Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα: γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης
Είδαμε το θεατρικό έργο του Πιέρ Καρλέ ντε Σαμπλαίν ντε Μαριβώ. «Η δεύτερη έκπληξη του έρωτα» ανέβηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Στο Βασιλικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Ένα κλασικό έργο που διατηρεί όμως τα στοιχεία της πρωτοπορίας.
Μία απαρηγόρητη Μαρκησία, που έχασε τον άντρα της έναν μήνα μόλις μετά τον γάμο τους. Η Λιζέτ, η πονηρή της υπηρέτρια. Ο εγκαταλελειμμένος από την ερωμένη του Ιππότης. Ο Λουμπέν, ο αφελής υπηρέτης του. Ένας ερωτευμένος Κόμης που διεκδικεί την Μαρκησία ενώσω ο λογοτεχνικός της σύμβουλος, σταχυολογεί ψυχαγωγικά αναγνώσματα για να απαλύνουν τη μοναξιά της. Η επιμονή της Λιζέτ να φέρει κοντά την κυρία με τον Ιππότη προκειμένου να μην χάσει η ίδια τον Λουμπέν που αγαπά, θέτει σε κίνηση έναν ολόκληρο μηχανισμό από δηλώσεις, υπεκφυγές, ανατροπές, παρεξηγήσεις, αποπλανήσεις… και τελικά οδηγεί στην έκπληξη του έρωτα.
Μπορεί ο Μαριβώ να μας πει κάτι για τον έρωτα στην εποχή μας; Μία ερώτηση που μπορεί να έχει μία αυτονόητη απάντηση. Ένα «όχι». Όμως στην πραγματικότητα τα θέμα είναι εντελώς διαφορετικό. Αυτό το έργο γράφτηκε το 1727. Από τότε έχει παρουσιαστεί πολλές φορές στη θεατρική σκηνή παγκοσμίως. Μία ακόμα φορά νομίζω ότι είναι αναγκαία για να τεθεί ξανά το θέμα του έρωτα.
Όντως, αυτό τίθεται όπως το βάζει ο συγγραφέας του έργου. Αφήνει όμως στοιχεία για να βάλουμε τη δική μας προέκταση. Αυτή που θα βρει τα ίδια περίπου θέματα στην εποχή μας. Ο έρωτας έχει λογική; Η καρδιά μιας γυναίκας ανήκει σε αυτήν; Μπορεί να κάνει ότι η ερωτική επιθυμία της προστάζει; Ερωτήματα που ο Μαριβώ με έμμεσο τρόπο απαντάει. Ο θεατής θα βρει τις απαντήσεις διάσπαρτες μέσα στο έργο. Θα πρέπει να φτιάξει τη δική του θεώρηση. Να απαντήσει στο ερώτημα -τι σημαίνει έρωτας;- που βασανίζει και τον ίδιο. Γιατί ο έρωτας είναι βασανιστικός, αυθάδης και περιπαικτικός.
Ως Αλφείος, Πάνας, Άδωνις, έχει διαφορετικά πρόσωπα. Όλα αυτά αποτυπώνονται στα ανθρώπινα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Στους μύθους, στα λογοτεχνικά έργα, σε όλες τις αφηγήσεις θα δούμε τα διαφορετικά πρόσωπά του. Ο Μαριβώ προτιμά την κωμική πλευρά του. Μόνο που αυτό το κωμικό πολλές φορές αλλάζει όψη μέσα στην παράσταση. Ο Ιππότης πότε παρακαλά, πότε διεκδικεί και πότε θέλει να εκδικηθεί. Μέσα στο κωμικό θα βρούμε το τραγικό και το αντίστροφο. Με άλλα λόγια ο συγγραφέας του έργου υιοθετεί τις μορφές του έρωτα. Όπως αναφέραμε πιο πάνω. Έτσι όπως αποτυπώνονται στην ελληνική μυθολογία.
Ο Βασίλης Παπαβασιλείου έχει διατελέσει καλλιτεχνικό διευθυντής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο παρελθόν. Τώρα έρχεται ως σκηνοθέτης. Με ένα έργο που έχει αγαπήσει. «Η ρητορική του αισθήματος υποκαθιστά το αίσθημα. Στο φινάλε του έργου οι δύο ήρωες απομένουν σαν άδεια σακιά. Στήλες άλατος, μέσα σε ένα μπουρίνι. Κυοφορείτο σε όλη τη διάρκεια του έργου. Τώρα ξεσπά -ω της ειρωνείας!- τη στιγμή που επισφραγίζεται η ένωσή τους.», αναφέρει ο σκηνοθέτης και μεταφραστής του έργου.
Γιατί όμως ξεσπά η καταιγίδα; Αυτό είναι ένα σημείο. Η νέα ζωή τους ξεκινά μόλις τώρα. Θα είναι ένας δρόμος στρωμένος με λουλούδια; Όχι σίγουρα μας λέει το έργο. Έχει δίκιο. Οι δύο ψυχικοί κόσμοι θα πρέπει να χαράξουν μία κοινή πορεία. Άρα θα πρέπει να βρουν αυτά τα κοινά στοιχεία του βίου τους. Πράγμα που σημαίνει μία πάλη με τον εαυτό τους. Ένας πόλεμος που κάποιες αναλαμπές του θα είναι ορατές στον άλλον. Η πρώτη αμφισβήτηση μιας ιδεατής πορείας υπάρχει από την αρχή του έργου. Η Μαρκησία είναι χήρα από έναν άντρα που δεν αγαπούσε. Ο Ιππότης έχει χάσει την ερωμένη του. Το τι θα γίνει με αυτούς μας αφήνει ο συγγραφέας να το φανταστούμε από την αρχή του έργου.
Η Ζωή Μυλωνά, ως Λιζέτ, έπαιξε πολύ καλά. Ο Γιώργος Κολοβός, ως Λιουμπέν, αποδίδει με πιστότητα τον αφελή και χαρωπό υπηρέτη. Η Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, ως Μαρκησία, και ο Γιώργος Καύκας, ως Ιππότης, είναι η ραχοκοκαλιά της αφήγησης. Οι τρόποι τους δεν θα πρέπει να έχουν την ελάχιστη υπερβολή. Απέδωσαν σωστά το ρόλο τους. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες υποστήριξαν την πλοκή του έργου. Το σκηνικό απέδωσαν τη σκληρότητα, κρατώντας όμως μία ουδετερότητα. Οι φωτισμοί μας έβαλαν στο πραγματολογικό με ακρίβεια. Η σύγχρονη απόδοση του έργου ίσως θα ήθελε κάποιες ανατροπές. Αυτές που θα μας έφερναν πιο κοντά στη σημερινή μας εποχή.
Συγγραφέας: Πιέρ Καρλέ ντε Σαμπλαίν ντε Μαριβώ
Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου
Μετάφραση: Βασίλης Παπαβασιλείου
Συνεργάτης σκηνοθέτης: Νικολέτα Φιλόσογλου
Δραματουργία-μουσική επιμέλεια: Νικολέτα Φιλόσογλου
Σκηνικά-κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Βοηθός σκηνογραφίας-ενδυματολογίας: Έλλη Ναλμπάντη
Επιμέλεια κίνησης: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Βοηθός φωτιστή: Αθηνά Μπανάβα
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Σχεδιασμός δημιουργικού: Σιμώνη Γρηγορούδη
Ηθοποιοί: Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Μαρκησία), Γιώργος Καύκας (Ιππότης), Θέμης Πάνου (Ορτένσιος), Ταξιάρχης Χάνος (Κόμης), Ζωή Μυλωνά (Λιζέτ), Γιώργος Κολοβός (Λουμπέν)
Θέατρο: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Βασιλικό Θέατρο)
Πρεμιέρα: 26/11/2021
Παραστάσεις: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη,Παρασκευή, Σάββατο, στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00
Πληροφορίες: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (τηλ. 2315200200).
Διαβάστε τις κριτικές για τα θεατρικά έργα
Δείτε τα βίντεο για τις θεατρικές πρεμιέρες
Σεπ 04, 2024 0
Σεπ 03, 2024 0
Σεπ 01, 2024 0
Σεπ 01, 2024 0
Σεπ 08, 2024 0
Σεπ 05, 2024 0
Αυγ 10, 2024 0
Αυγ 10, 2024 0
Ιούν 09, 2017 138
Μαρ 08, 2014 2
Μαρ 22, 2014 2
Μάι 28, 2014 2
Οκτ 12, 2014 2
Νοέ 09, 2014 2
Νοέ 20, 2024 0
Νοέ 12, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 03, 2024 0
Νοέ 01, 2024 0
4 έτη ago
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας μας, που συμμετέχει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
SOTOS, EVERLASTING PAINTER (TRAILER)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Email: info@filmandtheater.gr
Τηλ: (+30) 6974123481
Διεύθυνση: Ιωαννίνων 2, 56430, Σταυρούπολη Θεσσαλονίκη