ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ

Αυγ 13, 2017 Κινηματογράφος 0

MAY GOD SAVE US

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 10/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές άλλων κριτικών κινηματογράφου.

Δύο προβληματικοί μπάτσοι αναζητούν έναν κατά συρροή δολοφόνο και βιαστή ηλικιωμένων γυναικών. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στη ζεστή καλοκαιρινή Μαδρίτη, ενώ ο Πάπας πρόκειται να επισκεφτεί την Ισπανία, μία ακόμη ηλικιωμένη γυναίκα βρίσκεται νεκρή, με τον ίδιο τρόπο. Το κυνήγι ξεκινά, η ωμή βία θα δώσει τη θέση της στη λογική και στο συναίσθημα.

Η ταινία δεν προξενεί το ενδιαφέρον λόγω της αστυνομικής της πλοκής, αλλά λόγω της ωμότητας με την οποία παρουσιάζονται αυτά τα γεγονότα. Είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη και η τέταρτή του ταινία στον κινηματογράφο, η προηγούμενη ήταν μικρού μήκους, ενώ έχει κάνει πέντε τηλεοπτικά σήριαλ, άρα έρχεται με εμπειρία να κάνει ένα σύγχρονο φιλμ νουάρ. Η προηγούμενή του ταινία «Stockholm» ήταν ένα μίγμα αστυνομικής πλοκής, κοινωνικής κριτικής, σπουδής χαρακτήρων, μαύρου χιούμορ και καθολικισμού. Σε αυτή την ταινία βρισκόμαστε σε ένα διαφορετικό κινηματογραφικό τοπίο. Ξεκινά από ένα σταθερό μέρος, ένα κυνήγι γάτας και ποντικού, με άλλα λόγια, στην τελική εντύπωση δε θα έχουμε μία εντυπωσιακή λύση. Δεν μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο Θεό ή σε κάποιο υποκατάστατό του, λόγω του ότι έχουμε να κάνουμε με ένα καλλιτεχνικό έργο που ζητά από εμάς την κρίση μας.

Το καλοκαίρι είναι ζεστό στη Μαδρίτη το 2011, ο Πάπας πρόκειται να την επισκεφτεί, εκδηλώνονται αντιδράσεις και διαμαρτυρίες στο κέντρο της πόλης σε δύο εκδιαμέτρου αντίθετες ιδεολογικές κατευθύνσεις, δηλαδή ένας πονοκέφαλος σε αυτούς που εργάζονται στην ασφάλεια. Οι δύο ντετέκτιβ, ο Αλφάρο και ο Βελάρντε δείχνουν ένα διαφορετικό στιλ των διωκτικών αρχών. Ο Αλφάρο καταλαβαίνει τη βία ενός δολοφόνου και ο Βελάρντε κατανοεί το πνεύμα του, μαζί μπορούν εύκολα να καταλάβουν την υπόθεση. Πρώτα μία ηλικιωμένη γυναίκα βρίσκεται βιασμένη και δολοφονημένη και μετά μία άλλη. Ο Αλφάρο θα δει αυτούς τους φόνους ως απομονωμένες περιπτώσεις ενώ, μέσα από το μυαλό του Βελάρντε, θα καταλάβει ότι είναι ένα μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου.

Η έρευνα προσανατολίζεται προς το νεκροτομείο και από εκεί στα στοιχεία που είναι προφανή, αλλά και στην ψυχολογική ανάλυση των περιπτώσεων. Οι δύο ντετέκτιβ ασχολούνται με κάποια χαρακτηριστικά αυτών των προσώπων και με τις εντάσεις των σχέσεών τους. Ο Αλφάρο πιστεύει ότι η αστυνομία θα πρέπει να αναθεωρήσει τα κριτήρια της, για τις περιπτώσεις ανθρωποκτονίας και προβληματίζεται με τα συναισθήματά του για τη γυναίκα και την κόρη του. Ο Βελάρντε είναι έτοιμος να επιτεθεί και τυχαία θα πλήξει τη γυναίκα για την οποία έχει κάποιες φαντασιώσεις.

Μετά από κάποιες σκηνές, η εκφορά του λόγου αλλάζει και μπαίνουμε στον κόσμο του δολοφόνου. Η κάμερα κινείται κατάλληλα, μεταδίδει την ένταση, η οποία διατηρείται από το πολύ καλό μοντάζ, η ταινία μετατρέπεται σε ένα καθαρά θρίλερ. Όμως είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Εστιάζει στον καθολικισμό, στον άντρα που έχει γεννηθεί σκληρός, ενώ η καθολική εκκλησία απειλείται από τις διαστρεβλώσεις του ανθρώπινου μυαλού, κάτι που θα μας θυμίσει την άποψη του Bunuel.

Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες είναι τρομεροί, με διαφορετικούς τρόπους. Ο Βελάρντε θα είναι πιο ήρεμος, μετά από κάποιους κακούς χειρισμούς. Παραπονείται γιατί ο κόσμος το θεωρεί ανυπόφορο, ο θεατής βλέπει ότι αυτή η αλλαγή υπηρετείται πολύ καλά από τον ηθοποιό, καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία κοινωνική αδυναμία αλλά με μία ψυχολογική παρέκκλιση.

Ο Αλφάρο είναι το παράδειγμα ενός απαίσιου Ισπανού, άνετου και σε καλή φυσική κατάσταση, αλλά και ενδεή, συγχρόνως, απελπισμένο επειδή δεν αγαπιέται, αλλά και αμυνόμενου. Η άποψη του μας οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα, αλλά αυτή η διαδικασία είναι ευάλωτη. Βοηθητικό πρόσωπο θα είναι ο Αλόνσο, ένας τρίτος ντετέκτιβ, που θα βοηθήσει στο να δομηθεί με καλό τρόπο ο μεταξύ τους διάλογος.

Περίπου στο πρώτο μισό της ταινίας βλέπουμε τις κοινωνικές και πολιτιστικές εντάσεις στην Ισπανία, παράλληλα με την περίπλοκη έρευνα των ντετέκτιβ για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Από τη μία έχουμε μία γυναίκα που δε θέλει να τους βοηθήσει, επειδή ένας φίλος της ήταν θύμα της αστυνομίας, ενώ ο Σάντσο, ο άλλος ντετέκτιβ, προβληματίζεται με τη διαδικασία των δημοσίων σχέσεων που δυσκολεύουν την καθαρά δικαστική διαδικασία.

Όλα αυτά έχουν μία δόση αληθοφάνειας και είναι ένα δείγμα ενός αυθεντικού ισπανικού σεναρίου. Αν πάρουμε την άποψη του Almodovar, ότι θα πρέπει να ξεπεράσουμε το θέμα της θέασης του αίματος στην ωμή βία, σε αυτή την ταινία η τελική σκηνή ενός φόνου είναι πολύ πίσω μας. Εδώ έχουμε, στην αρχή, μία γυναίκα νεκρή και, στο τέλος, τον Αλφάρο που διαμαρτύρεται για αυτό που είναι το ήμισυ αυτού του πληθυσμού, άρα στην ταινία δεν είναι η βία που πρωταγωνιστεί αλλά η αποσάρθρωση που ήδη υπάρχει στη Μαδρίτη.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Χωρίς να κοινωνιολογεί, χωρίς να βγάζει εύκολα ψυχολογικά συμπεράσματα και μακριά από κάθε διδακτική κορόνα, ο Σορογκογέν μας παρασύρει σε έναν φωτεινό, καυτό και αποπνικτικό εφιάλτη, όπου η ωμή βία, η καταπιεσμένη οργή και η απαγορευμένη επιθυμία (στο φόντο μια σειρά από θρησκευτικά σύμβολα σηματοδοτούν αιτίες και αφορμές ) ορίζουν τους κανόνες ενός παιχνιδιού χωρίς τελικό νικητή. Ενός παιχνιδιού υπαρξιακών διαστάσεων και πικρών, αφοπλιστικά ειλικρινών διαπιστώσεων, που έχει ενορχηστρωθεί με σκηνοθετική κομψότητα, αφηγηματική ένταση και σεναριακή ακρίβεια, στην καλύτερη παράδοση του είδους… Περισσότερα

Κριτική Θανάσης Πατσαβός (flix.gr)

Είναι, λοιπόν, ελαφρώς απογοητευτικό που ένα τόσο στιβαρό οικοδόμημα παρασύρεται σε ευκολίες, όταν στο τελευταίο μέρος της η ταινία αποκτά πλέον την οπτική του δολοφόνου επιχειρώντας να εξηγήσει τη συμπεριφορά του μέσα από τετριμμένες φροϋδικές ερμηνείες και θρησκευτικά ενοχικά συμπλέγματα, κι ακόμα περισσότερο στον προβληματικό επίλογο. Για μια τόσο συναρπαστική κατάβαση στην κόλαση, όμως, αξίζει κανείς να συγχωρέσει αυτή την ανώμαλη προσγείωση… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Δρίβας (cineramen.gr)

Το μυστικό με την ταινία «Κανείς δεν Μπορεί να μας Σώσει» είναι ότι δεν θέλει να ξεπετάξει απλά την πλοκή της και να εστιάσει σε εφετζίδικες σκηνές αλλά χτίζει σε όλη την διάρκεια της το φινάλε, που ίσως θα μπορούσε να είναι ελαφρώς καλύτερο, χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι κακό και συν τοις άλλοις γενικά δεν χρησιμοποιήσει τα κλισέ του είδους. Για να συνοψίσουμε, η ταινία «Κανείς δεν Μπορεί να μας Σώσει« αποτελεί μια ακόμα ενδιαφέρουσα Ισπανική προσπάθεια που σε κάποια σημεία αφήνει τον θεατή άφωνο και δεδομένα του προσφέρει αν μη τι άλλο μια διαφορετική εμπειρία που έχει τις δικές της ξεχωριστές στιγμές… Περισσότερα

Κριτική Γιώργος Ρούσσος (tvxs.gr)

Πολυεπίπεδη στην προσέγγιση θεματικών όπως η φιλία, το τίμημα της βίας στον ανθρώπινο ψυχισμό και το καθήκον, η ταινία ξεδιπλώνει την ιστορία της σε μια Μαδρίτη που δεν γνωρίζουμε, μια Μαδρίτη που επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους. Η αστυνομική ταινία συναντά τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα, την κοινωνική μελέτη και το γεμάτο σασπένς θρίλερ χαρακτήρων σε ένα προσεγμένο ισπανικό φιλμ. Πρόκειται για ένα μείγμα αγωνίας και περιπέτειας που καθηλώνει τον θεατή. Πρωταγωνιστούν: Αντόνιο Ντε Λα Τόρε, Ρομπέρτο Άλαμο, Ξαβιέ Περέιρα… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Ο Σορογκογιέν με μαεστρία δημιουργεί μια σκοτεινή  ατμόσφαιρα -εξαιρετική και η φωτογραφία του  Άλεξ ντε  Παμπλο- κινηματογραφώντας έξυπνα την περιρρέουσα κατάσταση της πόλης του, και τελικά  ολόκληρης της  νότιας Ευρώπης. Και ενώ  οι συνάδελφοί του σκηνοθέτες από τις χώρες του Νότου και την Ελλάδα χρησιμοποιούν σε πρώτο επίπεδο το θέμα της κρίσης, υπογράφοντας μια σειρά από ταινίες που άλλοτε εύστοχα κι άλλοτε εντελώς αυτοαναφορικά μιλούν για τα προβλήματα  της κοινωνίας τους, ο Ισπανός δημιουργός υπαινικτικά αποτυπώνει τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής στην πατρίδα του, ενώ το ανθρωποκυνηγητό για την σύλληψη  ενός μανιακού serial killer μαίνεται στους δρόμους… Περισσότερα

Κριτική Γιώτα Τσιορβά (cinepivates.gr)

Ο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν σκηνοθετεί – γράφει και το σενάριο μαζί με την Ισαμπέλ Πένια- μια ταινία μυστήριου που σκέφτεται πέρα από το έγκλημα. Η αποκάλυψη του δολοφόνου δεν είναι ο σκοπός αλλά η ανάλυση χαρακτήρων. Η ατμοσφαιρική Μαδρίτη, η έντονη σχέση των ντετέκτιβ του τμήματος, η καθημερινότητα τους αλλά και ο ίδιος ο δολοφόνος είναι στοιχεία που αλληλοεπιδρούν και κρατούν το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή.  Για το Σορογκόγιεν η λύση του μυστηρίου είναι το εύκολο μέρος, το δύσκολο είναι η εμβάθυνση στους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει και εκεί κερδίζει το στοίχημα… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athns Voice)

Σε μια ταινία όπου το θέμα της αρχικά φαίνεται να είναι η κοινοτυπία του Κακού, ο σκηνοθέτης με μια απρόβλεπτη στροφή αποδομεί όλα τα κλισέ του είδους, καταργεί κάθε μανιχαϊστική έννοια και αναδεικνύει το δικό του προβληματισμό. Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, με το Καλό και το Κακό να αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά, είναι η γενετήσια αιτία των πάντων. Κι από αυτήν, κανείς δεν μπορεί να μας σώσει, μας προειδοποιεί… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Σε ό,τι έχει να κάνει πάντως με την… κλιμάκωση των καιρικών φαινομένων, το ένα έχει επηρεαστεί από το άλλο και τα δυο μαζί από το «Seven» (1995), αλλά… από την ανάποδη, καθώς η εκτυφλωτική λιακάδα, που υπάρχει καθ’ όλη τη διάρκεια και των δύο, αντικαθίσταται από μια καταρρακτώδη βροχή στο κομμάτι της τελικής (και άδοξης σεναριακά) λύσης, σε αντίθεση με τα τεκταινόμενα στη σπουδαία ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Με ωραίες εναλλαγές σημείου εστίασης, και με την κάμερα στο χέρι ο Σορογκόγιεν αφηγείται και όσα συμβαίνουν στην εξωεπαγγελματική ζωή των δυο επιθεωρητών, αλλά κι όσα συμβαίνουν περί την υπόθεση. Μέχρι που, αρκετά σύντομα, εμείς μαθαίνουμε περίκαλα ποιος βιάζει και σκοτώνει τις κυριούλες. Οπότε το φιλμάρισμα γυρνάει σε Steadicam, οι σκηνές κυνηγητού και ένοπλης δράσης στους δρόμους της υποδειγματικά πρωταγωνιστούσας Μαδρίτης παίρνουν σιγά-σιγά το πάνω χέρι, ρίχνει κι ο Νόρμαν Μπέιτς κάτι από τον μύθο του, κι έρχεται μια έξτρα μπόνους ωραία (αν και δυσμενής) ανατροπή, συν το κάπως ξενερωτικό (συγκριτικά) φινάλε. Το οποίο και στερεί στην ταινία κάτι παραπάνω στην αξιολόγηση. Α, μπράβο στην Rosebud που, όπως τονίζει στο δελτίο Τύπου της, απέφυγε την ακριβή μετάφραση του ισπανικού τίτλου, αφού ο Θεός και τα σχετλιαστικά προς αυτόν επιφωνήματα έχουν ζώσει τους τίτλους των (γαλλικών, κυρίως) κωμωδιών του καλοκαιριού. Έ λ ε ο ς !.. Περισσότερα

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ

(QUE DIOS NOS PERDONE

MAY GOD SAVE US)

Σκηνοθεσία: Rodrigo Sorogoyen

Σενάριο: Rodrigo Sorogoyen, Isabel Peña

Φωτογραφία: Alejandro de Pablo

Μοντάζ: Alberto del Campo, Fernando Franco

Μουσική: Olivier Arson

Παραγωγοί: Mercedes Gamero, Gerardo Herrero, Mikel Lejarza

Παίζουν: Antonio de la Torre (Λουί Βελάρντε), Roberto Álamo (Χαβιέ Αλφάρο), Javier Pereira (Αντρές Μπόσκε), Luis Zahera (Αλόνσο), Raúl Prieto (Μπερμέγιο), María de Nati (Έλενα), María Ballesteros (Ροζάριο), José Luis García Pérez (Σάντσο), Mónica López (Αμπάρο)

Χώρα παραγωγής: Ισπανία

Έτος παραγωγής: 2016

Γλώσσα: ισπανικά

Διάρκεια: 127΄

Είδος: θρίλερ

Ημερομηνία εξόδου: 10/8/2017

Εταιρεία διανομής: Rosebud 21.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών