ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΟΝΤΟΚ

Αυγ 13, 2017 Κινηματογράφος 0

RETURN TO MONTAUK

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 10/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές άλλων κριτικών κινηματογράφου.

Ένας πετυχημένος συγγραφέας επιστρέφει στη Νέα Υόρκη όπου έζησε το μοναδικό έρωτα της ζωής του, μία σχέση  που το σημάδεψε. Αναζητεί αυτή τη γυναίκα η οποία τώρα είναι μία φτασμένη δικηγόρος. Η σχέση τότε και το τώρα, η διαφορά του χρόνου και τα βιώματα, αυτό είναι το θέμα της ταινίας του Volker Schlondorff.

Ο πολυβραβευμένος Γερμανός σκηνοθέτης, γεννημένος το 1939 στο Βισμπάντεν, έχει 43 ταινίες στο ενεργητικό του και έχει κερδίσει 39 συνολικά βραβεία, εκ των οποίων και το Όσκαρ για το «Ταμπούρλο». Επιστρέφει με αυτή την ταινία το 2017, τρία χρόνια μετά τη «Νύχτα πριν πέσει το Παρίσι», ενώ ετοιμάζει την επόμενή του ταινία, «Der namenlose Tag». Ξέρει πολύ καλά να αναφέρεται στο ψυχολογικό πεδίο των ανθρωπίνων σχέσεων. Σε αυτή την ταινία δε θα μπορούσαμε να αναφερθούμε παρά στη διαφορά του τότε με το τώρα, κάνοντας δηλαδή μία διαχρονική μελέτη.

Πράγματι, έχουμε μία σχέση, τη γυναίκα και τον άντρα. Τότε είχαν ζήσει μία θυελλώδη ερωτική σχέση που σημάδεψε τη ζωή τους. Μετά από αρκετά χρόνια η ζωή φαίνεται ότι προχώρησε, αλλά, στην πράξη, αυτό συνέβη μόνο για τη γυναίκα που άφησε πίσω το παρελθόν και κοίταξε να πιάσει τη ζωή της δυνατά και να την κουμαντάρει. Αντίθετα, το έργο του άντρα είναι όλο σημαδεμένο από τα αποτυπώματα αυτής της ερωτικής σχέσης, είναι αυτό που ψάχνει, που θέλει να το μάθει, να απαντήσει στα γιατί και να ανακαλύψει τα αδύνατα σημεία του εαυτού του.

Βλέπουμε την καθυστέρηση στην εξέλιξη που υπάρχει στον έναν από τους δύο από αυτό το ερωτικό δίδυμο, αλλά και πως η τέχνη είναι το όχημα που έλκει όλα τα προβλήματα, τα σωριάζει και δίνει κάποιες λύσεις, φυσικά πρόσκαιρες και επιφανειακές, μπορεί όμως αυτός ο συγγραφέας να δει τις αδύναμες πτυχές του και ελπίζει να τις αναλύσει για να τις θεραπεύσει. Για να γίνει αυτό έχει ανάγκη το άλλο κομμάτι, τη γυναίκα. Σε όλη την ταινία βλέπουμε αυτό το ψυχογράφημα που αναγκαστικά θα κινηθεί με αργούς ρυθμούς.

Θα πρέπει η κάμερα να παρατηρεί αυτές τις μικρές κινήσεις και να τις αναλύει με τον τρόπο της. Να γίνονται οι συγκρίσεις και να καταγράφονται οι συμπεριφορές. Αυτό απαιτεί μεγάλο χρόνο και, κατά συνέπεια, αργό ρυθμό. Ο θεατής θα πρέπει να κάνει υπομονή αν θέλει να καταλάβει τι γίνεται. Στο τέλος όμως θα αποζημιωθεί όταν στοιχεία του ψυχικού κόσμου του ενός ή του άλλου ατόμου θα ακουμπήσουν τα δικά του και θα εγείρουν διαδικασίες ψυχοθεραπευτικές. Ο σκηνοθέτης ξέρει πολύ καλά τον ουμανιστικό κινηματογράφο και αυτόν υπηρετεί και σε αυτή την ταινία.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα έργο που αναφέρεται στο ανθρώπινο δράμα, όχι στη δράση αλλά σε αυτά τα σημεία, στο «δρόμο» που δείχνουν τα χνάρια των ψυχικών προβλημάτων στον άντρα, αλλά και στη γυναίκα. Μιλάει για ένα θέμα που βασανίζει το μεγαλύτερο μέρος των ζευγαριών παγκοσμίως, άρα το φιλμικό κείμενο ανοίγεται στο παγκόσμιο πεδίο της ψυχής, μιλάει αυτή τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι πονεμένοι άνθρωποι. Μία σημαντική ταινία που, δυστυχώς, θα βρει τους θεατές της μετά από κάποια χρόνια, λόγω της μόδας της γρήγορης αφήγησης.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Η συνάντησή τους μετατρέπεται σε μια διαδικασία επούλωσης των πληγών και μια απόπειρα ικανοποίησης των απωθημένων, η φαντασία όμως σπάνια συμφωνεί με την πραγματικότητα. Βασισμένη στο θεατρικό στήσιμο, στα μακροσκελή διαλογικά μέρη και στη συνεχή προσπάθεια να πείσει για το πάθος που έζησαν οι δύο πρωταγωνιστές (χωρίς αυτό να γίνεται εντέλει πλήρως αντιληπτό ), η σκηνοθεσία του Σλέντορφ αποδυναμώνει την κινηματογραφική διάσταση της ιστορίας και την εγκλωβίζει στη λογοτεχνική της προέλευση. Η ερμηνεία του Σκάρσγκαρντ και της Χος δίνει συναισθηματικό βάθος στην ταινία χάρη στη χημεία και την εμπειρία τους και αναδεικνύεται ως το μεγαλύτερο ατού της… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Οι ατάκες μοιάζουν ψεύτικες, ο Σκάρσκγκαρντ δεν πείθει καν ως άνδρας ικανός να αναμοχλεύσει τρομερά πολύχρονα πάθη, η συνάντηση των δυο παλιών εραστών σε παραλιακή βίλα στην ομώνυμη παραλία του Λονγκ Άιλαντ με τον άνεμο να λυσσομανάει, αν και καλύτερη, δεν σώζει την κατάσταση, η δε σημασία του εκκεντρικού γηραλέου συλλέκτη (Άρεστρουπ) στην όλη υπόθεση ποτέ δεν εξηγείται επαρκώς. Μμμμ, διαβάζω ότι, όταν ο Σλέντορφ κουβέντιαζε πριν χρόνια με τον Φρις (πέθανε το 1991) το ενδεχόμενο κινηματογραφικής μεταφοράς της νουβέλας του, είχαν, λέει, αμφότεροι καταλήξει ότι το δοκιμιογραφικό ύφος του λογοτεχνήματος δεν προσφερόταν για σινεμεταφορά… Τα πρώτα τιμούν τα ύστερα… Περισσότερα

Κριτική Λήδα Γαλανού (flix.gr)

Ακόμα χειρότερα, τόσο απασχολημένος μοιάζει να είναι ο σκηνοθέτης με τον εαυτό του, τις ενοχές και τους προβληματισμούς του, που ούτε καν στο Μόντοκ, όταν οι δυο ήρωές του βρίσκονται, τέλος πάντων, μαζί σε διερευνητικό γουικέντ, δεν τους επιτρέπει να συμπεριφερθούν φυσιολογικά, οδηγώντας τους σ’ ένα απρόσμενο και ξενερωτικό φινάλε. Τι κρίμα που σ’ ένα φιλμ για την απώλεια του χρόνου και τις χαμένες ευκαιρίες, το σινεμά του Φόλκερ Σλέντορφ δείχνει τόσο πολύ την ηλικία του… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Δυστυχώς βρισκόμαστε μίλια μακριά από τις καλές στιγμές του Σλέντορφ και αυτή η ταινία -που εξυμνεί τους γεροντοέρωτες ενός λογοτέχνη- δεν είναι ικανή να μιλήσει ουσιαστικά για την επιθυμία και για αυτά που χάσαμε στην πορεία της ζωής μας… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Ό,τι πιο ουσιαστικό μαθαίνουμε για τον Μαξ έρχεται κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής του συνέντευξης, όταν αναφέρεται στον εαυτό του, κάνοντας παράλληλα μια σύντομη επισκόπηση της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Να προσθέσουμε πως η σχετική ζωντάνια του πρώτου μέρους της ταινίας, κυρίως χάρη στην πολύβουη Νέα Υόρκη όπου διαδραματίζεται το στόρι, απουσιάζει εντελώς από το δεύτερο μισό, δημιουργώντας μια επιπλέον άνιση εντύπωση… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Η σχέση του Μαξ και της Ρεμπέκα (θαυμάσιοι οι πρωταγωνιστές και ειδικά η Νίνα Χος) δένεται σφιχτά με τον πόνο της απώλειας και των βασανιστικών ερωτημάτων – «γιατί δεν επέστρεψες ποτέ;» ρωτάει τον πρώην εραστή της η σκληρή μεγαλοδικηγόρος – για να αποδεχτεί την υπέρτατη αλήθεια: η πραγματικότητα είναι πιο δυνατή ακόμη κι από τον μεγαλύτερο έρωτα… Περισσότερα

Κριτική Μάρω Κακοσίμου (cinefreaks.gr)

Ο Γερμανός Volker Schlöndorff, σκηνοθέτης του The Handmaid’s Tale(1990) και του The Legend of Rita (2000) επιστρατεύει τους Stellan Skarsgård και Nina Hoss στη διεκδίκηση της Χρυσής Άρκτου, των οποίων οι συγκρατημένα σπαρακτικές ερμηνείες αποτελούν το δυνατότερο χαρτί του… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Ο εξαιρετικός Στέλαν Σκάρσγκαρντ και η Νίνα Χος- μια ηθοποιός μεγάλων δραματικών εντάσεων, που εδώ όμως δεν έχει έναν ρόλο αντάξιο των δυνατοτήτων της είναι το πιο δυνατό χαρτί  της ταινίας,  και  με τις ερμηνείες τους καλύπτουν πολλά κενά του σεναρίου,  αποτυπώνοντας εύστοχα την θλίψη και το ανεπίδοτο αυτών των ιστοριών… Περισσότερα

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΟΝΤΟΚ

(RETURN TO MONTAUK)

Σκηνοθεσία: Volker Schlöndorff

Σενάριο: Volker Schlöndorff, Colm Tóibín

Φωτογραφία: Jérôme Alméras

Μοντάζ: Hervé Schneid

Μουσική: Michael Bartlett, Caoimhin O’Raghallaigh, Max Richter

Παραγωγοί: Conor Barry, Francis Boespflug, Mike Downey, Sidonie Dumas, Marc Gabizon, John Keville, Rainer Kölmel, Christoph Liedke, Stéphane Parthenay, Volker Schlöndorff, Til Schweiger, Sam Taylor, Tom Zickler, Regina Ziegler

Παίζουν: Stellan Skarsgård (Μαξ), Bronagh Gallagher (Ρασέλ), Nina Hoss (Ρεμπέκα), Niels Arestrup (Βάλτερ), Robert Seeliger (Τζόναθαν), Susanne Wolff (Κλάρα), Isi Laborde-Edozien (Λίντσεϊ), Rebecca Knox (Τζούλια), Alexander Yassin (οδηγός)

Χώρα παραγωγής: Ιρλανδία, Γερμανία, Γαλλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά

Διάρκεια: 106΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 10/8/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών