τόσο in τεχνοκρατικό σαν το αντρικό, πετυχαίνει εντέλει να το ξεπεράσει σε επιτεύγματα. Wonder που ξέρει εκ φύσεως τον τρόπο να εισβάλλει – και να κερδίσει – ακόμη και στην πιο επικίνδυνη no man’s land. Wonder, τέλος, που γνωρίζει πως να ηρωοποιεί το σερνικό και να το κάνει μνημείο και ανδριάντα, βγαίνοντας στο φινάλε αλώβητη χωρίς καν μώλωπα στο γόνα. Wonder φίλε! Υποταγή! Εσύ ίσως να μην γνωρίζεις πως και γιατί. Μια γυναίκα, σίγουρα, όμως ξέρει… Περισσότερα

WONDER WOMAN

Σκηνοθεσία: Patty Jenkins

Σενάριο: Allan Heinberg, Zack Snyder, Allan Heinberg, Jason Fuchs, William Moulton Marston (ιδέα της Wonder Woman)

Φωτογραφία: Matthew Jensen

Μοντάζ: Martin Walsh

Μουσική: Rupert Gregson-Williams

Παραγωγοί: Tommy Gormley, Curt Kanemoto, Charles Roven, Deborah Snyder, Zack Snyder, Richard Suckle

Παίζουν: Gal Gadot (Ντιάνα), Chris Pine (Στιβ Τρέβορ), Connie Nielsen (Ιππολύτη), Robin Wright (Αντιόπη), Danny Huston (Λουντεντόρφ), David Thewlis (σερ Πάτρικ), Saïd Taghmaoui (Σαμίρ), Ewen Bremner (Τσάρλι), Eugene Brave Rock (αρχηγός)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Κίνα, Χονγκ Κονγκ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γερμανικά

Διάρκεια: 141΄

Είδος: περιπέτεια, φαντασία, δράση

Ημερομηνία εξόδου: 8/6/2017

Εταιρεία διανομής: Tanweer.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Γιάννης Φραγκούλης

• Κριτικές ταινιών