ΦΙΛΜ Ή ΨΗΦΙΑΚΟ

Ιαν 02, 2024 Κινηματογράφος 0

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΜΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ

Φιλμ ή ψηφιακό: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Είναι μόνο θέμα νοσταλγίας η επιστροφή στο φιλμ; Και τι νοσταλγία μπορεί να έχει ένα νέος άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει την προβολή από φιλμ; Το θέμα είναι πολύ βαθύτερο. Θα προσπαθήσω να το αναλύσω όσο πιο καλά μπορώ. Πάντως, ένα κύμα επιστροφής έχει παρατηρηθεί και είναι σημαντικής δυναμικής.

ΦΙΛΜ Ή ΨΗΦΙΑΚΟ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Είναι εντελώς διαφορετική η ανάλυση του φιλμ από την ψηφιακή αποτύπωση της εικόνας. Στο φιλμ έχουμε αυτές τις χημικές ενώσεις που αποδίδουν μια εικόνα που παρουσιάζει ποικιλότητα. Το βάθος πεδίου δεν αποδίδεται μόνο από τα πίσω ή μπροστά σημεία που είναι φλου. Μία αποτύπωση είναι οι διαφορετικές αποδόσεις, ανάλογα με την έκθεση του φωτός και της στερεοποίησης του υλικού.

Έχουμε συνηθίσει να μετράμε την ανάλυση της οπτικής αναπαράστασης σε πίξελ. 1080 Χ 1920, για το high definition, 3920, για το 4Κ και πάει λέγοντας. Ξεχνάμε όμως αυτή η ανάλυση είναι ίδια για όλη την εικόνα. Σα να την έχει ζωγραφίσει ομοιόμορφα ένα ανθρώπινο χέρι. Εύκολα, λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς ότι μιλάμε για μια επίπεδη εικόνα.

“Φιλμ ή ψηφιακό: το μάτι του ανθρώπου

δεν είναι συνηθισμένο σε μια επίπεδη αναπαράσταση.”

Αυτή η αντίληψη έρχεται σε αντίθεση με τις διαφορετικές χρωματικές αποδόσεις και τις διαφορετικές εκδοχές της οπτικής αντίθεσης στην ποιότητα του φωτός. Είναι σαν κάποιος να έχει πάρει ένα χρωστήρα και να ζωγραφίζει μια επιφάνεια έτσι ώστε να υπάρχει ισομέρεια.

ΦΙΛΜ Ή ΨΗΦΙΑΚΟ: ΤΟ ΟΙΚΕΙΟ

Το μάτι του ανθρώπου δεν είναι συνηθισμένο σε μια επίπεδη αναπαράσταση. Αυτή δεν υπάρχει ούτε στη φύση ούτε στις ζωγραφικές αποτυπώσεις. Είναι λίγο παράξενο για το μάτι του ανθρώπου να δεχτεί μια εικόνα που έρχεται σε αντίθεση με την αντιληπτικότητα του ματιού.

Εκτός αυτού, ο άνθρωπος ξέρει ότι δεν μπορεί να διακρίνει λεπτομέρειες σε ένα αντικείμενο, όσο καλή όραση και να έχει. Πολύ περισσότερο όταν βρίσκεται σε μια ικανή απόσταση από αυτό. Βλέπει ένα αντικείμενο ή έναν άνθρωπο και καταλαβαίνει ότι η απόσταση είναι παραπάνω από 10 μέτρα. Ξέρει από την πείρα του ότι είναι αδύνατο να διακρίνει τις λεπτομέρειες που δείχνει ο φακός.

“Φιλμ ή ψηφιακό: υπάρχει όντως

ενδόμυχη ανάγκη να επιστρέψουμε

σε κάτι που είναι τόσο ατελές.”

Ξέρει ότι ο φακός μας δείχνει κάτι που είναι μια κατασκευασμένη πραγματικότητα. Όμως αρνείται να δεχτεί ότι είναι πραγματικό αυτό που βλέπει. Το βλέπει περισσότερο σαν ένα ανιμέισιον παρά σα μια μυθοπλαστική αφήγηση που προσπαθεί να αναπαραστήσει την πραγματικότητα. Είναι για αυτόν κάτι το ανοίκειο.

ΦΙΛΜ Ή ΨΗΦΙΑΚΟ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ;

Υπάρχει όντως ενδόμυχη ανάγκη να επιστρέψουμε σε κάτι που είναι τόσο ατελές όσο είναι οι δικές μας δημιουργίες. Ξέρουμε ότι το τέλειο δεν υπάρχει. Μαθαίνουμε ότι το τέλειο είναι ο εχθρός του καλού. Το τέλειο δεν είναι πάντα το καλό. Όλα αυτά γιατί τίποτε από αυτά που κάνουμε δεν είναι τέλειο. Αυτό ισχύει γιατί το άριστο δημιούργημα, μετά από κάποιο χρόνο, δε θεωρείται πλέον τέλειο. Αυτό το ξέρουμε από τη ζωή μας.

Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που οι θεατές αρέσκονται να βλέπουν αυτές τις ταινίες με τις απίθανες ατέλειες που είναι γοητευτικές. Βλέπουν σε αυτές την ίδια τη ζωή τους που είναι τόσο ατελής, αλλά και όμορφη, για αυτούς. Η ταινία που βλέπουν από σελιλόιντ είναι πιο γοητευτική, στα μάτια τους, από ότι μια υπερτέλεια φιλμική δημιουργία.

Το Βακούρα, στη Θεσσαλονίκη, έκανε αυτή την αρχή. Ένα αφιέρωμα που δείχνει πολύ καλές ταινίες, φέρνοντάς μας, νοητά, σε μια άλλη εποχή που πολύ θα θέλαμε να ζήσουμε. Αυτός ο ρομαντισμός φέρνει μια άλλη νοσταλγία που θα προσθέσει σε αυτή που δημιουργεί η ταινία που έχει γίνει πριν από κάποιες δεκαετίες. Στο φαντασιακό μας μπαίνουμε σε αυτή την αφήγηση και μένουμε εκεί. Αυτή η νοσταλγία βρίσκεται, ως ατμοσφαιρικό κλίμα, πάνω από την πόλη και μας γοητεύει, κυρίως ως ένα ζητούμενο.

Διαβάστε τα άρθρα για τα κινηματογραφικά νέα που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει