filmandtheater MOLLY’S GAME

MOLLY’S GAME

Ιαν 01, 2018 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 4/1/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Η πρώην σκιέρ, ολυμπιακών διαστάσεων, η Μόλι Μλπούμ, μετακομίζει στο Λος Άντζελες, για να αρχίσει μία νέα καριέρα. Βρίσκει ένα νέο τομέα, στα παιχνίδια πόκερ για τις διασημότητες. Στην αρχή έχει επιτυχία, όμως όσο πιο βαθιά πηγαίνει τόσο συνειδητοποιεί ότι προσεγγίζει τη γραμμή που διαχωρίζει το νόμιμο από το παράνομο, θα πρέπει να αποφασίσει αν τη διαβεί ή όχι.

Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Το πόκερ είναι ένα παιχνίδι επιδεξιότητας παρά τύχης, αλλά σε πείσμα του γεγονότος ότι η ζωή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, να αλλάξει αυτά που τα χαρτιά λένε, θα βρούμε ιστορίες σε ταινίες που αναφέρονται στα χαρτιά με διαφορετικούς τρόπους, κυρίως σαν αυτά να είναι η πανάκεια της επιτυχίας, της ευτυχίας ή, ακόμη, ιστοριών με παράξενη πλοκή. Η ταινία του Aaron Sorkin, με την πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης, έχοντας όμως γράψει 13 σενάρια, βασίζεται στο βιβλίο της Molly Bloom, εστιάζει στο πόκερ, στους παίκτες περισσότερο παρά στο ίδιο το παιχνίδι, αφού όταν αποτραβάς το βλέμμα σου από τα χαρτιά, τότε μόνο μπορείς να δεις την απίθανη ένταση του παιχνιδιού.

Συναντάμε τη Μόλι Μπλούμ στην ηλικία των 20 ετών, τότε που μπαίνει στην ομάδα του σκι των ΗΠΑ και θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακολουθεί η καταστροφή, τραυματίζεται και, κατεστραμμένη πλέον πηγαίνει στο Λος Άντζελες. Δουλεύει, στην αρχή στο Χόλιγουντ, μετά όμως ξεκινά τα παιχνίδια πόκερ με διάσημους παίκτες και, πολύ σύντομα, αναδεικνύεται σε δυναμική και άπιαστη οργανώτρια τέτοιων παιχνιδιών. Δεν τζογάρει, δεν πληρώνεται για τις υπηρεσίες της και ζει από τα υπερβολικά χαρτζιλίκια των πλούσιων πελατών της. Είναι αρκετά για να κάνει μία καλή ζωή, αλλά αυτό είναι μία διαφορετική δύναμη που μπορεί να είναι καταστροφική.

Μεταπηδούμε στη μεγαλύτερη σε ηλικία Μόλι, η οποία έχει συλληφθεί και κατηγορείται για συνεργασία με τη ρώσικη μαφία, αναζητεί τη βοήθεια του δικηγόρου της, του Τσάρλι Τζάφι. Η πρόκληση της Μπλούμ τον πείθει να αναλάβει την υπόθεσή της, ενώ η κυβέρνηση θέλει να τη βάλει στη φυλακή. Ποιο χαρτί από αυτά της Μόλι θα είναι τόσο ισχυρό έτσι ώστε να εγγυηθεί η ασφάλειά της; Θα ξεπλύνει τη βρωμιά ή θα σιωπήσει και θα υποστεί τις συνέπειες;

Η Jessica Chastain δίνει ιδιαίτερο βάρος στον πρωταγωνιστικό ρόλο και μπορεί να θολώσει την εικόνα μιας γυναίκας που ο Τύπος την παρουσιάζει σα μία σταρ των πάρτι. Από το «West wing» μέχρι το «The social network», ο Sorkin έχει δίκαια δεχθεί κριτική για τους γυναικείους χαρακτήρες του, αλλά η Chastain είναι σπουδαία, παίζοντας την φανταχτερή Μπλούμ και δίνοντας τραγικό βάρος και προσθέτοντας ερωτηματικά σε μία γυναίκα που το αστέρι της έλαμπε στο χώρο των διασημοτήτων.

Όμως το θεαματικό έγκειται στη στροφή του Sorkin, από τη θέση του σεναριογράφου σε αυτή του σκηνοθέτη, διατηρώντας όμως τη σεναριακή του ιδιότητα. Έχει πλέον πολλές ελευθερίες για να δημιουργήσει. Η αφήγηση της Μπλουμ ακολουθεί το συνήθη ρυθμό του Sorkin, όπου οι διάλογοι της Μπλουμ και του Τζάφι, μας πηγαίνουν στο παρελθόν, μία αφηγηματική διαδρομή που μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα αυτούς τους χαρακτήρες. Το τελικό γινόμενο είναι αποτελεσματικό και εντυπωσιακό, αλλά είναι φοβερά οικογενειακό.

Η μεγαλύτερη πρόκληση της ταινίας είναι ότι θέλει να μεταφέρει ένα μήνυμα. Η ηθική του είναι σκοτεινή. Η άμυνα της Μόλι δείχνεται αξιέπαινη, η συμπεριφορά μερικών αντρών φαίνεται πιο προβληματική απ’ότι αυτή είχε σκεφτεί. Ενώ ο Sorkin κάνει ξεκάθαρο ποιος είναι ευγενικός και ποιος αηδιαστικός, το κοινό μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αφού το σενάριο δεν του δίνει έτοιμη τροφή.

Μπορούμε να πούμε ότι ο σκηνοθέτης καταδικάζει έναν κόσμο όπου γυναίκες, όπως η Μόλι, κακομεταχειρίζονται από άντρες που έχουν εξουσία, δεν προτείνει όμως μία κάποια λύση. Έτσι, αυτή η ταινία φαίνεται σα μία ιστορία μικρού μήκους, καλοειπωμένη, αλλά σταματάει απότομα, μη ρισκάροντας δείχνοντας ένα δρόμο.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Η εντυπωσιακή παρουσία της Τζέσικα Τσαστέιν στα σαλόνια που μετέτρεπε σε λέσχες, μια διασταύρωση γαλαζοαίματης και τσατσάς, δίνει αέρα και αληθοφάνεια σε μια ταινία ενδιαφέρουσα αλλά εμφανώς «τοποθετημένη» σε σεναριακά καλούπια… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Η ματαιοδοξία ενός κόσμου εθισμένου στο εύκολο κέρδος αναδεικνύεται γλαφυρά, τα διαπλεκόμενα παιχνίδια εξουσίας που σπρώχνουν τον τροχό της καπιταλιστικής ευφορίας θίγονται εύστοχα, αλλά, αντί να υιοθετήσει μια πιο έμμεση, διακριτική και… σκορσεζική αναφορά σε όλα αυτά, ο Σόρκιν ολοκληρώνει τη διαδρομή της ηρωίδας με υπερβολικά επεξηγηματικό (η πατρική ψυχανάλυση στο παγκάκι) και συγκαταβατικό τρόπο, ο οποίος αφήνει μια χολιγουντιανά προβλέψιμη, αντί για μια πικρά σαρκαστική επίγευση… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Λήδα Ειρήνη Αδάμου (cinemode.gr)

Ο «από μηχανής θεός» πάλι πατέρας της Molly, τον οποίο υποδύεται ο Kevin Costner, που εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά προκείμενου να σώσει την κόρη του από το αδιέξοδο, δεν σώζει καθόλου την κατάσταση. Μέχρι που την επιβαρύνει θα σημείωνε κανείς!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Νίκος Δρίβας (cineramen.gr)

Έχει γίνει καλή δουλειά κυρίως στο χτίσιμο της έντασης αλλά στο να καταγράψει πολλά σημαντικά γεγονότα με τα δικά του χαρακτηριστικά, με το cast να δίνει εξαιρετικές ερμηνείες (ξεχωρίζουν οι Chastain, Elba, ενώ και ο Costner έχει 2 πολύ καλές σκηνές) και γενικά χαρακτήρες, που έχουν παροιμιώδη ανάπτυξη… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (cinemagazine.gr)

Αυτή η σύνδεση του τελευταίου με το πόκερ, η ομοιογένεια των παικτών (δεν υπάρχουν νόμιμοι και παράνομοι), τα εκατομμύρια που αλλάζουν χέρια για πλάκα κάθε βράδυ και με μια ομερτά που δεν επιτρέπει να θιγούν ονόματα και υπολήψεις μαζί με τον σαρωτικό λόγο και τις φαρμακερές ατάκες του σεναρίου χτίζουν έναν κόσμο όπου η Μπλουμ και ο Σόρκιν μιλούν ειλικρινέστερα για το σύγχρονο Κεφάλαιο σε σχέση με οποιαδήποτε καταγγελτική προσέγγιση έγινε τα προηγούμενα χρόνια. Το παρουσιάζουν ως ένα καυτό παιχνίδι στα χέρια μεγάλων παιδιών, υπενθυμίζοντάς μας πως εκεί, σε μικρά δωμάτια, θα βρίσκεται πάντα, περιμένοντας νέα πρόσωπα να το υπηρετήσουν. διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Πόλυ Λυκούργου (flix.gr)

Η λέξη κλειδί όμως είναι το «απεγνωσμένα». Οι κινηματογραφικοί μύθοι, οι λαβωμένοι για παράδειγμα σκορσεζικοί αντιήρωες, έγραψαν ιστορία γιατί ο σκηνοθέτης δεν τους χαρίστηκε, δεν χαλάρωσε το χαλινάρι του αυστηρού του κοινωνοπολιτικού του σχολίου, η κάμερα και η πένα του δεν τους φέρθηκαν ποτέ «πατρικά». Ο συνήθως πολύ εύστροφος και ανελέητα σαρκαστικός Σόρκιν, χάνει τις ισσοροπίες και το χέρι στο παιχνίδι γιατί δεν στηρίζει απλά τη Μόλι, την αγιοποιεί. Σε αυτό που μπορεί να φταίει η πρώτη ύλη, η οποία είναι η αυτοβιογραφία της ίδιας. Ή το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης (κι ο ίδιος πατέρας κοριτσιών) θέλει να τα πει όλα: να ρίξει φροϋδικό φως στο πώς κάποιοι άντρες σακατεύουν από μικρά τα κορίτσια τους, να φυτιλιάσει τους αμερικανούς πολίτες για το πώς η Αμερική πάντα μπλόφαρε και δεν είχε να ρεφάρει απέναντί τους, να μιλήσει για το δικαίωμα στις προσωπικές αρχές δικαιοσύνης, απέναντι σ’ έναν άδικο κόσμο… διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Εκείνο, ωστόσο, που ο Σόρκιν καταφέρνει να κάνει, με τη βοήθεια μιας εκπληκτικής και πανέμορφης Τζέσικα Τσαστέιν, είναι να χτίσει μια γοητευτική, σαρωτική ηρωίδα και, μέσα απ’ αυτήν, να επιβάλει την πάντα αισιόδοξη κοσμοθεωρία του, κάνοντας το «Molly’s Game» ένα αξιαγάπητο, «παιχνιδιάρικο», σέξι κομμάτι σινεμά, χωρίς παραπάνω αξιώσεις… διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Χρυσαυγή Πατσάκη (moveitmag.gr)

Όμως, στο σύνολό της, το «Molly’s Game» σχεδόν αγιογραφεί την Μπλουμ, καταλήγοντας σε μια σκηνή κάθαρσης, η οποία μοιάζει να ανήκει σε άλλο φιλμ, χάνοντας το νεύρο που θα μπορούσε να την κάνει να στέκεται ισάξια δίπλα σε μια άλλη ταινία με θέμα μια γυναίκα που τα είχε και τα έχασε όλα, το «Ι, Tonya». Ο Σόρκιν θα πρέπει μάλλον να μελετήσει το τελευταίο, για να δει πώς ένα σπινταριστό σενάριο, όπως αυτά στα οποία είναι ήδη «μάστορας», μπορεί να συνδυαστεί με μια πιο ενεργή και δυναμική σκηνοθετική προσέγγιση, ώστε να μας δώσει στο μέλλον μια ταινία αντάξια της ευφάνταστης πένας του. διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Γιώτα Τσιορβά (cinepivates.gr)

Ο Ίντρις Έλμπα στον ρόλο του δικηγόρου, ο Κέβιν Κόστνερ στον ρόλο του απαιτητού και αυστηρού πατέρα και ο Μάικλ Σέρα στον ρόλο του μυστηριώδους ηθοποιού του Χόλυγουντ που στήριξε την Μόλι στα πρώτα της βήματα, πλαισιώνουν την Τσαστέιν με τέτοια προσήλωση στους ρόλους τους, ώστε τελικά το τελικό κινηματογραφικό αποτέλεσμα να σε κερδίζει για τις ερμηνείες και όχι για την ζωή της Μόλι και τις πικάντικες – αν ενδιαφέρεται κανείς- λεπτομέρειες της… διαβάστε όλη την κριτική

Κρτιική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Ένα κυνήγι που θυμίζει δονκιχωτικές αναζητήσεις και κόντρες με φανταστικούς ανεμόμυλους, έχοντας για πρωταγωνιστές αντιφατικούς αλλά γοητευτικούς χαρακτήρες που υπονομεύουν τους ίδιους τους εαυτούς τους και βάζοντας την ψυχανάλυση (ο Κέβιν Κόστνερ στο ρόλο του ψυχαναλυτή πατέρα της ηρωίδος κουμπώνει ιδανικά όλο το συμβολικό βάρος της δραματουργίας με την ολιγόλεπτη εμφάνιση του λίγο πριν από το φινάλε) σε περίοπτη θέση κριτή- δικαστή που παρατηρεί την πλοκή πριν ανακοινώσει την τελική του απόφαση. Όμως πριν και πάνω από όλα, το παιχνίδι αυτό ανήκει ολοκληρωτικά στη Μόλι Μπλουμ της Τζέσικα Τσάστεϊν. Η ικανότατη αμερικανίδα ηθοποιός συνθέτει με ευφυία, ήρεμη δύναμη και υποδόριο χιούμορ ένα θαυμάσιο γυναικείο πορτρέτο που προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα… διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Ηλία Φραγκούλη (freecinema.gr)

Όπως και να ‘χει, το φιλμ αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη και μας υπόσχεται πως ο Σόρκιν θα συνεχίσει να το παίζει «δίπορτο» από εδώ και μπρος. Από τη στιγμή που ξέρει να μοιράζει τα χαρτιά του τόσο καλά, τα υπόλοιπα είναι μονάχα μια συνήθεια. Και σίγουρα δεν χρωστά την επιτυχία αυτής της ταινίας στην… «τύχη του πρωτάρη»… διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Η Μόλι ως υπεύθυνη αυτού του χώρου για δέκα ολόκληρα χρόνια βρισκόταν στον αφρό και απολάμβανε αρκετών προνομίων ενώ κέρδιζε και κάμποσα χρήματα. Όταν όμως το παιχνίδι της μπήκε στο μάτι της ρώσικης μαφίας, η καριέρα της τελείωσε άδοξα. Μια νύχτα 17 πράκτορες του Εφ Μπι Άι μπουκάρουν και τη συλλαμβάνουν και η Μόλι Μπλουμ παραπέμπεται με βαρύτατες κατηγορίες. Με μοναδικό σύμμαχό της το δικηγόρο της, Τσάρλι Τζάφι, η Μόλι αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη αλλά και τα ΜΜΕ… διαβάστε όλη την κριτική

Κριτική tospirto.net

Κάποιοι έγραψαν πως τόση πληροφόρηση απλά δεν παλεύεται με τίποτα. Άλλοι πάλι, πως αυτή η ακαταλαβίστικη διάσταση υπογραμμίζει τις ικανότητες της Μπλουμ. Το δεύτερο αξιοσημείωτο στοιχείο της ξένης κριτικής είναι πως η ερμηνεία της Τσαστέιν –με όλη την ταινία κι έναν βαρβάτο θηλυκό ρόλο στους ώμους της– επέσυρε σχόλια που κυμαίνονται από ενθουσιώδη μέχρι το «προσπαθεί εμφανώς, αλλά δεν τα καταφέρνει»... διαβάστε όλη την κριτική

MOLLY’S GAME

Σκηνοθεσία: Aaron Sorkin

Σενάριο: Aaron Sorkin, Molly Bloom (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Charlotte Bruus Christensen

Μοντάζ: Alan Baumgarten, Elliot Graham, Josh Schaeffer

Μουσική: Daniel Pemberton

Παραγωγοί: Mark Gordon, Matt Jackson, Lauren Lohman, Lyn Lucibello, Amy Pascal

Παίζουν: Jessica Chastain (Μόλι Μπλούμ), Idris Elba (Τσάρλι Τζέφι), Kevin Costner (Λάρι Μπλούμ), Michael Cera (παίκτης), Jeremy Strong (Ντιν Κιθ), Chris O’Dowd (Ντάγλας Ντάνεϊ), J.C. MacKenzie (Χάρισον Γουελστόουν), Brian d’Arcy James (Μπραντ), Bill Camp (Χάρλαν Ευστίκ), Natalie Krill (Γουίνστον)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ,Κίνα

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 140΄

Είδος: δράμα, βιογραφία

Ημερομηνία εξόδου: 4/1/2018

Εταιρεία διανομής: Tanweer.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.