ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ

Ιούν 22, 2017 Κινηματογράφος 0

Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ;

(L’IMPORTANT C’EST D’AIMER)

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 22/6/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ένας φωτογράφος ερωτεύεται μία ηθοποιό παράφορα, αλλά θέλει να κρατήσει κρυφό το αίσθημά του. Τη βοηθά να βρει ένα ρόλο σε μία σεξπιρική θεατρική παράσταση, η οποία αποτυγχάνει εμπορικά, γινόμενος χορηγός της. Ο άντρας της παίζει μεσολαβητικό ρόλο για να γνωριστούν οι δύο άνθρωποι και είναι ουσιαστικά ο τρίτος πόλος αυτού του ιδιότυπου τριγώνου που γίνεται ερωτικά μόνο μετά το θάνατο του συζύγου της. Η αγάπη, σε όλες τις μορφές της, πρωταγωνιστεί στην εκπληκτική αυτή ταινία του Andrzei Zulawski.

Η Romy Schneider κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, της Ναντίν, μιας ηθοποιού που έρχεται από πορνογραφικές ταινίες, απελπισμένη ότι η καριέρα της έχει τελειώσει, απόλυτα ερωτεύσιμη, στα 37 της χρόνια, όχι μόνο από το όμορφο κορμί της, αλλά και από τον τρόπο της, ζεστός και απόμακρος, συγχρόνως, μία υπόσχεση και μία απομάκρυνση, την ίδια στιγμή. Η παρουσίαση αυτής της ερωτικής σχέσης ξεκινά με τη φωτογράφιση του Σερβέ, με τρόπο κρυφό, της ηθοποιού σε μία πρόβα και την αντίδραση αυτής που τον παρακαλεί να μη βγάλει φωτογραφίες. Το συνεργείο απωθεί το φωτογράφο, τον βαράνε, αλλά στο τέλος αυτός υπερισχύει, όπως και σ’αυτόν τον ερωτικό ανταγωνισμό.

Είναι αυτονόητο ότι η Ναντίν θα εχθρευόταν τόσο το Σερβέ που δεν θα ήθελε να τον ξαναδεί. Όταν όμως αυτός  πάει στο σπίτι της, θα δεχτεί το ραντεβού του, για να ξεκινήσει η ερωτική ιστορία. Ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος κρατά αποστάσεις. Δεν σπαταλά χρόνο στις μετακινήσεις, τον ενδιαφέρουν μόνο οι χώροι και οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι όπως εγγράφονται σε αυτούς. Αυτές οι συμπεριφορές είναι η προβολή των συναισθημάτων, μπορούμε, λοιπόν, να δούμε, σε αντανάκλαση πάντα, τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων, τις διαστροφές τους, τον «υγιή» ερωτισμό.

Ξεχωρίζει το τρίγωνο, οι δύο σύζυγοι, η Ναντίν και ο Ζακ, και ο Σερβέ, σα μία αντίθεση  με τους υπόλοιπους που βουτούν μέσα στη διαστροφή. Ο Klaus Kinski, στο ρόλο του Ζίμερ, είναι ο δείκτης που μας δείχνει που είναι η τρέλα και η λογική. Μόνο που αυτά τα δύο συναισθήματα μπερδεύονται συνέχεια σε αυτή την ταινία. Λογική είναι η ερωτική έλξη του Σερβέ προς τη Ναντίν, όταν αυτός δεν τολμά ούτε να τη φιλήσει όταν του το προτείνουν; Λογική είναι οι ερωτικές πράξεις που θέλουν μόνο την απόλαυση; Το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: Τι σημαίνει αγάπη;

Οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα είναι ποικίλες. Η ταινία δε δίνει μία συγκεκριμένη απάντηση, αφήνει το θεατή να βρει τον δικό του ορισμό για την αγάπη. Αυτό όμως που ξεκαθαρίζει είναι η σημαντικότητα της αγάπης. Αυτό θα δούμε στο χαρακτήρα της Ναντίν, στις εκφράσεις της, στις κινήσεις της, πολύ λιγότερο σε αυτές των δύο άλλων πλευρών αυτού του τριγώνου. Ο περιβάλλον χώρος αυτής της τριγωνικής ερωτικής σχέσης βουτά στο παράλογο και το παράξενο, σε τέτοιο βαθμό που, από μία στιγμή και έπειτα είναι δύσκολο να καταλάβουμε το «λογικό», αλλά μπορούμε να βρούμε τη λογική του κάθε ανθρώπου μέσα από αυτές τις ανθρώπινες επαφές.

Μία αριστουργηματική ταινία, του 1975, που έδωσε δύο βραβεία, στο γυναικείο ρόλο, και τα δύο στη Schneider, στα Σεζάρ και στο Φεστιβάλ της Ταορμίνας. Μετά από τόσα χρόνια έρχεται να μας υπενθυμίσει την αξία της στιβαρής σεναριακής δομής, απαραίτητης για να έχουμε ένα πολύ καλό κινηματογραφικό έργο. Η αγάπη εδώ, μετά την αυτοκτονία του συζύγου, έχει συνάφεια με την προστασία, το ενδιαφέρον για τον άλλον, την αναγνώριση και την αξιολόγηση των συναισθημάτων, σα μία αρχή ενός ορισμού.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Όλοι τους είναι κάτοικοι ενός ψεύτικου, κατασκευασμένου σύμπαντος, αυτού της showbiz. εδώ στη φτηνή και «ανήθικη» εκδοχή της, που κάνει την εξάρτησή τους από το «καλλιτεχνικό» όνειρο ακόμη πιο απατηλή κι επώδυνη. Ο Ζουλάφσκι σχολιάζει πολυεπίπεδα τη σχέση αυτού του κόσμου με την πραγματικότητα, φανερώνει την κενότητά του, αλλά τείνει χείρα βοηθείας στους εν συγχύσει αθώους πρωταγωνιστές του, οι οποίοι, προσπαθώντας να αλλάξουν και να ξεφύγουν από αυτόν, βυθίζονται ακόμη περισσότερο στην πλάνη του. Ζουν ένα –θεαματικό– υποκατάστατο ζωής και αναζητούν οτιδήποτε μπορεί να τους εμπνεύσει για να πουν πειστικά «σ’ αγαπώ»… Περισσότερα

Κριτιική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Πλέον, μου φαίνεται ένα εντελώς διαφορετικό φιλμ, μακρινό (γιατί δεν τα γυρίζουν έτσι πλέον τα ευροκαλλιτεχνήματα της διανόησης και της προσποίησης…), εξωτικό στο αστικό μπαρόκ του, εξίσου ενδιαφέρον, και τρικυμιώδες αλλιώς, με μοναδική αναλλοίωτη ψυχή τη συνταρακτική Ρόμι Σνάιντερ. Αυτό το ακραίο, μαγκιόρικο και μπουρλέσκ μελόδραμα, φόρος τιμής στον έρωτα, στο θέατρο, στο σινεμά και στην αφοσίωση, είναι συγκρατημένο για τα δεδομένα του φουριόζου κι επίμονου Πολωνού σκηνοθέτη, ο οποίος το γύρισε στη Γαλλία όταν τα βρήκε σκούρα στην πατρίδα του με το Devil… Περισσότερα

Κριτική happyweek.gr

Η ταινία ανοίγει με μια μανιακή προσπάθεια υποδύσεως ενός σκληρού και δύσκολου ρόλου από την Ρόμυ Σνάιντερ (που στο φιλμ αυτό κάνει το ρόλο της καριέρας της) και κλείνει με μια ανάλογη σκηνή όπου, όμως η κατάσταση δεν είναι “θεατρογενής” αλλά “φυσική” πράγμα που σημαίνει ότι η ηθοποιός “βρήκε” το μεγάλο της ρόλο μέσα στην ίδια τη ζωή και με αφορμή τον υστερικό της έρωτα για έναν πορνοφωτογράφο (Φάμπιο Τέστι). Β) “Ο κόσμος ολόκληρος είναι μια σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες είναι απλοί ηθοποιοί”, όπως λέει ο Σαίξπηρ και όπως εφαρμόζει τη ρήση κατά γράμμα ο μαθητής του Ζουλάφσκι… Περισσότερα

Κριτική Κώστας Τερζής (Αυγή)

Η 37χρονη τότε Ρόμι Σνάιντερ, στο ζενίθ της καριέρας της, με το αποτύπωμα μιας τραυματισμένης ζωής στο όμορφο πρόσωπό της, εκφράζει στην ταινία την ταραγμένη ψυχοσύνθεση ενός εύθραυστου πλάσματος. Αλλά η αγάπη μοιάζει να έχει ως ισοδύναμο δευτέρας τάξεως το χρήμα, «μεταφράζεται» σε αυτό, μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία. Το χρήμα ωθεί το Σερβέ να πληρώσει για να παίξει η Ναντίν σε μια αποτυχημένη θεατρική σαιξπηρική παράσταση, όπου εντυπωσιάζει μονάχα η παρουσία του Κλάους Κίνσκι. Για το χρήμα ο Ζακ ξεπουλά τη μοναδική συλλογή του από σπάνιες φωτογραφίες και αφίσες του Χόλιγουντ… Περισσότερα

Κριτική Αχιλλέας Βασιλείου (cinepivates.gr)

Ενα love story διαφορετικό από κάθε άλλο και απαλλαγμένο απο κλισέ και κοινότοπες καταστάσεις, το Σημασία Έχει Ν’Αγαπάς είναι η παρακαταθήκη ενός από τους πιο ερωτικούς Ευρωπαίους σκηνοθέτες που πέρασαν απο το σινεμά. Οι Romy Schneider και Fabio Testi βάζουν φωτιά στην οθόνη μόνο και με την χημεία τους και με την ιδιαίτερη ομορφιά τους, υποδεικνύοντας τον έρωτα ως το μόνο διέξοδο σε μια κοινωνία χάους και αλλοτρίωσης. Με λίγα λόγια ένα ψυχόδραμα-εμπειρία , μια ταινία ψυχολογίας που σε καλεί να αφεθείς στην σαρωτική ροή του χωρίς να πάρεις ανάσα, υπόδειγμα καλλιτεχνικής έξαρσης που μένει ανεξίτηλο στην κινηματογραφική μνήμη. Άρα αριστούργημα!.. Περισσότερα

Κριτική Παύλος Κάγιος (fragilemag.gr)

Ο Αντρέι Ζουλάφσκι με την πρώτη γαλλόφωνη ταινία του το 1974, μετά την πρώτη Πολωνική του Το τρίτο μέρος της νύχτας, θέτει την προσωπική του σφραγίδα στην έννοια «έρωτας» με τη σπαρακτική αριστουργηματική και ακραία ρομαντική ιστορία που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Σκηνοθετεί με μαεστρία την εύθραυστη Ρόμι Σνάιντερ καθοδηγώντας την να μας χαρίσει την πιο συγκλονιστική ερμηνεία της ζωής της. Με ένα καταιγιστικό, μανιώδη ρυθμό αλλά και εξαιρετική ευαισθησία εικονογραφεί ένα αλλόκοτο σύμπαν γεμάτο εξαθλιωμένους ανθρώπους του θεάματος, σκληρούς γκάνγκστερ, ασταθή όντα εθισμένα στην πρέζα και το αλκοόλ, χυδαίους φωτογράφους. Ένα σμάρι σκοτεινών ηρώων που μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι διεστραμμένων οργίων, βίαιων καυγάδων, θλιβερών συμπεριφορών και έντονης δίψας για έρωτα!.. Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Με ένα καταιγιστικό, μανιώδη ρυθμό αλλά και εξαιρετική ευαισθησία,  εικονογραφεί ένα αλλόκοτο σύμπαν γεμάτο εξαθλιωμένους ανθρώπους του θεάματος, σκληρούς γκάνγκστερ, ασταθή όντα εθισμένα στην πρέζα και στο αλκοόλ και χυδαίους φωτογράφους.
Ένα σμάρι σκοτεινών ηρώων που μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι διεστραμμένων οργίων, βίαιων καυγάδων, θλιβερών συμπεριφορών και έντονης δίψας για έρωτα… Περισσότερα

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ

(L’IMPORTANT C’EST D’AIMER/THAT MOST IMPORTANT THING: LOVE)

Σκηνοθεσία: Andrzej Zulawski

Σενάριο: Andrzej Zulawski, Christopher Frank (νουβέλα)

Φωτογραφία: Ricardo Aronovich

Μοντάζ: Christiane Lack

Μουσική: Georges Delerue

Παραγωγοί: Albina du Boisrouvray

Παίζουν: Romy Schneider (Ναντίν), Fabio Testi (Σερβέ), Jacques Dutronc (Ζακ), Claude Dauphin (Μαζέλι), Roger Blin (πατέρας του Σερβέ), Gabrielle Doulcet (Κα Μαζέλι), Michel Robin (Ρεϊμόν), Guy Mairesse (Μεσαλά), Katia Tchenko (Μυριάμ), Nicoletta Machiavelli (Λούσε), Nicoletta Machiavelli (Καρλ-Χάινζ Ζιμερ)

Χώρα παραγωγής: Γαλλία

Έτος παραγωγής: 1975

Γλώσσα: γαλλικά

Διάρκεια: 109΄

Είδος: δράμα, ρομαντική

Ημερομηνία εξόδου: 22/6/2017

Εταιρεία διανομής: Bibliotheque (επανέκδοση).

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών