ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ STRATTON

Αυγ 12, 2017 Κινηματογράφος 0

STRATTON

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 10/8/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου. 

Μία ακόμη πολεμική ταινία ή σχεδόν. Εδώ έχουμε μία επίλεκτη ομάδα βρετανών μυστικών πρακτόρων που θέλουν να εξουδετερώσουν ένα Ρώσο πρώην κατάσκοπο, ο οποίος, όπως έχουν πληροφορίες, κατέχει κλεμμένα χημικά όπλα.

Το έργο έχει παιχτεί και ξαναπαιχτεί άπειρες φορές. Η διαφορά όμως είναι ότι στις περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ ή άλλων δυτικών πρακτόρων, το θέμα ήταν εμπλουτισμένο και με άλλο υλικό, π.χ. η μαφία ενός εξωτικού, κατά προτίμηση, μέρους, ο επιχειρηματικός κόσμος που εμπλέκεται στην υπόθεση, κάποιες γυναίκες που κάνουν τα ανδρικά μόρια να χορεύουν και άλλα πολλά λάγνα θέματα άνευ ουσίας και ενδιαφέροντος από έναν άνθρωπο που θέλει να πάει στον κινηματογράφο για να μην ερεθίσει τα ευαίσθητα ένστικτά του, χαμηλής όμως αξίας.

Εδώ όλα αυτά δεν υπάρχουν ή, για να το πούμε διαφορετικά, δεν υπάρχουν ούτε αυτά. Απλά επαναφέρεται το ψυχροπολεμικό κλίμα, ίσως λόγω Τραμπ, ίσως λόγω του φόβου προς τον Πούτιν, επανέρχεται όμως χωρίς στιλ και αισθητική. Τα θέματα είναι πλέον πιο άγρια. Τίθενται ως εξής: είσαι Ρώσος, είσαι κατάσκοπος ή πρώην, θεωρούμαι ότι είσαι απειλή για την ασφάλεια του δυτικού κόσμου. Θα σε εκμηδενίσουμε. Έχουμε όλες τις δυνάμεις και όλη την εξουσία. Τι μας θυμίζει αυτό; Ας σκεφτούμε λίγο πιο βαθιά. Ας θυμηθούμε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας κινηματογραφικής παραγωγής.

Στο μυαλό μας έρχεται σιγά-σιγά τα βίντεοπαιχνίδια. Πολύ σωστά.  Ξέφρενος ρυθμός. Σε καθηλώνει. Σενάριο δε χρειάζεται, τουλάχιστον σε μία πλήρη ανάπτυξή του. Η εξουσία και η δύναμή της θα τα κάνουν όλα πιο φιλικά και πιο ασφαλή για εσένα. Έτσι, δυτικέ άνθρωπε, μπορείς να ζεις χωρίς σκοτούρες και θα έχεις την ικανότητα να είσαι ενεργό μέλος της δυτικής κοινωνίας, κατανάλωση και υπακοή, δε ζητάμε πολλά πράγματα!

Στην ψυχολογία έχουν ερευνηθεί αυτά τα θέματα πολύ. Δεν είναι όμως και τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό. Από την άλλη, ο ρυθμός, όπως και σε αυτή την ταινία σε καθηλώνει, το τραύμα του άλλου, που δεν είναι δικό σου, σε ανακουφίζει. Λες, εγώ δεν είμαι σε αυτή την κατάσταση. Δε σκέφτεσαι όμως ή, τουλάχιστον, δε βάζεις και τη λέξη «ακόμη». Γιατί το να φτάσεις στο να είσαι στο περιθώριο της κοινωνικής καλής τάξης δεν απέχει παρά κάποιες ανυπακοές ή κάποιες απρόσμενες αντιδράσεις που, μπορεί, να βλάψουν τη συνοχή του καπιταλιστικού συστήματος. Ταινίες, αισθητικά σκουπίδια, όπως αυτή, τη σαθρή μυθολογία αυτού του συστήματος υπηρετούν.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Γιάννης Καντέας-Παπαδόπουλος (Αθηνόραμα)

Απουσιάζει η ατμόσφαιρα και το σκηνοθετικό όραμα που επιδεικνύουν αντίστοιχες πρόσφατες ταινίες του είδους, που τα τελευταία χρόνια επανακάμπτει θεαματικά, ενώ μεταξύ των βαριεστημένων ερμηνειών βρίσκεται και ο διακοσμητικός Τομ «Ντράκο Μάλφοϊ» Φέλτον… Περισσότερα

Κριτική flix.gr

Ο Ντόμινικ Κούπερ – φιλότιμος ηθοποιός, κι όχι μόνο για το τηλεοπτικό «Preacher» ή το ρόλο του «γαμπρού» στο «Mamma Mia!» – ευτυχώς δεν προφασίζεται ότι είναι (ούτε) ο ανθυπο-Τζέιμς Μποντ. Δεν θα μπορούσε κιόλας, αφού ο ρόλος του περιορίζεται στα απολύτα διεκπεραιωτικά, ένα ακόμη μεγάλο κλισέ μέσα σε μια ταινία που δεν την τιμά ούτε η αναλογία με ένα b-movie (από τη φύση του πιο διασκεδαστικό), ούτε η κατηγορία «τηλεταινία» (από τη φύση της πιο γρήγορη και αποτελεσματική), ούτε φυσικά η υποψία ότι μπορεί να είναι η αρχή μιας σειράς ταινιών που θα πρέπει να υποστούμε στο μέλλον… Περισσότερα

Κριτική Δημήτρης Μπουμπούλης (filmakias.gr)

Το Stratton συνεχίζει αυτή την κάθοδο και ενώ έχει κάποιες μικρές προοπτικές να τραβήξει την προσοχή, τις χαραμίζει με κάποιες υπερβολές και με την κλισέ δομή του. Βασική υπερβολή αποτελεί το σύνηθες φαινόμενο στις ταινίες του West, αλλά και σε άλλες του είδους, με τον «αθάνατο» πρωταγωνιστή που βγαίνει αλώβητος από εκρήξεις, αναποδογυρισμένα αμάξια και εκατοντάδες σφαίρες. Ένα μικρό θετικό της ταινίας είναι η εικόνα που προβάλλει για τους πράκτορες-πεζοναύτες που δεν παρουσιάζονται ως «άγιοι» που σκοτώνουν για το καλό της ανθρωπότητας, αλλά είναι ιδιαίτερα αδίστακτοι ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται να είναι, πράγμα που δείχνει έναν μικρό ρεαλισμό… Περισσότερα

Κριτική Γιώτα Τσιορβά (cinepivates.gr)

Ένας αχταρμάς από αλλεπάλληλα κυνηγητά κουράζει και επιπλέον ξεκουφαίνει εκείνον που θέλει η κινητικότητα που παρατηρεί στην οθόνη να βασίζεται σε κάποια θεμέλια. Για τα θεμέλια αυτά φταίει φυσικά και το σενάριο. Μια πρόχειρη ιστορία με κοινότυπα στοιχεία που χρησιμοποιεί τους ήρωες της ως μαριονέτες τελικά δεν αποδίδει. Για να δημιουργήσεις έναν νέο ήρωα, στο ήδη κορεσμένο από ήρωες κινηματογραφικό τοπίο, πρέπει να κάνεις αρχικά αυτό… να τον δημιουργήσεις. Πετώντας τον αβοήθητο να πυροβολεί και να καταστρώνει σχέδια από το πουθενά θα έχει ως αποτέλεσμα κανένας θεατής να μην θέλει να τον «σώσει»… Περισσότερα

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Υπάρχει ικανοποιητικός ρυθμός δράσης, κάποιοι χαρακτήρες διαθέτους ανθρώπινη λαλιά, τα τουριστικά αξιοθέατα συνοδεύουν κατάλληλα την πλοκή αλλά το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού κι όχι στα κατορθώματα των περιπετειών του μυστικού πράκτορα, που προέρχεται από τα βιβλία του Ντάγκλας Φάλκονερ. Ο πρωταγωνιστής Ντόμινικ Κούπερ («Mamma mia») δεν μπορεί να σηκώσει το βαρύ φορτίο ενός τέτοιου χαρακτήρα… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Ο δε κεντρικός του ήρωας δεν  διαθέτει ούτε τη γοητεία του Μποντ, αλλά ούτε και την σκληρότητα του Μπορν, αν και ο  Nτόμινικ Κούπερ κάνει  φιλότιμες προσπάθειες να αναδείξει τον  χαρακτήρα  του. Στο πλευρό του,   στο ρόλο της «πατρικής» φιγούρας και μέντορά του, ο σπουδαίος Σερ Ντέρεκ Τζάκομπι  και μια πλειάδα καλών ηθοποιών. Παρόλα αυτά ο Στράτον  δεν μπορεί να συγκριθεί με  τα δυνατά action franchise και μάλλον δεν θα καταφέρει να πάρει το κομμάτι της πίτας, που οι παραγωγοί του προσδοκούν… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Αν και η φωτογραφία (Φέλιξ Βίντεμαν) και το μοντάζ (Άντριου ΜακΡίτσι) κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο –απαθανατίζοντας από αναποδογύρισμα δίπατου κόκκινου λεωφορείου, πιστολίδια και ποικιλόμορφες εκρήξεις, μέχρι κυνηγητά με βενζινάκατους στον Τάμεση, ή με τζιπ στο Ιράκ (υποτίθεται)– η σκέτη περιπέτεια δεν αρκεί για να γίνει η ταινία ενδιαφέρουσα. Πώς άλλωστε, όταν δεν δίνεις δεκάρα γι’ αυτούς τους αδιάφορους ήρωες; Ο εκσυγχρονισμένος Τζέιμς Μποντ –λένε οι δημιουργοί του. Ας γελάσω! Κι αυτός ο σερ Τζάκομπι; Τι φρικώδης αρπαχτή (από άλλη ταινία) στο ρόλο του μέντορα-γέρου-σοφού-ναυτικού;.. Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Τρυπάρες στο σενάριο, κακό κάστινγκ (με τίποτε δεν πείθει ο Dominic Cooper για μπαρουτοκαπνισμένος πράκτορας και ο Κάμινγκς του γνωστού ως Draco Malfoy από τη σειρά Harry Potter, Tom Felton, είναι ένας «κακός» ήρωας τόσο… κακά σκιαγραφημένος, που αναρωτιέσαι τόσο για τα κίνητρά του όσο και για τις πράξεις του) και αγωνιώδης προσπάθεια κάλυψης σκηνοθετικά και μονταζιακά της έλλειψης χρημάτων με σκηνές που προσπαθούν να ξεγελάσουν το μάτι του θεατή. Πέρα από την αρχική σεκάνς, ενδιαφέρουσα είναι και η σκηνή με το κυνηγητό στον Τάμεση. Αλλά, γενικώς, λίγα πράγματα. Τίποτα το… επίλεκτο! Και μάλλον δεν θα δούμε ξανά ταινία με ήρωα τον Στράτον. Όχι αν δεν πέσει παραδάκι κι αν δεν αλλάξουν πολλά… Περισσότερα

ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ STRATTON

(STRATTON)

Σκηνοθεσία: Simon West

Σενάριο: Warren Davis II, Duncan Falconer (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Felix Wiedemann

Μοντάζ: Andrew MacRitchie

Μουσική: Nathaniel Méchaly

Παραγωγοί: Guy Collins, Matthew Jenkins,

Παίζουν: Connie Nielsen (Σάμερ), Tom Felton (Κάμινγκς), Tyler Hoechlin (Μάρτι), Dominic Cooper (Τζον Στρατόν), Gemma Chan (Άτζι), Thomas Kretschmann (Γκρίγκορι Μπορόβσκι), Austin Stowell (Χανκ), Derek Jacobi (Ρος), Igal Naor (Ταρίκ Αλαβί), Lee Nicholas Harris (Ντεσκ)

Χώρα παραγωγής: Αγγλία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 94΄

Είδος: δράση, θρίλερ

Ημερομηνία εξόδου: 10/8/2017

Εταιρεία διανομής: Odeon.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών