ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Απρ 23, 2018 Κινηματογράφος 0

BASED ON A TRUE STORY

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 26/4/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 5,6/10 στο imdb.com απο 1.133 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Δύο γυναίκες συμβιώνουν για ένα διάστημα. Είναι και οι δύο συγγραφείς. Έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και σταδιοδρομία. Το παρελθόν τους έχει κάτι το μυστηριώδες. Μπορεί η μία να είναι το alter ego της άλλης; Ποια είναι η σχέση αυτών των γυναικών; Πότε θα έρθει η σύγκρουση μεταξύ τους;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την ταινία του Roman Polanski, «Μία αληθινή ιστορία» («Based on a true story»), 2017, χωρίς να μιλάς με μισόλογα, όπως επίσης είναι δύσκολο να φανταστείς να εκτελέσει κάποιος άλλος αυτό το εγχείρημα. Μία λεπτή ψυχολογική απόχρωση που αναφέρεται σε δύο συγγραφείς, γυναίκες και οι δύο, είναι μία σκοτεινή μεταφορά για τη δημιουργική διαδικασία, η οποία μπαίνει στο πεδίο του θρίλερ, αλλά και της ίντριγκας, για τη συγγραφή ενός βιβλίου, είναι μία επιστροφή του Polanski στις ρίζες του. Όμως είναι ένα ακόμη εγχείρημα με δύο ουσιαστικά χαρακτήρες, ένα στοίχημα να μη χάσει η ταινία το ρυθμό, το ενδιαφέρον της, κάτι που ο Πολωνός σκηνοθέτης το έχει κερδίσει και αυτή τη φορά.

Με αυτό δε σημαίνει ότι ο σκηνοθέτης μπαίνει στα σκοτεινά του πεδία, αλλά ότι αυτή η ταινία αναφέρεται σε προηγούμενες δουλειές του, όπως το «Cul-de-sac», «Repulsion» και «Rosemary’s baby», όπου αυτό που βλέπουμε βάζει το ερώτημα στο ίδιο το έργο, σε μία διαδικασία αυτοαναζήτησης. Αυτό είναι γοητευτικό, όταν ο Polanski επιτρέπει στον εαυτό του να δείξει τη διαστροφή, να εστιάσει σε δύο γυναίκες, όπως έκανε σε μία γυναίκα, στην Emmanuelle Seigner, τη γυναίκα του στη ζωή του, όταν αυτή θα κυριαρχήσει στο «Venus in fur», την οποία εδώ θα ξαναχρησιμοποιήσει με την Eva Green, για να αποδώσει τη σκληρή χημεία που παράγεται από δύο γυναίκες που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο και σε ανάλογο δημιουργικό έργο.

Στη ρίζα αυτού του θέματος είναι η δουλειά που ολοκληρώνεται σε μία τυπωμένη μορφή: είναι ένας τρόπος να μιλήσεις με βιωματικό τρόπο και να βάλεις μέσα τον κινηματογράφο, ως γραφή. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να ολοκληρωθεί η συνεργασία του Polanski με τον Olivier Assayas, για να ολοκληρώσουν το σενάριο, τη μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο της Delphine Vigan. Καταφέρνουν όμως να διατηρήσουν τα όρια ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό και το κινηματογραφόφιλο, για να δημιουργήσουν μία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική αφήγηση.

Η Ντελφίν είναι συγγραφέας, την ενσαρκώνει η γοητευτική γυναίκα του σκηνοθέτη, η Emmanuelle Seigner, η οποία εξάπτει τη φαντασία μας για να δημιουργήσουμε την εικόνα μιας συγγραφέα. Δέχεται τη νέα της φίλη, την Ελ, που ενσαρκώνει η Green, μία γυναίκα γεμάτη μυστήριο, άλλωστε το όνομά της το δηλώνει, θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «Αυτή», άρα αυτή η γυναίκα είναι ένα σύμβολο μιας γυναίκας που θέλει να δημιουργήσει. Οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν όταν η Ντελφίν, σε ένα δημόσιο γεγονός, δεχόταν τους παθιασμένους θαυμαστές της. Η ανατροπή θα έρθει όταν θα δεχτεί ένα δακτυλογραφημένο γράμμα που λέει ότι έχει καταστρέψει την οικογένειά της. Θα είναι το πρώτο μυστηριώδες στοιχείο.

Αφού η Ντολφίν εμπιστεύεται την Ελ, ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι δε σταματά να ερευνά τη ζωή της, να τη ρωτάει. Η ταινία μας ξεδιπλώνει ένα άλλο παρασκήνιο, κάτι που μας βάζει στην ιδέα ότι η ζωή και των δύο γυναικών έχει στοιχεία που θα μπορούσαν να τροφοδοτούσαν μια καλή μυθιστορηματική γραφή. Η Ντελφίν άφησε τα δύο παιδιά της, τα δωμάτιά τους είναι άδεια, αν υπήρχε κάποτε κάτι σε αυτά, βουτά στη ζωή της Ελ για να διερευνήσει πως ο άντρας και ο πατέρας της πέθαναν, με τρόπο βίαιο και επώδυνο και οι δύο.

Όμως αυτή η ταινία αναφέρεται στο παρόν και όχι στο παρελθόν, με άλλα λόγια στην άβολη δυναμική σχέση ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Η Ντελφίν έχει μία ρομαντική σχέση με ένα τηλεοπτικό πρόσωπο, είναι μάλλον μία στρατηγική σχέση, στην ταινία αυτό το θέμα των διαπροσωπικών της σχέσεων θα μας απασχολήσει αρκετά. Αντίθετα η Ελ έχει έρθει αβίαστα και άμεσα στη ζωή της. Η Ελ, δεν μπορεί να εμπιστεύεται κανέναν, είναι μία συγγραφέας-φάντασμα που γράφει για πολιτικούς και διασημότητες. Κρατάει τις αποστάσεις της, δεν υπάρχουν πολλές συζητήσεις για τη συγγραφική της εργασία. Στην ταινία τη βλέπουμε να κάθεται μπροστά από μία λευκή οθόνη του υπολογιστή της.

Πραγματικά, ο σκηνοθέτης της ταινίας δε μας δίνει πολλά στοιχεία για την Ελ για να μας δημιουργήσει ένα φοβερό μυστήριο. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η Ντελφίν και η Ελ μπορεί να ταυτίζονται στο ίδιο πρόσωπο, συνδέονται άρρηκτα, δε θα μπορούσαν να υπήρχε η μία χωρίς την άλλη. Η Ντελφίν δίνει στην Ελ όλα τα στοιχεία της πρόσβασης στον υπολογιστή της και στο σημειωματάριό της, όπου υπάρχουν όλα τα μυστικά στοιχεία της ζωής της. Μόνο μετά από κάποιο διάστημα συγκατοίκησης εμφανίζονται κάποια στοιχεία που θα ενοχλήσουν την ομαλή συμβίωση των δύο γυναικών. Θα μπορούσε να ήταν η ίδια ένταση που υπάρχει στον ψυχικό κόσμο της Ντελφίν.

Το σενάριο περιέχει όμως στοιχεία για να διεγείρουν τη φαντασία και να ανεβάσουν την εσωτερική ένταση. Οι δύο γυναικείες προσωπικότητες έχουν την ευκαιρία να βγάλουν από μέσα τους αυτά τα στοιχεία που θα δοκιμάσουν τη σχέση τους. Το λευκό βλέμμα της Ελ έρχεται σε αντίθεση με το διαμπερές βλέμμα της Ντελφίν, η αντίθεση της απώλειας με την ύπαρξη είναι ένα αφηγηματικό διάνυσμα που θα δημιουργήσει την ένταση και το μυστήριο που χρειάζεται η ταινία. Η μουσική του Alexandre Desplat γεφυρώνει αυτή την κατάσταση.

Οι δύο γυναίκες, στο εξοχικό σπίτι της Ντελφίν, ανεβάζουν την ένταση. Καταλαβαίνουμε όμως ότι ο Polanski δουλεύει με το ρυθμό. Έχει στο έργο του αυτά τα κλισέ που το εμποδίζουν να απογειωθεί. Πότε όμως θα γίνει η αποκάλυψη και θα έρθει η κάθαρση; Αυτό το αναπάντητο ερώτημα βασανίζει την ταινία, ενώ, σύμφωνα με τη διαδρομή του μυθιστορήματος, αυτό το δίλημμα δεν είχε δοκιμάσει την πρωτότυπη αφήγηση της Delphine Vigan.

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

(BASED ON A TRUE STORY)

(D’APRES UNE HISTOIRE VRAIE)

Σκηνοθεσία: Roman Polanski

Σενάριο: Roman Polanski,  Olivier Assayas,  Delphine de Vigan (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία:  Pawel Edelman

Μοντάζ: Margot Meynier

Μουσική: Alexandre Desplat

Παραγωγοί: Gladys Brookfield-Hampson, Wassim Béji,  Fabrice Delville,  Christophe Toulemonde

Παίζουν: Emmanuelle Seigner (Ντελφίν), Eva Green (Ελ), Vincent Perez (Φρανσουά), Dominique Pinon (Ρειμόν), Camille Chamoux (Οριάν), Brigitte Roüan (υπάλληλος στο λύκειο), Josée Dayan (Καρίνα), Noémie Lvovsky (επιμελητής έκθεσης), Leonello Brandolini (καθηγητής ιταλικών), Elisabeth Quin (δημοσιογράφος)

Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Πολωνία, Βέλγιο

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: γαλλικά

Διάρκεια: 100΄

Είδος: κωμωδία, δράμα, μυστήριο

Ημερομηνία εξόδου: 26/4/2018

Εταιρεία διανομής: .

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών