ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΜΠΝΤΟΥΛ

Σεπ 15, 2017 Κινηματογράφος 0

VICTORIA AND ABDUL

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 14/9/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Αμπντούλ εντάσσεται στην υπηρεσία της βασίλισσας  Βικτώριας. Σιγά-σιγά κερδίζει την εμπιστοσύνη της και γίνεται φίλος της. Θα υπάρξει μία απρόσμενη επαφή, ο Αμπντούλ θα της μιλήσει για τη χώρα του, την Ινδία, θα γίνει δάσκαλός της, θα τη γοητεύσει.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Είκοσι χρόνια μετά από τη «Mrs Brown», του John Madden, η Judi Dench είναι πάλι πίσω στα μαύρα, εγκατεστημένη ακόμα μία φορά σε ένα θρόνο και φτιάχνοντας το πορτρέτο της βασίλισσας Βικτώρια, η οποία αν και έχει μεγαλώσει, δεν είναι πιο σαφή όσον αφορά στην επιλογή των στενών αντρικών συντροφιών.

Οτιδήποτε, στην ταινία, έχει να κάνει με τη σχέση της βασίλισσας Βικτώρια με τον Αμντούλ, για μία κουρασμένη γυναίκα που βασιλεύει, η οποία βρίσκει ένα άλλο νόημα στη ζωή της όταν γίνεται φίλη με έναν Ινδό υπηρέτη. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία είναι τόσο μεγαλοπρεπής όσο και η καταγωγή της βασίλισσας. Στη σκηνοθεσία ο Stephen Frears και στο καλογραμμένο σενάριο ο Lee Hall και στη μουσική του Thomas Newman, δεν μπορούμε παρά να έχουμε μία καλή παραγωγή, τουλάχιστον. Τόσο ο σκηνοθέτης όσο και ο σεναριογράφος της ταινίας έχουν δοκιμαστεί σε παραγωγές που έχουν σημειώσει εμπορική επιτυχία και έχουν καλλιτεχνική υπόσταση. Ο ρόλος της Dench μας φέρνει σε μία αφήγηση όπου υπάρχουν τα προαπαιτούμενα των κοινωνικών τάξεων, οι ρατσιστικοί προσδιορισμοί, μέσα σε όλα αυτά η υποκριτική της πολύ καλής ηθοποιού αναδεικνύει αυτή την απίθανη, απρόβλεπτη και εξαιρετική φιλία.

Ο Αμντούλ με το φίλο και συμπατριώτη του Μοχάμεντ φτάνουν αεροπορικώς στην Αγγλία για να παρουσιάσουν στην Αγγλία ένα ειδικό μετάλλιο, ως ένα μέρος του Ιωβηλαίου. Η κατώτερη τάξη των Ινδών είναι σαν τα ψάρια έξω από το νερό, εν μέσω της πομπής, μία μικρή ετικέτα, και η σκηνή που τα χαμογελαστά μάτια του Αμπντούλ συναντούν αυτά της βασίλισσας. Της προσφέρει μία πιατέλα, στην οποία ένας ζελέ χορεύει, η φιλία τους μόλις έχει αρχίσει. Τη θέση του Μπράουν παίρνει τώρα ο Αμπντούλ, εξηγείται πως, απρόσμενα, έγινε ο καλύτερος φίλος της βασίλισσας Βικτώρια, δάσκαλός και έμπιστος, η κατάπληξη και ο τρόμος αρχίζει να κυριεύει τα πρόσωπα του παλατιού, τον γιο της Μπέρτι, τον επικεφαλής του παλατιού Σερ Χένρι, τη Βαρόνη Τσόρτσιλ και τον Πρωθυπουργό, λόρδο Σαλισμπέρι.

Όπως η βασίλισσα, ενθουσιαζόμαστε και εμείς με τις ποιητικές ιστορίες και περιγραφές, από εξωτικά βότανα και φρούτα του Αμπντούλ. Οι καλύτερες σκηνές είναι αυτές ανάμεσα στην Dench και το Fazal, είναι ένα αταίριαστο ζευγάρι, ως παρουσιαστικό και εθνολογικά. Βλέποντας την κατά περίπτωση δυσάρεστη και κουρασμένη βασίλισσα να ακολουθεί μία άλλη ροπή στη ζωή της, αυτό είναι καθηλωτικό για τον κινηματογράφο. Αξιομνημόνευτες σκηνές, όπως ένα πικνίκ, με φαγητό, στην υγρή και με δυνατό άνεμο Σκωτία, ανεβάζουν τη θερμοκρασία, αλλά και οι σκηνές που η βασίλισσα αποφασίζει να μάθει ινδικά και δέχεται τον Αμπντούλ σα δάσκαλό της, δίνουν άλλη τροπή στην κινηματογράφηση της βασιλικής οικογένειας. Η ταινία, άλλωστε, μας δίνει πολλά στοιχεία για την προσωπική ζωή του Αμπντούλ, για να μπορέσουμε να ταυτιστούμε.

Ο Frears κρατά τον τόνο σε πολύ καλό επίπεδο. Κρατά μία ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Μας ρίχνει ριπές συναισθημάτων, μας εκπλήσσει με το να μας γοητεύει, να μας διασκεδάζει και, συγχρόνως, να είναι και καυστικός. Έκανε μία όμορφη και γοητευτική ταινία, στα όρια του επιτρεπτού, του πολιτικά σωστού, δεν ήθελε να σοκάρει ή να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας, απλά να περιγράψει μία ανθρώπινη σχέση, μέσα από την οποία βγαίνει το αίτημα για ανθρωπιά, δημοκρατία και ισότητα.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Όπως και στη «Βασίλισσα», ο διεκπεραιωτής ακαδημαϊκών βιογραφιών πλέον Στίβεν Φρίαρς («Φιλομένα», «Το Πρόγραμμα». «Florence: Φάλτσο Σοπράνο») αναζητά κι εδώ το αληθινό, ανθρώπινο πρόσωπο πίσω από το μύθο, αγιογραφώντας μια βασίλισσα της οποίας ο άκαμπτος συντηρητισμός χαρακτήρισε μιαν ολόκληρη εποχή. Έτσι το άνισο αυτό δράμα, το οποίο ξεκινάει σαν διασκεδαστική σάτιρα και προοδευτικά σοβαρεύει αδικαιολόγητα, λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο ως όχημα για άλλη μία αφοπλιστική ερμηνεία της αριστοκρατικής Τζούντι Ντεντς, ένα βλέμμα της οποίας κρύβει όσα δεν μπορούν να περιγράψουν ­χίλιες λέξεις… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά, εκτός Διαγωνιστικού, ο Φρίαρς παρομοίασε το Βικτώρια και Αμπντούλ με το Ωραίο μου πλυντήριο, προφανώς λόγω της διαφυλετικής σχέσης. Ιεροσυλία βασιλικού μεγέθους!.. Περισσότερα

Κριτική Δημήτρης Δημητρακόπουλος (flix.gr)

Με το «Βικτώρια & Αμπντούλ», ουσιαστικά ο Φρίαρς αποδεικνύει ότι μπορεί ακόμα να δημιουργεί παιχνιδιάρικο σινεμά εποχής (κάτι βέβαια που απέδειξε και πέρυσι στην «Florence: Φάλτσο Σοπράνο»η οποία ταλαιπωρήθηκε από τα ίδια σχεδόν προβλήματα που μειώνουν και την νέα του ταινία), τόσο αβίαστα όσο και οι βασιλικές ερμηνείες της Τζούντι Ντεντς. Το πρόβλημα είναι όμως ότι αγνοεί πλήρως τον συναισθηματικό αντίκτυπο της ιστορίας του και ότι παραμένει αναίτια στην επιφάνεια, δίχως να τολμήσει ποτέ να βουτήξει στα βαθιά. Και αυτή δεν είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση μιας Βασίλισσας… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Η Τζούντι Ντεντς σε έναν ρόλο που φαίνεται πως αγαπάει πολύ ( άλλωστε με την βασίλισσα Βικτώρια κέρδισε και την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ), ερμηνεύει μοναδικά την ευαίσθητη φύση της ηγεμόνος και δεν φοβάται να χάσει το στάτους της, όταν η ηρωίδα της έρχεται αντιμέτωπη με τη φθορά του χρόνου και την προοπτική του θανάτου. Μαζί της μια πλειάδα καλών ηθοποιών υποδύονται με χιούμορ και σκωπτική διάθεση τον κύκλο της, αποδίδοντας το πνεύμα της εποχής… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Άσε που, βλέποντας το φιλμ νομίζεις πως η όλα φάση δεν διήρκεσε 15 χρόνια, αλλά βία κάνα – δυό. Ή που βγαίνει λάδι και ανίδεη η Βικτωρία απέναντι στους ψιθύρους για επηρεασμό της από τις φιλο-μουσουλμανικές απόψεις του Καρίμ στην διάσπαση/ ανεξαρτητοποίηση της Ινδίας. Η Βικτωρία του Φρίαρς είναι μια μπουχτισμένη, ψιλοκαταθλιπτική ευτραφής γριά, που ναι, ήταν μυστήριο τρένο. Αλλά ήταν και ιστορικό πρόσωπο… Και εδώ η Ιστορία έχει αντικατασταθεί από μια εύπεπτη, λουστραρισμένη προσωπική ιστορία… Περισσότερα

Κριτική Αχιλλέας Βασιλείου (cinepivates.gr)

Για τα αποικιοκρατικά θέματα ούτε λόγος, κάτι λίγα υπονοούμενα και λίγο στο φινάλε. Θυμηθείτε λίγο το Κάψα και Σκόνη του James Ivory και θα καταλάβετε. Η εμμονή του Frears με τις βασίλισσες και με τις ιλουστρασιόν light ταινίες ελπίζουμε κάποτε να σταματήσει αλλά και πάλι η ταινία είναι χάρμα οφθαλμών και η Judi Dench καθαρίζει για άλλη μια φορά και δίνει το απαραίτητο βάρος στο όλο εγχείρημα. Long Live the Queen!.. Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (stokokkino.gr)

Όσο η φιλία ανάμεσα στη Βικτώρια και τον Αμπντούλ δυναμώνει η βασίλισσα αρχίζει να βλέπει τον κόσμο διαφορετικά και νιώθει να αναμορφώνεται και να γίνεται καλύτερος άνθρωπος. Φυσικά οι συντηρητικοί κύκλοι του παλατιού δε βλέπουν με καλό μάτι τη σχέση της βασίλισσας. Η εξαιρετικά προσεγμένη σκηνοθεσία του Φρίαρς, η λεπτή ειρωνική του ματιά για το θεσμό της βασιλείας και η μοναδική ερμηνεία της Τζούντι Ντεντς δίνουν ένα γοητευτικό κινηματογραφικό αποτέλεσμα… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Νυκταράκης (filmboy.gr)

Το τελικό αποτέλεσμα δυστυχώς μας απογοητεύει και δείχνει να απευθύνεται, πέρα από το βρετανικό κοινό, μόνο σε όσους θέλουν να δουν άλλη μια καλή ερμηνεία της Judi Dench (αλλά όχι από τις καλύτερες, παρόλο που παραμένει σίγουρα μια σταθερή αξία), ή σε όσους έχουν μια ιδιαίτερη αγάπη προς τη Βικτωριανή εποχή… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Όλο το φλεγματικό σενάριο αφορά στις ύπουλες προσπάθειες του βασιλικού περίγυρου να συνετίσει την 81χρονη βασίλισσα να μη γίνεται «γραφική» βάζοντας έναν Ινδό μουσουλμάνο σε υψηλές διοικητικές θέσεις, ενώ οι αντιδράσεις-αντιστάσεις της τελευταίας πέρα από την ηθική τους διάσταση γίνεται όχημα για τη σύγκριση δύο ξένων κόσμων (η αυτοκρατορία και οι αποικίες της, μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα 1900) με τις ατάκες της Τζούντι Ντεντς να μην αφήνουν τίποτε όρθιο… Περισσότερα

Κριτική Φοίβος Κρομμύδας (cinefraks.gr)

Εν τέλει, για μια ακόμα φορά, έστω και αν δεν είναι τέλειος, είναι ευπρόσδεκτος ο τρόπος αφήγησης του σκηνοθέτη και ο χρόνος περνάει με τον ίδιο τρόπο που μόνο ο Frears μπορεί να επιτύχει. Όχι απαραίτητη, αλλά σίγουρα θα σας αφήσει με ένα μειδίαμα… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΜΠΝΤΟΥΛ

(VICTORIA AND ABDUL)

Σκηνοθεσία: Stephen Frears

Σενάριο: Lee Hall, Shrabani Basu (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Danny Cohen

Μοντάζ: Melanie Oliver

Μουσική: Thomas Newman

Παραγωγοί: Tim Bevan, Eric Fellner, Beeban Kidron, Tracey Seaward

Παίζουν: Judi Dench (βασίλισσα Βικτώρια), Olivia Williams (Βαρόνη Τσώρτσιλ), Michael Gambon (Λόρδος Σαλισμπέρι), Simon Callow (Πουτσίνι), Ali Fazal (Αμπντούλ Καρίμ), Eddie Izzard (Μπέρτι), Adeel Akhtar (Μοχάμεντ), Tim Pigott-Smith (Σερ Χένρι Ποσόνμπι), Fenella Woolgar (Φίλιπς), Julian Wadham (Αλίκ Γιόρκι)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Αγγλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, ουρντού, ινδικά

Διάρκεια: 112΄

Είδος: βιογραφία, δράμα, ιστορία

Ημερομηνία εξόδου: 4/5/2017

Εταιρεία διανομής: UIP.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών