ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΦΕΑ

Οκτ 28, 2021 Κινηματογράφος 0

ΣΑΤΙΡΙΖΩ… ΔΕΝ ΔΙΑΚΩΜΩΔΩ!

Συνέντευξη Βασίλη Βαφέα: Ο Γιάννης Φραγκούλης συνομιλεί με τον Βασίλη Βαφέα*

Η συζήτηση με το Βασίλη Βαφέα είναι πραγματικά απόλαυση . Με αφορμή την τελευταία ταινία του, «Κάθε Σάββατο», μιλήσαμε για τον ηθοποιό Κώστα Βουτσά. Για την κωμωδία στον ελληνικό κινηματόγραφο. Το ζωτικό πρόβλημα που ο ελληνικός κινηματογράφος αντιμετωπίζει…

Θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για την υπόθεση της ταινίας «Κάθε Σάββατο».

Το «Κάθε Σάββατο» είναι μία ιστορία πατέρα-γιού. Είναι ένας πατέρας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης.Είναι γυναικάς. Έχει χωρίσει. Έχει ένα δεκαπεντάχρονο γιο, ο οποίος ζει με τη μάνα του. Το βλέπει κάθε Σάββατο. Η ταινία αρχίζει Παρασκευή και τελειώνει την άλλη μέρα, το Σάββατο το βράδυ. Αυτό είναι ένα ξεχωριστό Σάββατο και για τους δύο. Ο πατέρας έχει να ρυθμίσει ένα σωρό προβλήματα επαγγελματικά και συναισθηματικά. Ζει σε ένα κατακερματισμένο τοπίο. Επαγγελματικό και συναισθηματικό.

Ο γιος δεν ξεκολλά από την πλατεία της συνοικίας. Πρέπει να κανονίσει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού. Έτσι η συνάντησή τους αυτό το Σάββατο δεν είναι εύκολο να γίνει και αναβάλλεται για το επόμενο. Ίσως και για το μεθεπόμενο Σάββατο. Είναι δύο διαφορετικές αντρικές ηλικίες που συναντιούνται και απομακρύνονται. Με χιούμορ και μία αίσθηση πικρίας. Αλλά και με μία αγάπη και στους δύο. Γενικά στους ανθρώπους που προσπαθούν να ισορροπήσουν μέσα σε ένα χώρο που δεν ευνοεί τις ισορροπίες.

Ο Βασίλης Βαφέας με τον Κώστα Βουτσά, τον Νίνο Φένεκ Μικελίδη και τον Αντρέα Τύρο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΦΕΑ: ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΒΟΥΤΣΑ

Μετά το «Ρεπό» και την «Κόκκινη μαργαρίτα» επανέρχεστε στην κωμωδία με έναν ηθοποιό που έχει κάνει καριέρα ως κωμικός ηθοποιός, τον Βουτσά. Τον χρησιμοποιείτε άλλοτε ως κωμικό και άλλοτε ως δραματικό ηθοποιό…

Πιστεύω ότι ο Βουτσάς είναι ένας πολύ μεγάλος δραματικός ηθοποιός. Απλώς του ζητούσαν τα κωμικά στοιχεία. Σπανίως του ζητούσαν το δραματικό κομμάτι του. Αν σε μία ταινία έχω μία σκηνή που είναι κωμική, εκεί που δουλεύω με το κωμικό στοιχείο του Βουτσά. Αν έχω μία σκηνή που δεν είναι κωμική, πιο εσωτερική, δουλεύω με το δραματικό κομμάτι του. Αυτή είναι η χαρά να δουλεύεις με το Βουτσά: Μπορείς να κάνεις και κωμωδία και δράμα.

Ο Βουτσάς δεν έχει κάνει στο θέατρο δραματικό ρόλο.

Όχι, δραματικό ρόλο δε νομίζω ότι έκανε. Ίσως προσπάθησε να κάνει ένα σατυρικό έργο ενός Γιουγκοσλάβου, το οποίο δεν ευδοκίμησε εμπορικά. Οπότε ξαναγύρισε πάλι στην κωμωδία. Για εμένα έπρεπε να κάνει. Αλλά ξέρεις, τα δραματικά έργα δεν είναι για το ευρύ κοινό. Πρέπει να κάνεις τραγωδία, οπότε θα παιχτεί στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο. Ή πρέπει να κάνεις αρχαία κωμωδία, οπότε θα παιχτεί πάλι σε εκατοντάδες θεατές. Στην ελληνική θεατρική σκηνή, για να παίξεις τέτοια έργα, και για να έχεις επιτυχία, θα πρέπει να παίζεις σε περιφερειακές σκηνές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΦΕΑ: ΤΟ ΚΩΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ

Πιστεύετε ότι το κωμικό και το δραματικό στοιχείο μπορούν να συνυπάρξουν σε μία ταινία;

Ας δούμε τον Πολάνσκι ή τον Μπουνιουέλ. Ήταν σκηνοθέτες των οποίων οι ταινίες έπαιζαν με το δραματικό και το κωμικό στοιχείο. Υπήρχε μία σεκάνς δραματική, μία κωμική, το έργο δομείται έτσι. Απλώς πρέπει και εσύ να μπορείς να το κάνεις. Να σου πάνε τα δύο στοιχεία. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί να παίξουν σε αυτά τα δύο ταμπλό.

Η συνισταμένη μπορούμε να πούμε ότι είναι η σάτιρα;

Ναι. Δεν είναι κωμωδία, με την έννοια της κωμωδίας. Σατιρίζω πολύ σοβαρές καταστάσεις. Δεν την διακωμωδώ.

Στην ταινία βλέπουμε ότι ο Βουτσάς κάνει κάποιες γκριμάτσες, χαρακτηριστικές από τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου…

Το κομμάτι το θεατρικό. Όταν παίζει το Γκολτόνι είναι αυτές οι γκριμάτσες που κάνει ο Βουτσάς. Για τις οποίες έχει γίνει δημοφιλής. Αν όμως δεις τη σκηνή που είναι μέσα στο αυτοκίνητο και του δίνει τα λεφτά ο παραγωγός, τότε δεν έχει τίποτε από γκριμάτσα. Είναι σαν το Ζαν Γκαμπέν, ας πούμε.

        Σκηνή από την ταινία “Κάθε Σάββατο”.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΦΕΑ: Η ΚΩΜΩΔΙΑ

Η κωμωδία έλειπε τα τελευταία χρόνια από τον ελληνικό κινηματογράφο.

Η κωμωδία είναι ένα «επικίνδυνο» στοιχείο, δεν είναι εύκολο να βγει στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο μία κωμωδία αγγλική να περάσει σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι το ίδιο το χιούμορ. Διακωμωδείς πράγματα που το κοινό σου τα γνωρίζει. Ενώ αλλού είναι άγνωστα. Μία βουβή κωμωδία, που έχει μία κινησιολογία και οπτικά γκαγκ, θα μπορούσε να περάσει. Παρόλα αυτά, στο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο έχουμε πάρα πολλούς Έλληνες που ασχολούνται με την κωμωδία. Ο Μαραγκός, ο Αλευράς, εγώ, ο Περάκης, τα νέα παιδιά. Του πάει του Ρωμιού η κωμωδία. Ο καθένας από αυτούς έχει ένα στιλ.

Αυτές οι κωμωδίες είναι προσωπικές. Τα προσωπικά βιώματα. Όσοι κάνουμε κωμωδία, δε θέλουμε να πούμε μία ιστορία. Όσο να δείξουμε πως βλέπουμε τον κόσμο, σατιρίζοντας, κριτικάροντας διακωμωδώντας. Δεν είναι εύκολο να αποσβεστούν αυτές οι ταινίες. Η ελληνική αγορά είναι πολύ μικρή. Έξω δεν είναι εύκολο να πουληθεί. Γιατί το εθνικό στοιχείο είναι περιορισμός. Στα φεστιβάλ δε θα ζητήσουν μία κωμωδία. Στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο οι ταινίες είναι θεατρικές. Είχαν κάνει επιτυχία στο θέατρο.

Από το 1994 και έπειτα υπάρχει μία άνοιξη του ελληνικού κινηματογράφου.

Αυτή είναι μία άνοιξη πράγματι. Η πολύ μεγάλη άνοιξη ήταν πιο πριν. Η γενιά η δικιά μας. Όταν βγήκε η «Λούφα» στις αίθουσες, και βγήκε σε 16 αίθουσες στην Αθήνα, και «Ο έρωτας του Οδυσσέα», η δικιά μου, σε 11 αίθουσες. Ήταν δύο προσωπικές κωμωδίες. Είχαμε γεμίσει τις αίθουσες της Αθήνας. Η δικιά μου έκοψε την πρώτη εβδομάδα 55.000 εισιτήρια και του Περάκη 180.000 εισιτήρια. Η τρίτη ταινία ήταν το «Scarface», με τον Αλ Πατσίνο! Αυτή είναι μία άνοιξη που επανέρχεται με το Γκορίτσα, το Χούρσογλου, τη Μαλέα… Αν δεν προσεχθεί αυτή η άνοιξη θα πέσουμε σε πολύ μεγάλο βυθό. Γιατί το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει βιομηχανία διανομής στην Ελλάδα.

*Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», στις 22 Οκτωβρίου 1999.

Δείτε τις συνεντεύξεις στο κανάλι μας εδώ.

Διαβάστε τις άλλες συνεντεύξεις εδώ.

• Συνεντεύξεις