WILD MOUSE

Οκτ 05, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 5/10/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας κριτικός μουσικής χάνει τη δουλειά του, μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας. Αποφασίζει να εκδικηθεί και συγκεντρώνει όλη τη δύναμή του σε αυτό τον σκοπό, την ίδια στιγμή που η γυναίκα του θέλει να κάνουν παιδί. Πέφτει σε μία δύνη αντικρουόμενων αισθημάτων από την οποία δεν μπορεί να βγει.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Γνωστός στο γερμανόφωνο κοινό ως διασκεδαστής σε καμπαρέ, ο Josef Hader δημιούργησε φήμη ως Σάιμπν Μπρένερ στις σειρές μυστηρίου, «Silentium», «The bone man», όπου έπαιξε έναν Αυστριακό της μεσαίας τάξης. Στα 55 του προσθέτει ένα άλλο πεδίο, το σκηνοθετικό, με την ταινία «Wild mouse», όπου έχει γράψει και το σενάριο. Είναι μία σάτιρα όπου σκιαγραφείται η αστική τάξη, γελοιοποιείται με λεπτό και κομψό τρόπο.

Ως τυπικός Αυστριακός δεν είναι τίποτε άλλο από σαρκαστικός, οι κοινωνικές τάξεις διαλύονται, μέσα από μία καλοσχεδιασμένη κωμωδία. Ο Hader αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο να έχει στιβαρή συνοχή των χαρακτήρων του, όταν το σενάριο μπορεί να είναι λειτουργικό, να ξεκινά με πάταγο, αλλά πέφτει προοδευτικά σε μία σειρά από σκετς που τα σημεία τους φτάνουν στην αυτο-επιείκεια, στους αδρούς χαρακτήρες και στην έλλειψη δραματουργικής συνοχής.

Η αλήθεια είναι ότι το σατιρικό ή ειρωνικό ύφος χάνει όταν μεταφράζεται από το πρωτότυπο, το γερμανικό. Ο Hader (Γκέοργκ) κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, λόγω πείρας, είναι κριτικός μουσικής και, μόλις κλείσει 25 χρόνια υπηρεσίας, απολύεται. Διψάει για εκδίκηση, αρνείται όμως να πει την αλήθεια στη γυναίκα του, η οποία δουλεύει ως ψυχολόγος. Αυτή τον πιέζει να αποκτήσουν παιδί. Αυτός είναι άνεργος και σκέφτεται πως θα εκδικηθεί αυτόν που τον απέλυσε έτσι βάναυσα.

Θέλει να εκδικηθεί το αφεντικό του, ο οποίος τον απέλυσε. Εντωμεταξύ, διαβάζει τα νέα, θυμώνει όταν αναφέρεται το όνομά του σε στήλες από αυτόν που τον αντικατέστησε στην εφημερίδα. Τελικά πέφτει πάνω σε έναν τύπο που, πολλά χρόνια πριν, συνήθιζε να τον χτυπά στο σχολείο. Μαζί παίζουν, σκοτώνουν το χρόνο τους, βλέπουμε ότι αυτή η φθορά του χρόνου έχει να κάνει με την ψυχολογική κατάσταση του Γκέοργκ που φαίνεται ότι γυρνά στην παιδική του ηλικία. Η γυναίκα του τον πιέζει να έρθει στο σπίτι για να το συζητήσουν, πιστεύει ότι ο άντρας της βρίσκεται σε συναυλίες και σε συνεντεύξεις τύπου.

Η εκδίκηση αργεί. Ο Γκέοργκ ουσιαστικά βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Η φαντασία μπερδεύεται με την πραγματικότητα. Στραπατσάρει το αυτοκίνητο, το σκάει, η αστυνομία τον στέλνει πίσω, η ζωή του είναι ένα αέναο μπρος-πίσω, χωρίς κανένα νόημα, χωρίς να έχει γίνει κάτι σπουδαίο. Θέλει να γίνει κακός, αλλά δεν ξέρει πως. Σε αυτό το σημείο απογειώνεται η ειρωνεία, η ρεαλιστική απεικόνιση των αισθημάτων ακουμπά τα όρια της πορνογραφίας, όμως δεν είναι παρά μία κοινωνική γεωγραφία. Η σάτιρα πετυχαίνει το στόχο της, σκοπεύει στο κέντρο και ξεφτιλίζει έναν εκπρόσωπο της μεσαίας τάξης, πιο ειδικά κάποιον που δεν έχει κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του από το να πληγώνει κάποιους καλλιτέχνες.

Οι δύο εικονολήπτες, Andreas Thalhammer και Xiasu Han, δημιουργούν ένα χαρούμενο οπτικό πεδίο, αποτελεσματικό στην αντίστιξη με το συναισθηματικό χώρο που δεν είναι έτσι, αλλά ταιριάζει με το ερημικό τοπίο των χιονισμένων Άλπεων, στην Αυστρία. Οι χαρακτήρες, μεμονωμένα, θα μπορούσαν να είναι μέρη ενός σκετς σε ένα καμπαρέ. Ο κριτικός μουσικής αυτοσαρκάζεται, δε δέχεται τη βοήθεια της γυναίκας του, σαρκάζοντας ουσιαστικά τη δουλειά πολλών ψυχολόγων. Η μουσική, ήρεμη και επιβλητική, βαραίνει ακόμα περισσότερο το τοπίο, κυρίως ψυχολογικό, και δίνει ένα ακόμα δραματικό τόνο, δείχνει την απελπισία και τη δυστυχία ενός κριτικού του οποίου η προσωπικότητα καταρρακώνεται.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Οξυδερκής ως σεναριογράφος, δεν χαρίζεται στον ήρωά του, σαρκάζει διακριτικά με… αυστριακό χιούμορ τον περίγυρό του, αλλά διατηρεί μια ζεστή, αισιόδοξη ματιά (κυρίως για τους loser χαρακτήρες του) που φέρνει στο νου το σινεμά του Καουρισμάκι. Και όχι μόνο γιατί όλοι οι ήρωες πίνουν μπίρες, κρασί, ουίσκι και ό,τι άλλο βρουν… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Σαν, όμως, το ποντίκι, ή το τραινάκι, που κάνει συνεχώς στροφές, έτσι και το σενάριο της ταινίας κάνει κύκλους γύρω από τα ίδια ευρήματα, απλώνοντας την περίμετρο και χάνοντας το σφιχτό timing μιας καλής κωμωδίας. Κι έτσι ό,τι στην αρχή μοιάζει εύστοχο, αιχμηρό και πρωτότυπο, καταλήγει να βολτάρει στο λούνα παρκ της φάρσας και της επανάληψης. Ακόμα και σ’ αυτή τη φθίνουσα κωμική πορεία, πάντως, ο Γιόζεφ Χάντερ – ηθοποιός, με το σωματικό παίξιμό του και το γεμάτο έκπληξη μπροστά στην ανοησία βλέμμα του, κερδίζει τις εντυπώσεις… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

 Ενώ η επαναλαμβανόμενη «παρουσία» μιας τηλεόρασης ή ενός ραδιοφώνου, που μεταδίδουν ζοφερές ειδήσεις περί τρομοκρατίας και μεταναστευτικού, δεν κατάλαβα τι ρόλο παίζει στην όλη υπόθεση. Γενικά, πάντως, χάρη στους έξυπνους διαλόγους, και κυρίως στην άνευ όρων ερμηνεία του Χάντερ (που καταλήγει να τρέχει με το σώβρακο μες στα χιόνια), η ταινία βλέπεται ευχάριστα… Περισσότερα

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Ο Χάντερ κτίζει ένα αδιέξοδο μέσα από διασκεδαστικά επεισόδια με απρόβλεπτη κατάληξη… Περισσότερα

Κριτική Σοφία Σταυριανίδου (freecinema.gr)

Η μεσαία τάξη είναι μια δύσκολη περίπτωση, γιατί βρίσκεται στη θέση του μέτρου που δεν χρειάζεται ούτε να σκύψεις ούτε να τεντώσεις τα δάκτυλα των ποδιών για να τη φτάσεις. Καθετί μεσαίο είναι και δύσκολα (δια)χειριζόμενο από την Τέχνη (και γενικά), γιατί δεν διαθέτει όγκο ούτε και μέγεθος που να καταγράφεται ως άξιο ιδιαίτερης προσοχής. Εδώ αναγνωρίζεται και το δύσκολο εγχείρημα του Χάντερ, και ως τέτοιο πρέπει να ιδωθεί. Αρκεί να ξεπεράσει τις αφηγηματικές του δυσκολίες και να μας «πιάσει»… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Νυκταράκης (filmboy.gr)

Έτσι έχουμε κάποια επεισόδια να μην είναι πετυχημένα, άλλα να δείχνουν αμήχανα και το χιούμορ να μην εκφράζεται με τον κατάλληλο τρόπο, ενώ αρκετοί β’ ρόλοι δείχνουν διακοσμητικοί και οι σχέσεις τους με τους πρωταγωνιστές δείχνουν επιφανειακές. Το αποτέλεσμα είναι μια σίγουρα ιδιαίτερη μαύρη κωμωδία. Έχει τις στιγμές της, βγάζει σε ορισμένα σημεία γέλιο, αλλά υπάρχουν και αρκετά σημεία που δεν καταφέρνει να μας αγγίξει ή να μας ενθουσιάσει… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Η αλήθεια είναι πως δεν λείπουν οι επαναλήψεις και συχνά η αφορμή για ακόμα μια αιματηρή μάχη δεν υποστηρίζεται επαρκώς, οπότε όλοι πολεμούν γιατί μόνο αυτό μπορούν να κάνουν. Όμως ο Μίικε είναι τεχνίτης στο είδος και ξέρει να δημιουργεί υποβλητικές εικόνες, που συνοδεύονται από μια αριστοτεχνική διεύθυνση φωτογραφίας του… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Μια δραματική κωμωδία, με γερές δόσεις μαύρου χιούμορ, η οποία διακωμωδεί τη σύγχρονη αστική τάξη της Αυστρίας και κατ’ επέκταση όλης της δυτικής Ευρώπης. Ο δημοφιλής στην πατρίδα του ηθοποιός, Γιόζεφ Χάντερ, σκηνοθετεί για πρώτη φορά ένα δικό του σενάριο και κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Η ταινία είναι γεμάτη έξυπνες και αστείες σκηνές και μία τουλάχιστον υπέροχη γυναίκα, την πανέμορφη Crina Semciuc, που υποδύεται την Ρουμάνα κοπέλα του νέου φίλου (από τα παλιά) του Γκέοργκ. Ο Hader ξέρει να εκμεταλλεύεται άριστα τόσο τη μουσική υπόκρουση όσο και τα σκηνικά: οι σκηνές που λαμβάνουν χώρα στο χιόνι είναι απίστευτες – και όμορφες και αστείες. Από κάποια στιγμή και μετά, όμως, επαναλαμβάνεται και η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε ένα πιο δυνατό φινάλε, που να μην έχει σχέση με την επιβεβαίωση της συζυγικής ευτυχίας… Περισσότερα

WILD MOUSE

Σκηνοθεσία: Josef Hader

Σενάριο: Josef Hader

Φωτογραφία: Xiaosu Han, Andreas Thalhammer

Μοντάζ: Christoph Brunner, Ulrike Kofler, Monika Willi

Παραγωγοί: Veit Heiduschka, Michael Katz

Παίζουν: Josef Hader (Γκέοργκ), Pia Hierzegger (Γιοχάνα), Jörg Hartmann (Βάλερ), Georg Friedrich (Έριχ), Denis Moschitto (Σεμπάστιαν), Crina Semciuc (Νικολέττα), Nora von Waldstätten (συντάκτρια), Murathan Muslu (Μίρκο), Thomas Schubert (Μαξ)

Χώρα παραγωγής: Γερμανία, Αυστρία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά

Διάρκεια: 103΄

Είδος: κωμωδία, δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 5/10/2017

Εταιρεία διανομής: Feelgood.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών