γράφει ο Νίκος Θωμόπουλος
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι ένας διαχρονικός ύμνος στη δικαιοσύνη περιγράφοντας την τόλμη μιας δυναμικής γυναίκας που αψηφώντας την διαταγή του βασιλιά της Θήβας, Κρέοντα, αποφασίζει να θάψει με τιμές τον αδερφό της πριν πεταχτεί έρμαιο και τροφή στα όρνια ως εχθρός και άτιμος άντρας σύμφωνα με την ηθική του Κρέοντα.
Η Ισμήνη, αδερφή της Αντιγόνης, ως πιο δειλή από την αδερφή της, δε θέλει να συμμετέχει στην ταφή εκφράζοντας την υποταγή στον βασιλιά της. Η Αντιγόνη με αποφασιστικότητα και θάρρος πηγαίνει κρυφά και θάβει τον αδερφό της με όλες τις πρέπουσες τιμές και δέχεται στο τέλος τη θανάσιμη τιμωρία από τον Κρέοντα που γίνεται έτσι σύμβολο της πιο άδικης εξουσίας που επιβάλλεται με τη δύναμη της βίας σε όσους δεν υπακούουν τυφλά τις εντολές της. Κρατώντας αυτή τη βασική δραματουργική δομή η «Αντιγονη, μια ύβρις», που σκηνοθέτησε η Βίκυ Μαστρογιάννη, με την Ομάδα 7 στο Booze, μετά την παρουσίαση της στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης στην εποχή της muldimedia installation, αναπαριστά με τρεις γυναίκες ηθοποιούς-performers μια spiesific εκδοχή της τραγωδίας. Οι τρεις ηθοποιοί παίζουν όλους τους ρόλους και αφηγούνται παράλληλα αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων και ποιημάτων των: Γιώργου Θεοτοκά, Δέσποινας Μπουμποχερσοπουλου, Μαρίας Πετρίτση, Πέτια Ντουμπάροβα, Έμιλυ Ντίκινσον, Τόμας Μπερνχαρντ, Αλεξάνδρου Κυπριώτη, Ντέηβιντ Ίγκλμαν και ένα απόσπασμα από το «Λεωφορείο ο πόθος», του Τενεσί Ουίλιαμς.
Το νόημα στο περιεχόμενό αυτών των κειμένων το εισέπραξα σαν ένα απαλό αεράκι υπερβατικού ρομαντισμού στη δραματουργία της perfomance ποτέ ως ανεκπλήρωτο όνειρο και επιθυμία και άλλοτε ως απωθημένη ηδονή δικαίωσης της γυναικείας φύσης με τα ιδανικά ενός δίκαιου κόσμου με ένα καλά σκονισμένο μαχαίρι επανάστασης κόντρα στην ψυχρή παραπαίουσα ηγεμονία του δήθεν αλάνθαστου εξουσιαστή! Ο χορός παρουσιάζεται με πορτραίτα σε οθόνη παλλόμενος σε μία εικονική πραγματικότητα με ακατάληπτους ψιθύρους και κατανοητό λόγο ενός κορυφαίου του χορού που σχολιάζει υποστηρικτικά τις δράσεις και συμπεριφορές της Αντιγόνης ως θεία δίκη. Σε αυτό το επιτηδευμένο θορυβώδες ηχητικό περιβάλλον η ύβρις μεταφέρεται σε ένα χώρο μιας σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας όπου ποτέ κανείς ηθοποιός δεν ακούει τον άλλον σε μία εύστοχη αποτύπωση της παρακμιακής έλλειψης διαλόγου επαφής και γόνιμης επικοινωνίας των πολιτών και πολιτικών με τη βάρβαρη κατάχρηση των social media, βήμα ναρκισσιστικού ατομισμού με απουσία αντικειμενικής κρίσης για τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης και η χώρα που γέννησε την αρχαία Ελληνική τραγωδία και τον πολιτισμό.
Αυτή τη φανερή μάστιγα εκφράζει η εύστοχη σκηνοθεσία της παράστασης που κυλάει με δόσεις σαρκασμού και βίαιης ωμότητας καθώς κακοποιείται το πτώμα της Αντιγόνης στο τέλος. Οι τρεις χαρισματικές ηθοποιοί με ισορροπημένη διάδραση λόγου και της κινησιολογίας κάνουν αβίαστες μεταμορφώσεις στους ρόλους τους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υποβάλουν με ψυχρά νάιλον μοτίβα ικανοποιητικά τη δράση ενώ η μουσική υπόκρουση των τραγουδιών που ακούστηκαν σηματοδότησαν υπόκωφα μία υποψία κάθαρσης με ύφος νανουρίσματος σε ήπια αντίστιξη με το θορυβώδες ηχητικό περιβάλλον. Φεύγοντας από την παράσταση συναισθάνθηκα, γνωρίζοντας τη Βίκυ Μαστρογιάννη και την ομάδα της, μια καλά κρυμμένη επίπονη διαδικασία δημιουργικών αυτοσχεδιασμών μέχρι την τελική εκδοχή της Αντιγόνης που εξελίχτηκε σε μια ολοκληρωμένη σύγχρονη πρόταση, λες και οι ήρωες της Αντιγόνης ήρθαν στο παρόντα χρόνο παρακολουθώντας τις ειδήσεις των media για να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν και τι θα μας άρεσε να μάθουμε από αυτούς με τη δύναμη της ηθικής ιερότητας των λόγων τους για το παρόν και το μέλλον μας.
Η Ομάδα7 αποτελεί μία καλλιτεχνική ένωση που διερευνά τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της χώρας σε ένα διάλογο με τις φόρμες και τις μεθόδους του μεταμοντέρνου θεάτρου. Σχηματίστηκε το 2003 και στη διάρκεια των ετών διευρύνθηκε με τη συμμετοχή καλλιτεχνών από κάθε χώρο και πεδίο έκφρασης (ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, φωτιστές, video artists, μουσικοί, ζωγράφοι, χορευτές, θεατρολόγοι κ.λπ.). Η δημιουργική συνδιαλλαγή διαφορετικών αισθητικών μέσα από την προσωπική έκφραση του κάθε συνεργάτη, νέου ή παλαιότερου και ο συλλογικός χαρακτήρας της πολυφωνικής σύνθεσης που σχηματίζεται, αποτελούν τη βάση στον τρόπο με τον οποίο η Ομάδα 7 δραστηριοποιείται και εξελίσσει τη δράση της. Δε διαθέτει μόνιμη θεατρική στέγη και δεν έχει επιχορηγηθεί ποτέ από το Υπουργείο Πολιτισμού ή άλλο δημόσιο φορέα.
Η δουλειά της Ομάδας7, βασισμένη στην έρευνα και τον πειραματισμό, στηρίζεται σε άξονες που ακουμπούν από τη μία στις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της χώρας και από την άλλη στη χρήση και ανατροπή μεθόδων και τεχνικών του μεταμοντέρνου θεάτρου. Μέσα σε αυτή τη λογική, εντάσσεται η χρήση και διαχείριση του χώρου (δημόσιου ή ιδιωτικού), διερευνάται η αξιοποίηση οπτικοακουστικού υλικού κάθε μορφής, η επεξεργασία των κειμένων ως μέρος ενός διαλόγου με τη σύγχρονη δραματουργία και η σύνθεσή αυτών των υλικών αποτελεί και το εικαστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο κάθε φορά η Ομάδα7 δομεί και εξελίσσει ένα project. Βασική αξία και επιθυμία, της Ομάδας7, είναι ο συλλογικός χαρακτήρας στη δημιουργική διαδικασία σύνθεσης, διαφορετικών ως και αντίθετων, αισθητικών, μέσα από την προσωπική και αυτόνομη έκφραση του κάθε συντελεστή.
Τέλος, σημαντικό στοιχείο για την ομάδα, είναι ο ρόλος και η θέση του ερευνητικού θεάτρου στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, η αλληλεπίδρασή τους και η συνδιαλλαγή, με το ευρύτερο περιβάλλον της διεθνούς σκηνής Η Ομάδα7 πιστεύει βαθειά ότι κάτι καινούργιο και συναρπαστικό θα γεννηθεί στους καιρούς που ζούμε και ελπίζει να είναι μέρος του.
Μετάφραση-διασκευή: Βίκυ Μαστρογιάννη-Ομάδα7
Δραματουργία-επιμέλεια κειμένου: Ευδοκία Δεληπέτρου
Βοηθός σκηνοθέτης-μετάφραση στα αγγλικά: Γιώργος Ανδράκης
Σχεδιασμός φωτισμού-φωτογραφία-video: Γιώργος Ζαφειρίου
Σκηνικά-κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
Πρωτότυπη μουσική: Μάριος Τσάγκαρης
Ηθοποιοί: Έλσα Λουμπαρδιά, Ελένη Μπαμπασάκη, Ευαγγελή Φίλη
Χορός video: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Δάφνη Αηδόνη, Γιώργος Ανδράκης, Μυρσίνη Γεωργάκη, Ευδοκία Δεληπέτρου, Γιώργος Ζαφειρίου, Αλκιβιάδης Ζούπας, Σοφία Λιάκου, Βαγγέλης Παπαδάκης, Μάνος Παπαδάς, Βασιλική Σκευοφύλαξ, Θοδωρής Σκυφτούλης, Γιάννης Τζέμης, Μάριος Τσάγκαρης, Ραφαήλ-Ανάργυρος Τσάντες, Μαίρη Λούση, Δανάη Σπηλιώτη.
Διάρκεια: 75 λεπτά
Παραστάσεις:Τρίτη 22 και 29 Οκτωβρίου στις 21:00 και Κυριακή 27 Οκτωβρίου και 3 Νοεμβρίου στις 20:00
Βooze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 05, 2024 0
Αυγ 10, 2024 0
Αυγ 10, 2024 0
Σεπ 04, 2024 0
Σεπ 03, 2024 0
Σεπ 01, 2024 0
Σεπ 01, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Νοέ 20, 2024 0
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη