FOXCATCHER

Δεκ 25, 2014 Κινηματογράφος 0

FOXCATCHER

Ο Ντειβ Σουλτς έχοντας κερδίσει -μαζί με τον αδελφό του Μαρκ- τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στη ελληνορωμαϊκή πάλη, προετοιμάζεται ήδη για τους επόμενους. Στη ζωή του μπαίνει ξαφνικά ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος, ο Τζον Ντι Ποντ ο οποίος θα του προσφέρει στέγη και εγκαταστάσεις για την προπόνησή του. Πίσω όμως από αυτή την χειρονομία κρύβεται μια καταπιεσμένη προσωπικότητα που θέλει να δημιουργήσει το δικό του trophy room όπως έκανε και η γηραιά μητέρα του με την εκτροφή αλόγων και τους αγώνες. Η σχέση των δύο αντρών θα κλονιστεί μέσα από την καταπίεση του ενός και τις τραυματικές εμπειρίες του άλλου.

Έρχεται το «Foxcatcher» να μας αποδείξει και να υπενθυμίσει πως υπάρχει και το εναλλακτικό Hollywood-και πολύ χαιρόμαστε για αυτό. Το «Foxcatcher» είναι μία ταινία βασισμένη σε μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία και σκηνοθετημένη με «κομμένη την ανάσα» από τον  Bennett Miller («Μοneyball», «Capote» -και τα 2 έχουν περάσει από τα Όσκαρ).

Τι το κάνει να ξεχωρίζει λοιπόν; Εκτός από τις υπεράνθρωπες ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών και από το ότι η σκηνοθεσία μας γνωστοποιεί πειστικότατα αυτή την ιστορία, θίγονται από την τελευταία κυρίως, οι έννοιες της (χαμένης) αξιοπρέπειας, της απώλειας της οικογενειακής θαλπωρής και η αρρώστια του χρήματος που τα εξαγοράζει όλα.

Η κάμερα του Bennett Miller παρακολουθεί από κοντά αλλά και με στοργή την κατάσταση των ηρώων, δίχως όμως να τους κατακρίνει που έχουν καταντήσει έρμαια της δόξας και ότι συνεπάγεται με αυτό. Αφήνει αυτή τη λειτουργία στους θεατές. Κρίνει όμως έμμεσα την κατάχρηση της εξουσίας του χρήματος, τη νοσηρότητα της εξαγοράς της συνείδησης που φτάνει σε σημείο να πνίξει τους ήρωες.

Από αυτήν την κριτική δεν ξεφεύγει ούτε η αντιπαθητική (για εμάς τους θεατές) μητέρα της πάμπλουτης οικογένειας Ντι Ποντ, που είναι η προσωποποίηση της «ανύπαρκτης» και άκαρδης μάνας.
Παράλληλα, η σκηνοθεσία «παίζει» δεξιοτεχνικά με την περίεργη σχέση των δύο αντρών, αυτή του Τζον Ντι Ποντ και του Μαρκ, καθώς τη μια φαίνεται να είναι μια σχέση στοργής και προστασίας: πατέρας-γιος, από την άλλη εκμετάλλευσης: εξουσία/χρήμα- αφοσίωση/κατοικίδιο, και αυτό είναι που ελκύει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του θεατή.

Με αυτό τον τρόπο κινηματογράφησης της ιστορίας, όλα τα άπλυτα στη φόρα, η σκηνοθεσία κατέχει σίγουρα αυτή τη δίχως σάλτσες αληθοφάνεια που χρειαζόμαστε όταν παρακολουθούμε μια ταινία «based on a true story».

Φυσικά η ταινία δεν θα έφτανε στα ύψη αν δεν είχε τους τρεις αυτούς πρωταγωνιστές, που στην κυριολεξία έχουν μεταμορφωθεί.

Πρώτος και μάλλον πιο συγκλονιστικός έρχεται ο Steve Carell (ναι ο γνωστός κωμικός) που με μια πρόσθετη μύτη και παγωμένο βλέμμα μεταμορφώνεται στον ψυχωτικό και μυστήριο ως μορφή Τζον Ντι Ποντ. Με τη βοήθεια του χρόνου που του χαρίζει απλόχερα η σκηνοθεσία (όπως και στους υπόλοιπους χαρακτήρες) πετάει την κάθε ατάκα σαν μαχαίρι που καρφώνεται στον τοίχο. Πετάει ένα σιγανό και παγερό «good» (συχνή ατάκα του) και είναι λες και λέει «Fuck you!» -και νιώθουμε πως αυτό ακριβώς θέλει να ξεστομίσει καθώς γνωρίζουμε σιγά-σιγά το χαρακτήρα του Ντι Ποντ.

Η ερμηνεία του θα περάσει σίγουρα στις κλασικές και θα τον οδηγήσει προς τα βραβεία της Ακαδημίας. Δίπλα του δύο εξίσου αλλαγμένοι Channing Tatum και Mark Ruffalo. Ειδικά ο πρώτος που μας έχει συνηθίσει σε ταινίες τύπου «Step up» και «21 jump» έρχεται να μας πει μέσω Μαρκ Σουλτς «Κοιτάξτε! Ξέρω να παίζω!», δίνοντας μια αληθινή και εσωστρεφής ερμηνεία. Τον Ruffalo από την άλλη τον ξέρουμε σαν έναν από τους πιο καταξιωμένους της γενιάς του, αλλά αυτό δε φαίνεται να τον καθησυχάζει αφού παρουσιάζεται με καμπούρα και γίνεται ένα με τον ρόλο του.

To Foxcatcher σε καθηλώνει. Είναι ένα καθαρόαιμο δράμα χαρακτήρων με κοινωνικές ανησυχίες που δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητο από κανενός τα μάτια.

Παρασκευή Γιουβανάκη

(Για περισσότερες κριτικές της Παρασκευής Γιουβανάκη διαβάστε στο: http://film-c.blogspot.gr/)

FOXCATCHER

Σκηνοθεσία: Bennett Miller

Σενάριο: E. Max Frye, Dan Futterman

Φωτογραφία: Greig Fraser

Μοντάζ: Jay Cassidy, Stuart Levy, Conor O’Neill

Μουσική: Rob Simonsen

Ήχος: Chad Djubek, Shane Hayes, Fred Peck III, Chris Strollo

Μοντάζ ήχου: Chad Birmingham, Teri E. Dorman, Ronald Eng, Cameron Frankley, Dana LeBlanc Frankley, Branka Mrkic, Willard Overstreet, Luciano Vignola, Ja-Ann Wang, Allan Zaleski

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Brad Ricker

Σκηνικά: Kathy Lucas

Κοστούμια: Kasia Walicka-Maimone

Ειδικά εφέ: Jim Heastings, Jason Trosky

Οπτικά εφέ: Andrea Atwater, John Bair, Jake Braver, Mark Casey, Karl Coyner, David Isyomin, Chris LeDoux, David Marte, James Pastorius, Jim Rider

Μέικαπ: Bill Corso, Dennis Liddiard,

Κομμώσεις: Nancy Keslar, Karen Lovell, Geri Mataya, Izear Winfrey

Κάστινγκ: Jeanne McCarthy

Παίζουν: Channing Tatum (Μάρκ Σουλτζ), Steve Carell (Τζον ντι Πον), Mark Ruffalo (Ντέιβιντ Σουλτζ), Sienna Miller (Νάνσι Σουλτζ), Vanessa Redgrave (Ζαν ντι Πον), Anthony Michael Hall (Τζακ), Guy Boyd (Χένρι Μπεκ), Brett Rice (Φρεντ Κόουλ), Jackson Frazer (Αλεξάντερ Σουλτζ), Samara Lee (Ντανιέλ Σουλτζ), Francis J. Murphy III (Ουέιν Κένταλ), Jane Mowder (Ρόζι), David Bennett (σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ), Daniel Hilt (Ρομπέρτο Γκρασία), Bryan Cook (Μπεν Λάνγκερ), David Zabriskie (Νταν Μπέιν)

Σχεδιασμός παραγωγής: Jess Gonchor

Διεύθυνση παραγωγής: Anthony Bregman, Megan Ellison, Jon Kilik, Bennett Miller, Scott Robertson

Εταιρείες παραγωγής: Annapurna Pictures, Likely Story, Media Rights Capital

Χώρες παραγωγής: ΗΠΑ

Προϋπολογισμός: 4.438.000 δολάρια

Άνοιγμα εσόδων (ΗΠΑ): 474.000 δολάρια

Γλώσσα: αγγλικά

Τόποι κινηματογράφησης: Sewickley Heights (Πενσιλβάνια, ΗΠΑ)

Χρώμα: έγχρωμη και ασπρόμαυρη

Ήχος: Datasat, dolby digital

Aspest ratio: 1.85:1

Κάμερα: Arriflex 235, Panavision Primo και Ultra Speed MKII (φακοί), Panavision Panaflex Millennium XL2, Panavision Primo και Ultra Speed MKII (φακοί)

Εργαστήριο: Company 3 (Λος Άντζελες και Νέα Υόρκη), DeLuxe (Χόλιγουντ)

Αρνητικό φορμά: 35 mm Kodak Vision 3 50D, 250D και 500T

Τυπωμένο φορμά: 35 mm spherical, D-cinema

Κινηματογράφηση: Digital Intermediate (2K), μάστερ,  Super 35, φορμά πηγής

Είδος: δράμα, βιογραφία, αθλητική

Διάρκεια: 134΄

Εταιρεία διανομής: Seven Films

Έξοδος στις αίθουσες: 11/12/2014.

• Κριτικές ταινιών