42ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Νοέ 23, 2019 Κινηματογράφος 0

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Σε φθινοπωρινό σκηνικό, με ένα ψιλόβροχο που άλλαξε εντελώς την εικόνα της περιοχής των πηγών της Αγίας Βαρβάρας, όπου βρίσκονται τα γραφεία του Πολιτιστικού Οργανισμού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου οι παρουσιάσεις των σκηνοθετών. Σε αντίθεση όμως με την εξωτερική πτώση της θερμοκρασίας, η αντίδραση του κοινού υπήρξε ένθερμη και το κλίμα ελαφρώς πολιτικοποιημένο.

«Terror» («Τρόμος»), σκηνοθέτης Yonathn Shehoah.

Στην ταινία του ο σκηνοθέτης περιγράφει τις τρομερές εντάσεις που υπάρχουν στο Ισραήλ και οι οποίες, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «δεν έχουν κανένα κερδισμένο μέσα σε ανθρώπους που ζούνε καθημερινά μέσα στο φόβο». Ο ήρωας του υποφέρει από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή, μετά από μία τρομοκρατική επίθεση της οποίας ήταν θύμα. Αναφορικά με τη χρηματοδότηση του κινηματογράφου στη χώρα του, ο Yonathn Shehoah παρατήρησε πως αυτή είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί και στις πολλές συμπαραγωγές που έχουν γίνει μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας καθώς και Ισραήλ και χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Sap» («Σκάβοντας»), σκηνοθέτης Clemence Marcadier.

Για την ταινία μίλησε ο διευθυντής φωτογραφίας της, Νικόλαος Ζαφειρίου. Το σκηνικό εξελίσσεται κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου Γερμανοί από τη μία και συμμαχικές δυνάμεις από την άλλη σκάβουν για να τοποθετήσουν «παγιδεύσεις»  -κατά την ορολογία της μάχης- και να ανατινάξουν τα αμπριά των αντιπάλων. Σκάβουν τόσο κοντά, που οι αντίπαλες πλευρές ακούνε η μία την άλλη. Η ταινία δεν αντιμετώπισε πρόβλημα στη χρηματοδότηση της καθώς συνέπεσε με την επέτειο των 100 ετών από τη λήξη του Ά Παγκοσμίου Πολέμου.

«Weightlifter» («Αρσιβαρίστας»), σκηνοθέτης Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk.

Ο σκηνοθέτης όπως απεκάλυψε, άλλα και φάνηκε στο «πανί», θέλησε να δημιουργήσει μία δική του, «νέα κινηματογραφική γραφή». Μέσα από την ταινία μιλά για το τίμημα της νίκης στο επαγγελματικό αθλητισμό. Πρόκειται για ουκρανό-πολωνική συμπαραγωγή η οποία δεν αντιμετώπισε ζήτημα στη χρηματοδότηση της.

«Station» («Βενζινάδικο»), σκηνοθέτης Arkadiusz Bartosiak.

Ως μία κλασική ιστορία αγάπης, χαρακτήρισε ο σκηνοθέτης την ταινία του, στην οποία βασικοί πρωταγωνιστές είναι ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Μία όμως ειρωνική ιστορία αγάπης η οποία προσπαθεί να ισορροπήσει κάτω από το βλέμμα δύο αδερφών, τριών φασιανών, ενός παράλυτου κυνηγού, του μάτσο άντρα του τόπου και μίας εντυπωσιακής ξανθιάς.  Σύμφωνα με τον Arkadiusz Bartosiak δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος στην Πολωνία για την ανάπτυξη του σινεμά, ενώ το 80% του προϋπολογισμού της ταινίας καλύφθηκε από τον ίδιο τον διευθυντή φωτογραφίας Kacper Wojcicki.

«Ιφιγένεια: όχι πια δάκρυα», σκηνοθέτης Γιώργος Γεωργακόπουλος.

Μετά από ένα σοκ που βίωσε ο σκηνοθέτης μελετώντας «το θέατρο του παραλόγου» και φυσικά το μετρ του είδους Ευγένιο Ιονέσκου, εμπνεύστηκε τη συγκεκριμένη θεματολογία. Ένα πρόσωπο, στην περίπτωση της «Ιφιγένειας» ένα κορίτσι, θυσιάζει μέρος ή ακόμη και ολόκληρο το εγώ της για να γίνει μέλος ενός νέου κοινωνικού συνόλου και συγκεκριμένα του κοινωνικού συνόλου του μελλοντικού της συζύγου. Καταλυτικό ρόλο στην ταινία, με τον σουρεάλ χαρακτήρα, οι ελεγκτές δυσανεξίας που «οσφραίνονται» την κατάσταση και βοηθούν (;) στην απομάκρυνση του παλαιού εαυτού της πρωταγωνίστριας.

«Waithood», σκηνοθέτης Λουιζιάνα Μίις.

Μία παρέα νεαρών που έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευση τους, λίγο πριν αποφασίσουν τι θα κάνουν στη ζωή τους, αντιδρούν με το δικό τους τρόπο στην αποκαρδιωτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητα ενός φίλου που καθαρίζει διαμερίσματα Airbnb, προχωρούν σε ιδιότυπες μικρές καταλήψεις των χώρων αυτών εκμεταλλευόμενοι όλες τις ανέσεις και παροχές τους.  Με τον τρόπο αυτό κάνουν τη δική τους «αντίσταση» πριν υποχρεωθούν να κάνουν τις επιλογές τους και ίσως να φύγουν από τη χώρα. Για την ταινία μίλησαν οι ηθοποιοί Jacques Simha και Βίκυ Μαϊδανογλου, καθώς η σκηνοθέτης της ταινίας απουσίαζε στο Βέλγιο από όπου και κατάγεται.

«Seawolf», σκηνοθέτης Χρήστος Σιταρίδης.

Για την ταινία μίλησε η παραγωγός της, η Ελενη Πνευματικού. Με αφορμή τις τσιχλόφουσκες αλλά και τη ρέιβ κουλτούρα, όπως παρατήρησε η Ελένη Πνευματικού, ο σκηνοθέτης μιλά για μία πορεία ερωτικής αναζήτησης και ενηλικίωσης καθώς η γνωριμία του ήρωα με δύο άλλα αγόρια, του δίνει το έναυσμα να ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό. Μία φάση «αναδυόμενης ενηλικίωσης» και για τους τρεις πρωταγωνιστές.

«Η ιστορία του Γιάννη», σκηνοθέτης Βούλα Γερμανάκου Κοψίνη.

«Η ιστορία του Γιάννη», είναι η ιστορία του προπάππου της σκηνοθέτριάς. Ήρθε στην Ελλάδα μετά τον Πόλεμο της Κριμαίας. Πόντιος από τη Ρωσία, το 1919.  Μέσα από την αφήγηση στην ταινία παρουσιάζονται όλες σχεδόν οι πτυχές της ζωής του Γιάννη. Ενός ανθρώπου που κατάφερε και έζησε όλα τα ταραχώδη γεγονότα του 20^ου αιώνα που σημάδεψαν την Ελλάδα. Και τα κατάφερε. Έζησε και είδε και δισέγγονο. Χαρακτηριστική η φράση της Βούλας Γερμανάκου Κοψίνη «όλοι έχουμε στην οικογένεια μας ένα Γιάννη».

«Ο καραγκιόζης», σκηνοθέτης Μιχάλης Γιγιντής.

Επηρεασμένος (και) από τα διηγήματα του Γιώργου Κιτσόπουλου, ο Μιχάλης Γιγιντής μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη με αφηγηματικά αποσπάσματα τα τραύματα που άφησε μία ιδιαίτερα χειριστική μητέρα στο γιό της. Πάνω σε ένα συνδυαστικό άξονα δράματος και χιούμορ βλέπουμε την μεταμόρφωση ενός αγοριού που ξέρει να κάνει τα πάντα στην κουζίνα και γενικά στο σπίτι, σε επιτυχημένο στέλεχος τράπεζας αλλά αποτυχημένο όμως εν τέλει οικογενειάρχη. Επαναλαμβάνει μάλιστα ως εκδίκηση το ίδιο ολέθριο λάθος στο δικό του γιο.

«Sad girl weekend», σκηνοθέτες Δημήτρης Τσακαλέας-Λήδα Βαρτζιώτη.

Μια παρέα τριών κοριτσιών προετοιμάζονται για τον επικείμενο χωρισμό τους,  καθώς οι δύο από αυτές θα φύγουν.  Όπως τόνισαν οι σκηνοθέτες, σχεδόν όλοι έχουμε βιώσει ανάλογα συναισθήματα, όταν θεωρούμε ότι οι άλλοι γύρω μας προχωρούν και εμείς όχι. Απλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το συναίσθημα αυτό. Ρόλο στην ταινία και μάλιστα πρωταγωνιστικό διεκδικεί και ένα… σαμιαμίδι το οποίο βρέθηκε στην ιστορία από την καταγωγή του Δημήτρη Τσακαλέα, από το Πήλιο.

«Εξομολόγηση», σκηνοθέτης Ανδρέας Σιεηττάνης.

Βασισμένο στην αληθινή  ιστορία του Αυξέντιου που κρύφτηκε σε ένα μοναστήρι, η ιστορία διαδραματίζεται στην Κύπρο την περίοδο των αγώνων της ΕΟΚΑ (1955-1959). Ο Ανδρέας Σιεηττάνης, μέσα από μία έρευνα που είχε ξεκινήσει, ανακάλυψε πως πολλές φορές, αν όχι πάντα, πίσω από τις ιστορίες των ηρώων, υπάρχουν οι άνθρωποι. Με άξονα την αναζήτηση ενός Κύπριου αντιστασιακού ο οποίος τελικά για να γλυτώσει ντύνεται κληρικός, οδηγούμαστε σε μία αμφίδρομη εξομολόγηση μεταξύ του Άγγλου αξιωματικού διώκτη και του Κύπριου καταζητούμενου για 47 φόνους Άγγλων στρατιωτών. Παράλληλα, μέσα από την εξομολόγηση έρχεται και η συγχώρεση, η οποία όμως έχει ημερομηνία λήξης.

«Πλαστικά λουλούδια», σκηνοθέτης Γιάννης Ζαφείρης.

Γυρισμένο στο ίδιο χωριό όπου γυρίστηκε και η «Μαύρη αλήθεια», μία ακόμα ταινία του διαγωνιστικού, ένα ομιχλώδες πρωινό, η ταινία με μοναδικά έμψυχα όντα ένα σκύλο και ένα άλογο, αναφέρεται στο μύθο της νεράιδας που μόλυνε τα νερά του χωριού αναγκάζοντας τους κατοίκους να φύγουν.  Μέσα από τη ματιά του πρωταγωνιστή που ποτέ δε βλέπουμε, αντικρίζουμε έναν τόπο θλιβερά εγκαταλελειμμένο, με τους κατοίκους να έχουν εγκαταλείψει ακόμη και τους νεκρούς τους  βάζοντας στους τάφους τους πλαστικά λουλούδια, που δεν χρειάζονται πότισμα με το μολυσμένο νερό. Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε την ταινία από το θάνατο του παππού του ο οποίος πέθανε εξ αιτίας των φυτοφαρμάκων τη δεκαετία του ΄70, όπου δεν υπήρχαν μέτρα προστασίας -και αν υπήρχαν οι αγρότες δε τα τηρούσαν.

«Μίλα», σκηνοθέτης Ανδρέας Βακαλιός.

Η ταινία βασίστηκε στην προσωπική ιστορία της διευθύντριας φωτογραφίας Φίλη Ολσέφσκι.  Η πρωταγωνίστρια της ταινίας επισκέπτεται τον ετοιμοθάνατο πατέρα της στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται λόγω σοβαρής ασθένειας. Ο Ανδρέας Βακαλιός μίλησε για τον ιδιαίτερο φωτισμό της ταινίας και την ιδιαίτερη φροντίδα που έδειξε για την ταινία η Ολσέφσκι.

«Παγίδα», σκηνοθέτης Βασίλης Γουδέλης.

Η ταινία βασίστηκε σε πραγματικό γεγονός της εποχής του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, το οποίο έκανε σενάριο ο πατέρας του σκηνοθέτη, Τάσος Γουδέλης. Δύο άντρες του εθνικού στρατού πέφτουν στην παγίδα δύο γυναικών των αντάρτικων ομάδων οι οποίες τους παρασύρουν σε ενέδρα στο βουνό. Εκεί οι αντάρτες σκοτώνουν τον έναν ενώ ο άλλος αποκαλύπτει στον επικεφαλής της αντάρτικης ομάδας ότι υπήρξε μέλος αντάρτικής ομάδας σε άλλη περιοχή της χώρας -γεγονός που τελικά τον σώζει. Η επιστροφή στο στρατόπεδο τον οδηγεί σε έκτακτο στρατοδικείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στην πραγματικότητα το περιστατικό συνέβη με δύο άνδρες του πολεμικού ναυτικού -ο ένας εκ των οποίων υπήρξε θείος του σκηνοθέτη. Η ταινία κρατάει τις ισορροπίες και κλείνει με το αξέχαστο «εγέρθειτω» αντί του ορθού «εγέρθητι» που ακούστηκε ως εντολή από μέλος του κόμματος της Χρυσής Αυγής προς τους δημοσιογράφους όταν εισήλθε εντός της αιθούσης ο πρόεδρος αυτού του κόμματος.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ

• Φεστιβάλ Δράμας