filmandtheater GEUMUL - filmandtheater

GEUMUL

Μάι 04, 2017 Κινηματογράφος 0

Πας να ψαρέψεις. Η βάρκα σου έχει ξαφνικά πρόβλημα, βρίσκεσαι κοντά στα σύνορα, η βάρκα παρασύρεται και τότε έχεις πρόβλημα. Ένα θέμα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο κάθε άνθρωπος, όταν ζει σε τέτοια μέρη. Σε αυτή την ταινία το θέμα εστιάζει στα σύνορα Βόρειας και Νότιας Κορέας. Ο πρωταγωνιστής της είναι Βορειοκορεάτης και ζει κοντά στα σύνορα με τη Νότιο Κορέα. Η βάρκα του, χωρίς να το καταλάβει, παρασύρεται και φτάνει στο Νότο, ο οποίος ανήκει στο άρμα της Δύσης. Μπλέκεται στις τεταμένες σχέσεις των δύο χωρών, συλλαμβάνεται από αξιωματικούς της Νότιας Κορέας και κατηγορείται για κατασκοπία. Μπορεί να είναι μία συνηθισμένη υπόθεση, όμως στα χέρια του Κιμ Κι-ντουκ η ταινία γίνεται κάτι άλλο από το συνηθισμένο.

Με «Το δίχτυ» («The net», «Geumul»), 2016, ο Kim Ki-duk δημιουργεί μία πολεμική ταινία που χαρακτηρίζεται από αφήγηση που σπάνια βρίσκουμε σε ταινίες αυτού του είδους, μάχες, συμπλοκές, ψυχολογική βία μεταξύ των αντρών, αγώνας για την επιβίωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε περίπλοκη δόμηση των χαρακτήρων. Στην ταινία του Κορεάτη σκηνοθέτη θα δούμε τη σκοτεινή πλευρά των πολεμικών σχέσεων μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας, για να ανακαλύψουμε το σκοταδισμό στην ανθρώπινη φύση. Θα δούμε μία προκλητική ταινία που εστιάζει στο λαβύρινθο των ανθρώπινων χαρακτήρων, στην απάθεια των αρχών, στη δέσμευσή αυτών από ένα απάνθρωπο σύστημα πολιτικών.

Πρωταγωνιστεί ένας ψαράς που ζει κοντά στα σύνορα της Βόρειας και Νότιας Κορέας. Ζει μία απλή ζωή με τη γυναίκα και την κόρη του, είναι ευτυχισμένος από αυτόν τον τρόπο ζωής. Μία μέρα ξεκινά να κάνει τις συνηθισμένες του ασχολίες, προετοιμάζει τα δίχτυα, τη μηχανή, τη βάρκα του για να ψαρέψει. Όταν τα δίχτυα του θα μπλεχτούν με την προπέλα της μηχανής του, θα φοβηθεί για την ασφάλεια της βάρκας του και θα αφεθεί στη ροή της παλίρροιας. Έτσι θα πάει προς το Νότο. Η ακτοφυλακή θα το συλλάβει και θα τον ανακρίνει επειδή υποψιάζεται ότι είναι κατάσκοπος. Η ανάκριση θα είναι ένα παιχνίδι ρόλων για τον ψαρά και τον ανακριτή, ο καθένας θα βρει τα σκοτεινά σημεία του εαυτού του, με όποιο κόστος συνεπάγεται αυτό.

Αν και είναι μία περίπλοκη σχέση χαρακτήρων, ο σκηνοθέτης προσπαθεί να κρατήσει την ταινία όσο πιο απλοϊκή και προσιτή για το θεατή. Η πλοκή είναι γρήγορη και μετρημένη, τόσο όσον αφορά στον ψαρά, όπου πηγαίνει σε βάθος, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μέσα από ελέγχους, κλειστούς χώρους και συγκρούσεις με τον έναν ή με τον άλλο χαρακτήρα, όσο και στους αστυνομικούς. Καταλήγουμε τελικά σε ένα θρίλερ το οποίο έχει έντονα στοιχεία του εθνικισμού από τη μία και την άλλη μεριά, άρα τα πολιτικά θέματα, οι ταυτότητες των ανθρώπων, οι μικρές πράξεις βίας, οι εξατομικεύσεις είναι τα δομικά στοιχεία αυτού του ιδιότυπου θρίλερ. Μπορούμε να δούμε επαναλαμβανομένους κύκλους γύρω από αυτό το θέμα που περιστρέφονται γύρω από τους χαρακτήρες και από το θεατή. Η ταινία είναι σκοτεινή και δεν έχει κανένα στοιχείο ελπίδας, ειδικά από τους πράκτορες αντικατασκοπείας και ασφαλείας, οι οποίοι αρέσκονται να πιέζουν τον άνθρωπο για να αποσπάσουν πληροφορίες χρήσιμες για το κυβερνών σύστημα. Μέσα όμως από αυτό το σκοτεινό μέρος ένα αδιόρατο φως φωτίζει την ωμότητα και την πίεση, κάτι που ισχύει και για τις δύο χώρες.

Μπορούμε να δούμε μία τριπλέτα χαρακτήρων. Έχουμε τον ψαρά, έναν καθημερινό χαρακτήρα για τον οποίο το μόνο που αξίζει είναι η ειλικρίνεια και μόνο αυτή. Ο αγώνας του είναι για να επιστρέψει στην οικογένειά του και χαρακτηρίζεται από τη γενναιότητα του που είναι η θέλησή του να κάνει το σωστό, μέσα σε ένα κόσμο παράνοιας. Σε αυτές τις αδιέξοδες καταστάσεις δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι, η μόνη δίοδος είναι ότι ο άνθρωπος έχει εμπλακεί σε αυτή τη διαδρομή. Υπάρχει ο σαδιστής ανακριτής που είναι ακριβώς το αντίθετο του ψαρά. Βλέπουμε τις τραγικές σκοτεινές πλευρές του χαρακτήρα του και τη μεταμόρφωσή του σε ένα σκληρό ανταγωνιστή του ψαρά. Τελικά το συνοριοφύλακα που θα γίνει φίλος με τον ψαρά, αυτός θα είναι η φωνή της αθωότητας, νέος, δεν έχει μπει στο σύστημα τρόμου και παράνοιας που χαρακτηρίζει το σύστημα ασφαλείας, αρνούμενος να μπει σε λογικές άδικες, όσον αφορά στον άνθρωπο.

«Όσο πιο φωτεινό είναι το φως τόσο πιο σκοτεινός είναι ο ίσκιος», αναφέρει κάποιος στην ταινία. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να συνοψίσουμε με τον καλύτερο τρόπο την ταινία του Kim Ki-duk. Η ευτυχία υπάρχει μόνο σε αυτούς που είναι στην εξουσία και θέλουν να κρατήσουν την κοινωνία σε μία άθλια υποδούλωση. Έχουμε, λοιπόν, ένα «ευχάριστο» θρίλερ, με βαθύ πολιτικό και παγκόσμιο μήνυμα που ξεφεύγει από την εστίαση στα προβλήματα μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας και επεκτείνεται στο παγκόσμιο. Οι χαρακτήρες του είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι το τέλος της διαδρομής που θα πρέπει να ακολουθήσουν, φτάνοντας στην ψύχωση που χαρακτηρίζει την παγκόσμια κοινωνία πλέον και περνά από τη μαζική παράνοια επιβαλλόμενη από τις δυνάμεις που κανονίζουν τους νόμους της καταπίεσης και της αλλοτρίωσης.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (left.gr/Εποχή/kersanidis.wordpress.com)

Συγκλονιστικό πολιτικό θρίλερ με δραματική εξέλιξη που βλέπεται με κομμένη την ανάσα. Ο Κιμ Κι Ντουκ σκηνοθετεί μια ανθρωποκεντρική ταινία τοποθετώντας τον ήρωά του μέσα σε ένα σκηνικό τρόμου. Απολύτως σαφές και εύστοχο πολιτικό σχόλιο για την κατάσταση πολέμου η οποία επικρατεί στη χερσόνησο της Κορέας. Είναι η δραματική ιστορία των ανθρώπων η οποία κρύβεται πίσω από τις πολιτικές και τα σύνορα τα οποία μόνον η τύχη καθορίζει τη μεριά που θα βρεθείς… Περισσότερα

Κριτική iefimerida

Ο Κιμ Κι Ντουκ επανέρχεται μετά από τρία χρόνια με ένα δυνατό πολιτικό θρίλερ, που δεν φοβάται να πει τα πράγματα ωμά, τόσο ωμά που σίγουρα θα ενοχλήσει. Εγκαταλείποντας τις ποιητικές εικόνες του, ο Κορεάτης σκηνοθέτης είναι μάλλον πολύ θυμωμένος με όσα συμβαίνουν κι αποφασίζει να πει την αλήθεια χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Περισσότερα

Κριτική Θόδωρου Γιαχουστίδη (moviesltd.gr)

Σε ότι αφορά τα κατασκευαστικά στοιχεία της ταινίας, αυτά είναι πολύ υψηλών στάνταρ, όπως συμβαίνει μονίμως με τις ταινίες του Κορεάτη φίλου μας. Ο πρωταγωνιστής του – το λέει και ο ίδιος κάποια στιγμή – βρίσκεται άθελά του πιασμένος μέσα σε ένα δίχτυ. Στη Νότια Κορέα τον ανακρίνουν, τον χτυπάνε, τον εκβιάζουν για να εξακριβώσουν αρχικά αν είναι κατάσκοπος και κατά δεύτερον, αν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν ως δικό τους πράκτορα. Στη Βόρεια Κορέα, όταν επιστρέφει, επισήμως τον χρησιμοποιούν ως όργανο προπαγάνδας (να, είδατε, έφτυσε τα καλά του καπιταλισμού), ανεπισήμως όμως τον βάζουν σε μαύρη λίστα… Περισσότερα

Κριτική Ρόμπι Εκσιέλ (cinemag)

Αυτό το «δίχτυ» έχει ονόματα βαριά στη νέα ταινία του Κιμ-Κι Ντουκ, και στα βρόχια του πιάνει αθώους εκατέρωθεν της διηρημένης χερσονήσου. Της οποίας τον φασίζοντα εθνικισμό, κι από τις δυο πλευρές, στηλιτεύει ο δημιουργός με την ίδια ένταση και πίκρα, στη βάση μιας γόνιμης σημειολογικά σεναριακής ιδέας που υλοποιείται σε μια αντιηρωική «περιπέτεια» άψογων μεν αφηγηματικών ρυθμών, αλλά προφανέστατη σε σύμβολα… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Χατζηευφραιμίδης (flix.gr)

Ο Κιμ Κι-Ντουκ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση του ασιατικού και κατ’ επέκταση του παγκόσμιου σινεμά. Με εικοσιτέσσερις ταινίες στο ενεργητικό του σε ένα διάστημα μόλις είκοσι χρόνων, είναι, εκτός από παραγωγικότατος, πολυσχιδής και εξαιρετικά άνισος, με δημιουργίες, οι οποίες κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό μέχρι τον αιθεροβάμονα λυρισμό κι οι οποίες άλλοτε του έχουν χαρίσει την παγκόσμια φεστιβαλική και μη αναγνώριση κι άλλοτε έχουν προκαλέσει αντιδράσεις και δυσφορία με τις σοκαριστικές εικόνες τους… Περισσότερα

Κριτική Αγγελάκη Στελλάκη (cinepivates.gr)

Ο Κιμ Κι-Ντουκ επιστρέφει με μία πιο mainstream ιστορία, στην οποία προς τιμήν του δεν αποφεύγει να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα και της Νοτίου Κορέας. Η χώρα δεν παρουσιάζεται ως παράδεισος απέναντι σε έναν κομμουνιστικό εφιάλτη: αντιθέτως, ο Κιμ Κι-Ντουκ εκφράζει τις ανησυχίες του, δείχνοντας μια χώρα που η εμμονή στον καπιταλισμό την έχει οδηγήσει να χάσει την ελευθερία της. Ο Βορειοκορεάτης ψαράς είναι εκεί ως σύμβολο μιας απλοϊκής ζωής, αλλά σύντομα ο Κιμ Κι-Ντουκ θα δείξει ότι οι δύο χώρες έχουν περισσότερα κοινά από ότι θα περίμενε κανείς. Γιατί όταν τελικά ο άνδρας επιστρέφει στη Βόρειο Κορέα, συναντά και εκεί αντίστοιχη συμπεριφορά από τις Αρχές… Περισσότερα

Κριτική Νίνος Φένεκ Μικελίδης (enetpress.gr)

Σαν ένα είδος «συνέχειας» στην «Ακτοφυλακή» (2002) του, ο γνωστός μας από πολλές εξαιρετικές ταινίες του, Κορεάτης σκηνοθέτης («Νησί», «Bad Guy», «Pieta») μας δίνει μιαν άλλη, ζοφερή εικόνα της ζωής στις δυο αυτές, διαμετρικά αντίθετες, πλευρές της χώρας του (ο ίδιος ο Κι-Ντουκ είναι υπεύθυνος και για τη φωτογραφία της ταινίας): από τη μια, εκείνη της καπιταλιστικής, νεοφιλελεύθερης κοινωνίας της Νότιας Κορέας, και από την άλλη, εκείνη του σοσιαλιστικού, καταπιεστικού καθεστώτος της Βόρειας Κορέας… Περισσότερα

Κριτική Άκης Καπράνος (Τα Νέα)

Γιατί ο ήρωάς μας θα επιστρέψει εκεί για να υποβληθεί στις ίδιες διαδικασίες: εχθρότητα, περιφρόνηση, βασανιστήρια, ανακρίσεις. Σηκώνεται όρθιος και τραγουδά τον εθνικό ύμνο της χώρας, ελπίζοντας σε κάποια διαφορετική μεταχείριση. Τίποτα όμως δεν αλλάζει… Περισσότερα