ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Ιούλ 22, 2017 Κινηματογράφος 0

CONTRATIEMPO/THE INVISIBLE GUEST

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 20/7/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά από αυτή την κριτική μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές άλλων συναδέλφων.

Ένας επιτυχημένος νεαρός επιχειρηματίας βρίσκεται τραυματισμένος ακριβώς δίπλα από το πτώμα της ερωμένης του, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, που είναι κλειδωμένο. Κατηγορείται για το φόνο της. Έχει προσλάβει μία κορυφαία δικηγόρο, έχουν μόνο τρεις ώρες για να ανακαλύψουν τι έχει ακριβώς συμβεί, για να μπορέσει να αθωωθεί. Σφιχτό μοντάζ, σασπένς, καλογυρισμένο θρίλερ από την Ισπανία. Στο διεθνές φεστιβάλ του Πόρτλαντ κέρδισε το βραβείο του κοινού.

Η ταινία ξεκινά με το φόνο που έχει γίνει σε παρελθόντα χρόνο, κρύβει ένα τρομερό μυστικό και αυτά που θα συμβούν θα δημιουργήσουν μία ψυχολογική ένταση στο θεατή. Η αστυνομία μπαίνει μέσα και βλέπει έναν άντρα να είναι τραυματισμένος ακριβώς δίπλα από τη νεκρή ερωμένη του. Ο Αντριάν αρνείται τις κατηγορίες, για ότι φέρεται ότι έχει κάνει, ισχυρίζεται για ένα μυστηριώδη άντρα  που βρίσκεται στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Ο Αντριάν είναι ο κύριος ύποπτος, για την αστυνομική έρευνα, σχετίζεται με ένα τρομερό ατύχημα, μία εξαφάνιση.

Στο διαμέρισμά του, πλέον, ο Αντριάν, έχοντας χάσει τις ανέσεις του, με την οικογένειά του κατεστραμμένη, εξαιτίας αυτή της υπόθεσης, σχεδιάζει την άμυνά του, συσκεπτόμενος με μία γυναίκα δικηγόρο, για να ρίξουν φως σε αυτό το φόνο. Με τους δύο πρωταγωνιστές, τον έναν απέναντι στον άλλον, είμαστε μάρτυρες μίας διανοητικής μάχης που θα ξεδιπλωθεί μπροστά μας. Θα φωτίσουμε κάθε σκιά, θα πέσει το φως σε γεγονότα, σε δράσεις και σε αντιλήψεις, το μάτι μας σχηματίζει αυτές τις εικόνες ενώ ο δαίμονας υπάρχει στην επιφάνεια αυτών των γεγονότων.

Είναι απίστευτα διασκεδαστικό να δούμε τα κομμάτια του παζλ, το ένα μετά το άλλο να μπαίνουν στη θέση τους και να βρίσκουμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται αν ο Αντριάν είναι ένοχος ή όχι. Μήπως πρόκειται για ένα οικογενειακό έγκλημα; Ποιος λέει την αλήθεια; Ερωτήσεις, των οποίων οι απαντήσεις αφήνουν ένα κενό, δημιουργούν ένα σασπένς, όπως ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Oriel Paulo, από την Ισπανία, το έχει δημιουργήσει και μας προσφέρει με αυτό τον τρόπο το έγκλημα και το μυστήριο στον «Αόρατο επισκέπτη».

Ο Oriol Paulo είναι καλός γνώστης αυτού του είδους του κινηματογράφου. Είναι έξυπνος κινηματογραφιστής και επαναπροσδιορίζει την αντίληψη του κοινού ως προς αυτό το στιλ. Μου αρέσει όταν βλέπω σε σκηνοθέτες να καλλιεργούν αριστουργηματικά το έγκλημα και το θρίλερ, στην κατεύθυνση του μυστηρίου. Εδώ έχουμε ένα πραγματικά ταλαντούχο που πλέκει τις αφηγήσεις με τέτοια ακρίβεια έτσι ώστε ένας πραγματικός δαίμονας γεννιέται μέσα από αυτές, από αυτά τα τρομερά πράγματα που συμβαίνουν, ρίχνει τη ματιά του και διαπερνά όλο αυτό το συνονθύλευμα. Ο «Αόρατος επισκέπτης» έχει αυτά τα σπαθιά που θα μας θυμίσουν τις πιο πρόσφατες δουλειές του Ισπανού κινηματογραφιστή Adrian Garcia Bogliano, στο «Scherzo diabolico» (2015).

Ο Paulo ξέρει πώς να χειραγωγήσει το κοινό του και αυτή η χειραγώγηση ξεκινά από την αρχή και βρίσκεται σε κάθε εικόνα, ακριβώς μπροστά στα μάτια μας, περνά ξανά και ξανά. Έχει μία πολύ καλή ομάδα ηθοποιών, τον ταλαντούχο ηθοποιό Jose Cornonado, ως πατέρα, με 87 ταινίες στο ενεργητικό του, το Mario Casas, ως Αντριάν, και την Ana Wagener, ως συνήγορο υπεράσπισης, τη Βιρτζίνια Γκούντμαν, η οποία έχει μεγαλύτερη πείρα στην τηλεόραση παρά στον κινηματογράφο. Αυτοί οι δύο τελευταίοι είναι απίστευτοι ως αντιμαχόμενοι σε μία αντιπαλότητα ιδεών που έρχονται και παρέρχονται, υποψίες και διάλογοι που δύσκολα βρίσκουμε σε ένα θρίλερ με θέμα του το έγκλημα. Χρησιμοποιώντας φλασμπάκ στο μοντάζ, ποτέ ο θεατής δε θα ικανοποιηθεί βρίσκοντας τη λύση, αν ο Αντριάν είναι αθώος ή όχι, απαλλασσόμενος από την πίεση της δικηγόρου, οι κατευθύνσεις της αφήγησης αλλάζουν και τα συναισθήματα αναδημιουργούνται.

Ο «Αόρατος επισκέπτης» ρίχνει μία πολύ συγκεκριμένη δέσμη φωτός που θα αναδείξει κάθε φορά και μία σκιά του κάθε δαίμονα. Η ταινία, σαν οπτική και ηχητική διαδικασία, είναι σα μία αμαξοστοιχία που οδηγείται με μαεστρία από το Fernando Velazquez, στη μουσική, που κάποιες φορές σε απορροφά και κάποιες άλλες σε σοκάρει, πάντως σου δημιουργεί τέτοια συναισθήματα που σε οδηγούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σε κάνουν να αναρωτηθείς για την αλήθεια, όσο η ταινία δοκιμάζει τα όρια της λογικής, σε χτυπά και σε χειραγωγεί πάλι και πάλι.

Το άλλο σημείο είναι η καταπληκτική δουλειά στον υπολογισμό του φωτός από το Xavi Gimenez, στη φωτογραφία. Κάθε καρέ σου αφήνει ένα χώρο όπου εγγράφεται η κίνηση και η παραγωγή του συναισθήματος. Είναι ένας καμβάς όπου μπορούν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και να απεικονίσουν το χώρο ανάμεσα στο καλό και το δαιμονικό. Ο δαίμονας βρίσκεται σε λεπτομέρειες, όπου η δικαιοσύνη και η εκδίκηση φτιάχνουν ένα παζλ, ζορίζοντας τις καταστάσεις, τις αντιλήψεις και τις ιδεοληψίες, δηλαδή το σασπένς.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Από την πρώτη στιγμή, ο «Αόρατος Επισκέπτης» έχει ανέβει σε αφηγηματικές ράγες που του επιτρέπουν να κινείται με ταχύτητα, ακολουθώντας όμως μια συγκεκριμένη διαδρομή, η γοητεία της οποίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη σεναριακή φαντασία, αλλά και συνοχή. Όπως και στο «Σώμα», λοιπόν, έχουμε και εδώ ένα σφιχτοδεμένο θρίλερ γεμάτο ανομολόγητα κίνητρα, πειστικά ψέματα και επικίνδυνα παιχνίδια εξαπάτησης. Ο συνδυασμός τους έχει τη γοητεία του, αλλά όσο το κουβάρι της πλοκής ξεδιπλώνεται, για να μαζευτεί και να ξεδιπλωθεί ξανά, η κατάχρηση των ανατροπών εκβιάζει την έκπληξη του θεατή, το εύρημα γίνεται επιτήδευση και το «σοκαριστικό» φινάλε, όπως ακριβώς και στο «Σώμα», δεν είναι πιστευτό ούτε στο… Χόλιγουντ.,, Περισσότερα

Κριτική Μαρία Ιωάννου (filmakias.gr)

Μια κακοτοπιά στην ταινία είναι ότι είχε δυο – τρεις τρύπες το σενάριο. Αν έχεις δει τις προηγούμενες ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη μην περιμένεις να σε εκπλήξει. Είναι αρκετά αναμενόμενο το ότι είναι ανατρεπτικό το σενάριο του, μιας που υπογράφει σεναριακά τις ταινίες που σκηνοθετεί. Ενώ καταλαβαίνεις το ποιος είναι ποιος (εμένα μου βγήκε με την πρώτη ματιά), στην συνέχεια μου άλλαξε γνώμη. Μου άρεσε πολύ, γιατί με τρέλανε και έβαλε το μυαλό μου σε διαδικασία εγρήγορσης… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo.gr)

Η ιστορία του νέου άνδρα που βρίσκεται κατηγορούμενος για τον φόνο της ερωμένης του και προσλαμβάνει μια εγνωσμένης αξίας δικηγόρο για να αποδείξει την αθωότητά του, ώσπου κάτι αλλάζει δραματικά τη στρατηγική τους, ομολογώ πως δεν στερείται ενδιαφέροντος, αν και είναι από εκείνες τις ταινίες που ισορροπούν στο τεντωμένο σχοινί της εξωφρενικής εξέλιξης και της αντικειμενικής μαστοριάς… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Υψηλής αισθητικής  εικόνες και εικαστικά πλάνα   δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, όπου η επανάληψη λειτουργεί  σαν μια εμμονή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Το σενάριο , που υπογράφει ο ίδιος αυτή τη φορά,  ακολουθεί τη διαδρομή των αστυνομικών  βιβλίων του Σιμενόν,  που  επιμένουν περισσότερο στην ψυχολογία παρά στα αποδεικτικά στοιχεία, ενώ η κινηματογράφησή του δανείζεται  την αισθητική του νουάρ  συγκροτώντας ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Αφήστε που εντελώς φλου και σε δευτεροτρίτο επίπεδο, για όποιον θέλει ντε και καλά να το πιάσει, ο δημιουργός μιλάει και για τα… καλά του καπιταλισμού. Ο καπιταλιστής προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα εννοείται ότι θα σκοτώσει, θα ληστέψει, θα πει ψέματα, θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να διατηρήσει το status quo που τον ευνοεί. Οι φτωχοί είναι σαπάκια, εμπόδια στην… προσωπική ευτυχία! Το ωραίο είναι το άλλο: όταν η «ευτυχία» κινδυνεύει από μέλος της ίδιας τάξης, ε, κακό του κεφαλιού του (του μέλους ντε). «Καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας», που έλεγε ο παλιός, καλός (τότε) Αρκάς. Εννοείται πως οι μεγαλοαστοί είναι ενωμένοι στην προάσπιση των συμφερόντων τους έναντι της εργατικής τάξης αλλά όταν μπαίνει εμπόδιο και κάποιος από την τάξη τους, θα φαγωθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Προσεγμένη παραγωγή με ικανοποιητικές ερμηνείες (θα ήθελα λίιιιγο πιο γνωστά ονόματα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους), πολύ καλή διεύθυνση φωτογραφίας και μουσική που μένει στο νου. Μια χαρά θρίλερ λοιπόν. Καλά θα περάσετε όσοι το προτιμήσετε… Περισσότερα

Κριτική Φοίβος Κρομμύδας (cinefreaks.gr)

Ο Paulo ξέρει πως να αποπροσανατολίζει το νου και να αποσπά την προσοχή από όσα άλλοι σκηνοθέτες δε θα μπορούσαν να κρύψουν με τίποτα. Αρκεί, όμως, να μη γίνει αυτοσκοπός του στο μέλλον αυτή η φόρμουλα και θα μιλάμε για ένα από τα πιο δυνατά ονόματα του ισπανικού σινεμά. Πιο “ολοκληρωμένος” σε όλους τους τομείς, αν και όχι τόσο μακάβριος, μας δίνει κάθε δικαίωμα να του δείξουμε εμπιστοσύνη στις μελλοντικές του ταινίες… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Ένα άρτια δουλεμένο θρίλερ μυστηρίου στο οποίο ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος φροντίζει με επιμέλεια το κάθε βήμα. Δε σε αφήνει να ησυχάσεις αφού, όπως λέει η Γκούντμαν, “η αλήθεια κρύβεται στις λεπτομέρειες”. Η τελική ανατροπή, η οποία ακολουθεί κάποιες προηγούμενες, εμπεριέχει ένα στοιχείο υπερβολής, το οποίο όμως ο καλόπιστος θεατής μπορεί να δικαιολογήσει με βάση όλα τα προηγούμενα. Κατά τα άλλα η ταινία θα σας αρέσει, είναι αρκετά ρεαλιστική, μυστηριώδης και σαγηνευτική. Να θυμίσω πως ο σκηνοθέτης μας είχα παρουσιάσει και στο παρελθόν παρόμοιας λογικής και αισθητικής θρίλερ, όπως “Τα μάτια της Τζούλια” (2010) και “Το σώμα” (2012)… Περισσότερα

Κριτική Χριστίνα Καλογεροπούλου (moveitmag.gr)

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον Oriol Paulo έναν Ισπανό μέτρ του είδους, αφού τόσο Το Σώμα αλλά και τα Μάτια της Τζούλια ακολουθούν το ίδιο μοτίβο μυστηρίου. Ο Αόρατος Επισκέπτης έρχεται ως κάτι πιο γήινο, να ταράξει όλα όσα ξέρουμε και να φανερώσει έναν διαστρεβλωμένο ανθρώπινο ψυχισμό, που προβαίνει σε πράξεις, που ίσως να μην μπορούμε εύκολα να φανταστούμε. Όπως και να έχει όμως, ο θεατής δεν θα χάσει το ενδιαφέρον του ούτε στιγμή, ώσπου οι τίτλοι τέλους να πέσουν και να διαλευκανθεί το μυστήριο… Περισσότερα

ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

(CONTRATIEMPO/THE INVISIBLE GUEST)

Σκηνοθεσία: Oriol Paulo

Σενάριο: Oriol Paulo

Φωτογραφία: Xavi Giménez

Μοντάζ: Jaume Martí

Μουσική: Fernando Velázquez

Παραγωγοί: Mercedes Gamero, Adrián Guerra, Mikel Lejarza, Eneko Lizarraga, Núria Valls

Παίζουν: Mario Casas (Άντριαν), Ana Wagener (Βιρτζίνια Γκούντμαν), José Coronado (Τόμας), Bárbara Lennie (Λάουρα), Francesc Orella (Φελίξ), Paco Tous (οδηγός), David Selvas (Μπρούνο), Iñigo Gastesi (Ντανιέλ), San Yélamos (Σόνια), Manel Dueso (επιθεωρητής Μίλαν)

Χώρα παραγωγής: Ισπανία

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: ισπανικά

Διάρκεια: 106΄

Είδος: έγκλημα, μυστήριο, θρίλερ

Ημερομηνία εξόδου: 20/7/2017

Εταιρεία διανομής: Tanweer.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών