ΤΣΑΪ ΜΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ

Αυγ 15, 2019 Κινηματογράφος 0

TEA WITH THE DAMES

του Γιάννη Φραγκούλη

ΣΥΝΟΨΗ

Κατά καιρούς, τέσσερις παλιές φίλες, όλες τους εξαίσιες ηθοποιοί, συναντιούνται στην αγγλική ύπαιθρο και συζητούν, θυμούνται και γελούν. Αυτή τη φορά, άφησαν τις κάμερες να τις κινηματογραφήσουν… Η ταινία «Τσάι με τις κυρίες» είναι ένας ξεχωριστός εορτασμός των ζωών και των επαγγελματικών σταδιοδρομιών τεσσάρων κινηματογραφικών ειδώλων της Βρετανίας. Της Ντέιμ Άιλιν Άτκινς, της Ντέιμ Τζούντι Ντεντς, της Ντέιμ Τζόαν Πλοουράιτ και της Ντέιμ Μάγκι Σμιθ. Και οι τέσσερις κατάφεραν να μετατραπούν από αρχάριες ηθοποιοί της δεκαετίας του ’50 σε κινηματογραφικές «γαλαζοαίματες». Παρακολούθησαν τις επαγγελματικές σταδιοδρομίες τους να μεγαλώνουν και να ακμάζουν και γιόρτασαν τα σκαμπανεβάσματα της ζωής μαζί. Σκηνοθετημένη από τον Ρότζερ Μισέλ («Notting Hill», «Venus»), η ταινία «Τσάι με τις κυρίες» σάς προσκαλεί να περάσετε λίγο χρόνο με αυτά τα είδωλα καθώς εκείνες μιλούν για τις ζωές τους τότε και τώρα, τις εμπειρίες τους στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, τις αναμνήσεις που έχουν από τότε που ήταν νέες μέχρι σήμερα, καθώς αναπολούν τα χρόνια που έζησαν, με τη σοφία της ηλικίας τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από ένα θέαμα όπου κυριαρχούν οι κυρίες. Όταν, όμως, πρόκειται για μία τετράδα από τις πιο σπουδαίες γυναίκες ηθοποιούς στη βρετανική ιστορία του κινηματογράφου, τις Judi Dench, Maggie Smith, Eileen Atkins και Joan Plowright, για τη θέαση και των τεσσάρων μαζί στην οθόνη, συγχρόνως, είναι σα να έχουν κλειστεί σε ένα δωμάτιο, να έχουν εξαφανίσει το κλειδί και να είναι έτοιμες να κάνουν ότι στην πραγματικότητα επιθυμούν, μία σειρά από σκηνές που, ίσως, δε θα την ξαναδούμε ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Κατά διαστήματα αυτές οι μεγάλες ηθοποιοί, όλες φίλες μεταξύ τους, εδώ και 60 χρόνια περίπου, καλλιτέχνες χωρίς έπαρση που έχουν τιμηθεί από τη βασίλισσα, συναντιούνται για να πιουν τσάι, να κουτσομπολέψουν και να θυμηθούν. Η ταινία «Τσάι με τις κυρίες» είναι μία από αυτές τις ευκαιρίες. Νομίζει, ο θεατής, ότι είναι κρυμμένος κάπου και κρυφακούει. Πέρα όμως από αυτό, αυτή η ταινία έχει πολλά περισσότερα να μας προσφέρει.

Σε ένα όμορφο μέρος όπου ζει η Joan Plowright με το σύζυγό της Laurence Olivier και τα τρία παιδιά τους -τα οποία θα μας χαιρετήσουν και θα μας δείξουν το οικογενειακό τους άλμπουμ με τις φωτογραφίες- κυριαρχεί η νοσταλγία, οι αναμνήσεις, οι ιδέες για τη ζωή, τον έρωτα, την υπερηφάνεια, τα παιδιά, το σταριλίκι, το παίξιμο των ηθοποιών, την οπτική της προχωρημένης ηλικίας. Η Joan Plowright έχει αποσυρθεί από την ηθοποιία, εξαιτίας των προβλημάτων της όρασής της, αλλά μας ξεναγεί στο σπίτι της που είναι γεμάτο από αναμνήσεις και αισιόδοξες σκέψεις.

Η Judi Dench, η οποία είχε παίξει τόσο τη βασίλισσα όσο και δίπλα στον Τζέιμς Μποντ, χάνει σταδιακά την όρασή της, αλλά συνεχίζει να παίζει όσο κάποιος προσφέρεται να την οδηγήσει από το χέρι και να κινηθεί έτσι στη σκηνή. Η Eileen Atkins μοιάζει ανίκητη. Όσον αφορά στη Maggie Smith, θα μας φέρει την ανάμνηση των δύο Όσκαρ που είχε κερδίσει. «Ρότζερ, ξέρεις πόσο χρονών είμαι, έχω κουραστεί», θα πει γυρνώντας στην κάμερα. Όλες είναι 80 κάτι, αλλά αυτό δεν τους φαίνεται.

Δεν έχουν χάσει το χιούμορ τους, μας κλείνουν το μάτι σε κάποια «παράξενα» θέματα. Η συζήτηση για την Κλεοπάτρα, θεωρούν ότι είναι ένας από τους πιο δύσκολους ρόλους στο Σαίξπηρ, για μία γυναίκα, δύο από αυτές δεν έθελγαν αρκετά το κοινό, σύμφωνα με την παραγωγή, για να πάρουν το ρόλο. Η δυσκολία σε αυτό το ρόλο είναι στην εκφορά του λόγου που θα αναδείξει και το συναίσθημα. Μέσα από αυτή τη συζήτηση βγαίνουν κάποια σημεία της δυσκολίας στην απόδοση του ρόλου, στη συνεργασία με το σκηνοθέτη, των παραξενιών του σκηνοθέτη και των αντρών ηθοποιών.

Η ταινία διαρκεί 84 λεπτά. Όλη αυτή τη χρονική διάρκεια ο θεατής έχει την ευκαιρία να μάθει όσα «παίζονται» πίσω από τη σκηνή, τα ανέκδοτα, τα κουτσομπολιά, να απομυθοποιήσει κάποια ιερά «τέρατα» της παγκόσμιας κινηματογραφίας, να μπει μέσα στην ψυχή του ηθοποιού, ιδωμένου, αυτή τη φορά, ως απλού ανθρώπου, γήινου, με τις αδυναμίες του, τις παραξενιές, τα υστερικά του και να βγει από όλο αυτό το άγνωστο για αυτόν σύμπαν με νέο φορτίο στην πλάτη του, μπορώντας πλέον να δει τις σταρ με άλλο μάτι, να κάνει πιο εύκολα την κριτική του. Ο αργός ρυθμός στην ταινία επιβάλλεται για να δημιουργήσει τους χαρακτήρες, αυτούς που βρίσκονται πίσω από τους ηθοποιούς όπως τους ξέρουμε, κάτι που είναι παντελώς άγνωστο για εμάς. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος ασχολείται με τον κόσμο του θεάματος, είναι όμως μία ενδιαφέρουσα αφήγηση, μία σπάνια ευκαιρία για να ακούσουμε κάποιες αλήθειες.

[vsw id=”gj-e3MvGpLs” source=”youtube” width=”640″ height=”440″ autoplay=”no”]

ΤΣΑΪ ΜΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ

(TEA WITH THE DAMES)

Σκηνοθεσία:  Roger Michell

Σενάριο:  Roger Michell

Φωτογραφία: Eben Bolter

Μοντάζ: Mark Bell, Joanna Crickmay

Ήχος: Andy Hoare  Tim Matthews

Παραγωγοί: Karen Steyn

Παίζουν: Eileen Atkins (τον εαυτό της), Judi Dench (τον εαυτό της), Joan Plowright (τον εαυτό της), Maggie Smith (τον εαυτό της), Robert Altman (τον εαυτό του), Frank Finlay (Ιάγκο), John Gielgud (τον εαυτό του), Julian Glover (τον εαυτό του), Laurence Olivier (τον εαυτό του), Vanessa Redgrave (τον εαυτό της)

Χώρα παραγωγής: Αγγλία

Γλώσσα: αγγλικά

Είδος: ντοκιμαντέρ

Έτος παραγωγής: 2018

Διάρκεια: 84΄

Ημερομηνία πρώτης προβολής: 15/8/2019

Εταιρεία διανομής: Neo Films.

• Κριτικές ταινιών