Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕΛΑ ΡΟΒΕΡΕ

Σεπ 29, 2017 Κινηματογράφος 0

IL GENERALE DELLA ROVERE

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 28/9/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας μικροαπατεώνας θα μπει επίτηδες στη φυλακή από τους Γερμανούς για να βοηθήσει στην αποκάλυψη ενός ηγετικού στελέχους της Αντίστασης στην Ιταλία. Κορυφαία στιγμή του Rossellini και του ιταλικού νεορεαλισμού, με πολλά βραβεία στην Ιταλία και σε άλλα φεστιβάλ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η ταινία «Ο στρατηγός ντέλα Ροβέρε» («Il generale della Rovere»), 1959, του Roberto Rossellini, είναι η μοναδική ταινία του, μετά την «Ανοιχτή πόλη» («Roma citta aperta»), 1945, που έκανε εμπορική επιτυχία και είχε καλή υποδοχή από τους κριτικούς κινηματογράφου. Αυτό είναι ένα γεγονός που σημάδεψε τη σταδιοδρομία του Rossellini (1906-1977), ενός από τους πρωτοπόρους αυτής της σχολής που ονομάζουμε ιταλικός νεορεαλισμός. Έχουν περάσει κοντά 60 χρόνια από την πρώτη προβολή της, τι σημαίνει αυτό; Όσοι την έχουμε ξαναδεί, αυτή είναι μία καλή ευκαιρία να αξιολογήσουμε ξανά την ταινία και να ανακαλύψουμε όσα δεν είχαμε βρει τις προηγούμενες φορές, μπορούμε να πούμε ότι ο σκηνοθέτης επανέρχεται στο θέμα με το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά τη μεγάλη του σταδιοδρομία. Έχουμε ακόμα μία νεορεαλιστική ταινία, μετά από χρόνια που έγιναν οι πρώτες πειραματικές προσπάθειες στις οποίες έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές. Για το Rossellini είναι ένα ασφαλές πεδίο ο νεορεαλισμός, το ξέρει καλά και μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά, όπως και έκανε.

Στο ρόλο του στρατηγού βρίσκουμε έναν άλλον πρωτοπόρο του νεορεαλισμού, το Vittorio de Sica, σκηνοθέτη που έδωσε πολύ μεγάλες επιτυχίες, σε αυτή τη σχολή, αναγνωρισμένο στην Ιταλία και παγκοσμίως. Ο Μπαρντόνε είναι ένας μικροαπατεώνας και τζογαδόρος, ο οποίος συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο, αναγκάζεται να υποδυθεί το στρατηγό ντελά Ροβέρε, με στόχο να ανακαλύψει, ανάμεσα στους φυλακισμένους ένα ηγετικό στέλεχος της Αντίστασης. Ο στρατηγός είχε πρόσφατα σκοτωθεί, ήταν ένας ήρωας, το παιχνίδι είναι ασφαλές. Η πολιτική του συνειδητότητα δεν είναι πολύ αναπτυγμένη, δέχεται εύκολα αυτούς τους όρους.

Ο Rossellini επιστρέφει στους γνωστούς και δοκιμασμένους του δρόμους. Από τη μία μεριά, τις σεναριακές δομές που ηθογραφούν, έχουν κάποιο διδακτισμό, όπως είχαν αναπτυχθεί από τον ίδιο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και επηρέασαν, αργότερα, το Νέο Κύμα, στη Γαλλία, και από την άλλη την αποτύπωση της πραγματικότητας με τον πιο απλό και άμεσο τρόπο, όπως φάνηκε στο πρώτο νεορεαλιστικό του έργο. Τα πορτρέτα είναι στυλιζαρισμένα, θέλουν να πουν κάτι το συγκεκριμένο, οι υποκριτικές είναι αυστηρά υπολογισμένες για να συνθέσουν τους χαρακτήρες, έτσι όπως τους έχει σχεδιάσει ο σκηνοθέτης. Επίκαιρα από τον πόλεμο παρεμβαίνουν για να δώσουν το αίσθημα της αληθοφάνειας, όλα αυτά δένουν τόσο καλά που έχουμε μία ταινία όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το ρεαλιστικό από το επινοημένο.

Δεν ξέρουμε ποια ήταν η συνεργασία του Rossellini με το de Sica, τι πέρασε ο πρώτος στον δεύτερο και τι ο de Sica έβαλε δικό του μέσα στην υποκριτική του. Μπορούμε όμως να δούμε σε αυτή την ταινία ένα έργο 100% του Rossellini, άρα ο de Sica σεβάστηκε τις απόψεις του συναδέλφου του και δεν έβαλε τις δικές του θεωρητικές και πρακτικές της σκηνοθεσίας. Ο υποτιθέμενος στρατηγός είναι πολύ πειστικός σαν τέτοιος, είναι ηγέτης, έχει τον αέρα του ήρωα, αλλά και αυτόν ενός σταρ. Σε αυτή όμως τη ταινία έχουμε κάτι το διαφορετικό, από τις άλλες νεορεαλιστικές και του ίδιου του σκηνοθέτη.

Ενώ η επινόηση της πραγματικότητας κάποια στιγμή αποκαλύπτεται, στις προηγούμενες ταινίες, χωρίς να χάνει η σεναριακή δομή, εδώ επίτηδες δένει το ένα με το άλλο τόσο καλά που ο θεατής μπερδεύεται και θεωρεί αυτό το χαρακτήρα σαν πραγματικό. Στο τέλος όλοι οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να ήταν ισότιμα και καλά δεμένα μέρη ενός ζωντανού πίνακα που αντιπροσωπεύει ένα μέρος της ιστορίας, έτσι όπως έγινε ή έτσι όπως προστέθηκε στο ιστορικό η επινόηση του σκηνοθέτη για να δώσει μεγαλύτερη δύναμη στο ρεαλιστικό. Έχουμε, λοιπόν, ένα ακόμη βήμα του νεορεαλισμού, πολύ γόνιμο και γοητευτικό, στο οποία θα αναγνωρίσουμε άλλες μεγάλες στιγμές του κινηματογράφου, όπως παρουσιάστηκαν σε εμάς τα επόμενα χρόνια.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Πρόκειται­ για ένα άνισο σε ταχύτητα και μάλλον μεγάλο σε διάρκεια, αλλά οξυδερκές και καυστικό ιστορικό δράμα, με ήρωα έναν συναρπαστικά αντιφατικό, βαθιά ανθρώπινο χαρακτήρα. Βραβεύτηκε με το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας και ήταν υποψήφιο για Όσκαρ σεναρίου… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Έξοχο δράμα, βραβευμένο με τον Χρυσό Λέοντα το 1959, για την αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό και την ανθρώπινη αντοχή, τοποθετημένο στον πόλεμο, με ήρωα έναν τυχάρπαστο που υποδύεται έναν Ιταλό αντιστασιακό που αποκαλύπτει ένα εξαιρετικό rapport ανάμεσα στον Ρομπέρτο Ροσελίνι και τον πρωταγωνιστή Βιτόριο ντε Σίκα, ο οποίος ήταν ένας ευέλικτος κι ευαίσθητος ηθοποιός, εκτός από μεγάλος σκηνοθέτης… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Μετά την τριλογία του πολέμου, ο μεγάλος σκηνοθέτης επιστρέφει μεν στην ίδια θεματική, αλλά «παίζει» με το κωμικό και το ανατρεπτικό, συνθέτοντας τελικά το πορτραίτο ενός χαμαιλεοντικού τύπου διαχρονικού, συνηθισμένου ακόμα και στην ελληνική πραγματικότητα.
Η έξοχη ασπρόμαυρη φωτογραφία που συνδυάζει το ντοκουμέντο με την ποίηση και το τελετουργικό στιλ του φιλμ δημιουργούν μια εξαιρετική, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που μετατρέπεται σε πνοή ζωής, ενώ ο Βιτόριο ντε Σίκα, ενσαρκώνει αριστουργηματικά τον κεντρικό ήρωα που από απατεώνας μετατρέπεται σε πρότυπο αυτοθυσίας… Περισσότερα

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕΛΑ ΡΟΒΕΡΕ

(IL GENERALE DELLA ROVERE)

Σκηνοθεσία: Roberto Rossellini

Σενάριο: Roberto Rossellini, Sergio Amidei, Diego Fabbri, Piero Zuffi, Indro Montanelli (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Carlo Carlini

Μοντάζ: Cesare Cavagna, Anna Maria Montanari

Μουσική: Renzo Rossellini

Παραγωγοί: Alain Poiré

Παίζουν: Vittorio De Sica (Μπαρντόνε), Hannes Messemer (συνταγματάρχης Μιούλερ), Vittorio Caprioli (Αριστείδη Μπαντσέλι), Nando Angelini (Πάολο), Herbert Fischer (λοχίας Βάλτερ), Mary Greco (Βέρα), Bernardo Menicacci (δεσμοφύλακας), Lucia Modugno (αντάρτισσα), Luciano Pigozzi (φυλακισμένος), Kurt Polter (Γερμανός αξιωματικός)

Χώρα παραγωγής: Ιταλία, Γαλλία

Έτος παραγωγής: 1959

Γλώσσα: ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά, εβραϊκά, αγγλικά

Διάρκεια: 132΄

Είδος: δράμα, πολεμικό

Ημερομηνία εξόδου: 28/9/2017 στον κινηματογράφο Ζέφυρος

Εταιρεία διανομής: New Star (επανέκδοση).

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών