ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΜΕΡΟΣ

Απρ 06, 2018 Κινηματογράφος 0

A QUIET PLACE

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 5/4/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση 8,3 στο imdb.com από 4.339 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Μία οικογένεια έχει διαλέξει να ζει μέσα στη σιωπή. Η κόρη τους είναι κουφή και μιλούν με τη νοηματική γλώσσα. Ο ήχος είναι, για αυτούς, κάτι το απόκοσμο, μία απειλή. Μία απειλή, ένα χρόνο μετά, θα βιώσει όλη η οικογένεια, σε μία τρόμου που δεν έχει πολλά κοινά σημεία με άλλες ταινίες που απλά θέλουν να εξιτάρουν τα νεύρα μας, χωρίς να δημιουργήσουν μία διαφορετική αίσθηση του κόσμου.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η ταινία του John Krasinski, «Ένα ήσυχο μέρος» («A quiet place») εξιτάρει τα νεύρα σου. Έχει σχεδιαστεί για να σε κάνει να συμμετάσχεις ενεργά σε ένα εντατικό παιχνίδι, όχι σαν ένας παθητικός παρατηρητής σε ένα θρίλερ που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Οι περισσότερες από τις μεγάλες ταινίες τρόμου μας κάνουν ενεργούς συμμετέχοντες, στο παιχνίδι όπου παίζεται η τύχη των χαρακτήρων τους και στην κινηματογραφική εμπειρία που έχει δημιουργηθεί πιο πριν για εμάς. Είναι ένα σκληρό θρίλερ, το είδος των ταινιών που παίζουν με το έντονο καρδιοχτύπι μας, κάτι που απαιτούν από το κοινό, το οποίο δεν το αντιμετωπίζουν ως ηλίθιο. Με άλλα λόγια, έτσι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μία καλή ταινία τρόμου.

Βλέποντας το σενάριο, των Bryan Wood και Scott Beck, καταλαβαίνουμε ότι ο Krasinski δε χάνει το χρόνο του. Βλέπουμε μία οικογένεια, στην οποία ο σκηνοθέτης παίζει τον πατέρα και η πραγματική γυναίκα του, η Emily Blunt, τη μητέρα, ενώ οι Noah Jupe, Millicent Simmonds και Cade Woodward τα τρία παιδιά. Το μεγαλύτερο παιδί, το κορίτσι, είναι κουφό, όπως και είναι στην πραγματικότητα αυτή η αξιόλογη ηθοποιός. Μία κάρτα, στην ταινία, μας λέει «Ημέρα 89», θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι είμαστε σε έναν κόσμο μετά την Αποκάλυψη.

Η οικογένεια, με αργούς ρυθμούς, κινείται γύρω από ένα μαγαζί, σε αυτή τη μικρή πόλη, κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν τα απαραίτητα για το μεγαλύτερο αγόρι. Επικοινωνούν με τη νοηματική γλώσσα και προσέχουν πολύ να μην κάνουν θόρυβο. Το μικρότερο αγόρι σχηματίζει μία εικόνα ενός βράχου, κάτι που θα τους αναστατώσει. Πολύ γρήγορα ανακαλύπτουμε ότι ο ήχος, σε αυτό τον κόσμο, είναι επικίνδυνος. Και ο κίνδυνος ταυτοποιείται στη σεκάνς όπου το νεότερο παιδί βρίσκει ένα παιχνίδι που κάνει θόρυβο και τα πράγματα δε θα πάνε καλά. Το όλο θέμα αναπτύσσεται ένα χρόνο αργότερα, όταν η οικογένεια συνεχίζει τη ζωή της και η μητέρα είναι 38 εβδομάδων έγκυος. Ετοιμαζόμενοι για την άφιξη του νεογέννητου, σε έναν κόσμο χωρίς ήχο, αντιμετωπίζουν δυσκολίες, ο πατέρας ασχολείται με την έρευνα, σε άρθρα και εφημερίδες, για να μπορέσει να σταματήσει τη ζωή αυτού που σκοτώνει με τον πιο ελαφρύ ήχο.

Αυτό που είναι πιο ισχυρό από την ίδια τη ζωή ήταν ένα κομμάτι των μεγάλων έργων, όπως το «Aliel» και το «Jurassic Park», ο Krasinski το ξέρει αυτό πολύ καλά. Με απίστευτη εξυπνάδα οδηγεί το θεατή σε αυτό το παιχνίδι. Όλα είναι κανονισμένα, αλλά, συγχρόνως, δεν είναι έτσι, δημιουργείται έτσι αυτό που ονομάζουμε προσδοκία του κοινού. Μας δείχνει μία εικόνα ενός κυνηγετικού όπλου ή ένα νύχι που έχει κομματιαστεί και καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι ο ήχος μόλις έχει παραχθεί. Όμως δεν το παρακάνει. Δεν υπάρχουν σκηνές με ριπές του αέρα ή με σπασμένα γυαλιά. Έχουμε μία ιστορία όπου πράγματα υπονοούνται, μικρές αφηγήσεις δημιουργούν ένταση, οι διάλογοι παρασύρουν το θεατή σε αυτό τον κόσμο, με μία απρόσμενη και απίστευτη απόλαυση.

Τον Krasinski βοηθά και η θέληση να υπάρχει η οικονομία της αφήγησης, κάτι που δεν υπήρχε σε άλλες ταινίες. Έχουμε μία ταινία που δεν είναι ανόητη, μας μαθαίνει αυτά που θέλει να πει, κάτι που είναι το καλύτερο χαρακτηριστικό των θρίλερ. Φαίνεται ότι κάθε πλάνο έχει γίνει με απίστευτη προσοχή στην ταινία, όπως ένας ωρολογιακός μηχανισμός σε μία βόμβα, υπάρχει αυτή η απίστευτη ισορροπία του τρόμου με τις σκηνές όπου θεμελιώνεται το συναίσθημα και ο κόσμος αυτών των χαρακτήρων. Ακόμη, παρατηρούμε την καταπληκτική αίσθηση του χώρου, όλα γίνονται σε ένα αγρόκτημα που, έτσι όπως κινηματογραφείται, νομίζουμε ότι το ξέρουμε καλά. Η οπτική γραφή είναι ένα από τα όμορφα χαρακτηριστικά της, περιγράφει έναν κόσμο στον οποίο δεν μπορούμε να φωνάξουμε, να προειδοποιήσουμε τους ανθρώπους ή, στην περίπτωση της κουφής κόρης, να ακούσουμε αυτό που έρχεται.

Με αυτή την έννοια, χωρίς να έχει καταστραφεί κάτι, υπάρχει ένα ισχυρό μήνυμα σε αυτή την ταινία. Μιλά περισσότερο για την ενδυνάμωση παρά για τη στέγαση και, για αυτό, το συναίσθημα φουντώνει, ειδικά στην τελευταία σκηνή. Είναι μεγάλη υπόθεση ότι ο Krasinski κυριαρχεί εντελώς στο χώρο. Έχει μία από τις καλύτερες σκηνές κλεισίματος, σε θρίλερ, εδώ και πολλά χρόνια.

Σχεδόν δεν έχουμε διαλόγους. Η ταινία «A quiet place» αναπτύσσει υπέροχα την οπτική γραφή, χρησιμοποιεί όμως τα κρεσέντο της μουσικής του Marco Beltrami για να αναπτύξει ακόμη περισσότερο το στοιχείο του φόβου. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο ήχος και είναι δύσκολο να φανταστούμε την απουσία του. Χρησιμοποιούμε τον ήχο για να εκφραστούμε, είναι ένα μέρος της ύπαρξής μας. Αυτή η ταινία βομβαρδίζει αυτή την πεποίθηση, σε τέτοιο βαθμό που μας κάνει να αμφιβάλουμε για την ένταση και την εκφραστική δύναμη ταινιών όπως το «Alien», μας χαρίζει ένα νέο πεδίο έκφρασης.

Πολλές ταινίες τρόμου έχουν να κάνουν με την επιβίωση των ανθρώπων, κάτι που έρχεται από τις ανασφάλειες είτε των δημιουργών τους είτε από αυτές που κυριαρχούν στον κόσμο είτε από τους φόβους που εδράζονται στη νύχτα, στην έλλειψη του φωτός, η οποία ισοδυναμεί με το θάνατο. Για αυτό το λόγο το κύριο στοιχείο είναι η ενδυνάμωση, η απομόνωση αυτού που θεωρείται ως αδύναμο. Η ταινία «A quiet place» ταράζει τα νεύρα μας, αλλά με τέτοιο τρόπο που δημιουργεί μία άλλη αίσθηση του κόσμου. Δεν μπαίνουμε σε ένα ακόμα κόσμο τρόμου, εισερχόμαστε σε μία άλλη και διαφορετική αίσθηση που μας χαρίζει αυτή η πολύ όμορφη ταινία τρόμου.

ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΜΕΡΟΣ

(A QUIET PLACE)

Σκηνοθεσία:  John Krasinski

Σενάριο: John Krasinski,  Bryan Woods, Scott Beck

Φωτογραφία: Charlotte Bruus Christensen

Μοντάζ: Christopher Tellefsen

Μουσική: Marco Beltrami

Παραγωγοί: Michael Bay, Andrew Form,  Bradley Fuller

Παίζουν: Emily Blunt (Έβελιν), John Krasinski (Λι), Millicent Simmonds (Ρέγκαν), Noah Jupe (Μάρκους), Cade Woodward (Μπιού), Leon Russom (άντρας στο δάσος), Doris McCarthy (γυναίκα στο δάσος)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 2018

Γλώσσα: αγγλικά, νοηματική

Διάρκεια: 90΄

Είδος: δράμα, τρόμος, θρίλερ

Ημερομηνία εξόδου: 5/4/2018

Εταιρεία διανομής: UIP.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών