ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Οκτ 04, 2023 Κινηματογράφος 0

ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΕΙΡΕΣΙΑ

LIVING

Αντιμέτωποι με το αριστούργημα της ζωής που ανασαίνει

Αισθάνομαι ζωντανός: γράφει ο Γιάννης Τσιτσίμης

Η ζωή που χάνεται. Κι όμως μέχρι την τελευταία ανάσα, ελπίζει, δημιουργεί, ονειρεύεται. Όπως έλεγε κι εκείνη η παλιά ταινία με τον Άντι Γκαρσία, «πράγματα που θα κάνουμε όταν πια θα είμαστε νεκροί*». Κι αυτό είναι που έχει νόημα μέσα στο -αλήθεια και γιατί όχι; -ακαδημαϊκού τύπου και σοφιστικέ γυρίσματος ταινία, «Αισθάνομαι ζωντανός», από ένα σκηνοθέτη στην καταγωγή νοτιοαφρικανό, σίγουρα όμως στο πνεύμα της σχολής των «χαμηλών τόνων» (British style). Στο σενάριο-διασκευή συναντάμε τον «πολύ» και βραβευμένο νομπελίστα από το 2017 Καζούο Ισιγκούρο που γνωρίζει ακριβώς τι πράττει για να υποστηρίξει η ταινία κι άλλωστε το έχει ξανακάνει καταπληκτικά και στο παρελθόν (πχ στο δικό του βιβλίο «Απομεινάρια μιας ημέρας»).

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ: Η ΤΑΙΝΙΑ

Αλλά το θέμα μας δεν είναι εκεί, στον τρόπο του γυρίσματος τουλάχιστον σε αυτήν την ταινία. Ούτε στο αρχικό φιλμ του Κουροσάβα που αποτέλεσε και την έμπνευση για τη διασκευή εδώ. (Πρόκειται για την ταινία «Ο καταδικασμένος» του 1952 που με τη σειρά της στηρίχτηκε στη νουβέλα του Τολστόι «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλιτς»). Το θέμα μας είναι τι συμβαίνει με μια ζωή που τελειώνει με την ανακοίνωση του τέλους της πορείας πάνω στον υπάρχοντα κόσμο.

Ο κύριος Γουίλιαμς, συντηρητικός βρετανός δημοτικός υπάλληλος με θέση τμηματάρχη, ντυμένος επί δεκαετίες με το σκουρόχρωμο σακάκι και το καπέλο του κυκλοφορεί εγκλωβισμένος σε μια ζωή ρουτίνα Σπίτι, γραφείο, σπίτι και κάθε Τρίτη σινεμά. Απόλυτα προγραμματισμένη ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες ζωές ίδιου τύπου σα να βγήκαν όλοι από μηχάνημα που έχει εντολή να «κόβει» πανομοιότυπους, άκαμπτους, αποστειρωμένους γραφειοκράτες. Μια ζωή απαράλλακτα ίδια, γεμάτη τυπικότητες κι αβροφροσύνες ολότελα αστική, ψυχρή κι επαναλαμβανόμενη σε ένα ρυθμό αέναο που ωστόσο ναι, ξαφνικά μπορεί να ραγίσει.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ: Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Ο κύριος Γουίλιαμς-που τον ερμηνεύει καθηλωτικά κι ατάραχα ο σπουδαίος Μπίλι Νάι- όταν μαθαίνει πως έχει το πολύ έξι-επτά μήνες ζωή δε συνειδητοποιεί απλώς ότι θα πεθάνει. Συνειδητοποιεί πως δεν έζησε ποτέ. Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά να ζήσει τη ζωή του κανείς, αυτό να λέγεται.

Αποφασίζει λοιπόν να αναζητήσει λίγο από το άρωμα μιας ζωής που δεν έζησε και φυσικά δε θα προλάβει να ζήσει. Πώς όμως να χωρέσει σε λίγους μήνες την απουσία του που ήταν καθολική σε όλα τα πράγματα των ζωντανών;

Ίσως μια βραδιά με τη παρέα ενός συγγραφέα στα καταγώγια του αλκοόλ, ίσως η τρυφερή, άδολη παρέα με μια μοναχική νέα γυναίκα που γυρίζει ανέλπιδη στους δρόμους του Λονδίνου, ίσως μια τελευταία, ύστερη πράξη απέναντι στο τέρας της γραφειοκρατίας που υπηρέτησε επί έτη.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

Το αριστουργηματικό σε αυτήν την ταινία, «Αισθάνομαι ζωντανός», είναι ότι δεν καταδικάζει τον κύριο Γουίλιαμς γιατί δεν έζησε, γιατί απομονώθηκε μετά τον θάνατο της γυναίκας του, γιατί αποφάσισε να ζήσει μόνο με τις αναμνήσεις του, γιατί έγινε αυτό που ονειρεύτηκε, ένας στερεότυπος Βρετανός, γιατί δεν έχει πια επαφή με τον μονάκριβο γιο του.

Δεν πέφτει σε εύκολα ολισθήματα διδακτικού τύπου αλλά αντιθέτως πηγαίνει πιο βαθιά. Φέρνει τον ήρωα με τρόπο σπαρακτικό αντιμέτωπο με την ίδια του την επιλογή σε μια ζωή που ολισθαίνει, που χάνεται μέσα σε έναν ωκεανό από καθώς πρέπει, από αστισμούς, ματαιοδοξίες, σαλόνια και μπαλκόνια με ασπιδίστρες ** και κουτσομπολιά της γειτονιάς.

Μιας ζωής που τολμά ακόμη να κοιτάξει κατάματα το θάνατο μέσα από τα ανθρώπινα, απλά μάτια του Bill Nighy. Γιατί η ζωή σίγουρα δεν είναι μια προετοιμασία για τον θάνατο, είναι όμως μια διαδρομή που αξίζει να την χαρείς όπως κι αν έζησες, όπως κι αν διάλεξες να ζήσεις…

Δείτε την ταινία «Αισθάνομαι ζωντανός» που έχει πάρει και υποψηφιότητα Α΄ ανδρικού ρόλου. Είναι κρίμα να παίζονται τέτοια έργα σε άδεια καθίσματα. (Προσωπικά το είδα σε κινηματογράφο κεντρικό που το είχε μόνο μία ημερήσια προβολή με άλλα 4 άτομα…).

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

(LIVING)

Σκηνοθεσία: Oliver Hermanus

Σενάριο: Kazuo Ishiguro, βασισμένο στο σενάριο της ταινίας «Ikiru», του Akira Kurosawa

Φωτογραφία: Jamie Ramsay

Μοντάζ: Chris Wyatt

Μουσική: Emilie Levienaise-Farrouch

Ήχος: Stephen Griffiths, Andy Shelley, Dylan Voigt

Σκηνικά: Sarah Kane

Κοστούμια: Sandy Powell

Παραγωγή: Jane Hooks, Elizabeth Karlsen, Stephen Woolley

Ηθοποιοί: Alex Sharp (Πήτερ Ουάκελινγκ), Adrian Rawlins (Μίντλετον), Hubert Burton (Ρασμπρίντζερ), Oliver Chris (Χαρτ), Bill Nighy (Ουίλιαμς), Michael Cochrane (σερ Τζέιμς), Anant Varman (Σινγκ), Aimee Lou Wood (Μάργκαρετ Χάρις)

Χώρα παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Σουηδία

Γλώσσα: αγγλικά

Έτος παραγωγής: 2022

Είδος: τραγωδία

Διάρκεια: 102΄

Εταιρεία διανομής: Odeon

Έξοδος στις αίθουσες: 26/12/2022

Περισσότερες πληροφρορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά δείτε εδώ.

*Ο ακριβής τίτλος της ταινίας είναι «Πράγματα που θα κάνουμε στο Ντένβερ όταν θα ‘σαι νεκρός» («Things to do in Denver when you’re dead» του Gary Flender (1995), ένα εκπληκτικό νέο-νουάρ φιλμ που στα σινεμά εδώ βαπτίστηκε τελείως άστοχα ως «Οι ωραίοι δεν πεθαίνουν στο Ντένβερ»-έλεος!!!

**Δάνειο σχόλιο από το εκπληκτικό βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «Κρατήστε ψηλά την ασπιδίστρα σας» που στην χώρα μας τιτλοφορήθηκε ως… κρατήστε ψηλά (ή σφιχτά) τον μικροαστισμό σας («Keep the Aspidistra Flying»).

Διαβάστε τις κριτικές κινηματογράφου που έχουμε δημοσιεύσει

Δείτε τα βίντεο που έχουμε δημιουργήσει