FAKE TIME

Δεκ 07, 2013 Θέατρο 1

ΨΥΧΟΔΡΑΣΗ ΣΕ ΕΠΤΑ ΟΡΟΦΟΥΣ

Ένα θέατρο που ακουμπά την πραγματικότητα και τον ψυχισμό του ανθρώπου είναι το ζητούμενο της εποχής μας. Το θέατρο θα έπρεπε να κερδίσει ξανά το ρόλο που είχε παλιότερα, από αρχαιοτάτων ετών. Σε αυτόν τον τομέα της παράστασης έχουμε την Περφόρμανς ή τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Ο ψυχικός κόσμος του ανθρώπου βρίσκει το αναφερόμενό του σε αυτό που παρίσταται εκείνη τη στιγμή μπροστά του.

Αν και στην Ελλάδα δεν είναι η πρώτη φορά που έχει γίνει μια Περφόρμανς σε μεγάλη κλίμακα, το «Fake time» είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Όπως σε όλες τις Περφόρμανς δεν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο σενάριο, αλλά μια ιστορία που διαμορφώνεται με την αλληλόδραση του κοινού. Στο «Fake time» οι δυσκολίες αρχίζουν από την αρχή. Οι θεατές καλούνται να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο, κάτι που θα τους οδηγήσει στο σωστό μέρος, σε αυτό που θα ανταποκρίνεται στο ψυχικό του κόσμο. Αν οι απαντήσεις είναι λανθασμένες, ίσως επειδή ο θεατής έχει κάτι να κρύψει, ίσως επειδή δεν έχει καταλάβει πολύ καλά τις ερωτήσεις, τότε η αρχή είναι δύσκολη.

Ο θεατής καθοδηγείται από τους περφόρμερς που είναι στον πρώτο όροφο για το που θα πάνε. Εκεί θα τους αναλάβουν οι περφόρμερς και θα τους αναγκάσουν να εκτεθούν στο κοινό και κυρίως στον εαυτό τους. Λόγω του ότι ο θεατής δεν είναι μόνος στον κάθε χώρο, έχουμε περισσότερες από μία αλληλοδράσεις. Ο θεατής δέχεται τη δράση του περφόρμερ, αντιδρά και δρα, σύμφωνα με τον ψυχικό κόσμο του, κατόπιν βλέπει τους άλλους θεατές και επηρεάζεται από τις αντιδράσεις τους, όπως ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική ζωή του.

Αυτό που γίνεται είναι μια τελετή, όπως γινόταν από αρχαιοτάτων ετών στις κοινωνίες των ανθρώπων. Στην τελετή υπάρχει μια ταύτιση και κατόπιν μια διερεύνηση του εσωτερικού μας κόσμου, κατά συνέπεια αν τα άτομα που συμμετέχουν στην κάθε ομάδα δεν είναι αυτά που θα έπρεπε να ήταν, σύμφωνα με τα πραγματικά ενδιαφέροντά τους και όχι με λανθασμένα δεδομένα, τότε οι αλληλοδράσεις έχουν καταστροφικό ρόλο στους ανθρώπους γιατί τους ξενίζουν και τους εμποδίζουν να μπουν διεισδυτικά στον ψυχικό τους κόσμο και να κάνουν μια μορφή ψυχοθεραπείας.

Τι γίνεται όμως αφού ο καθένας έχει τελειώσει με αυτή την τελετή στην οποία συμμετείχε; Που θα πάει; Δεν υπάρχει κάποια καθοδήγηση, έστω και διακριτική. Το αποτέλεσμα είναι να λειτουργούν οι περισσότεροι με γνώμονα την περιέργεια και όχι μια ψυχική διαδικασία. Κατά συνέπεια, ότι έχει κερδίσει από την προηγούμενη εμπειρία, αρχίζει και χάνεται. Πιθανότατα, κάποιες διακριτικές οδηγίες θα ήταν απαραίτητες.

Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος. Οι θεατές επιστρέφουν στο ισόγειο και περιμένουν τους περφόρμερς που θα φέρουν το πτώμα. Αυτό τοποθετείται σε ένα τραπέζι, οι περφόρμερς κάθονται πίσω, δεξιά και αριστερά από αυτό, θυμίζοντας τη σκηνή στο μυστικό δείπνο. Το πτώμα ζωντανεύει τη στιγμή που οι περφόρμερς έχουν μια «αλλόκοτη» συμπεριφορά, σα να βρίσκονται μεταξύ ζωής και θανάτου, μια συμπεριφορά που δεν μπορείς να την αναλύσεις με ακρίβεια. Στο πτώμα ρίχνουν χώμα, στην αρχή, και νερό, στη συνέχεια, αναπαριστώντας μια ταφική τελετή, παγανιστική ή χριστιανική. Ένας-ένας φεύγει για να φτάσουμε σε αυτόν που θα φέρει τη μάσκα του ταύρου, ο οποίος περνά μπροστά από το πτώμα που παίρνει τη μάσκα και αποκτά μια αρχέγονη μορφή, ξεκινώντας την ιστορία (και της ανθρωπότητας) από την αρχή.

Θα πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά στους περφόρμερς. Τα σκηνικά είναι πολύ καλά, παίζουν το ρόλο τους, όπως η τραμπάλα που διαπερνά τα δωμάτια, στον τρίτο όροφο, το δέντρο που είναι στο κρεβάτι κ.ο.κ. Ο χώρος του ισογείου που είναι και ο χώρος της λύσης του δράματος είναι πολύ απλός, όπως θα πρέπει να είναι σε μια τελετή. Τα κοστούμια είναι προσεγμένα. Οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλλουν σύμφωνα με τον ψυχικό τους κόσμο, τα άγχη τους, τις νευρώσεις τους, την ψύχωση που διαθέτουν. Όλα αυτά είναι αναμενόμενα και καλοδεχούμενα. Θα έπρεπε όμως να έχουν καταγραφθεί με κάποιο τρόπο, αυτό θα είχε και μια επιστημονική χρήση.

FAKE TIME

Σύλληψη ιδέας: Λέλα Ράμογλου

Σκηνοθεσία: Λέλα Ράμογλου

Χορογράφος: Σοφία Μάντη

Σκηνογραφία: Λέλα Ράμογλου, Στρατής Ταβλαρίδης

Εκτέλεση σκηνογραφίας-σχεδιαστές: Μαρία Καλαθάκη, Μαρία Καραθάνου, Βασίλης Λαζαρίδης, Ειρήνη Λαμπίρη, Χρύσα Σερδάρη, Γιάννης Σωτηρίου, Κατερίνα Ζούρα, Στεφανία Κώστογλου

Σχεδιασμός βίντεο: Μαριάνθη Γκίμτσα

Ενδυματολογία: Duygu Ozturk

Μουσικός σχεδιασμός: Κάκια Γκουδίνα & Martin Schnabl

Φωτισμός: Γιώργος Κάκαλης, Γιώργος Παπαδόπουλος

Φωτογράφος Performance: Θανάσης Σταθόπουλος

Τεχνικός σχεδιασμός ήχου: Τέλης Κούρτης

Hair: Μαρία Αλεξιάδου

Make-up artist: Μαρία Αλεξιάδου

Ψυχολογική έρευνα: Νατάσα Δαμάσκου

Ανάλυση: Νατάσα Δαμάσκου

Χορηγός ειδών διακόσμησης: Arte, Marinoshow

Παραγωγή: Λέλα Ράμογλου

Performers: Μαρία Αλεξιάδου, Χρύσα Anselmo, Kapraret Botzikian, Σταμάτης Γαργαλιανός, Νατάσα Δαμάσκου, Αντώνης Ζαφειρόπουλος, Νίκος Ζώκας, Λουκία Κλεώπα, Γιάννης Κόκοτας, Δανάη Κλάδη, Χριστίνα Μαζμανίδου, Mιρέλλα Μαντάκου, Σοφία Μάντη, Ελίζα Μάρη, Γεωργία Παλιογιάννη, Λέλα Ράμογλου, Καλλιόπη Ταρασίδου, Χρήστος Μήττας, Αλέξανδρος Νίκολας, Ιωάννα Πουρζιτίδου, Γρηγόρης Μοσχόπουλος, Νικολέτα Χαρισίου, Σπύρος Χρηστάκης, Καλλιόπη Χρηστίδου, Ευγενία Ψωμιάδου

Χώρος: Ξενοδοχείο Άριστον, Καραολή και Δημητρίου, Βαρδάρης

Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ.