ΣΙΝΤ ΚΑΙ ΝΑΝΣΙ

Ιούν 17, 2017 Κινηματογράφος 0

SID AND NANCY

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 15/6/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Η σχέση, ερωτική και φιλική, του Sid Vicious και της Nancy Spungen, ο πρώτος μπασίστας στους Sex Pistols, η δεύτερη ερωτική σύντροφός του, περιγράφεται σε αυτή την ταινία. Η αφήγησή της ξεφεύγει όμως από μία προσωπογραφία των δύο αυτών προσώπων ή μία αναφορά στο συγκεκριμένο πανκ συγκρότημα, επεκτείνεται στο ροκ παγκοσμίως, στο συναίσθημα που αυτό βγάζει, σε αυτά που το ροκ μας αφήνει στην ψυχή μας. Αν και έχουν περάσει 31 χρόνια αυτή η ταινία παραμένει δροσερή και όμορφη.

Λίγοι είχαν υποπτευτεί ότι ο θάνατος του Sid Vicious, από υπερβολική δόση ηρωίνης, το 1979, ήρθε μετά από το σοκ του ξαφνικού θανάτου, της δολοφονίας, της γυναίκας που αγαπούσε, της Nancy Spungen. Όμως αυτή η ιστορία είναι ένα μεγάλο ρομαντικό δράμα που έχει στοιχεία από τη ροκ σκηνή. Αν και κάποιοι ακόμα και σήμερα δε θέλουν να το δουν έτσι, ο Alex Cox, ο σκηνοθέτης του «Repo man», βλέπει την ιστορία του Sid και της Nancy σα μία ευκαιρία να κάνει μία άγρια, δυνατή και απρόσμενα όμορφη ταινία που αναφέρεται σε αυτή την απελπισμένη αγάπη.

Η απόφασή του να μελετήσει την ιστορία αυτών των δύο προσώπων είναι το πιο ιδιοσυγκρασιακό βήμα που έχει κάνει. Το «Sid and Nancy» είναι αργή και σχεδόν λυρική ιστορία που αφορά αυτούς τους δύο χαρακτήρες, τον έρωτα τους, τα ναρκωτικά, το πάθος που μπορούμε να δούμε στα πρόσωπά τους και να διαχέεται στο χώρο. Δεν είναι μία ακόμη αγαπησιάρικη αφήγηση για το σκληρό τρόπο επιβίωσης που περνά μέσα από το βρώμικο περιβάλλον που ονομάζουμε δυτική κοινωνία, δεν προσπαθεί να κερδίσει το κοινό, τη συμπάθειά του, με έναν πιο συμβατικό τρόπο. Είναι ένα ψυχρό, δυσάρεστο έργο με όμορφες αναλαμπές που παριστά το σκληρό τρόπο επιβίωσης της πανκ.

Θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να επικεντρώσει στην ιστορία των Sex Pistols και στης Nancy Spungen, κερδίζοντας εύκολα ένα μεγάλο κοινό. Δεν το έκανε. Άφησε την ιστορία του συγκροτήματος απέξω και πήγε πιο πέρα. Ο τραγουδιστής Johnny Rotten είναι μία φιγούρα στην ταινία που ευκαιριακά μπαίνει μέσα στην αφήγηση γιατί αποτελεί μέρος του σεναρίου, είτε το θέλουμε είτε όχι. Η ιστορία του συγκροτήματος είναι αυτή που περιβάλλει αυτή των δύο πρωταγωνιστικών προσώπων και όχι το αντίθετο. Μπαίνουμε στο θέμα όταν ο Sid και ο Johnny βλέπουν τη Λίντα, μία φίλη της Nancy, η οποία δουλεύει ως επαγγελματίας μαζοχίστρια. Η Nancy υποστηρίζει το γκρουπ και ακούει από το Sid ότι ο έρωτας είναι βρώμικος και ενοχλητικός. Δεν τον βάζει στο μάτι μέχρι να μπει στον κόπο να ψάξει να του βρει ναρκωτικά, να μπει στην ουσία του, να τον καταλάβει.

Δεν τους παίρνει πολύ για να φτιάξουν το δικό τους κόσμο. Η Nancy φωνάζει συνεχώς μέχρι να πληγώσει το Sid. Συζητούν διάφορα, όπως οι προτιμήσεις τους στις κούκλες, η Nancy δηλώνει ότι ποτέ δε θα μοιάζει σαν την Μπάρμπι, αυτή «δεν έχει μώλωπες»! Έχουν κολάρα σκύλων, ναρκωτικά και συχνά βρίσκονται σε δύσκολους δρόμους όπου δε μιλούν και δεν κάνουν τίποτε. Κάποια στιγμή αυτή τηλεφωνεί στη μητέρα της, θέλει να της μεταφέρει ψεύτικες ειδήσεις, ότι αυτή και ο Sid θα παντρευτούν, με την ευκαιρία της ζητά λεφτά. Η μητέρα απορρίπτει το αίτημα, αυτή της φωνάζει, όλο αυτό φαίνεται ανιαρό.

Η ένταση πηγαίνει πότε στη Nancy πότε στο Sid, πότε εδώ και πότε εκεί, ο τόνος μεταφέρεται από το ένα σημείο στο άλλο. Αυτές οι στιγμές δημιουργούν άσχημες και απρόσμενες εικόνες που δίνουν το αίσθημα της δυσφορίας και της οργής στους χαρακτήρες. Η Nancy είναι πεσμένη στο πάτωμα και αιμορραγεί, ενώ ο Sid βλέπει καρτούν στην τηλεόραση, είναι μία από τις σκηνές που φαίνεται ο πανκ χαρακτήρας και η ταινία πάει προς το φαντασιακό αντί στην παρελθοντολογία. Αυτή η τελευταία είναι πολύ αδύναμη, σύμφωνα με το ήθος του πανκ. Πρόκειται για δύο χαρακτήρες που ζουν τη στιγμή και δεν μπορούν να αναστηθούν.

Ο Cox προσπαθεί να σχεδιάσει τις ρομαντικές επιθυμίες μέσα στην απελπισία των χαρακτήρων, όπως τη χειρονομία του Sid στο μαύρο πλέγμα της Nancy, όταν της χαϊδεύει τα πόδια της. Οι στιγμές τρυφεράδας είναι μικρής διάρκειας, δημιουργούν όμως έντονο συναίσθημα σε μία ταινία της οποίας οι διάλογοι έχουν ένταση και ένα μαύρο αίσθημα. Η ένταση αλλάζει λίγο σε σκηνές που ο ένας ταΐζει τον άλλον και στις πρόβες του Sid για τα τραγούδια του. Τα χείλη του κινούνται, προς στιγμή χάνουμε το ενδιαφέρον μας, στη συνέχεια όμως είμαστε εμείς το φανταστικό του κοινό.

Μπορεί να είναι οδυνηρό να τους ακούμε, δύσκολο να φανταστούμε να ζούμε μαζί τους, όμως ταυτίζουμε τη ζωή τους με τη μουσική που τους άρεσε και υπηρετούσαν, το μουσικό συναίσθημα περνά μέσα από τους διαλόγους, τα κάδρα, το μοντάζ και το βιώνουμε.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Ο Κοξ επικεντρώνεται αυστηρά στα δύο χρόνια που ο νεαρός Λονδρέζος μπασίστας πέρασε μαζί με την Αμερικανίδα γκρούπι και κατόπιν μάνατζέρ του, η οποία τον έθισε στα ναρκωτικά. Η παραισθητική ηδονή τους και το επώδυνο τίμημά της μαζί με τη χαοτική επαναστατικότητα και τη δημιουργική οργή που κουβαλούσε το lifestyle του πανκ κινήματος περιγράφονται με ωμή και θορυβώδη γλαφυρότητα, κατευθείαν βγαλμένη από μια σαφώς ορισμένη βρετανική κοινωνική πραγματικότητα… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Περισσότερο από το rock’n’roll χάος του μπασίστα των Sex Pistols και της φίλης του αξίζει η μηδενιστική απόδοση της καταβύθισής τους στην ηρωίνη, μια ζοφερή ελεγεία ανατριχιαστικά κακόφωνη στη σιωπή της. Από τον Άλεξ Κοξ… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Νυκταράκης (myfilm.gr)

Οι Sex Pistols και ιδίως ο Sid Vicious, αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι της μουσικής ιστορίας και όχι μόνο. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 και σε μια εποχή έντονου συντηρητισμού στη Βρετανία, οι Pistols με έναν και μοναδικό δίσκο κατάφεραν να φέρουν το punk στο προσκήνιο, και να εκφράσουν μια κοινωνική αντίδραση μέσω ενός αντισυμβατικού τρόπου ζωής. Αυτόν τον τρόπο ζωής προσπαθεί να παρουσιάσει και ο δημιουργός της ταινίας Alex Cox. Και από τη μία το πετυχαίνει με μια ρεαλιστική ματιά όπου παρουσιάζει γεγονότα και καταστάσεις που συμβαδίζουν με αυτόν τον τρόπο ζωής, από την άλλη όμως η παρακολούθηση γίνεται συχνά κουραστική με αυτήν την «παρακμιακή» απεικόνιση και την επανάληψη παρόμοιων σκηνών που δεν συνεισφέρουν κάτι επιπλέον στην ιστορία… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Χατζηευφραιμίδης (flix.gr)

Η ταινία προκάλεσε αναμενόμενα έντονες αντιδράσεις, αποθεώθηκε από μερίδα της κριτικής ως ένα instant cult classic, ενώ κατακεραυνώθηκε από άλλους, ανάμεσά τους και τον τραγουδιστή των Sex Pistols Τζόνι Ρότεν, ως μια αυθαίρετη διαστρέβλωση των πραγματικών περιστατικών. Τριανταένα χρόνια μετά, η επανέκδοση του «Σιντ και Νάνσι» στις αίθουσες της χώρας μας έρχεται με ψηφιακή κόπια να ανανεώσει το μύθο και τη διαχρονικότητα της ταινίας…  Περισσότερα

Κριτιική Αχιλλέας Βασιλείου (cinepivates.gr)

Από τις σημαντικότερες ταινίες που γυρίστηκαν πάνω στην μουσική σκηνή και στα backstage αυτής, το Sid and Nancy είναι μια καταιγιστική ταινία που ξεσήκωσε αντιδράσεις στην εποχή της αλλά κατάφερε να εδραιωθεί με την κινηματογραφική της δύναμη, την σπιρτόζικη σκηνοθεσία και το καλοδουλεμένο σενάριο της. Η μητέρα του Sid Vicious προσπάθησε να αποτρέψει την παραγωγή της ταινίας αλλά έπειτα από συναντήσεις με τον σκηνοθέτη έδωσε το πράσινο φως δίνοντας στον Gary Oldman το αυθεντικό κολιέ του Vicious για να φοράει στην ταινία… Περισσότερα

Κριτική Νίνος Φενεκ Μικελίδης (enetpress.gr)

Ο Κοξ κατάφερε να αναπλάσει τον αναρχικό κόσμο της πανκ μέσα από τη με επιμονή στη λεπτομέρεια καταγραφή του περιβάλλοντος (στη δημιουργία της ατμόσφαιρας συμβάλλει και η φωτογραφία του εξαίρετου Ρότζερ Ντίκινς), αλλά και τη συμπεριφορά των χαρακτήρων, ιδιαίτερα του Σιντ, έτοιμου για κάθε είδους εκκεντρικής συμπεριφοράς, από τη οποία δεν λείπουν το, συχνά παράλογο, χιούμορ, διανθισμένο με σουρεαλιστικές πινελιές – χαρακτηριστική είναι η σκηνή του βίντεο-κλιπ για το εξώφυλλο του δίσκου “My Way”… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Ο Γκάρι Όλντμαν (στο πρωταγωνιστικό του ντεμπούτο του εδώ) πετυχαίνει μια σπουδαία ερμηνεία, που τον οδήγησε σε μια εξαιρετική καριέρα, ενώ η εξίσου καλή Κλόι Γουέμπ, στον λιγότερο αβανταδόρικο ρόλο τής Νάνσι, δεν τα κατάφερε να έχει παρόμοια συνέχεια. Ο ίδιος ο Όλντμαν έχει δηλώσει πως δεν ήθελε να υποδυθεί τον Βίσιους, γιατί δεν ήταν φίλος της punk μουσικής… Περισσότερα

ΣΙΝΤ ΚΑΙ ΝΑΝΣΙ

(SID AND NANCY)

Σκηνοθεσία: Alex Cox

Σενάριο: Alex Cox, Abbe Wool

Φωτογραφία: Roger Deakins

Μοντάζ: David Martin

Μουσική: Dan Wool

Παραγωγοί: Eric Fellner, Peter McCarthy

Παίζουν: Gary Oldman (Σιντ), Chloe Webb (Νάνσι), David Hayman (Μάλκολμ), Debby Bishop (Φοίβη), Andrew Schofield (Τζον), Xander Berkeley (Μπόβερι Σναξ), Perry Benson (Πολ), Tony London (Στιβ), Sy Richardson (έμπορος μεθαδώνης), Edward Tudor-Pole (ξενοδόχος)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 1986

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 112΄

Είδος: βιογραφία, δράμα, μουσική

Ημερομηνία εξόδου: 15/6/2017 (επανέκδοση)

Εταιρεία διανομής: Bibliotheque.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών