ΕΝΤΜΟΝΤ: ΕΝΑΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αυγ 10, 2019 Κινηματογράφος 0

EDMOND

Στις 15 Αυγούστου στους κινηματογράφους από την Odeon. Ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε μία από τις σημαντικότερες ιστορίες του γαλλικού θεάτρου.

Η ΤΑΙΝΙΑ

Δεκέμβριος 1897, Παρίσι. Ο Έντμοντ Ροστάν δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, έχει όμως ήδη δύο παιδιά και πολλά άγχη. Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια. Καθώς βρίσκεται σε απελπισία, προτείνει στο μεγάλο ηθοποιό του θεάτρου, Κονστάντ Κοκλέν, τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα νέο έργο και συγκεκριμένα σε μία ηρωική κωμωδία. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα. Παραβλέποντας τις ιδιοτροπίες των ηθοποιών, τις απαιτήσεις των παραγωγών, τη ζήλια της συζύγου του, τις πικάντικες ιστορίες του καλύτερού του φίλου και την έλλειψη ενθουσιασμού όλων των γύρω του, ο Έντμοντ αρχίζει να γράφει το έργο που κανείς δεν πιστεύει. Προς το παρόν, έχει μόνο τον τίτλο: Σιρανό ντε Μπερζεράκ.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Το «Έντμοντ» είναι μια ταινία που υπήρχε στο μυαλό του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Αλεξίς Μισαλίκ πάνω από 15 χρόνια. Η αρχή έγινε το 1999, όταν ο Μισαλίκ είδε το «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», το οποίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και λέει την ιστορία του νεαρού Σαίξπηρ, που βυθισμένος στα χρέη, βρίσκει την έμπνευση στη νεαρή του μούσα και γράφει το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Στην Γαλλία δεν υπήρχε κάποια αντίστοιχη ταινία και από το γεγονός αυτό γεννήθηκε η ιδέα του «Έντμοντ».

«Βρήκα τυχαία κάποια χαρτιά σχετικά με το Σιρανό και σκέφτηκα ότι είναι απίστευτο που κανείς δεν έχει πει τη σπουδαιότερη ιστορία επιτυχίας στο Γαλλικό θέατρο», αναφέρει ο Μισαλίκ. Έτσι, άρχισε να διαβάζει ό,τι υπήρχε για το Σιρανό και του προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο συγγραφέας του έργου, Έντμοντ Ροστάν, ήταν μόλις 29 χρονών όταν το έγραψε. Ο παραγωγός Αλέν Γκολντμάν («Ζωή σαν τριαντάφυλλο») τον ενθάρρυνε να γράψει αυτή την ιστορία σε σενάριο. «Δεν βρίσκαμε λεφτά να κάνουμε την ταινία, γιατί όλοι πίστευαν ότι ήταν ακριβή», εξομολογείται ο σκηνοθέτης. Ο Μισαλίκ ξαναέγραψε την ιστορία για το θέατρο αυτήν τη φορά, όπου έγινε μεγάλη επιτυχία. Και κάπως έτσι, η ταινία βρήκε τα λεφτά για να υλοποιηθεί.

Η μεταφορά του έργου από το θέατρο στον κινηματογράφο ήταν εύκολη. Όσον αφορά στο σενάριο, τα βασικά στοιχεία υπήρχαν ήδη. Απλά αφαιρέθηκαν κάποιες σκηνές και μπήκαν κάποιες άλλες. Αλλά ο Μισαλίκ άλλαξε αρκετά στο στήσιμο και τη σκηνογραφία. Γιατί στον κινηματογράφο πρέπει να φαίνονται τα πάντα. Στην ταινία υπάρχει χιούμορ, συναίσθημα, ποίηση και ρυθμός. «Είναι σαν μία αμερικάνικη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ», περιγράφει ο Μισαλίκ. «Θα δούμε το «Έντμοντ» όπως θα βλέπαμε ένα μιούζικαλ. Με την διαφορά ότι δεν θα υπάρχουν τραγούδια».

ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Τσεχία και κατά κύριο λόγο στην Πράγα, οι δρόμοι της οποίας ήταν οι κατάλληλοι για να αναπαραστήσουν το Παρίσι του 19^ου αιώνα. Αρχιτεκτονικά, η Πράγα ήταν η τέλεια επιλογή.

Στόχος του Μισαλίκ ήταν να αποφύγει το ρεαλισμό. Γι’ αυτό και η ταινία χαρακτηρίζεται από θεατρικότητα. «Η ταινία μου είναι μία δήλωση της αγάπης μου για το θέατρο και τους ηθοποιούς». Κάποιος μπορεί να κάνει και κινηματογράφο και θέατρο, να αγαπάει και τα δύο, να αναμίξει και τα δύο. Αλλά ο σκηνοθέτης δε φοβήθηκε μήπως η ταινία θύμιζε θεατρικό έργο. Άλλωστε, δεν είναι πρωτάρης στον κινηματογράφο. Μπορεί να είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, αλλά έχει ήδη κάνει κάποιες μικρού μήκους.

«Καθώς έγραφα το έργο, συχνά σκεφτόμουν πώς θα γυρίσω τις σκηνές. Σκεφτόμουν όλους τους κινηματογραφιστές που θαυμάζω: τους Κρίστοφερ Νόλαν, Μπίλι Γουάιλντερ, Βιντσέντε Μινέλλι, Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου, Ζακ Τατί… Αλλά η λύση έρχεται πάντα την ώρα του γυρίσματος».

Ένα άλλο θέμα που απασχόλησε τον Μισαλίκ είναι ο ρυθμός. Δεν ήθελε ο θεατής να βαρεθεί. Μεγάλωσε με ταινίες του Σπίλμπεργκ και του Ζεμέκις, έξυπνες ταινίες, που ο καθένας μπορεί να δει, αλλά όχι ψευτοδιανοούμενες. «Είναι ξεκάθαρες και δημοφιλείς, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικές. Έτσι θέλω να φτιάχνω και εγώ τα έργα μου». Στη διατήρηση του ρυθμού βοήθησε και η πετυχημένη συνεργασία του με τους ηθοποιούς, με τους οποίους δούλεψε γρήγορα, πολύ και καλά, χωρίς κανένας να βάζει τον εγωισμό του από πάνω.

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Στον ρόλο του Έντμοντ Ροστάν βρίσκουμε τον Τομάς Σολιβερές («Δύο ανάσες»,  «Άθικτοι»), ο οποίος γνώριζε εδώ και πολλά χρόνια το σκηνοθέτη, που τον θεωρεί εξαιρετικό κωμικό. Είχαν συνεργαστεί σε μία μικρού μήκους ταινία και υπήρξε αμέσως χημεία. Η ηλικία του Σολιβερές ταιριάζει με αυτή του Έντμοντ. «Αν και είναι πολύ νέος, είναι πολύ ώριμος», σχολιάζει ο Μισαλίκ. «Επίσης, δουλεύει πολύ σκληρά. Έμαθε 40 σελίδες μέσα σε μία νύχτα».

Ο Σολιβερές ήθελε πολύ να κάνει μια βιογραφική ταινία. Αν και το «Έντμοντ» δεν είναι ακριβώς αυτό, εκείνος προετοιμάστηκε με τέτοιον τρόπο. Διάβασε ό,τι μπορούσε να βρει για τον Ροστάν, για τη ζωή του, τα έργα του, την σχέση του με τη γυναίκα του, το Παρίσι. Και ο ηθοποιός βρίσκει πολλά κοινά στους χαρακτήρες τους. «Ο φόβος τού να μην πετύχεις, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι απαιτήσεις στη δουλειά, η ονειροπόληση, κτλ».

Ο υποψήφιος για 2 βραβεία Σεζάρ και κάτοχος του βραβείου Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ των Καννών το 2002, Ολιβιέ Γκουρμέ («Δύο μέρες», «Μία νύχτα», «Ο γιος»), υποδύεται τον Γάλλο ηθοποιό Μπενουά-Κονστάντ Κοκλέν, μία από τις μεγαλύτερες μορφές του θεάτρου. Ο Γκουρμέ παίζει συνήθως το ρόλο του κακού, του σαδιστή ή του βιαστή. «Ο Γκουρμέ είναι σπουδαίος ηθοποιός. Έχουμε καιρό να το δούμε σε κωμωδία. […] Έχει πολύ χιούμορ και είναι ευγενικός, ακούγοντας πάντα τους άλλους».

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Τι είδους σκηνοθέτης, όμως, είναι ο Αλεξίς Μισαλίκ; Απαιτητικός, θα απαντήσει ο ίδιος. Έχοντας δει τουλάχιστον 300 φορές το «Έντμοντ» στο θέατρο, ήξερε ποιες στιγμές προκαλούν γέλιο στο κοινό και ποιες συγκίνηση. Οπότε, ήξερε τι ήθελε και πώς να το πετύχει. «Μου αρέσει να επικοινωνώ τον ενθουσιασμό μου. Δεν είμαι ποτέ δυστυχισμένος όταν σκηνοθετώ ηθοποιούς. Αντιθέτως. Μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά είναι πάντα συναρπαστικό, σε ανταμείβει. Έγινα κινηματογραφιστής για την χαρά της δημιουργίας», δηλώνει ο Μισαλίκ.

Το κοινό πρόκειται να γελάσει στην ταινία. Θα του δημιουργήσει πολλά συναισθήματα. Ίσως και να το κάνει να θέλει να διαβάσει το «Σιρανό ντε Μπερζεράκ».

[vsw id=”Lh_kNyU2SSU” source=”youtube” width=”640″ height=”440″ autoplay=”no”]

ΕΝΤΜΟΝΤ: ΕΝΑΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

(ENDMOND)

Σκηνοθεσία: Alexis Michalik

Σενάριο: Alexis Michalik

Φωτογραφία: Giovanni Fiore Coltellacci

Μοντάζ: Anny Danché,  Marie Silvi

Μουσική:  Romain Trouillet

Ήχος: Tristan Loubat,  Pierre Picq,  Antoine Deflandre

Παραγωγοί: Benjamin Bellecour,  Serge de Poucques, Vanessa Djian,  Sidonie Dumas,  Sylvain Goldberg, Alain Goldman,  Cédric Iland,  Nadia Khamlichi,  Adrian Politowski, Gilles Waterkeyn

Παίζουν: Thomas Solivérès (Έντμοντ), Olivier Gourmet (Κονστάν Κοκελέν), Mathilde Seigner (Μαρία Λεγκό), Tom Leeb (Λεό Βολνί), Lucie Boujenah (Ζαν), Alice de Lencquesaing (Ροζμόντ), Clémentine Célarié (Σάρα), Igor Gotesman (Ζαν Κοκελέν), Dominique Pinon (Λισιέν), Simon Abkarian (Άνζ), Marc Andréoni (Μαρσέλ Φλουρί), Jean-Michel Martial (κ. Ονορέ)

Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Βέλγιο

Γλώσσα: γαλλικά, ρώσικα

Είδος: κωμωδία

Έτος παραγωγής: 2018

Διάρκεια: 110΄

Ημερομηνία πρώτης προβολής: 15/8/2019

Εταιρεία διανομής: Odeon.

• Κριτικές ταινιών