filmandtheater ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

Ιούλ 23, 2017 Κινηματογράφος 0

SOUS LE MEME TOIT

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 20/7/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε και άλλες κριτικές κριτικών κινηματογράφου.

Δύο γονείς χωρισμένοι. Η μητέρα μένει με τα παιδιά και ο πατέρας μόνος του. Αυτός είναι μάναντζερ ποδοσφαιριστών. Κάποια στιγμή μένει άφραγκος και αποφασίζει να επιστρέψει στην οικογενειακή εστία, από την οποία του ανήκει το 20%.

Μία ακόμη γαλλική κωμωδία αυτή την εβδομάδα. Σε αυτή όμως την περίπτωση, σε αντίθεση με αυτή του Λουί ντε Φινές, δεν υπάρχει αυστηρή σεναριακή δομή. Η σάτιρα έχει να κάνει με την οικονομική κρίση, πολύ λίγο με τους οικογενειακούς δεσμούς και, όπως είναι προφανές, πολύ γρήγορα χάνει το όποιο ενδιαφέρον της. Με άλλα λόγια έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα ταινία που καταφέρνει να αποπροσανατολίσει το θεατή.

Το θέμα, όσον αφορά στην οικονομική κρίση, έχει να κάνει κυρίως με τις ιδέες που δρομολογούν τις εξελίξεις πρώτα στην οικογένεια και μετά στο κοινωνικό σύνολο. Δηλαδή η οικονομική κρίση είναι πρώτα ηθική-ιδεολογική και μετά οικονομική. Αυτό δεν απασχολεί το σενάριο που περιορίζεται σε αυτές τις καταστάσεις που προκαλούν γέλιο, σατιρίζοντας το επιφανειακό. Δεν μπαίνει ούτε καν στο θέμα, πόσο περισσότερο που θα περιμέναμε να εμβαθύνει και να βρει αυτά τα στοιχεία που πρέπει να τα σατιρίσει για να δείξει το παράλογο στη σύγχρονη δυτική κοινωνία.

Τα πολεμοφόδια της είναι άσφαιρα, δεν έχει λόγο, χάνει το οποιοδήποτε κωμικό στοιχείο και πέφτει σε μία χωρίς νόημα σάτιρα, η οποία δεν οδηγεί πουθενά. Φτάνουμε, μετά λύπης μας, να πούμε ότι το παλιό (ο ντε Φινές) υπερτερεί κατά κράτος.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Η ταινία δεν ηθικολογεί πάνω στη σχέση γονιών και παιδιών και θίγει ξώφαλτσα τα σύγχρονα οικογενειακά ήθη, δεν διαθέτει όμως καμία σεναριακή πρωτοτυπία, ενώ στα ζόρικα καταφεύγει σε ό,τι πιο «έτοιμο» και χαζομελοδραματικό (αφόρητα κοινότοπη η ιστορία του «οικογενειακών αρχών» ποδοσφαιριστή )… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (Lifo)

Η σχέση του ζευγαριού περνά από όλα τα δοκιμασμένα στη φόρμουλα της κομεντί στάδια, την οργή, τους καβγάδες και τις «χαριτωμένες» συμπτώσεις, και φτάνει ως την αποδοχή μιας κατάστασης πολύ πιο δυσάρεστης και αμήχανης σε σχέση με τις ιδέες των σεναριογράφων… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Ακόμα χειρότερα, ενισχύει το ελαφρύ μελόδραμα με τη «διδασκαλία» του νέου ποδοσφαιριστή, βγαλμένου από τον Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ του «Τζέρι Μαγκουάιρ», ο οποίος πιστεύει στις κλασικές οικογενειακές αρχές και το βροντοφωνάζει, μετατρέποντας μια χαριτωμένη ιδέα σε μια τετριμμένη ταινία για όλη την οικογένεια, όχι του σήμερα, αλλά του ’50… Περισσότερα

Κριτική Βικτώρια Μιχαήλ (freecinema.gr)

ταυτόχρονα χρεώνεται το περαιτέρω ξεπόρτισμα της ευθυμίας, καθώς ουδείς εκ των δύο είναι γεννημένος κωμικός ή μπορεί, χωρίς την αναγκαία βοήθεια τέλος πάντων, να λάμψει ξαφνικά ως τέτοιος. Αυτοί, με άλλα ταίρια, θα πάνε παρακάτω. Τον Φαρουτζιά καμία (ταινία) δεν βλέπω να τον σώζει. Και στα δικά μας (αλλά όχι πάλι τέτοια) οι ανύπαντρες… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Ντερτιλής (cinepivates.gr)

Υπάρχουν κάποιοι κοινωνιολογικού χαρακτήρα νεωτερισμοί στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις (σεξουαλική ισότητα, χρήση ουσιών, χρήση απαγορευμένου internet από τα παιδιά) αλλά η κωμική τους εκμετάλλευση είναι πολύ επιφανειακή. Εξάλλου ο Ζιλ Λελούς, διάσημος σταρ δράσης και αστυνομικών φιλμ, δεν έχει (ή τουλάχιστον δεν τη βγάζει εδώ) την απαραίτητη κωμική στόφα για το ρόλο… Περισσότερα