GIRL

Νοέ 14, 2018 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 15/11/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αξιολόγηση στο imdb.com 7,5/10 από 1.941 χρήστες.

ΣΥΝΟΨΗ

Η ζωή ενός αγοριού που ήθελε να γίνει μπαλερίνα. Ο νεαρός Βέλγος σκηνοθέτης κάνει μία εξαιρετική ταινία, εντελώς ρεαλιστική και ποιητική συγχρόνως. Σπάει τους τυποποιημένους κώδικες των ταινιών με χορό και εισάγει, ουσιαστικά, ένα νέο ιδεόλεκτο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η εφηβεία είναι αναπόφευκτα μία ταραχώδης περίοδος και το παράδοξο είναι ο τρόπος που η κοινωνία μας ωθεί να είμαστε κάτι το εξαιρετικό -ποιος άλλωστε δε θα ήθελε να αισθανθεί τη ζωή του με αυτό τον τρόπο;-, συγχρόνως, όμως, επανέρχεται η ιδέα ότι όλα θα γίνουν αν σκύψουμε το κεφάλι. Πόσο άραγε περίπλοκο είναι το συναίσθημα όταν έχεις γεννηθεί με λάθος γένος και όλα αυτά τα χρόνια είσαι μπερδεμένος: πώς να σταθείς όρθιος και να είσαι «γεμάτος», συγχρόνως;

Λίγες ταινίες δείχνουν την ένταση καλύτερα από το «Girl», μία βαθιά ουμανιστική ταινία από το Βέλγο σκηνοθέτη Lukas Dhont, η οποία αναφέρεται σε ένα αγόρι που θα ήθελε να ήταν μπαλαρίνα. Μετά από 21 χρόνια από την ταινία «Ma vie en rose», αποβάλλοντας όμως τον υπερστυλισμό αυτής, ακολουθώντας το δρόμο των αδελφών Dardenne, το νατουραλισμό, η ταινία «Girl» μας μιλά για το πώς αυτή η μεγάλη διαμάχη που διαπερνά τα φύλα, μπορεί να είναι πρωτίστως εσωτερική. Πιο απλά, με συνηθισμένους τρόπους αφήγησης, ο σκηνοθέτης μας προσφέρει μία αποδεκτή ματιά σε ένα έφηβο που δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση, προσπαθεί να βρει το κουράγιο να γίνει «αυτή», εστιάζοντας στο δεκαπεντάχρονο Victor Polster που θα υποστεί μία τρομερή μεταμόρφωση φύλου, πλησιάζοντας έτσι την ταινία «A fantastic woman», η οποία κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αποδεικνύοντας ότι αυτοί οι ρόλοι μπορούν να δοθούν σε ηθοποιούς που δεν είναι στην πρώτη γραμμή και να αποδώσουν καλύτερα την πραγματικότητα.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτή η ταινία είναι κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη και ο πρωτοεμφανιζόμενος Polster έρχεται να τεθεί απέναντι στο «Boys don’t cry». Ο νεαρός είναι σπουδαστής στη Βασιλική Σχολή Χορού στην Αντβέρπη, κάνει εκεί το ξεκίνημά του, δοκιμάζει να παίξει ένα χαρακτήρα που δεν είχε σκεφτεί ποτέ τη θηλυκότητά του και ένα έφηβο που το μπαλέτο είναι ένα όχημα για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, κάτι που είναι πιο σημαντικό από το να διαπεράσουμε τα δύο φύλα του ανθρώπου, δηλαδή θέλει να φτάσει στην απόλαυσή του.

Μας συστήνει τη Λάρα, σε μία τρυφερή στιγμή με το νεότερο αδελφό της, Μίλο, που τον ενσαρκώνει ο Oliver Bodart, χωρίς να μας τονίζει ότι αυτή ζει στο σώμα ενός αγοριού, κάτι που απενδύεται μερικές σκηνές αργότερα. Μέσα στον προστατευτικό κλοιό της γαλλόφωνης οικογένειάς του, ειδικά από τον πατέρα που τον δέχτηκε, το Ματίας, η Λάρα είναι ήδη ένα κορίτσι. Όμως ο φλαμανδός ψυχίατρός του θέτει κάπως έτσι το θέμα, «το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το δεχτούμε και να τον υποστηρίξουμε».

Ίσως οι έφηβοι είναι πιο υπομονετικοί άνθρωποι στον κόσμο. Θέλουν να οδηγήσουν, να βγουν σε ένα ραντεβού, να ψηφίσουν, να πιουν, όλα συγχρόνως, δε θέλουν να περιμένουν. Στην περίπτωση της μετατροπής του φύλου είναι αλήθεια ότι, κατά τη διάρκεια των ορμονικών διαταραχών και της θεραπείας, επιταχύνεται η μεταμόρφωση του φύλου, κάτι που στην ταινία φαίνεται με χαρακτηριστικές χειρονομίες. Όμως αυτό το ζήτημα δεν περιορίζεται στην ορμονική διαταραχή, αλλά επεκτείνεται και στις αλλαγές της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου.

Στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον κόσμο και πιο ειδικά στον πατέρα της ότι προτίθεται να ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία. Το πέος της είναι ένα εμπόδιο, στην ταινία δεν ντρέπεται να το δείξει, κάτι που θα ήταν πρόβλημα σε μία αμερικάνικη ταινία, όπου το γυμνό είναι ταμπού. Στην τάξη του μπαλέτου, όπου τα ρούχα της αφήνουν λίγο χώρο για τη φαντασία, κυριαρχεί στο χώρο της, στιγματίζει το χώρο. Η πρόοδος της, ή η απώλεια, είναι μία εμμονή, το αγόρι μπαίνει στο ρόλο του, περνά πολύ χρόνο μελετώντας στον καθρέπτη, περιμένοντας το πρώτο σημάδι ανάπτυξης του στήθους του.

Τότε ο Dhont επιτρέπει στο κοινό να δει από πιο κοντά αυτό το θέμα. Δεν ξέρουμε αν οι άλλες χορεύτριες ξέρουν το μυστικό της, αλλά δημιουργεί ασφάλεια ότι αυτή προσπαθεί να το κρατήσει μυστικό, χρησιμοποιεί τους χώρους των κοριτσιών, αποφεύγει να εκτεθεί. Στο σχολείο, από την άλλη, ο δάσκαλος τη δέχεται και την προσέχει, δέχεται το πρώτο της φλερτ, σε ένα πάρτι.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι το κοινό δέχεται δύσκολα αυτό το θέμα, όμως ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μας το σερβίρει χωρίς να πιέζει. Η Λάρα μεταμορφώνεται, αρχίζει να γίνεται γυναίκα, προσπαθεί να γίνει κορυφαία χορεύτρια, προσπαθώντας σκληρά, με πολλές ώρες προπονήσεων. Η ταινία, ανάμεσα στο «Billy Elliot» και στο «Tomboy», είναι μία νατουραλιστική αφήγηση που κρύβει μέσα της δύναμη, πάθος, αλήθεια, συναίσθημα που ρέει σαν ένα ήσυχο ποτάμι για να γίνει στο τέλος ένα ηφαίστειο. Ένα απίθανο tableau vivant που έδωσε τρία βραβεία στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, του τελευταίου Φεστιβάλ Καννών.

[vsw id=”Kdzu26tnUTc” source=”youtube” width=”640″ height=”440″ autoplay=”no”]

GIRL

Σκηνοθεσία: Lukas Dhont

Σενάριο:  Lukas Dhont,  Angelo Tijssens

Φωτογραφία:  Frank van den Eeden

Μοντάζ: lain Dessauvage

Μουσική: Valentin Hadjadj

Παραγωγοί: Arnold Heslenfeld, Dirk Impens, Jean-Yves Roubin,  Laurette Schillings,  Frans van Gestel,  Cassandre Warnauts

Παίζουν: Victor Polster (Λάρα), Arieh Worthalter (Ματίας), Oliver Bodart (Μίλο), Tijmen Govaerts (Λιούις), Katelijne Damen (Δρ. Ναρτ), Valentijn Dhaenens (Δρ. Πασκάλ), Magali Elali (Κριστίν), Alice de Broqueville (Λόις), Alain Honorez (Αλαίν), Chris Thys (Χάνα)

Χώρα παραγωγής: Βέλγιο, Ολλανδία

Έτος παραγωγής: 2018

Γλώσσα: γαλλικά, φλαμανδικά, αγγλικά

Διάρκεια: 109΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 15/11/2018

Εταιρεία διανομής: Seven

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών