ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΝΕΛ

Σεπ 22, 2017 Κινηματογράφος 0

AL FINAL DEL TUNEL

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 21/9/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας άντρας έχει χάσει την οικογένειά του σε δυστύχημα την οικογένειά του. Νοικιάζει τη σοφίτα σε μία όμορφη χορεύτρια, η οποία έχει μία κόρη που αρνείται να μιλήσει για δύο χρόνια. Κάποια μέρα ακούει θορύβους δίπλα από το υπόγειο και καταλαβαίνει  ότι προετοιμάζεται μία ληστεία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Τα θρίλερ που έρχονται από την Ισπανία δεν είναι πλέον σπάνιο φαινόμενο, όμως αυτά που φτάνουν από τις ισπανόφωνες χώρες, την Νοτίου Αμερικής, δεν είναι τόσο συχνά. Σε αυτή την ταινία αναγνωρίζουμε τη στιβαρότητα του λόγου. Ο σκηνοθέτης της ξεκίνησε το 1994 να γράφει σενάρια και να τα σκηνοθετεί, πρώτα με ταινίες μικρού μήκους και με τηλεοπτικές δουλειές και μετά με ταινίες μεγάλου μήκους. Οι τρεις πρώτες του ταινίες μεγάλου μήκους ήταν κομεντί, με αυτή εδώ την ταινία αλλάζει ρότα και πλέει πλέον σε νερά, εκ πρώτης άποψης, άγνωστα για αυτόν.

Φαίνεται όμως ότι ξέρει πολύ καλά να κάνει την ανάλυση και τη σύνθεση του λόγου, να αναλύει τη δομή που αναπτύσσεται από την ιδέα μέχρι την πρώτη σεναριακή γραφή και μετά να κάνει τη σύνθεση. Το θέμα είναι όμορφο για να κάνει μία ταινία όπου το μυστήριο, η αγωνία, ο τρόμος, οι έντονες ψυχολογικά καταστάσεις θα συνυπάρχουν. Αυτό το καταλαβαίνει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία. Ξέρει ότι δε θα πρέπει να είναι εικονολάγνος, αλλά να συνδυάζει την εικόνα με την εκφορά του λόγου, αυτά τα δύο στοιχεία να υποστηρίζει το ένα το άλλο σε τέτοιο βαθμό που να βγαίνει στο θεατή το συναίσθημα του τρόμου και της αγωνίας αβίαστα.

Τα καταφέρνει πολύ καλά, μερικές φορές καταφεύγει σε εύκολες λύσεις, αλλά ο κανόνας είναι η όμορφη ανάπτυξη του λόγο του κινηματογράφου. Η φωτογραφία ακολουθεί το κανόνα, σκοτεινή όταν πρέπει, καθοδηγεί το βλέμμα που θα πάει, αιχμαλωτίζει τη στιγμή και την προσφέρει ξαφνικά. Η ταινία «Στο τέλος του τούνελ» μας βάζει σε αυτόν τον υπόκοσμο χωρίς να τον εξορκίζει, αλλά βλέποντάς τον σαν ένα μέρος της κοινωνίας, ένα κομμάτι της που είναι αόρατο σε εμάς, αλλά υπάρχει. Δε λειτουργεί διδακτικά, απλά περιγράφει καταστάσεις και τις προσφέρει σε εμάς που μας αρέσει και μας ενδιαφέρει να γνωρίσουμε την άλλη κοινωνική πτυχή του κόσμου μας, έτσι σαν κάθαρση.

Βλέπεται ευχάριστα, η σκηνοθεσία της είναι προσεγμένη, η χρήση της μουσικής είναι λελογισμένη, οι ηθοποιοί παίζουν πολύ πειστικά, ο ανάπηρος άντρας τραβά πάνω του το μίτο του μυστηρίου, τα άλλα «παράξενα» γεγονότα, όπως το κορίτσι που αρνείται να μιλήσει, σα μία υστερική αντίδραση, τραβούν αυτή την αφήγηση του παράλυτου και πονεμένου άντρα, για να τη φτάσουν σε μία  σεναριακή κορύφωση στο τέλος.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Με δύο κωμωδίες στο ενεργητικό του, ο Ροδρίγο Γκράντε αλλάζει ρότα και οργανώνει εδώ ένα συνδυασμό heist movie και αγωνιώδους θρίλερ, ενώ φροντίζει να κρατήσει ψηλά την ένταση, να χτίσει ένα non stop σασπένς και να τραβήξει την κατάλληλη στιγμή τους άσους από το (σεναριακό) μανίκι του. Παρά την εμφανέστατη πρόθεσή του να εντυπωσιάσει πάση θυσία τον θεατή, δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά σε όλες τις πίστες, καθώς επιστρέφει στην ευκολία του δοκιμασμένου και στην ασφάλεια του κλισέ όταν ζορίζεται. Διατηρεί όμως μέχρι τέλους το σεβασμό του για το είδος, του οποίου γνωρίζει καλά τα τικ και τους κανόνες… Περισσότερα

Κριτική Θανάσης Πατσαβός (flix.gr)

Αν αφήσει κανείς στην άκρη τις αποτυχημένες απόπειρες του Γκράντε να αναδείξει την έλξη που αναπτύσσεται ανάμεσά στον μοναχικό άνδρα και την εξωστρεφή αλλά κατά βάθος ευαίσθητη νεαρή γυναίκα με μάλλον αμήχανες βιντεοκλιπίστικες τεχνικές, δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει τον μεθοδικό τρόπο με τον οποίο ξετυλίγει την προετοιμασία της ληστείας, αλλά και την ολοένα μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη εμπλοκή των φαινομενικά αθώων πρωταγωνιστών, με αξιοσημείωτη ένταση και γνώση των κανόνων του είδους. Πόσο μάλλον όταν καταφέρνει να διατηρήσει την αδρεναλίνη στα επιθυμητά επίπεδα, ακόμα κι όταν το παρακάνει με τις αλλεπάλληλες ανατροπές. Αλλά είπαμε, αυτές τουλάχιστον τις μετριοπαθείς φιλοδοξίες της η ταινία καταφέρνει να τις εκπληρώσει… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Οι θετικοί ήρωες είναι: Ένας παραπληγικός που δεν διστάζει να κλέψει, να πει ψέματα και να μην βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του που ζητά τη βοήθειά του για να μην πεθάνει. Μια όμορφη κοπέλα, που παρά την ευστροφία της γίνεται θύμα εκμετάλλευσης, δεν προσέχει και αφήνει την κόρη της έρμαιο για συνεχή και σκληρά τραύματα. Και μια πιτσιρίκα, την κόρη, που έχει μεν τραβήξει πάρα πολλά αλλά αν ισχύουν αυτά που… εξομολογείται στον σκύλο δεν μπορείς να κατανοήσεις τη συμπεριφορά της στο τελευταίο τρίτο της ταινίας. Εκεί που γίνεται αυτόπτης μάρτυρας χοντρής βίας – κάτι που λίγο νοιάζει τον σκηνοθέτη. Επίσης, δεν τον νοιάζει να μας εξηγήσει πώς μια αρχική σκηνή της ταινίας, το γέμισμα γλυκών με κάτι σαν υπνωτικό ή ναρκωτικό διαφόρων ουσιών, μπορεί να έχει τόσο καταλυτική σημασία στο φινάλε. Ή το πως ο Χοακίν, ένας παραπληγικός, έχει γενικώς στην κατοχή του βελόνες και ναρκωτικά, τα οποία δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει… σε άλλους!.. Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Γυρισμένη κατά κύριο λόγο στο εσωτερικό του σπιτιού, του τούνελ, και της τράπεζας, με εξαιρετικούς φωτισμούς, ήχο, και μοντάζ, η ταινία σε κρατάει σε αγωνία (εντάξει, η σκηνή όπου η Μπέρτα χορεύει ηδυπαθώς στον Χοακίν, θα μπορούσε και να λείπει), ενώ, ευτυχώς, κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι μονοδιάστατα καλός ή κακός. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, ορισμένα σεναριακά γυρίσματα παραείναι ξύπνια, ενώ ο κακός χαμός του φινάλε μαξιμαλίζει εξόφθαλμα αφαιρώντας πόντους από την τελική αξιολόγηση… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Με ένταση και πολύ καλούς ρυθμούς , κινηματογραφεί διαδρομές ανθρώπων που προσπαθούν τελικά να βρουν το δικό τους φως μέσα στο τούνελ που έχουν βυθιστεί. Ο Λεονάρντο Σμπαράλια σε μια εξαιρετική ερμηνεία, χρησιμοποιεί , αν και υποδύεται έναν ανάπηρο άντρα, το σώμα του με μοναδικό τρόπο, αποπνέοντας θέληση για ζωή κόντρα στην ατμόσφαιρα θανάτου που περιβάλλει την ταινία… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (left.gr)

Μια τράπεζα στόχος των ληστών, μια τράπεζα απειλεί το σπίτι του Χοακίμ και αυτός σχεδιάζει να κλέψει τους ληστές για να σώσει το σπίτι του από την τράπεζα.  Φαύλος κύκλος της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους. Ο Ροντρόιγκο Γκράντε επιλέγει να δημιουργήσει αποπνικτική ατμόσφαιρα μέσα σε ένα κλειστοφοβικό ντεκόρ επιτυγχάνοντας έτσι όλους τους στόχους τους. Τόσο της ταινίας θρίλερ όσο και της κοινωνικής ταινίας αφού η κρίση μοιάζει με σκοτεινό και χωρίς διέξοδο τούνελ!.. Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Η ταινία διαθέτει μεν ατμόσφαιρα, αλλά το μάλλον αφελές φινάλε της και οι αναμενόμενες ανατροπές, καθώς και οι χάρτινοι χαρακτήρες (η στριπτιζέζ που παραστράτησε αλλά έχει καλή καρδιά, ο άτυχος πρωταγωνιστής, ο σαδιστής «κακός») δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από ένα ενδιαφέρον θρίλερ… Περισσότερα

Κριτική Σταυρούλα Λούρου (athens24.gr)

Ο Leonardo Sbaraglia στον ρόλο του παραπληγικού, που χρησιμοποιεί μόνο τη νοημοσύνη του για να αποφύγει τους ληστές και τις παγίδες που του στήνουν, δίνει μια ξεχωριστή ερμηνεία. Μια ερμηνεία, η οποία περνάει από πολλά επίπεδα καθώς τον βλέπουμε να ζει διάφορες συναισθηματικές μεταπτώσεις. Η Clara Lago επίσης λάμπει ως χορεύτρια – δόλωμα που μαγνητίζει όποιον άντρα βρεθεί στον δρόμο της… Περισσότερα

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΝΕΛ

(AL FINAL DEL TUNEL)

Σκηνοθεσία: Rodrigo Grande

Σενάριο: Rodrigo Grande

Φωτογραφία: Félix Monti

Μοντάζ: Leire Alonso, Manuel Bauer,  Irene Blecua

Μουσική: Lucio Godoy, Federico Jusid

Παραγωγοί: Gerardo Herrero, Axel Kuschevatzky, Sofía Toro Pollicino, Vanessa Ragone, Martín Seefeld

Παίζουν: Leonardo Sbaraglia (Χοακίν), Pablo Echarri (Γκαλερέτο), Clara Lago (Μπέρτα), Federico Luppi (Γκούτμαν), Uma Salduende (Μπέτι), Walter Donado (Κανάριο), Laura Faienza (Ρενέ), Javier Godino (Ζούρντο), Ariel Nuñez Di Croce (Μιουνέκο)

Χώρα παραγωγής: Αργεντινή, Ισπανία

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: ισπανικά

Διάρκεια: 120΄

Είδος: έγκλημα, θρίλερ

Ημερομηνία εξόδου: 21/9/2017

Εταιρεία διανομής: Seven Films.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών