THE PARTY

Δεκ 29, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 28/12/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Για να γιορτάσει την εξέλιξη της πολιτικής της καριέρας, η Τζάνετ οργανώνει μία βραδιά στο σπίτι της. Οι καλεσμένοι ανήκουν στην «καλή κοινωνία», είναι λίγοι φίλοι που θα συμμετάσχουν σε μία μικρή έκτασης βραδιά. Πριν όμως να σερβιριστεί το δείπνο τα παράπονα αρχίζουν να εκφράζονται και οι κακίες εκστομίζονται. Τι θα γίνει στο τέλος;

[vsw id=”yRqlxPWYp7c” source=”youtube” width=”680″ height=”480″ autoplay=”no”]

Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Σε μία ταινία του Quentin Tarantino μετά από μία άφιξη κάποιων ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο χώρο μπορεί να έπονται σκηνές αίματος. Στη Sally Potter τα πράγματα είναι διαφορετικά, το κωμικό στοιχείο θα πρωτοστατήσει και οι λεκτικές φωτιές θα διεκδικήσουν το χώρο τους. Οι σατιρικές προεκτάσεις των ατόμων που δε θέλουν να φανούν προς τα έξω, κινηματογραφημένες σε σκληρό ασπρόμαυρο φωτισμό, μας φέρνουν στη μνήμη τη «Διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας». Ο Luis Bunuel κάνει μία υπερρεαλιστική ταινία για τη μεσαία τάξη, όταν κάποιοι θα παρευρεθούν σε ένα δείπνο. Εδώ  οι πόρτες είναι κλειστές, οι εχθροπραξίες θα εκδηλωθούν ξαφνικά και με απρόσμενο τρόπο. Κανένας δεν περιμένει να γίνει κάτι. Θα έχουμε μία κλειστοφοβική διάθεση που θα μας βυθίσει στα ήθη της μεσαίας τάξης.

Αυτή η συνάθροιση θα γίνει από τη Τζάνετ, μία γρήγορα ανερχόμενη πολιτικό, και τον Μπιλ, έμπιστο συνεργάτη της και ακαδημαϊκό. Είναι η εορτή της προαγωγής της Τζάνετ σε σκιώδη υπουργό της αντιπολίτευσης, όμως όταν οι φίλοι της φτάνουν στο σπίτι της, ο σύζυγός της πετάει «ρουκέτες» που ανεβάζουν την ένταση. Ο Τομ, οικονομικός επενδυτής, διαθέτει αμυντικά όπλα που θα φανούν αργότερα. Η Τζίνι και η Μάρθα, ένα σκληρό δίδυμο, βρίσκονται «πάνω στη φωτιά», ενώ η Τζάνετ συνεχίζει να εκφέρει το μυστηριώδη και ήρεμο λόγο της και πετάει τις πολυαναμενόμενες ευγένειες για να «γλυκάνει» την ατμόσφαιρα. Μετά από λίγο, τα παράθυρα θα κλείσουν, οι φωνές θα ψηλώσουν και η ένταση θα ανέβει.

Η Sally Potter φτιάχνει ένα σύνολο που έχει στη διάθεσή του ένα κοκτέιλ έκρηξης με συγκεκριμένους στόχους και με διαφορετικές εναλλαγές. Υπάρχει ποικίλο άρωμα, στη υποκριτική ομάδα, που η σκηνοθέτης και σεναριογράφος θέλει να το ανακατέψει για να κάνει ένα εκρηκτικό μίγμα. Ο Bruno Ganz, σε ένα όμορφο ρόλο, που λες ότι έχει έρθει από το «Downfall», παίζει το πνευματικό στοιχείο όπου οι Αμερικάνοι φίλοι του θα στηριχτούν, ειδικά η Patricia Clarkson. Θα εκστομισθούν βαριές κουβέντες, προσβλητικές για κάποιους, όταν δεν υπάρχει ανοχή στο διαφορετικό, ενώ πάντα επιχειρείται να διατηρηθεί η ηρεμία.

Οι Άγγλοι γρήγορα θα βρεθούν στην άκρη, σε αυτό το χώρο που η εθνική τους καταγωγή τους επιφυλάσσει όταν οι άσχημες συνομιλίες απειλούν την καλή διάθεση και την πολιτική, ενώ η μουσική και η ολοκληρωτική αντίληψη δημιουργεί εντάσεις. Αυτές έρχονται τόσο από τις οικογενειακές όσο και από τις εθνικές καταβολές των ξένων. Τα λεκτικά πισωγυρίσματα δοκιμάζουν την οξύτητά τους, τη σκληρή όψη. Η διάθεση είναι άγρια, η ένταση δεν σε κάνει να βαριέσαι για 70 λεπτά, τα ήθη της καλής κοινωνίας δοκιμάζονται. Η σάτιρα λειτουργεί και τα θεμέλια της καθώς πρέπει κοινωνίας κλυδωνίζονται σοβαρά. Η πολιτική αποκτά καθημερινό πρόσωπο: το είδωλο μιας κοινωνίας σε κάθετη πτώση.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Με ένα σοφά υπολογισμένο ντεκουπάζ, απομονώνει ή φέρνει σε πρώτο πλάνο το πεδίο δράσης μιας­ σκηνής, φορτίζει με κλειστοφοβική ένταση τις φαινομενικά αθώες συζητήσεις, που θα εξελιχτούν σε λεκτικές ξιφομαχίες, και σαρκάζει με κατάμαυρο χιούμορ αυτήν την επίδειξη φτηνής αλλά ντυμένης με Prada κοστούμια ματαιοδοξίας, τυλιγμένης σε επαναστατικά, φεμινιστικά, new age, κυνικά, φιλελεύθερα και διανοουμενίστικα ιδεολογήματα. Υπό τους ήχους μιας μελαγχολικής τζαζ και φωτογραφημένο σε ένα «ξερό», επιθετικό ασπρόμαυρο, το πρωτο­κλασάτο καστ απολαμβάνει στο έπακρον αυτήν την γκροτέσκο, κωμικοτραγική ανθρωποφαγία, σερβιρισμένη στην ιδανική διάρκεια των μόλις 71 λεπτών… διαβάστε όλη την κριτιική εδώ

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (Lifo)

Κριτική Γιώργος Κρασσακόπουλος (flix.gr)

Κριτική Κωστής Μπίτσιος (apotis4stis5.com)

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athns Voice)

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Κριτική Παναγιώτης Παναγόπουλος (freecinema.gr)

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Κριτική iefimerida.gr

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Η Σάλι Πότερ, σημειώνει: «Το ‘Πάρτι’ είναι μία τραγωδία σε περιτύλιγμα κωμωδίας, όπου η εορταστική συγκέντρωση μερικών φίλων κλιμακώνεται γρήγορα σε ένα βίαιο ξέσπασμα. Μπορεί στην πολιτική η μία εβδομάδα να μετράει ως μεγάλο διάστημα, αλλά σε μία σχέση μερικά λεπτά μετράνε πολύ περισσότερο (…)Ήθελα να προκαλέσω το γέλιο στην κόψη του ξυραφιού, καθώς γινόμαστε μάρτυρες, μέσα από την εξεταστική ματιά του φακού, μιας παρέας που αποτυγχάνει παταγωδώς να ορίσει τι είναι ηθικό ή πολιτικώς ορθό»…  διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Γυρισμένη εν μέσω δημοψηφίσματος για το Μπρέξιτ, η ταινία –μέσα από απολαυστικούς διαλόγους που υπηρετεί θαυμάσια το λαμπρό καστ– σχολιάζει διάφορα θέματα που απασχολούν τη σημερινή Βρετανία, και όχι μόνο: νεοφεμινισμός, διαδικτυακό τρολάρισμα, πολιτικά αδιέξοδα, ή το Εργατικό Κόμμα, και το πασίγνωστο Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου δίνουν αφορμές για ατάκες που βγάζουν γέλιο στην κόψη του ξυραφιού. Αλλά η Πότερ τα προσεγγίζει όλα αυτά ακροθιγώς. Γιατί εκείνο που την ενδιαφέρει είναι η φαρσική κορύφωση της αντιπαράθεσης μεταξύ των χαρακτήρων. Μυστικά –για θανατηφόρες ασθένειες, εξωσυζυγικές σχέσεις και χρόνιες αντιπάθειες– έρχονται στο φως, το τραγικό πάει αλά μπρατσέτα με το κωμικό –και στο τέλος, βγαίνει και το προρηθέν όπλο… Ωραίο αγγλικό σινεμά. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

THE PARTY

Σκηνοθεσία: Sally Potter

Σενάριο: Sally Potter

Φωτογραφία: Aleksei Rodionov

Μοντάζ: Emilie Orsini, Anders Refn

Παραγωγοί: Kurban Kassam, Heidi Levitt, Michael Manzi, Christopher Sheppard

Παίζουν: Patricia Clarkson (Άπριλ), Bruno Ganz (Γκόφριντ), Cherry Jones (Μάρθα), Emily Mortimer (Τζίνι), Cillian Murphy (Τομ), Kristin Scott Thomas (Τζάνετ), Timothy Spall (Μπιλ)

Χώρα παραγωγής: Αγγλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 71΄

Είδος: κομεντί

Ημερομηνία εξόδου: 28/12/2017

Εταιρεία διανομής: Feelgood.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών