ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Δεκ 24, 2022 Κινηματογράφος 0

ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης

Τι είδαμε ή μάλλον τι προλάβαμε να δούμε στο 63^ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ:

ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Για ακόμη μία χρονιά ήταν ελάχιστα, μετρημένα στα δάκτυλα τα αξιόλογα φιλμ της καινούργιας γενιάς των κινηματογραφιστών παγκοσμίως. Η επιλογή που γίνεται από το φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια τόσο σε επίπεδο διαγωνιστικού όσο και στα υπόλοιπα τμήματα και ιδιαίτερα στους αγαπημένους Νέους Ορίζοντες, είναι μέτρια. Φτάνει μέχρι και σε φιλμ παντελώς αδιάφορα κι ενίοτε κακότεχνα.

Σε αντίθεση με το φεστιβάλ του ηλεκτρονικού πλέον περιοδικού «Σινεμά» στην Αθήνα, Νύχτες Πρεμιέρας. Σε αυτό κυριαρχεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το στοιχείο του καινούργιου, του μοντέρνου. Του ανήσυχου νέου κινηματογράφου και των τάσεων ανά τον κόσμο.

Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παρά τις διαρκείς αλλαγές σε καίρια σημεία διοίκησής του (ανάλογα με τα γούστα του εκάστοτε υπουργού «πολιτισμού») πλέον εκπέμπει προβλήματα. Σε επίπεδο ταινιών παρά τις πολλές sold out προβολές. Κάτι βέβαια που δε μας λέει τίποτα. Καθώς οι ίδιες ταινίες που δεν έβρισκες να κάτσεις μια και το φεστιβάλ θεωρεί καλό για το image του να μοιράζει αφειδώς προσκλήσεις στον οποιοδήποτε περαστικό που ψάχνει την πόρτα να μπει στον Κασαβέτη (…).

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός:

το μόνο που έχει να δει είναι η δίχως λόγο

περιφερόμενη περσόνα της Αγγελικής Παπούλια.”

Δύο μήνες μετά παίζονται με πραγματικό εισιτήριο σε άδεια καθίσματα… Όσο για τον ελληνικό κινηματογράφο, εκεί πραγματικά ζήσαμε ακόμη μια φορά το αληθινό δράμα της ανυπαρξίας.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΑΥΣΤΡΙΑ-ΤΣΕΧΙΑ

Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά:

«A little love package» («Αγάπη σε μικρό πακέτο»), 81΄, 2022,Αργεντινή-Αυστρία. Σκηνοθεσία Γκαστόν Σολνίτσκι. Πολύ μέτριο φιλμ που υμνήθηκε από την εδώ κριτική άγνωστο γιατί. Ταινία που ικανοποιεί απλώς τα ηδυπαθή γούστα του δημιουργού της. Αφήνοντας προκλητικά από έξω τον θεατή για τον οποίο το μόνο που έχει να δει είναι η δίχως λόγο περιφερόμενη περσόνα της Αγγελικής Παπούλια. Μαζί με μια εγγονή του Τσάπλιν που δεν ξέρει να πει σωστά ούτε μια ατάκα ψάχνει ν’ αγοράσει σπίτι στη Βιέννη. Δε βρίσκει αυτό που θέλει (!!!). Είναι πολύ στενοχωρημένη γι’ αυτό και αναχωρεί για την Πελοπόννησο. Η εγγονή Τσάπλιν πάει βόλτα στην Ανδαλουσία!!! Μείνετε μακριά, μείνετε υγιείς και ασφαλείς!

«Svetlonoc» («Σειρήνα της νύχτας»), 109΄, 2022, Σλοβακία-Τσεχία. Σκηνοθεσία: Τερέζα Νοβότοβα. Καλογυρισμένη ταινία από τη Σλοβακία. Πρόσφατα μας έχει δώσει κι άλλα καλά δείγματα κινηματογράφου με την πλοκή γύρω από δύο φίλες που ζουν διαφορετικά κι ελεύθερα μέσα στο δάσος. Προκαλούν έτσι το μένος της μίζερης επαρχιώτικης ζωής του κοντινού χωριού. Μια αλλεπάλληλη αλυσίδα γεγονότων και αποκαλύψεων. Οδηγούν σε ένα εκρηκτικό φινάλε. Μάγισσες, ερπετά, σκοτάδι και ημίφως, γυμνά σώματα σε καθάρια νερά. Στοιχειωμένο παρελθόν και μια ιστορία να στοιχειώνει μέσα στην ιστορία. Ένας αντι- ύμνος για τη γυναικεία χειραφέτηση κι ελευθερία, ένα φιλμ που πρέπει να αναζητήσετε!

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ:

Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΚΛΟΝΤΑΪΚ

«The line» («Η γραμμή»), 102΄, Γαλλία, Βέλγιο, 2022. Σκηνοθεσία: Ούρσουλα Μέιερ. Πάρα πολύ καλό φιλμ. Τρίτο στη σειρά από τη Βελγίδα δημιουργό που έχει να κάνει με τη βία στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Θέμα που γενικά «παίζει» τα τελευταία χρόνια σε αρκετές διεθνείς παραγωγές. Στη χώρα μας έχει αναδείξει επαρκώς (αλλά μόνο αυτός) ο Γιάννης Οικονομίδης.

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός:

Το ζευγάρι από την Ουκρανία παλεύει

με τους εφιάλτες και τις ψεύτικες προσδοκίες του.”

Μια οικογένεια σε διάλυση παίρνει ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στη μεσαία κόρη της λόγω της βίαιης συμπεριφοράς της: Στέλνει στα επείγοντα τη μητέρα. Από το σημείο αυτό και μετά ξεδιπλώνεται ένα αριστουργηματικό κρεσέντο σκηνών κι ερμηνειών με κορυφαία την Stéphanie Blanchoud στο ρόλο της κόρης. Δεν της επιτρέπεται να περάσει μια γραμμή 100 μέτρων που την χωρίζει από την οικογένεια και το σπίτι της.

Αν υπάρχουν ακόμη αληθινοί διανομείς ταινιών στην χώρα μας με μάτι «κοφτερό» θα πρέπει ήδη τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να έχουν κλείσει τη διανομή του φιλμ στην χώρα. Εννοείται θα τσακίσει ταμεία στο μέτρο του δυνατού βέβαια διότι εδώ είναι Ελλάδα…

«Klondike» («Κλόνταϊκ») , Ουκρανία, 2022, 100΄. Σκηνοθεσία Maryna Er Gorbach.

Άλλο ένα εκπληκτικό φιλμ από γυναίκα δημιουργό αυτή τη φορά από την Ουκρανία. Ίσως κάτι ακόμη πιο επίκαιρο από την πραγματικότητα γύρω μας. Ένα ζευγάρι Ουκρανών πολιορκείται μέσα στο ίδιο του το μισογκρεμισμένο σπίτι από τους Ρώσους αυτονομιστές και τους Τσετσένους συμμάχους τους. Στην περιοχή του Ντόνετσκ το 2014. Περιοχή που έγινε γνωστή παγκοσμίως καθώς αποτέλεσε μία από τι αφορμές για την εισβολή του Πούτιν.

Σε μια γη που δεν υφίσταται, σε ένα σπίτι που δεν υπάρχει. Σε μια ζωή που δεν είναι ζωή. Με το αχανές αγροτικό τοπίο να απλώνεται γύρω περισσότερο σαν απειλή παρά σαν διέξοδος. Με ήχους από βόμβες και πυραύλους να δονούν την ατμόσφαιρα. Το ζευγάρι από την Ουκρανία παλεύει με τους εφιάλτες και τις ψεύτικες προσδοκίες του. Παλεύει για να φέρει τη ζωή ενώ παντού βασιλεύει η απόγνωση και ο θάνατος το πρώτο του παιδί στον κόσμο..

Σπαρακτικοί στους δύο πρώτους ρόλους η Oxana Cherkashyna και ο Sergiy Shadrin. Οδηγούν την ταινία που μάλιστα είναι και η πρώτη της δημιουργού σε ένα άλλο επίπεδο. Σε μια άλλη κινηματογράφηση όπου το βάθος πεδίου της κάμερας μαζί με τις κραυγές της γέννας και τους όλμους που πέφτουν, σηματοδοτούν την έλευση όχι μόνο ενός αληθοφανούς κοινωνικού αντιπολεμικού κινηματογράφου. Αλλά την έλευση της ίδιας της ζωής που ανασαίνει μέσα σε στάχτες, αίμα κι αποκαϊδια.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η ΜΝΗΜΗ;

«Ησυχία 6-9», 81΄Ελλάδα, 2022. Σκηνοθεσία: Χρήστος Πασσαλής.

Τώρα τι να πούμε ξανά και ξανά για τον σύγχρονο (;) ελληνικό κινηματογράφο. Με αφορμή αυτήν την ταινία ας πούμε με ψήγματα ε.φ και κάπως …εσωτερική. Επίσης υμνήθηκε από τους κριτικούς σαν να ήταν η αποκάλυψη του ελληνικού κινηματογράφου. Μας δίνεται η αφορμή να μιλήσουμε για τα πολλαπλά προβλήματα της ντόπιας παραγωγής. Όπως φαίνεται όχι μόνο κάνει βήματα τεράστια προς τα πίσω αλλά και η πρόσφατη επιδημία την κατέστρεψε παντελώς (όχι πως ήθελε και πολλή προσπάθεια).

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός: έμεινε στην αρχική ενδιαφέρουσα ιδέα χωρίς να δουλευτεί καθόλου.”

Σε μια αδήλωτη μελλοντική τοποθεσία άνθρωποι περιφέρονται κάτω από αυστηρούς κανόνες ησυχίας. Κεραίες και καταγραφείς παρακολουθούν τα πάντα. Άνθρωποι εξαφανίζονται αναπάντεχα. Το μόνο που απομένει είναι κάποιες κασέτες που προσφέρει ένα ίδρυμα (;) στους εναπομείναντες συγγενείς τους για να τους θυμούνται. Παράλληλα μία εταιρία δημιουργεί σωσίες για να αντικαταστήσουν όσους «έφυγαν». Να τους βλέπουν οι εναπομείναντες πίσω από έναν τοίχο με τσιμεντόλιθους.

Μέσα σε όλα αυτά έχουμε κι αντίδραση (από ποιον και ενάντια σε ποιον) για τις κασέτες. Τέλος, μέσα σ’ αυτόν τον σεναριακό αχταρμά ένα ζευγάρι (Παπούλια σε ακόμη έναν στατικό ανούσιο ρόλο και Πασσαλής) ερωτεύεται φυσικά αλλά έχει και προβλήματα. Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες που έλεγε παλιά κι ο Σόντεμπεργκ. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με κασέτες ήχου και ένα παντελώς ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ.

Έμεινε στην αρχική ενδιαφέρουσα ιδέα χωρίς να δουλευτεί καθόλου. Δηλαδή την αρρώστια που πλήττει τις περισσότερες ταινίες μυθοπλασίας στην Ελλάδα. Μαζί με την εγωπάθεια πολλών δημιουργιών καθώς και την αδυναμία ανάγνωσης λογοτεχνικών έργων και σεναρίων. Την αδιαφορία θέασης ταινιών από τους νέους σκηνοθέτες. Σηματοδοτεί εκκωφαντικά τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Για την ταινία δεν έχουμε να διακρίνουμε κάτι άλλο αξιόλογο. Άλλωστε η απουσία της ελάχιστης έστω οικονομικής παραγωγής φαίνεται παντού. Ωστόσο να θυμίσουμε εδώ ότι ο μεγάλος Νίκος Νικολαΐδης έκανε αριστουργήματα καλλιτεχνικά με προκείμενο το since fiction στοιχείο επίσης. Χωρίς μεγάλο μπάτζετ αλλά η διαφορά ανάμεσα σε έναν μεγάλο κινηματογραφιστή που ήξερε τέχνη και στους νεότερους που είναι μερικώς άτεχνοι είναι χαρακτηριστική.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΙΧΕ ΟΠΛΟ

«The uncle» («Ο θείος»), Κροατία 2022, 104΄. Σκηνοθεσία David Kapac, Andrija Mardešić.

Ίσως η κορυφαία στιγμή του φετινού φεστιβάλ. Μάλιστα μια ταινία που δεν προσέχθηκε ή δεν προτάθηκε από τους «ειδικούς» του χώρου. Ένας θείος έρχεται από τη Δ. Γερμανία να περάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένεια του αδερφού του, τη νύφη του δηλαδή και τον ανεψιό του. Από την πρώτη στιγμή ξεκινά ένα παιχνίδι άσκησης απόλυτης εξουσίας και ταπείνωσης. Υποταγής αδιαμαρτύρητης από τον θείο πάνω στα τρία μέλη της οικογένειας. Τον υποδέχονται σε ένα απομονωμένο σπίτι κάπου στην Κροατία της Γιουγκοσλαβίας της δεκαετίας του ’80.

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός:

Στυλιζαρισμένη και σκηνοθετημένη

άψογα με θεματική την κατοχή της Αγκόλα.”

Όταν το χριστουγεννιάτικο δείπνο τελειώσει ο θείος φεύγει. Και την επόμενη ημέρα έχουμε πάλι Χριστούγεννα. Και ο θείος έρχεται ξανά! Από εδώ κα πέρα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους κρυμμένα μυστικά. Ανομολόγητα ερωτικά ψυχαναλυτικά γεγονότα. Όλα μοιάζουν με μια παραίσθηση ή έναν οικογενειακό βίαιο κι ατέλειωτο εφιάλτη.

Δεν θ’ αποκαλύψουμε τίποτα για τη συνέχεια του φιλμ καθώς έτσι θα καταστρέψουμε τα συστατικά των δύο σκηνοθετών που έστησαν ένα παιχνίδι τρόμου με απόλυτα πετυχημένο τρόπο. Να δείτε την ταινία που θα κάνει πάταγο αν ποτέ βγει στη διανομή εδώ πέρα. Κυρίως να θαυμάσετε για ακόμη μία φορά τη βιρτουοζιτέ του απόλυτου ηθοποιού κι αγαπημένου από τα τόσα χρόνια προβολών, Miki Manojlović.

«Nação valente. («Στα όπλα»), 120΄Πορτογαλία 2002. Σκηνοθεσία: Carlos Conceição.

Ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική της συμμετοχής του θεατή ταινία από την Πορτογαλία. Στυλιζαρισμένη και σκηνοθετημένη άψογα με θεματική την κατοχή της Αγκόλα ως αποικία από τους Προτογάλους εποίκους. Όχι μόνο καθώς εξελίσσεται σε δράμα με φαντάσματα όπως άλλωστε η ίδια ιστορία δεν έπαψε ποτέ να είναι ένα φάντασμα για τη σύγχρονη πρώην αποικιοκρατική Ευρώπη.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΙΡΑΝ ΞΑΝΑ

«Rob of gems», Μεξικό 2022, 118΄ Σκηνοθεσία: Natalia López Gallardo.

Ντεμπούτο (βραβευμένο με Αργυρή Άρκτο στην Μπερλινάλε του 2022) που έχει πάρει ήδη διανομή στην χώρα μας από την AMA films. Ταινία που έχει ως κύριο συστατικό της την αφαίρεση και την ελλειπτικότητα. Ασχολείται με το πρόβλημα των εξαφανισμένων ανθρώπων στο Μεξικό από τις συμμορίες ναρκωτικών. Μέσα σε αυτό το σύμπαν κτίζεται από αργά έως κουραστικά μια αφήγηση από παράλληλες ομόκεντρες ιστορίες. Πραγματικά άγνωστο γιατί ενώ υπάρχουν αδιάθετα διαμάντια, το φιλμ κέρδισε τη διανομή εδώ.

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός:

όλο το σύγχρονο πρόβλημα

του ελληνικού κινηματογράφου συναντάται και πάλι εδώ.”

«Jang-e jahani sevom» («Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος», Ιράν 2022. 107΄ Σκηνοθεσία: Χουμάν Σεγιεντί. Ο σκηνοθέτης έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ευρώπη από την ταινία του το 2015, «Confessions of my dangerous mind». Εδώ καταπιάνεται με ένα παιχνίδι ρόλων καθώς ένας φτωχός άστεγος επιλέγεται από ένα εστέτ σκηνοθέτη για τον ρόλο του Χίτλερ σε μια φθηνή ιρανική παραγωγή για τα στρατόπεδα των Ναζί. Παρά την καλή σκηνοθεσία και προσεγμένη φωτογραφία το φιλμ δεν διαφεύγει της μετριότητας. Πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο για σύγχρονο Ιρανό δημιουργό.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

«Πίσω από τις θημωνιές», Ελλάδα 2022, 118΄. Σκηνοθεσία: Ασημίνα Προέδρου.

Στην ελληνική μεθόριο (λίμνη Δοϊράνη, στα σύνορα με τη Β. Μακεδονία) ένας στρυμωγμένος οικονομικά ψαράς μετακινεί κρυφά μετανάστες. Ο έλεγχος μέσα στην οικογένειά του χάνεται και παρεκτρέπεται εντελώς. Όλο το σύγχρονο πρόβλημα του ελληνικού κινηματογράφου συναντάται και πάλι εδώ.

Δηλαδή μέτρια έως παρωχημένη σκηνοθεσία. Δηλαδή, στατική-επιδερμική ανάπτυξη χαρακτήρων. Κακή χρήση του εξωτερικού χώρου γυρίσματος. Μετριότατο σενάριο, ελλιπής καθοδήγηση ηθοποιών. Ένα τέλος ανούσιο και αναμενόμενο από την αρχή της ταινίας. Ποιος ο λόγος να κουβαληθεί ολόκληρο συνεργείο στη Δοϊράνη του Κιλκίς όλο κι όλο για ένα γενικό πλάνο; Και να το δείτε ότι κάτι τέτοιες ταινίες (πρώτη αν δεν κάνω λάθος για τη σκηνοθέτη) με κυρίαρχο στοιχείο τις πλάτες των ηθοποιών επί 2 ώρες, στο τέλος κερδίζουν και βραβεία…

«Επαναστάτης», Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Γαλλία 2022, 135΄. Σκηνοθεσία: Αντίλ Ελ Αρμπί και Μπιλάλ Φαλάχ.

Τυπική ταινία ευρωπαϊκού κινηματόγραφου με άξονα έναν μουσουλμάνο γεννημένο στο Βέλγιο. Άνδρας που αποφασίζει να περάσει κρυφά στη Μ Ανατολή και στη Συρία για τις ιδέες του. Παγιδεύεται μέσα στα όρια του ISIS. Βλέπει από πρώτο χέρι τη φρίκη της ζωής μέσα στους φανατικούς φονταμενταλιστές του Ισλάμ. Οι δύο άραβες σκηνοθέτες δεν μας δείχνουν κάτι καινούργιο. Διεκπεραιώνουν όμως με κάθε μέσο μια καλή εν τέλει ταινία.

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022

-απολογισμός: το άγχος

να προλάβουμε να τα χωρέσουμε όλα.”

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΧΑΝΕΤΑΙ

Ντόντο, Ελλάδα, 2022, 132΄. σκηνοθεσία: Πάνος Κούτρας

Στην πορεία ενός δημιουργού που αρχίζει και ξεχωρίζει για τις καλές δουλειές του («Στρέλλα», «Ξένια»). Έρχεται και μια μεταβατική στιγμή προσωρινής (ελπίζουμε ) κάμψης. Σε αυτό το φιλμ του αγαπητού μας Κούτρα κάποια στιγμή το σκηνοθετικό μέτρο χάνεται και ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας-τραγωδίας-παρωδίας. Αλλά και το άγχος να προλάβουμε να τα χωρέσουμε όλα: Την επίθεση στον νεοπλουτισμό- αστισμό και την επιβίωση όλων αυτών που πάνε να χαθούν από αγνωμοσύνη και αμνησία και έρωτες και ίντριγκες.

Λίγο queer σινεμά και η κρίση και οι πρόσφυγες και και και…

Η ιδέα καλή, το καστ εξεχόντων ηθοποιών αποδίδει τα μέγιστα, η κάμερα ξέρει πραγματικά πού να σταθεί. Η ισορροπία χάνεται και το φιλμ αν και καλογυρισμένο φανερώνει την αδυναμία εξέλιξης της πλοκής του σεναρίου. Από ένα σημείο και μετά κοιτάς το ρολόι σου κι αυτό είναι κρίμα για τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε.

Όλα λοιπόν περιστρέφονται γύρω από την κατάρρευση μιας κάποτε μεγάλης αστικής οικογένειας. Τώρα δεν έχει μία κι επιχειρεί να παντρέψει την κόρη της για να ρεφάρει. Μέσα σε αυτό το σκηνικό ξεδιπλώνονται παράλληλες ιστορίες σε στυλ Αλμοντοβάρ. Ένα εξαφανισμένο Ντόντο εμφανίζεται δημιουργεί χάος. Η συνταγή υπάρχει, ο μουσακάς ήθελε λίγο ακόμα ψήσιμο!

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2022-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

«Μέρες ξηρασίας» («Kurak günler»), Τουρκία, 2022, 121΄. Σκηνοθεσία: Εμίν Αλπέρ.

Άλλο ένα δείγμα εξαιρετικού σύγχρονου τουρκικού κινηματογράφου. Αυτό δεν είναι τυχαίο βέβαια. Στη γειτονική χώρα γίνεται εξαιρετική δουλεία σε επίπεδο παραγωγής εδώ και χρόνια. Μεγάλοι δημιουργοί μάς δίνουν σημαντικές ταινίες έχοντας στην ουσία διαμορφώσει μία σχολή. Ένα μικρό κίνημα ενός διεθνούς κινηματογράφου με πολλές αρετές. Παρά την πολιτική κατάσταση της κυβέρνησης δεν φοβάται να τα πει όλα έξω από τα δόντια.

“Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2022-απολογισμός:

λόγια του αέρα, πράξεις δήθεν για να φαινόμαστε.”

Ο Εμρέ, ένας νέος και αφοσιωμένος εισαγγελέας, διορίζεται σε μια μικρή πόλη που μαστίζεται από τη λειψυδρία και τα πολιτικά σκάνδαλα. Στην αρχή νιώθει ευπρόσδεκτος. Στην πορεία οι συναντήσεις του κινούνται σε υψηλούς τόνους και άθελά του εμπλέκεται στην τοπική πολιτική σκηνή. Όταν ο Εμρέ έρχεται πιο κοντά με τον ιδιοκτήτη της τοπικής εφημερίδας, οι φήμες οργιάζουν. Η ένταση κορυφώνεται.

Ταινία που τσακίζει κόκαλα καθώς βάζει βαθιά την κριτική ματιά πάνω στη διαφθορά και στη δικαιοσύνη. Αλλά και την αξία της ηθικής που αποτελεί τη μοναχική επιλογή μοναχικών ανθρώπων. Όπως και την ερωτική καταπίεση όταν πρόκειται για θέματα ταμπού στην Τουρκία (ομοφυλοφιλία). Ελπίζουμε διακαώς στη διανομή της ταινίας στην χώρα μας.

«Με αξιοπρέπεια», Ελλάδα, 75΄, 2022. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης.

Με το βραβείο κοινού ταξιδεύει πλέον η ταινία αυτή. Μια οικογενειακή σύγκρουση μέσα στο θλιβερό μίζερο αστικό περιβάλλον της μέσης ελληνικής οικογένειας. Γυρισμένη όλη με κάμερα στον ώμο, πρόσωπα γεμάτα υποκρισία. Λόγια του αέρα, πράξεις δήθεν για να φαινόμαστε. Μια ελεγεία πάνω στον τρόμο που λέγεται πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Το αληθινό δημιούργημα βγαλμένο από τα σωθικά ενός αληθινού auteur…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ-ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΑΡΘΡΩΝ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΙΤΑ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ