ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ

Αυγ 28, 2021 Κινηματογράφος 0

MY TENDER MATADOR

Τρυφερέ μου ταυρομάχε | γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Η ταινία «Τρυφερέ μου ταυρομάχε» («My tender matador»), του Rodrigo Sepulveda, θα προβληθεί στους κινηματογράφους από τις 2 Σεπτεμβρίου 2021. Μετά αποκλειστικά στην πλατφόρμα Cinobo. Μία τρυφερή ταινία που πιάνει πολλά θέματα, αυτά που προβληματίζουν ακόμα την αριστερή πολιτική διανόηση.

ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ | ΣΥΝΟΨΗ

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, στη Χιλή της δικτατορίας του Πινοσέτ, μέσα σε ένα κλίμα πολιτικού αναβρασμού, μία φτωχή γερασμένη τρανς γυναίκα, η Loca del Frente, συναντά τον Κάρλος. Ένα νεαρό Μεξικανό επαναστάτη. Ένα βράδυ, ο νεαρός αντάρτης σώζει τη Loca del Frente από την αστυνομία. Έτσι γεννιέται μία ξεχωριστή σχέση γεμάτη έρωτα, πόνο, δικαιοσύνη και μπολερό. Ο Κάρλος της ζητά αν μπορεί να φυλάξει κάποια κουτιά στο σπίτι της. Τα κουτιά υποτίθεται ότι περιέχουν «απαγορευμένα βιβλία». Στην πραγματικότητα όμως περιέχουν όπλα για τη δολοφονία του δικτάτορα Αουγούστο Πινοσέτ. Το μελαγχολικό πορτρέτο δύο ανθρώπων οι οποίοι πασχίζουν να αντισταθούν στη σκληρότητα της πραγματικότητας. Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του σπουδαίου συγγραφέα και εικαστικού Pedro Lemebel.

ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Είδαμε την ταινία «Τρυφερέ μου ταυρομάχε» με μεγάλο ενδιαφέρον. Το θέμα που πιάνει είναι ένα από τα ταμπού της διανόησης στον αριστερό κύκλο. Τι θέση θα πρέπει να πάρουμε με τους ομοφυλόφιλους; Ειδικά με τις τρανς; Σε αυτή τη συμπαραγωγή Χιλής, Αργεντινής και Μεξικό θα δούμε να ανοίγονται αυτά τα θέματα. Να προτείνεται μία λύση της τραγωδίας στο τέλος. Φοβάμαι ότι αυτή η λύση δε θα αρέσει στους αριστερούς διανοητές. Όμως προβληματίζει και μας προετοιμάζει για μεγάλες και καυτές συζητήσεις!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο σκηνοθέτης που είναι και συνσεναριογράφος κάνει μία στρωτή ταινία. Ξεκινά με μία προσωπική αναφορά. Συνεχίζει με ένα τρανς σώου που έχει άσχημο τέλος. Τη δολοφονία μιας τρανς γυναίκας από τους μπάτσους της δικτατορίας του Πινοσέτ. Μία από αυτές τις καλλιτέχνες ξεφεύγει. Θα τη σώσει ένας νεαρός. Σε αυτόν θα βρει αυτή ένα εραστή που πολιορκεί με πάθος. Έχει γεννηθεί ένας έρωτας. Είναι όμως αμοιβαίος και από τους δύο; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα δοθεί στο τέλος της ταινίας.

ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ |ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΡΗ

Έχουμε δύο διαφορετικά αφηγηματικά μέρη. Μία τρανς καλλιτέχνιδα και το αντιστασιακό κίνημα ενάντια στη δικτατορία.

Η τρανς γυναίκα έχει τον κύκλο της. Φαίνεται να τη δέχονται στη γειτονιά και να έχει καλές σχέσεις με τον περίγυρο της. Ο κύκλος της είναι στο περιθώριο της κοινωνίας της Χιλής. Η ζωή τους είναι άνετη μόνο στο δικό τους κοινωνικό περίγυρο. Έξω από αυτόν υπάρχει μία ζούγκλα. Αυτή είναι όμως ευτυχισμένη. Ζει τον έρωτά της. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.

Το αντιστασιακό κίνημα προσπαθεί να μάχεται εναντίον της δικτατορίας του Πινοσέτ. Οι μάχες όπως φαίνονται στην ταινία είναι μία καρικατούρα. Είναι όμως ένα παράδειγμα. Η βία εικονοποιείται, σχεδόν με ντοκιμαντερίστικο τρόπο. Αλλά είναι ωμή. Τι γίνεται όμως με αυτούς που είναι ήδη στο περιθώριο της κοινωνίας; Πως το αριστερό κίνημα τους βλέπει; Εδώ ο σκηνοθέτης κάνει ένα πολύ όμορφο σχόλιο. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και αφορά στην ορθόδοξη και μη αριστερή διανόηση.

Η ίδια η τρανς δεν έχει ψευδαισθήσεις. Κρύβει τα όπλα τους για την απόπειρα δολοφονίας του Πινοσέτ. Αυτό είναι το σημείο που θα τη συνδέσει με τον εραστή της. Αυτός και οι σύντροφοί του αποτυγχάνουν. Το ίδιο και αυτή στο να τον έχει δικό της. Το παραδέχεται όταν πάει μαζί του στη θάλασσα, για πρώτη φορά στη ζωή της. Είναι η παραμονή του φευγιού του για την Κούβα. Αυτή θέλει να μείνει εκεί. Στην πατρίδα της. Της κάνει πρόταση να την πάρει μαζί της. Όμως αρνείται γιατί δεν ξέρει ποια αρνητική στάση θα αντιμετωπίσει εκεί.

ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ |Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Σε αυτή τη σεκάνς υπάρχει όλη η μελαγχολία της αποτυχίας. Να προσεγγίσει τον άνθρωπο η αριστερά, όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Αν δεν καταφέρει να δει και να δεχτεί τον Άλλον πως θα μπορέσει να δομήσει μία δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία; Η ταινία θέτει αυτό το ερώτημα και το αφήνει ανοικτό. Ο προβληματισμός αυτός εστιάζει στη δεκαετία του 1950. Είναι όμως πιο επίκαιρος σήμερα. Επειδή ο άνθρωπος θέλει μία απάντηση στις δικές του ανησυχίες και δεν μπορεί να τη βρει πουθενά. Αυτό το «πουθενά» είναι κυριολεκτικό. Το πικρό αίσθημα της απελπισίας είναι διάχυτο στο τέλος. Η κουβέντα ανοίγει αφού πέσουν οι τίτλοι τέλους. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι έχουμε μία ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Άνθρωπο. Έτσι όπως σπάνια ο κινηματογράφος μας δίνει. Και αυτό είναι σημαντικό.

ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ

(MY TENDER MATADOR)

Σκηνοθεσία: Rodrigo Sepúlveda

Σενάριο: Rodrigo Sepúlveda, Juan Elias Tovar, Pedro Lemebel  (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Sergio Armstrong  

Μοντάζ: Ana Godoy,  Rosario Suárez  

Μουσική: Pedro Aznar  

Ήχος: Carlos Arias,  Santiago Fumagalli  

Κοστούμια: Carolina Espina  

Σκηνικά: Martín Arriagada,  Oriana Curiarte,  Wladimir Santander  

Παραγωγή: Ezequiel Borovinsky,  Lucas Engel,  Gregorio González,  Alejandro Israel,  Florencia Larrea,  Jorge López Vidales,  Diego Martínez,  Daniel Oliva   

Παίζουν: Alfredo Castro (Λα Λόκα ντελ Φρέντε), Leonardo Ortizgris (Κάρλος), Julieta Zylberberg (Λόρα), Amparo Noguera (Ντόνα Ολγκίτα), Luis Gnecco (Μύρνα), Sergio Hernández (Ράνα), Ezequiel Díaz (Λούπε), Paulina Urrutia (Ντόνα Κλαρίτα)

Χώρα παραγωγής: Χιλή, Αργεντινή, Μεξικό

Γλώσσα: ισπανικά

Έτος παραγωγής: 2020

Χρώμα: έγχρωμη

Είδος: τραγωδία, ρομαντική, ιστορική

Διάρκεια: 93΄

Έξοδος στις αίθουσες: 2/9/2021

Εταιρεία διανομής: Cinobo.

Για περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά διαβάστε εδώ.

• Κριτικές ταινιών