Ο ΒΑΛΕΡΙΑΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ

Σεπ 02, 2017 Κινηματογράφος 0

VALERIAN AND THE CITY OF A THOUSAND PLANETS

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 31/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Στον 28^ο αιώνα, ο Βαλέριαν και η Λορελίν είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της τάξης σε όλες τις ανθρώπινες περιοχές. Ακολουθώντας τις εντολές του Υπουργού Αμύνης, οι δύο νέοι ξεκινούν για μία αποστολή στην εκπληκτική πόλη Άλφα -μία αναπτυσσόμενη Μητρόπολη, όπου τα είδη από ολόκληρο το σύμπαν μοιράζονται γνώσεις, ευφυΐα και πολιτισμούς. Υπάρχει ένα μυστήριο στο κέντρο του Άλφα, μία σκοτεινή δύναμη, η οποία απειλεί την ειρηνική συμβίωση της Πόλης των Χιλίων Πλανητών, και ο Βαλέριαν με τη Λορελίν πρέπει να αγωνιστούν προκειμένου να εντοπίσουν την απειλή και να προστατεύσουν, όχι μόνο τον Άλφα, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Θα καταφέρουν, άραγε, να διατηρήσουν την ειρήνη στους πλανήτες και να διαχειριστούν τη μεταξύ τους σχέση;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Με 28 ταινίες στην καριέρα του, ως σκηνοθέτης, και 62, ως σεναριογράφος, ο Luc Besson είναι ίσως ο πιο εμπορικός  σκηνοθέτης στη Γαλλία. Είναι αλήθεια ότι δεν έχει συνδέσει το όνομά του με τον ποιοτικό κινηματογράφο, το έχει συνδέσει πολύ όμως με την περιπέτεια, τη δράση, τον έντονο ρυθμό, όχι με την επιστημονική φαντασία, όπως σε αυτή την ταινία. Ξεκινάει μία άλλη σελίδα στην καριέρα του και φαίνεται ότι το τόλμημά του δεν είναι απογοητευτικό.

Η πόλη Άλφα πολύ πιθανόν να είναι μία αναφορά σε μία πόλη σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, σε γαλλική ταινία, στο «Alphaville» (1965), του Jean-Luc Godard, του Ελβετού σκηνοθέτη που βάζει μέσα στην επιστημονική φαντασία το κόμικ, με ένα μπακράουντ νέου κύματος. Μπορούμε να δούμε και σε αυτή την ταινία το κόμικ να υπάρχει, τουλάχιστον στοιχεία του. Η δράση και η λογική αυτής της ταινίας έχουν να κάνουν, μέχρι ένα βαθμό με τα κόμικ έτσι όπως τα διαβάζουμε και λιγότερο έτσι όπως βλέπουμε τη μεταφορά τους στον κινηματογράφο.

Ας πάρουμε τη μορφή ως μία παράμετρο. Εδώ έχουμε έξοχες συνθέσεις που κάνουν τα πλάνα να φαίνονται τόσο φαντασμαγορικά και όμορφα όσο θα υπήρχαν σε ένα σύγχρονο παραμύθι. Η μορφή του μύθου είναι εικαστικά τέλεια, σε προδιαθέτει να δεις ένα όμορφο σύνολο που κάτι θα σου πει για ένα άλλο κόσμο και, μέχρι ενός βαθμού, θα συνδεθεί με στοιχεία αφηγηματικά με το δικό μας κόσμο. Έτσι μπορεί κάποιος όχι μόνο να παρακολουθήσει την ταινία, αλλά, πολύ περισσότερο, να ξεφύγει από μία μελλοντολογία και να δει τον κόσμο του και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν.

Ας μιλήσουμε τώρα για αυτό που βρίσκεται μέσα σε αυτό τον καμβά, τις αφηγηματικές δομές. Αυτές είναι που θα δομήσουν το οικοδόμημα της ταινίας και θα της δώσουν πνοή, αλλιώς θα είναι ένα ξέπνοο ον που θα είναι σχεδόν νεκρό. Σε αυτή την ταινία η σεναριακή δομή είναι πολύ παραμελημένη. Δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία που θα φτιάξουν μία μυθολογία, έτσι όπως τη βλέπουμε στην επιστημονική φαντασία, ένα σύγχρονο μύθο που θα έχει σπέρματα του δικού μας αφηγηματικού κόσμου. Στην πραγματικότητα, αυτά τα στοιχεία είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. Πολύ περισσότερο, οι απόπειρες πολιτικολογίας ρίχνουν πολύ την ταινία σε ένα επίπεδο διδακτισμού, χωρίς να πρέπει να είναι τέτοιος, και πολιτικής ανάλυσης, χωρίς να υπάρχει λόγος, αφού αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αφηρημένα στοιχεία του κόσμου μας και όχι συγκεκριμένα, με δεδομένο ότι η επιστημονική φαντασία βασίζεται και υπάρχει μέσα στο αφηρημένο περισσότερο παρά στο ρεαλιστικό.

Τέλος, το άλλο απαραίτητο στοιχείο είναι η υποκριτική. Εδικά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σε αυτό τον τομέα έχουμε μία δράση χωρίς ψυχή, μία πόζα χωρίς περιεχόμενο, όπως θα βλέπαμε σε μερικές μέτριες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ειδικά στον αμερικάνικο κινηματογράφο, επιπέδου του «Matrix». Δε μιλάμε για τη φιλοσοφία που θα έδινε πνοή στο μύθο της ταινίας, όπως βλέπουμε σε πολλές ιαπωνικές ταινίες, της ίδιας θεματικής. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε οι σεναριογράφοι να είχαν εντρυφήσει στο θέμα της οντολογίας και της φιλοσοφίας πολύ βαθιά. Ακόμα, αυτές οι δομές που βλέπουμε στα κόμικ εδώ δε βρίσκονται σε τέτοιο βαθμό για να υποστηρίξουν μία μυθολογία -και σε επίπεδο υποκριτικής-, απαραίτητο στοιχείο για να έχει πνοή η ταινία και να μην είναι ένα άπνοο, αλλά όμορφο, ον που μας κοιτά με παράπονο. Δεν του δώσαμε την ευκαιρία να ζήσει, να μιλήσει, να φανεί και να μας εντυπωσιάσει.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Οι αφηγηματικές εκπτώσεις του Μπεσόν, που πιθανότατα στόχευαν στο καλύτερο πλασάρισμα της ταινίας στις αγορές, στερούν από το εντυπωσιακό καλλιτεχνικό επίτευγμα τη δυνατότητα να γίνει η ευρωπαϊκή απάντηση στους «Φύλακες του Γαλαξία». Από την άλλη, το πάθος του Μπεσόν να ρισκάρει, παραδίδοντας ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό όραμα εντός μιας βιομηχανίας που δεν προκρίνει τα ρίσκα, είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστο… Περισσότερα

Κριτική Χρήστος Μπακατσέλος (flix.gr)

Ο Λικ Μπεσόν είναι από εκείνους τους σκηνοθέτες που δεν παίζουν ποτέ εκ του ασφαλούς. Κι αυτό φαίνεται και με αυτή του την ταινία. Αλλά για άλλη μια φορά κερδίζει μόνο στον οπτικό τομέα και χάνει σχεδόν παταγωδώς σε όλα τα υπόλοιπα. Για κάποιους αυτό μπορεί να είναι αρκετό… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουος (Lifo)

Κοντολογίς, ο «Βαλέριαν» είναι μια πολύχρωμη, παιχνιδιάρικη παραλλαγή δεκάδων άλλων συναφών sci-fi δράσης, σαν ζουζουνιστό υποκεφάλαιο του «Πολέμου των Άστρων», όπου η συνεχής κίνηση υποκαθιστά την ουσία ενός ρομάντσου που παίρνει συνεχώς αναβολές με άσκοπες και ανιαρές παρακάμψεις… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Ακόμη κι αυτή όμως η τόσο καταιγιστική και φαντασμαγορική η δράση, με τα συνεχή κυνηγητά, τις εκρήξεις και τις παρελάσεις των εξωγήινων πλασμάτων (ο ψαγμένος σινεφίλ θα αντιληφθεί εύκολα ότι επιρροές από το κόμικ έχει και ο Λούκας στον «Πόλεμο των άστρων»), καταντά κουραστική και κάποιες στιγμές απωθητική… Περισσότερα

Κριτική Αντώνης Γκούμας (cinepivates.gr)

Ο Λυκ Μπεσόν αγαπά τη μουσική και της δίνει τη δέουσα σημασία και αυτό φαίνεται όχι μόνο στο soundtrack αλλά ακόμα και από τη μικρή συμμετοχή (cameo) του Χέρμπι Χάνκοκ στην ταινία. Επίσης, φαίνεται, στη χρήση του «Because» των Beatles στα 2 πρώτα τρέιλερ, αποτελώντας το πρώτο διαφημιστικό ταινίας που πλήρωσε και χρησιμοποίησε μουσική των διάσημων σκαθαριών. Τέλος, ο Κλάιβ Όουεν είναι αρκετά διαδικαστικός, μέχρι αδιάφορος ως παρουσία, όπως συμβαίνει συχνά σε δευτερεύοντες ρόλους του. Ίσως όχι επειδή ο ίδιος δε δίνει την πρέπουσα βαρύτητα, όσο ότι ως ερμηνευτής θέλει χρόνο συμμετοχής για να φανεί και σε πιο σύντομους ρόλους περνά σχεδόν απαρατήρητος… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Ο Ντείν ντε Χάαν , ένας ηθοποιός με βλέμμα που μαγνητίζει, υποδύεται τον  Βαλέριαν με χιούμορ, όχι όμως και τον  απαιτούμενο ιδεαλισμό, ενώ  η  Κάρα Ντελβίν ανταποκρίνεται στον ρόλο της,  χωρίς  να εντυπωσιάζει.  Ο  Κλάιβ Όουεν, αν και εμπειρότερος   δεν καταφέρνει επίσης πολλά, μιας  και ο ρόλος του σαφώς τον αδικεί και δεν αξιοποιεί τις ικανότητές του.  Χαριτωμένο  πάντως είναι το πέρασμα της   Ριάνα.
Τελικά ο  Μπεσόν δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να  δημιουργήσει ένα έπος επιστημονικής φαντασίας, όπως μάλλον επιθυμούσε, και  το  υπεραπλουστευμένο σενάριό του περιορίζει το κοινό του σε μικρότερες ηλικίες… Περισσότερα

Κριτική Νίνος Φένεκ-Μικελίδης (enetpress.gr)

Ασήμαντος, συχνά γελοίος, διάλογος και η έλλειψη χαρακτήρων εξακολουθούν και εδώ να είναι οι βασικές αδυναναμίες του Μπεσόν (οι καλύτερες ταινίες του παραμένουν το «Απέραντο γαλάζιο» και η «Ατλαντίδα), στοιχεία που τα αντικαθιστά με δράση, ευρήματα και ωραία, τέλεια οπτικά και άλλα εφέ, που αναμιγνύουν κάπως μπερδεμένα τον «Πόλεμο των άστρων» με το «Πέμπτο στοιχείο» και άλλες παρόμοιες ταινίες. Διασκεδαστική (σε 3D για όσους θέλουν να μετατραπούν, για λίγο, σε 12χρονα παιδιά. Στα συν της ταινίας, η ωραία μουσική του ελληνικής καταγωγής συνθέτη Αλεξάντρ Ντεπλά… Περισσότερα

Κρητική Πάρις Μνηματίδης (cinefreaks.gr)

Όσο κι αν διάσπαρτα υπάρχουν κάποιες εμπνευσμένες στιγμές, το εγχείρημα δυστυχώς είναι μια φανταχτερή αποτυχία, ένα ατσούμπαλο συνονθύλευμα δανείων από πολύ καλύτερες ταινίες του ιδιώματος που προσπαθεί να αποκτήσει κάτι σαν δική του υπογραφή, αλλά δεν το καταφέρνει… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Το παιχνίδι γάτας και ποντικού στο οποίο επιδίδονται όλη την ώρα περιβάλλεται από εντελώς άχρωμους διαλόγους, με τη συνεχή υπενθύμιση μιας εκκρεμούς πρότασης γάμου να έχει πέσει ουρανοκατέβατη από την αρχή κιόλας του φιλμ, σαν να ξέραμε τον Βαλέριαν και τη Λόρελαϊν κι από χθες… Περισσότερα

Ο ΒΑΛΕΡΙΑΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ

(VALERIAN AND THE CITY OF A THOUSAND PLANETS)

Σκηνοθεσία: Luc Besson

Σενάριο: Luc Besson, Jean-Claude Mézières (κόμικ), Pierre Christin (κόμικ)

Φωτογραφία: Thierry Arbogast

Μοντάζ: Julien Rey

Μουσική: Alexandre Desplat

Παραγωγοί: Luc Besson, Virginie Besson-Silla

Παίζουν: Dane DeHaan (Βαλέριαν), Cara Delevingne (Λορελίν), Clive Owen (Αρούν Φιλτ), Rihanna (Μπάμπλ), Ethan Hawke (Ριμπ), Herbie Hancock (υπουργός άμυνας), Kris Wu (Νέζα), Sam Spruell (Όκτο Μπαρ), Alain Chabat (Μπομπ ο πειρατής), Rutger Hauer (Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Γαλλία, Κίνα, Βέλγιο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Γερμανία, Αγγλία, Καναδάς

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γαλλικά

Διάρκεια: 137΄

Είδος: περιπέτεια, επιστημονική φαντασία, δράση

Ημερομηνία εξόδου: 31/8/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών