ΕΓΩ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΤΑΤΟΣ 3

Σεπ 03, 2017 Κινηματογράφος 0

DESPICABLE ME 3

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 24/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο αγαπημένος μας Γκρου, λοιπόν, επανέρχεται σε άλλη μία περιπέτεια για μικρούς και μεγάλους. Βλέπετε, εκεί που σχεδίαζε να κλέψει το φεγγάρι και να γίνει επιτέλους ένας πρωτοκλασάτος «κακός», υιοθέτησε τρία μικρά κοριτσάκια, παντρεύτηκε την πράκτορα της Αντιτρομοκρατικής, Λούσι, και έπιασε και εκείνος δουλειά στην Αντιτρομοκρατική. Τώρα, όμως, που έχει να αντιμετωπίσει τον Μπαλτάζαρ Μπρατ, ένα εμμονικό πρώην παιδί θαύμα της δεκαετίας του ’80 που έχει εξελιχθεί σε παρανοϊκό κακοποιό, ο Γκρου τα βρίσκει σκούρα. Και σα να μην έφτανε αυτό, ξαφνικά μαθαίνει πως έχει ένα δίδυμο αδερφό, τον Ντρου, που είναι όλα όσα ο Γκρου δεν είναι: όμορφος, πλούσιος, με μακριά, ξανθά μαλλιά και «επαγγελματίας» κακοποιός!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η σειρά των απαισιότατων συνεχίζεται. Μετά την τεράστια επιτυχία του «Εγώ ο Απαισιότατος 2» ήταν προφανές ότι θα ερχόταν αυτή η ταινία ως σίκουελ. Το χιούμορ δε λείπει, η αισθητική είναι μιας άλλης εποχής, αφού αναφέρεται σε μία προγενέστερη εποχή, τα ευρήματα είναι λιγότερα για να μπορέσει αυτή η ταινία να σταθεί στο ύψος της προηγούμενης. Λόγω του ότι αυτή η ταινία, όπως και οι προηγούμενες, απευθύνεται σε παιδιά αυτό το μειονέκτημα δεν είναι τόσο σοβαρό.

Η παραγωγή δεν είναι επιπέδου τηλεόρασης, έχει ένα σενάριο που στέκει, η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη, ο σχεδιασμός των φιγούρων στο ανιμέισιον θυμίζουν αυτές της δεκαετίας του 1980. Η αναφορά σε αυτή την εποχή  δεν είναι αναγκαία συνθήκη να έχει και την αισθητική, της παραγωγής των φιγούρων, εκείνης της εποχής, μας φτάνουν τα στοιχεία που μας φέρνουν πίσω, για να μας μιλήσουν για την ηθική και τη ζωή αυτής της εποχής. Τίθεται όμως το ερώτημα: τα παιδιά τι ξέρουν από όσα αναφέρεται η ταινία, έσω και σε υπονοούμενα; Απολύτως τίποτε. Άρα μία σύγχρονη εικαστική σύνθεση δε θα ήταν τόσο άσκοπη.

Στην ταινία υπάρχουν τα ειδικά εφέ, η περιπέτεια, το φαντασιακό που μπορούν να δημιουργήσουν κάποιες αφηγήσεις, οι οποίες, με τη σειρά τους, θα δομήσουν μία άποψη για την πραγματικότητα. Η βία, που αυτή η ταινία, αλλά και άλλες, έχει μέσα της μία άρνηση και μία απώθηση που, στο μέλλον, μπορεί να φέρει εύκολα τον αποκλεισμό απόψεων, ιδεών και ανθρώπων, κοντολογίς να αποξενώσει τους ανθρώπους μέσα στην κοινωνία. Σε αυτό εδώ το παραμύθι, γιατί σαν τέτοιο θα πρέπει να το δούμε, δεν υπάρχει το τέλος που θα φέρει τα πράγματα κάπως στη θέση τους, σε μία εικόνα ισορροπημένη, όπως θα θέλαμε να είναι στην κοινωνία μας.

Κατά συνέπεια αυτό που προσφέρει είναι η έντονη δράση, τα εντυπωσιακά εφέ, επιφανειακά προβλήματα με προφανείς λύσεις, την ανάγκη ενός όντος που θα τακτοποιήσει τα θέματα, ένα είδος μοιρολατρίας και παθητικότητας. Κατά τα άλλα είναι μία καλή παραγωγή που θα διασκεδάσει, παρά τις επιφυλάξεις μας.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Η τρίτη ταινία της σειράς είναι μια διασκεδαστική κινηματογραφική προσθήκη στον κόσμο των Μίνιονς, δείχνει όμως κάποια σημάδια κόπωσης, ενώ η εμφάνιση του άγνωστου αδερφού χάνει γρήγορα το ενδιαφέρον της… Περισσότερα

Κριτική Μανώλης Κρανάκης (flix.gr)

Κάπου ανάμεσα στην αίσθηση ότι όλο αυτό είναι κάτι που έχεις ξαναδεί ή κάτι που δεν σε ενδιαφέρει να ξαναδείς, ένα χαμόγελο θα σκαλώσει στο στόμα σου σε κάθε ηχητικό εφέ των minions και πριν το καταλάβεις, το overdose χαριτωμενιάς (που προέρχεται συνήθως πλέον από τα τρια υιοθετημένα κοριτσάκια του Γκρου) θα σε ρίξει αναίσθητο – περίπου μέχρι να βγει η τέταρτη ταινία ή κάποιο spin-off για να βρίσκεται… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Κατά τα λοιπά, η ταινία κυλάει ευχάριστα και (πολύ) σβέλτα, με τον Γιάννη Ζουγανέλη σε μεγάλα κέφια στη μεταγλώτισση του κεντρικού χαρακτήρα… Περισσότερα

Κριτική Γιώτα Τσιορβά (cinepivates.gr)

Ο κακός της υπόθεσης Μπαλτάζαρ αυτοπροσδιορίζεται μέσα από αναφορές σε στοιχεία της δεκαετίας του ’80, π.χ. το παίξιμο μουσικής από κασέτα, που πραγματικά έχω περιέργεια εάν θα προκαλέσουν σύγχυση στα παιδιά που γεννήθηκαν την τελευταία δεκαετία και αποτελούν το target group του Απαισιότατου. Κακά τα ψέματα όμως, οι ταινίες που ακολουθούν πίσω από την μεγάλη επιτυχία της αρχικής καλό είναι εάν δεν έχουν έμπνευση να μπαίνουν σε αναμονή καθώς ο κίνδυνος να καεί όλη η ιδέα καιροφυλαχτεί, βλέπε Shrek… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net) 

Τα εκρηκτικά χρώματα, οι υπερφαντασιακές κατασκευές, ο σπιντάτος ρυθμός και, φυσικά, ο σουρεαλιστικός παράγων «Μίνιονς» (που εδώ παίζει λιγότερο, πάντως) αποτελούν και πάλι τα θέλγητρα του φιλμ. Στον αντίποδα, όλες αυτές οι μουσικές και μη αναφορές στη «δεκαετία της βάτας», ή η εμμονή του Μπρατ να ξεκάνει το Χόλιγουντ προφανώς και δεν λένε τίποτα στους πολύ νεαρούς θεατές, στους οποίους απευθύνεται η ταινία. Δε λέω, πάλι θα την χαρούν, εύκολα θα την χαζέψουν. Αλλά σα να μου φαίνεται ότι ο καψερός ο Γκρου έχει κουραστεί κομμάτι από τα παραδόπιστα σίκουελ… Περισσότερα

Κριτική Κατερίνα Ανδρεάκου (freecinema.gr)

Η ισορροπία μεταξύ του καλόγουστου – κατά καιρούς ανελέητου – χιούμορ ή και πραγματικά συγκινητικών στιγμών που μπορούν να εκτιμηθούν από ενήλικες και παιδιά, συνήθως με κεντρικό άξονα την ιδέα των άρρηκτων δεσμών της οικογένειας, ήταν ανέκαθεν το βασικό συστατικό επιτυχίας αυτής της σειράς ταινιών, κι επειδή αυτή η ισορροπία επιτυγχάνεται κι εδώ, η «κατάρα της τρίτης ταινίας» που συνήθως πλήττει τα franchises δεν πιάνει. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει πια τον Γκρου, τα Minions και το όλο σόι αυτού του «Απαισιότατου» τύπου, ωστόσο δεν έχουν ακόμα κουράσει κι αυτό έγκειται κυρίως στο προσεγμένο σενάριο. Που φέρνει αρκετά νέα στοιχεία και τα δένει τόσο λειτουργικά με τα ήδη γνωστά και υπάρχοντα, ώστε να αποτελεί ακόμα ευχαρίστηση μια τρίτη επίσκεψη στη… φαινομενικά δυσλειτουργική μα, τελικά, πάντα αγαπημένη οικογένεια… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ζερβόπουλος (moviesltd.gr)

Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο να ψάξουμε να βρούμε αν το τρίτο μέρος του Despicable Me είναι το ποιοτικότερο της (μέχρι στιγμής) τριλογίας ή αν το επίπεδο του αγγίζει τα λέβελ των προκατόχων. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως ο δαιμόνιος Απαισιότατος, για μια ακόμη φορά πραγματοποιεί τις υποσχέσεις που έχει δώσει στο κοινό του, ορίζοντας μια φρενήρη διασκεδαστική περιπέτεια ακατάπαυστης 90λεπτης έντασης, στα όρια του εκρηκτικού, με αρκετές εμβόλιμες συγκινητικά διδακτικές στιγμές, που διατηρεί πλήρως την φιλοσοφία του πρότζεκτ, μην ξεφεύγοντας ρούπι από την πορεία που τίγκαρε χρυσάφι τα ταμεία της Universal. Πανάξια! Να δω τι θα σκαρφιστούν στο Episode IV… Περισσότερα

ΕΓΩ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΤΑΤΟΣ 3

(DESPICABLE ME 3)

Σκηνοθεσία: Kyle Balda, Pierre Coffin, Eric Guillon

Σενάριο: Cinco Paul, Ken Daurio

Μοντάζ: Claire Dodgson

Μουσική: Heitor Pereira, Pharrell Williams

Παραγωγοί: Janet Healy, Christopher Meledandri

Παίζουν: φωνές των Steve Carell (Γκρου/Ντρου), Kristen Wiig (Λούσι), Trey Parker (Μπαλταζάρ Μπρατ), Miranda Cosgrove (Μάργκο), Dana Gaier (Έντιθ), Nev Scharrel (Ανιές), Pierre Coffin (Μίνιονς/διευθυντής μουσείου), Steve Coogan (Φριτζ/Σίλας Ραμσμποτόμ), Julie Andrews (μητέρα του Γκρου), Jenny Slate (Βαλερί ντα Βίντσι), Jenny Slate (καλεσμένη σε σώου τηλεόρασης)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 90΄

Είδος: περιπέτεια, ανιμέισιον, δράση

Ημερομηνία εξόδου: 31/8/2017

Εταιρεία διανομής: UIP.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών