ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΗΤΑ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

Δεκ 30, 2021 Θέατρο 0

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΟΥ

Συνέντευξη Νικήτα Τσακίρογλου: Ο Νικήτας Τσακίρογλου συνομιλεί με το Γιάννη Φραγκούλη*

Ηθοποιός που έχει δουλέψει στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Καλλιτεχνικός διευθυντής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Νικήτας Τσακίρογλου είναι ένας σεμνός και σοβαρός επαγγελματίας του θεάματος. Μετρά τα λόγια του. Η δουλειά του βασίζεται σε ένα στέρεα δομημένο θεωρητικό υπόβαθρο. Η κουβέντα μαζί του αναγκαστικά πηγαίνει προς τη θεωρία. Είναι ένα μάθημα επαγγελματισμού. Ακόμα ένα σοβαρό δείγμα δράσης ενός ηθοποιού. Μπορεί να εγγυηθεί ενός υψηλά δομημένου θεάματος.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΗΤΑ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Έχετε δουλέψει τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Αλλά και στην τηλεόραση. Ποιο είναι αυτό το μέσο που αγαπάτε περισσότερο;

Εγώ είμαι ένας επαγγελματίας και το δηλώνω αυτό. Έχω 37 χρόνια σε αυτό το χώρο της δουλειάς. Ανέκαθεν, όταν παρουσιαζόταν ευκαιρία ασχολιόμουν με όλα τα είδη της δουλειάς μου. Με το ραδιόφωνο και τη διαφήμιση. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι ηθοποιοί στο τόπο μας. Γιατί οι αμοιβές δεν είναι πολύ μεγάλες. Έτσι μπορούμε να κερδίσουμε κάποια χρήματα. Μέσα σε ένα σύνθετο χρόνο. Προσπαθούμε να τον εκμεταλλευτούμε κάνοντας πάρα πολλά είδη.

Το ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι καλό. Αλλά έτσι είναι φτιαγμένα τα πράγματα. Εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια του Ευρωπαίου ή του Αμερικάνου. Να πούμε ότι κάνουμε ένα είδος. Για αυτό, ενδεχομένως, να μην τα κάνουμε όλα καλά. Βεβαίως πάνω από όλα είναι το θέατρο. Εκεί, τουλάχιστον, έχω το σπίτι μου. Εκεί θα πρέπει να δώσω τις περισσότερες δυνάμεις. Αν θέλετε, υπάρχει περισσότερος χρόνος προετοιμασίας της δουλειάς μου. Έτσι ώστε να προετοιμάζομαι για κάτι καλύτερο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στην τηλεόραση. Ενδεχομένως, με τον κινηματογράφο να μπορεί να συμβεί. Γιατί οι ταινίες γυρίζονται το καλοκαίρι, σε εποχή που δεν έχεις παράλληλα θέατρο.

Έχοντας μία καριέρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ποιες διαφορές βλέπετε σε αυτά τα είδη. Κυρίως από πλευράς υποκριτικής.

Είναι τελείως διαφορετικό είδος. Νομίζω ότι ο ηθοποιός είναι πολυεπίπεδος, ευέλικτος. Αυτό έρχεται από την πολυμέρεια για την οποία μίλησα προηγουμένως. Σίγουρα ο κινηματογράφος έχει μία άλλη γλώσσα όπου κυριαρχεί ο σκηνοθέτης, ο μοντέρ. Πρέπει να αφεθείς στα χέρια αυτών των ανθρώπων. Ό,τι και να σου ζητήσουν, να κάνεις. Ό,τι θέλουν αυτοί πρέπει να το κάνεις! Η πρωτοβουλία του ηθοποιού, σε αυτό τον τομέα, είναι περιορισμένη. Το κοινό στον κινηματογράφο είναι ο φακός. Χρειάζεται να έρθει ο φακός κοντά σου. Όχι εσύ προς το κοινό, όπως γίνεται στο θέατρο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΗΤΑ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ

Στον κινηματογράφο γυρίζονται τα πλάνα όχι απαραίτητα με την ίδια σειρά όπως προβάλλονται. Πρώτα ένα πλάνο του τέλους, μετά της αρχής και το αντίστροφο. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στον ηθοποιό;

Ο ηθοποιός βιώνει εκείνη τη στιγμή. Ακόμα και στο θέατρο συμβαίνει να βιώνεις εκείνη τη στιγμή. Σα να μη γνωρίζεις τι θα γίνει παρακάτω. Πολύ περισσότερο στον κινηματογράφο. Ξέρεις το σενάριο. Που αρχίζει και που πάει ο ρόλος. Αλλά χρειάζεται να παίξεις εκείνη τη στιγμή. Στο θέατρο έχει διαφορετικά περιθώρια για να δώσεις. Στο θέατρο παίζεις, καμιά φορά, με τη διάθεσή σου.

Όταν λέτε διαφορετικά περιθώρια τι εννοείται;

Εννοώ ότι σήμερα μπορεί να μην έχεις αυτή τη διάθεση. Αυτό ήθελα να εξηγήσω: Στο θέατρο καμιά φορά επηρεάζει και η διάθεση που έχεις. Εκείνη τη στιγμή, όταν γίνεται το πλάνο στον κινηματογράφο, πρέπει να αποβάλεις οποιαδήποτε διάθεση έχεις. Να μην μπερδέψεις αυτό που ζητάει ο σκηνοθέτης με αυτό που χρειάζεται να κάνεις.

Είχατε την τύχη να δουλέψετε με τους νέους Έλληνες σκηνοθέτες. Βέβαια, η ταινία-σταθμός ήταν οι «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας»…

Για εμένα ο σταθμός, η καλύτερη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου είναι τα «Χρώματα της ίριδας». Η δεύτερη είναι οι «Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» μία πολύ καλή ταινία…

…Με την οποία μεγαλώσαμε…

Τα «Χρώματα της ίριδας» ήταν η πρώτη του ταινία απ’όταν γύρισε από το Παρίσι. Νομίζω ότι εκφράζουν και το Νίκο Παναγιωτόπουλο και γενικότερα μία εποχή. Γιατί η ταινία γυρίστηκε στη χούντα. Μπόρεσε να μιλήσει την κρυφή γλώσσα που μιλούσαμε τότε. Για να πούμε, μέσα από την τέχνη μας, κάποια πράγματα που ήταν ανατρεπτικά.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΗΤΑ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ποια ήταν η συνεργασία του ηθοποιού με το σκηνοθέτη, σε αυτές τις ταινίες;

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, όπως κάθε σκηνοθέτης που έχει βγει στην επιφάνεια της ελληνικής αγοράς, ξέρει τι θέλει να κάνει. Χωρίς να είναι αντικείμενο ο ηθοποιός. Δημιουργεί μέσα από αυτά που του ζητάει. Με την ακολουθία που καθορίζει ο σκηνοθέτης. Στο θέατρο είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Γιατί υπάρχει μία μεγάλη διαδρομή, αν θέλετε, μπορεί να κάνεις την πρώτη ή τη δεύτερη μέρα αυτά που θα σου πει ο σκηνοθέτης. Από την τρίτη μέρα μπορείς να εξελίξεις αυτό που θα σου πει. Κάτι που δεν έχεις το χρόνο να το κάνεις στον κινηματογράφο.

Να μιλήσουμε για την παράσταση. Την «Παθιασμένη γυναίκα», που ανεβάζετε.

Είναι ένα έργο της Κέιτ Μέλορ. Είναι μία Αγγλίδα συγγραφέας που έχει δρέψει δάφνες μέσα από την τηλεόραση. Από τηλεοπτικές σειρές. Αυτή η καριέρα τη βοήθησε να δώσει μία αμεσότητα και μία γρηγοράδα. Στο λόγο έχει κινηματογραφική χροιά. Ο λόγος είναι άμεσος. Οι καταστάσεις είναι αυτές έτσι που πολλοί θεατές βρίσκουν κομμάτια από τον εαυτό τους. Αυτό συμβαίνει στην τηλεόραση. Ο κινηματογράφος διογκώνει τα πράγματα. Εδώ, όμως, υπάρχει κάποια αμεσότητα. Βάζει με κάποιο χιούμορ τα πράγματα στη θέση τους. Γελάς πολύ, αλλά στο τέλος λες: «Τι έγινε; Εγώ γέλαγα με τον εαυτό μου!».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΗΤΑ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Έχετε αρκετό καιρό να παίξετε στον κινηματογράφο. Τώρα που υπάρχει μία αύξηση της απήχησης των ελληνικών ταινιών στους θεατές, θα θέλατε να παίξετε σε κάποια ταινία;

Δεν έχω παρακολουθήσει τώρα τελευταία τον ελληνικό κινηματογράφο. Έχουν βγει κάποιοι σκηνοθέτες καινούργιοι. Δεν έχω άποψη γιατί δεν έχω δει τη δουλειά τους. Ίσως κακώς. Αλλά έχω την εντύπωση ότι περάσαμε από τον ψυχογραφικό κινηματογράφο. Ήθελε κανείς να δώσει μέσα από τα δικά του προβλήματα, θέματα που θα γίνουν κοινά. Κάτι που δεν πέτυχε. Ήταν ένας προσωπικός κινηματογράφος. Τώρα έχει πάει σε ένα άλλο είδος. Σε ένα κινηματογράφο της παρέας. Υπάρχει μία ομάδα που επιζητεί το χιούμορ. Σώνει και καλά.

*Αυτή η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», στις 31 Δεκεμβρίου 1999.

Διαβάστε τα κείμενα για το θέατρο

Δείτε τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει

• Ηθοποιοί, Συνεντεύξεις