Η ΤΖΟΥΛΙ ΜΕΝΕΙ ΣΙΩΠΗΛΗ

Φεβ 19, 2025 Κινηματογράφος 0

ΤΑΙΝΙΕΣ

JULIE KEEPS QUIET

Η Τζούλι μένει σιωπηλή: γράφει ο Κώστας Πετρόπουλος

Η One from the Heart παρουσιάζει το πολυβραβευμένο ντεμπούτο του Λεονάρντο Βαν Ντελ (Leonardo Van Dijl), «Η Τζούλι μένει σιωπηλή» («Julie keeps quiet»). Η ταινία, παραγωγής Βελγίου έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών στην Εβδομάδα Κριτικής (Semaine de la Critique). Κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου SACD και το Βραβείο Διανομής Fondation Gan, σε αυτό το Φεστιβάλ. Στη συνέχεια προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι, Μελβούρνης, Σαράγεβο, Τορόντο, Λονδίνου ανάμεσα σε άλλα και ήταν η Επίσημη Πρόταση του Βελγίου για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Έχει επιλεχθεί ως μία από τις τέσσερις υποψήφιες ταινίες για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η Τζούλι μένει σιωπηλή: Τα βραβεία

Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα παρουσία του σκηνοθέτη και της πρωτοεμφανιζόμενης πρωταγωνίστριας Τέσα Βαν Ντεν Μπρεκ (Tessa Van de Broeck) στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Κέρδισε τον Αργυρό Αλέξανδρο-Βραβείο Σκηνοθεσίας με την υποστήριξη του Cosmote TV, Μεγάλου Χορηγού του Φεστιβάλ. Το σκεπτικό της επιτροπής που αποτελούνταν από τους Κωνσταντίνο Κοντοβράκη (παραγωγός), Ντενί Κοτέ (σκηνοθέτης) και Σάρα Ντράιβερ (σκηνοθέτρια και παραγωγός) ήταν το εξής: «Mια ταινία ψυχολογικών αποχρώσεων, που αποπνέει συγχρόνως δύναμη και ηρεμία. Μια πανέμορφη φιλμοκατασκευή, με εξίσου όμορφες ερμηνείες και κινηματογράφηση».

Επιπλέον, κέρδισε το Βραβείο «Ανθρώπινες αξίες» το οποίο απονέμεται από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής των Ελλήνων σε ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος. Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν οι Άρης Φατούρος (σκηνοθέτης και σύμβουλος προγράμματος), Βασίλης Δούβλης (σκηνοθέτης και προϊστάμενος του Τομέα Προγράμματος) και Κώστας Δήμος (συνεργάτης προγράμματος). Το σκεπτικό της επιτροπής ήταν το εξής: «Ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής των Ελλήνων απονέμει το βραβείο «Ανθρώπινες αξίες» σε μια ταινία που με δεξιοτεχνία, αφηγηματική λιτότητα και δυνατές ερμηνείες διερευνά σε βάθος το δίλημμα μιας έφηβης ταλαντούχας τενίστριας, όταν αυτή καλείται να διαχειριστεί το προσωπικό της τραύμα, αλλά και να σπάσει την εκκωφαντική σιωπή της. Το βραβείο απονέμεται στην ταινία «Η Τζούλι μένει σιωπηλή», του Λεονάρντο βαν Ντελ, από το Βέλγιο».

Η Τζούλι μένει σιωπηλή: Η υπόθεση

Η νεαρή Τζούλι, κορυφαία αθλήτρια σε μια ακαδημία τένις, έχει οργανώσει τη ζωή της σαν καλοκουρδισμένο ρολόι γύρω από το άθλημα που αγαπά. Όταν ο προπονητής της βρίσκεται κατηγορούμενος υπό έρευνα και τίθεται σε διαθεσιμότητα, όλοι οι συναθλητές της ενθαρρύνονται να μιλήσουν. Η Τζούλι ωστόσο αποφασίζει να μείνει σιωπηλή.

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο νεαρός Λεονάρντο βαν Ντελ, επιλέγει, μακριά από κλισέ, φωνές και εύκολες καταγγελίες, όπως και η ηρωίδα του, μια ελλειπτική, συνταρακτική βουτιά στη γυναικεία εφηβική ψυχοσύνθεση ξετυλίγοντας με εντυπωσιακή ωριμότητα και χειρουργική σκηνοθετική ακρίβεια ένα μοναδικό χρονικό αντίστασης ενός κοριτσιού που βλέπει ξαφνικά όλες τις βεβαιότητες του καλά τακτοποιημένου κόσμου της να καταρρέουν.

Η Τζούλι μένει σιωπηλή: Σημείωμα του σκηνοθέτη

Ήθελα να πω μια ιστορία που προσφέρει στη Τζούλι ένα μονοπάτι μπροστά της, απεικονίζοντας τον τρόπο που σιγά-σιγά αποκτά αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Η απόφαση της να μην μιλήσει εισάγει μια μοναδικά απελευθερωτική ενέργεια, αναγκάζοντας την ταινία να ακολουθήσει τον ρυθμό της χωρίς να υποκινείται από εξωτερικές πιέσεις.

Καθώς ξετυλίγεται η ιστορία, η Τζούλι αναδεικνύεται ως μια σύγχρονη ηρωίδα, ρίχνοντας φως στις κρυμμένες πιέσεις και στις αδικίες που διαμορφώνουν την εποχή μας. Όπως η Αντιγόνη, η Τζούλι τολμάει να πει «Όχι». Σε έναν κόσμο που την παρακαλεί να μιλήσει, μένει σιωπηλή, αναγκάζοντας τον κόσμο να ακούσει πραγματικά.

Η Τζούλι μένει σιωπηλή: Ο υπαρξισμός

Η σιωπή μπορεί να είναι βίαιη και σταδιακά μπορεί να διαβρώνει την αίσθηση του εαυτού μας. Αλλά και το να μιλήσουμε μπορεί να μας κάνει κακό. Πώς αποφασίζεις αν αντιμετωπίζεις αυτό το δίλημμα; Τελικά η ταινία περιστρέφεται γύρω από το υπαρξιακό ερώτημα: «να ζει κανείς ή να μην ζει;». Γράφοντας την ιστορία, κατάλαβα ότι όλοι είμαστε η Τζούλι με πολλούς τρόπους. Όλοι έχουμε σιωπές μέσα μας, πράγματα που δεν μοιραστήκαμε ποτέ ή που δεν ξέρουμε πώς να εκφράσουμε. Η Τζούλι μας επιτρέπει να ερευνήσουμε αυτή τη σιωπή, είτε είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης είτε μια μορφή αντίστασης.

Το γύρισμα σε φιλμ κάνει πολλά περισσότερα από το να προσθέτει υφή στην εικόνα -αλλάζει εντελώς τη διάθεση όλων στο γύρισμα. Υπάρχει μία αίσθηση του εύθραυστου. Κάθε δάκρυ, κάθε ανάσα, κάθε λήψη, έπρεπε να υπολογιστεί προσεκτικά. Όλα ήταν πολύτιμα. Ήταν ανάγκη να νιώσουμε τη σιωπή της Τζούλι ως κάτι σπάνιο, σκόπιμο και διαχρονικό.

Διαβάστε τα νέα του κινηματογράφου

Η κινηματογραφικές αίθουσες στην Θεσσαλονίκη