filmandtheater THE FLORIDA PROJECT

THE FLORIDA PROJECT

Δεκ 20, 2017 Κινηματογράφος 0

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 21/12/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Κάποια παιδιά κάνουν σκανταλιές σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Αμερική, αλλά και γύρω από αυτό. Η μητέρα της πρωταγωνίστριάς τους αγωνίζεται για να κερδίσει το ψωμί της. Είναι μόνη της, αυτή και η κόρη της. Χαρακτήρες στο περιθώριο της κοινωνίας, τόσο οικείοι μας, τόσο όμορφα και προσεχτικά σχεδιασμένοι, χωρίς κλισέ, όπου ο ρεαλισμός αποκτά ποιητικές διαστάσεις.

Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Είναι δύσκολο να περιγράψουμε την ταινία «The Florida project», έτσι ώστε να δείξουμε το μεγαλείο του χωρίς να το κάνουμε να ακουσθεί ως σκληρό και συναισθηματικό συγχρόνως. Είναι από αυτές τις ταινίες που δεν μπορείς να περιοριστείς σε μία απλή περιγραφή. Περιέχει μικρές δομές που συνδέονται για να κάνουν κάτι μεγάλο, είναι το είδος των ταινιών που ελίσσεται πάνω σου, εκδηλώνει τη δύναμή του μαζί σου.

Όπως στην ταινία «Moonlight», που βραβεύτηκε, τραβά μεγάλη ποσότητα από αυτή τη ειδική λαμπρότητα. Μία κοινή ιστορία για μία μητέρα που ζει μόνη με την κόρη της, σε μία κοινωνία ταξικά διαμορφωμένη, θέλοντας να έχει τα πάντα, αντί να περιοριστεί σε κάποια κοινωνικά αγαθά. Ο σκηνοθέτης και συνσεναριογράφος του Chris Bergoch, ο Sean Baker με πολλή προσοχή επεξεργάζεται τις εξειδικευμένες αλήθειες των χαρακτήρων του, της καθημερινής ζωής τους, αυτό είναι που κάνει αυτή την ταινία τόσο δυνατή, αναδεικνύει το καθημερινό ως κτήμα της κοινωνίας, σε κάτι που αφορά όλη την κοινωνία.

Το Magic Castle είναι ένα μοτέλ, είναι ένα μέρος που αυτοί που μένουν σε αυτό δε συνειδητοποιούν ότι τους ταξιδεύει ολοταχώς στο Μαγικό Βασίλειο. Σε ένα φτηνό ξενοδοχείο θα βρούμε τα πάντα, πωλήσεις όπλων, παγίδες για τουρίστες και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Εκεί θα μείνουν από τους τουρίστες, που ψάχνουν κάτι φτηνό, μέχρι μέλη της εργατικής τάξης, που θέλουν να βρουν κάτι προσωρινό μέχρι μία μόνιμη κατοικία. Ο Baker μας εισάγει, με όμορφο τρόπο, πρώτα το παιδί που πρωταγωνιστεί, την καλύτερή της φίλη της Μούνεϊ και το Σκούτι. Πηγαίνουν σε ένα διπλανό ξενοδοχείο, ανεβαίνουν σε ένα μπαλκόνι απ’όπου μπορούν να πετάξουν κάτι σε ένα αυτοκίνητο, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Είναι αυτές οι κακές σκανταλιές που κάνουν τα παιδιά όταν δεν έχουν σκαρώσει κάτι άλλο. Η Τζάνσι θα είναι σύμμαχός τους.

Σε αυτό το σημείο θα βρούμε ένα από τα θέματα που κάνουν το «The Florida project» να μη χωρά σε λέξεις. Αν πούμε ότι περιγράφει τις περιπέτειες των παιδιών που μένουν σε ένα μοτέλ, θα φανεί ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμη σκουπίδι από το Χόλιγουντ, αυτές βλέπουν την παιδική ηλικία σα μία ευκαιρία να δείξουν, ακόμη μία φορά, τη φτώχια σαν ένα εξωτικό φαινόμενο. Ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας δεν το κάνει. Ο τόνος της είναι τέτοιος που, σε πολλές στιγμές, πιάνεται η αναπνοή σου.

Κατά βάση, παρακολουθούμε, μέρα προς μέρα, τη ζωή τους με όλη την προσοχή μας, τα σκανδαλιάρικα και παιχνιδιάρικα παιδιά, που βάζουν ένα πεθαμένο ψάρι στην πισίνα, για να του δώσουν ξανά ζωή, να διακόπτουν την ηλεκτροδότηση όλου του μοτέλ, για να δουν τι θα γίνει. Δεν υπάρχει κάτι το εξαιρετικό για τη ζωή της Μούνϊ, ζει με ένα συνηθισμένο τρόπο. Κάθε μέρα είναι μία περιπέτεια για αυτή, αλλά ο σκηνοθέτης προσέχει να μην της δώσει το συνηθισμένο ρομαντικό τόνο. Καταλαβαίνει ότι αυτή είναι ένα μοναδικό παιδί, που θα ήθελες να το δείρεις, να το ξεμαλλιάσεις, όμως, στην ταινία, δε θα δούμε τα κλισέ του Χόλιγουντ, όπου τελικά αποδίδεται η «αθωότητα». Η Μούνεϊ γνωρίζει τι κάνει. Ξέρει τους περισσότερους από τους ανθρώπους που ζουν γύρω της. Θέλει όμως να έχει πλάκα κάθε μέρα της. Ο Baker έχει βρει ένα παιδί που κάνει μία σπουδαία εμφάνιση, μία μελλοντική σταρ, παίζει τόσο καλά που ξεχνάς ότι είναι ένας χαρακτήρας μιας ταινίας, μπαίνεις βαθιά μέσα στη ζωή της.

Όσο η ταινία εξελίσσεται, βλέπουμε τη μητέρα της, τη Χέιλι, προσπαθεί να ζήσει ενταγμένη στην κοινωνία, με οικονομικό τρόπο. Παλεύει για το νοίκι, δεν μπορεί να βρει δουλειά, πουλά αρώματα στα πάρκινγκ. Τα βγάζει δύσκολα για να έχει κάπου να μείνει. Ο Μπόμπι, υπάλληλος του ξενοδοχείου, ξέρει ότι η Μούνεϊ και η Χέιλι είναι καλοί άνθρωποι. Εδώ και καιρό, έχουμε, σε αυτή την ταινία, μία από τις καλύτερες υποκριτικές του Willem Dafoe. Η εμφάνισή του είναι επεισοδιακή, αυτός ο ηθοποιός κάνει τα πάντα για ζωντανέψει αυτό το χαρακτήρα. Παρακολουθούμε το πήγαινε και έλα της μάνας και της κόρης, σε μία πολύ καλή σκηνοθετική εργασία.

Αυτό που είναι το πιο επεισοδιακό, θα είναι η επανάληψη της κανονικής ζωής τους. Η επανάληψη μας ωθεί να ψάξουμε να βρούμε τις υπονοούμενες αφηγηματικές δομές, πίσω από το προφανές. Το ότι βλέπουμε τόσες φορές τη Μούνεϊ, να παίρνει πρωινό από το καφέ του καλύτερου φίλου της μάνας της, να παίρνει παγωτά, να πλασάρει αρώματα κ.ά., αυτός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποδοθεί ο ρεαλισμός στην ταινία του Baker. Ακόμη, ο τρόπος που βλέπουμε το Μπόμπι, μπροστά από το πληκτρολόγιο, όταν αλωνίζει το ξενοδοχείο, όλα αυτά δε δίνουν ούτε ρομαντικό τόνο ούτε υποβλητική ατμόσφαιρα. Κρατούν ισορροπία ανάμεσα στα δύο μέρη που υπάρχουν στην ταινία, τον κόσμο των παιδιών και αυτόν των μεγάλων, δίνει ομορφιά ακόμη και στις δύσκολες καταστάσεις, μία μορφή που δε θα ξεχάσουμε εύκολα.

Η ταινία φτάνει στο απόγειό της όταν δίνει δύναμη στους χαρακτήρες της, έτσι ώστε να βγουν μέσα από το φιλμ και να ενταχθούν στην πραγματική ζωή. Βρίσκουμε χαρακτήρες, παρόμοιους με αυτούς άλλων ταινιών, αλλά εδώ παίρνουν μεγαλύτερη ζωτική δύναμη. Όταν θα πλησιάσετε ένα τέτοιο ξενοδοχείο προσέξτε καλά. Κοιτάξτε πιο προσεκτικά και θα δείτε τους θαμώνες του με διαφορετικό τρόπο, μετά από τη θέαση αυτής της ταινίας, θα διακρίνεται τους χαρακτήρες και θα σπάσετε τα σύνορα του περιθωρίου, θα τους βάλετε μέσα στη ζωή σας, θα ανακαλύψετε σε αυτούς τον Άνθρωπο, την αιτία τους, γιατί έφτασαν μέχρι εδώ.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Πρόκειται για μια μεγάλη όσο και αχαρτογράφητη ανθρώπινη κοινότητα που δεν εμφανίζεται σε κανένα χολιγουντιανό δράμα, ένα (Florida) project το οποίο έχει τη δική του πολύβουη καθημερινότητα. Ο Μπέικερ την αποτυπώνει με αυτοσχεδιαστική φρεσκάδα και ζωηρό αφηγηματικό τέμπο, το οποίο μετατρέπει ένα «επεισοδιακό» σενάριο (η πλοκή βασίζεται σε σκηνές-βινιέτες) σε μια φέτα ζωής γεμάτη μικρές χαρές, τραυματικές συμπεριφορές, αστείες συμπτώσεις, ανόητες εντάσεις και όλα τα κοινότοπα απρόοπτα που άλλοτε φέρνουν κοντά και άλλοτε απομακρύνουν μεταξύ τους τους ανθρώπους ενός κοινωνικού μικρόκοσμου. Τη φωτεινή μα και τη σκοτεινή πλευρά αυτού του μικρόκοσμου αντανακλά το «Florida Project», αναδεικνύοντας την αδυναμία του να αυτοπροστατευτεί και υποστηρίζοντας την ικανότητά του να δραπετεύσει στο (δικό του) όνειρο… διαβάστε όλη την κριτικκή εδώ

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Το Florida Project δεν περιορίζεται στην παρατήρηση της ρουτίνας μιας ειδικής πληθυσμιακής ομάδας, διανθίζοντάς την με περιστατικά, αλλά διεισδύει στις ψυχές ανθρώπων που αψηφούν τα προβλήματα, είτε από απερισκεψία είτε υπακούοντας τη δύναμη της ελπίδας, σαν μια ειρωνική αντανάκλαση της ντισνεϊκής αισιοδοξίας που λάμπει νυχθημερόν ακριβώς δίπλα τους. Και ασφαλώς σχολιάζει, με φωτογένεια, τη σύγχρονη Αμερική, ταξικά αλλά καθόλου επιθετικά και διδακτικά, χωρίς να χρειάζεται να στρέψει το βλέμμα και τον φακό του σε ανέχεια και κακομοιριά, γι’ αυτό και υπολογίζεται ενισχυμένα στην φετινή κούρσα των βραβείων… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Θοδωρής Δημητρόπουλος (oneman.gr)

Ο Dafoe, ένας κανονικός κινηματογραφικό σταρ, δεν μονοπωλεί την ταινία και ο Baker ούτε στιγμή δεν ξεχνά πως αυτή είναι η ιστορία των φτωχών κοριτσιών, με τον μοτελάρχη του Dafoe να βρίσκεται εκεί ως μια πατρική φιγούρα, δέσμιος κι εκείνος των παραλυμένων κοινωνικών μηχανισμών που δεν του αφήνουν το παραμικρό περιθώριο να ενεργήσει. Η χημεία του Dafoe με την Prince είναι καρτούν ηλεκτρισμός, και ήδη μια-δυο σκήνές αφότου ξεκινήσει το φιλμ ξεχνάς ότι βλέπεις κάποιον που -στα χαρτιά- το ξεπερνά σε μέγεθος… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Ο Willem Dafoe είναι σπουδαίος στο ρόλο του Μπόμπι: ένας πραγματικά καλός άνθρωπος παρά το γεγονός ότι δείχνει σκληρός και άτεγκτος. Η πιτσιρίκα Brooklynn Prince, που υποδύεται την Μούνι θαρρείς και γεννήθηκε για να παίζει στο σινεμά. Τόση φυσικότητα, τόση άνεση, τόση μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, είναι απίστευτη και το πρώτο πράγμα που θα διαβάσετε παντού είναι πόσο σπουδαία είναι. Και είναι πράγματι σπουδαία. Λίγο θέλω να κάνω μια αναφορά παραπάνω στην Bria Vinaite. Η κοπέλα που παίζει τη μητέρα, έχει καταγωγή από τη Λιθουανία, είχε άγρια παιδικά χρόνια, μπήκε σε αναμορφωτήριο και βγάζει χρήματα ως περσόνα του Instagram και εμπορευόμενη προϊόντα φτιαγμένα από μαριχουάνα! Και την διπλάρωσε και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Drake (ξέρετε, αυτός που έφαγε δημοσίως χυλόπιτα από την Rihanna). Ο Baker την ανακάλυψε μέσα από τα social media! Εννοείται ότι δεν έχει πάει σε καμία δραματική σχολή, πως αυτή είναι η πρώτη ταινία στην οποία συμμετέχει και πως είναι πραγματικά έξοχη!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Μανώλης Κρανάκης (flix.gr)

Σαν ένας τεράστιος παιδότοπος, όλο το άναρχο, γιγαντιαίων διαστάσεων και συνθετικό τοπίο γύρω από το μοτέλ που ζει η Μούνι μοιάζει να της ανήκει ολοκληρωτικά σαν αυτό να είναι το ολόδικό της παιχνίδι. Με τον ίδιο τρόπο που διεκδικεί το δικαιώμα να της ανήκουν και τα ελάχιστα τετραγωνικά του δωματίου στο οποίο κοιμάται με τη μητέρα της, ένα παγωτό που λιώνει στα χέρια της, η καλύτερή της φίλη από το γειτονικό μοτέλ, μια ζωή που μπορεί να μην την επέλεξε αλλά την προτιμά από οτιδήποτε θα είχαν να της προσφέρουν οι κοινωνικοί λειτουργοί ή μια συμβατική ασφαλής ζωή μακριά από τους φίλους, τη μητέρα της, το μοναδικό σύμπαν στο οποίο η ίδια μπορεί να είναι η πιο όμορφη πριγκίπισσα του δικού της παραμυθιού… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Χριστίνα Καλογεροπούλου (moveitmag.gr)

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όμως, ο σκηνοθέτης αποφάσισε να μας αποτελειώσει, βρίσκοντας το πιο όμορφα σπαρακτικό τέλος που θα μπορούσε να σκεφτεί, για την ταινία. Το The Florida Project είναι μία ταινία που θα μείνει αξέχαστη και ο Sean Baker ένας σκηνοθέτης, που ήρθε για να μείνει και να μας καταπλήξει. Επιτέλους, πανέμορφο και εξαιρετικό σινεμά. Μπράβο!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Κωστής Θεοδοσόπουλος (cinemagazine.gr)

Πραγματικά, αδυνατώ να φανταστώ ποιο θα είναι το επόμενο κινηματογραφικό βήμα του Μπέικερ ειδικά απ’ την στιγμή που ο ίδιος παραδέχθηκε πως δυσκολεύτηκε αφάνταστα να ολοκληρώσει το «Florida Project» και να εναρμονιστεί με τις ανάγκες ενός μεγαλύτερου συνεργείου, το οποίο δεν συγκινήθηκε από τις guerrilla cinema διαθέσεις του σκηνοθέτη. Από μόνο του το γεγονός ότι μοιράστηκε δημόσια τον προβληματισμό του σχετικά με τις συνθήκες παραγωγής μιας ταινίας, δηλώνει πολλά για έναν δημιουργό που εκτός από το καλλιτεχνικό επίτευγμα πλέον δείχνει να υπολογίζει το ίδιο σοβαρά και τους όρους με τους οποίους αυτό επιτυγχάνεται. Και επειδή αυτή είναι μια κουβέντα που στους κόλπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας φαίνεται πολύ δειλά επιτέλους να ανοίγει, η προσμονή για την νέα του δουλειά του Μπέικερ είναι αυτόματα διπλή… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Ελένη Χριστοπούλου (Πρώτο Θέμα)

Η πρώτη σκοτώνει την άπλετη ώρα που έχει στη διάθεσή της λόγω καλοκαιριού με τα φιλαράκια της, τρομοκρατώντας και διασκεδάζοντας τον μάνατζερ του μοτέλ (ένας υπέροχος Γουίλεμ Νταφό, υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Β’ Αντρικού), τους γείτονες και τους περαστικούς τουρίστες. Η δεύτερη προσπαθεί να αποφύγει το αναπόφευκτο στη δουλειά της ως στρίπερ και κάνει μικρο-απατεωνίτσες για να βγάλει το νοίκι της εβδομάδας. Αλλά πρωταγωνίστρια εδώ είναι το παιδί, και ο Μπέικερ αποτυπώνει το περιβάλλον της όπως εκείνη το βιώνει, με όλους τους κινδύνους, αλλά και μπόλικη αγάπη. Είναι πολλαπλά τα επίπεδα στα οποία λειτουργεί το “Florida Project”, ως μελέτη χαρακτήρων, εξερεύνηση της παιδικής ηλικίας και κοινωνικό σχόλιο είναι τα πιο προφανή. Τα σημαντικότερα όμως είναι δύο. Από τη μία, με τρόπους που και τα πιο περήφανα ντοκιμαντέρ θα ζήλευαν, αναδεικνύει όπως σε όλες τις ταινίες του Μπέικερ μια κρυφή πλευρά της αμερικανικής κοινωνίας, δίνοντας κυριολεκτικά χώρο σε ανθρώπους από καιρό στριμωγμένους… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Από την άλλη πλευρά όμως, η ταινία αναλώνεται με σκηνές που δεν προσθέτουν πολλά στην ιστορία της, σκηνές που βασικός τους στόχος είναι μάλλον να εκμεταλλευτούν το αδιαμφισβήτητο χάρισμα της Μπρούκλιν Πρινς, που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη στον ρόλο του ατίθασου κοριτσιού που βρίζει, τσιρίζει, κάνει πλάκες, προκαλεί ζημιές στον σκουπιδότοπο όπου δεν έχει επιλέξει να ζει. Συμπρωταγωνιστεί ο Γουίλεμ Νταφόε στον ρόλο του καλόκαρδου επιστάτη της πολυκατοικίας, μια νότα καλοσύνης μέσα στη γενικότερη σκληρότητα της ταινίας και ο ρόλος για τον οποίο ο αμερικανός ηθοποιός διεκδικεί τη Χρυσή Σφαίρα… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Κατερίνα Ανδρεάκου (freecinema.gr)

Ο Σον Μπέικερ έκανε και πάλι το θαύμα του: δημιούργησε μια από τις πιο ειλικρινείς και ξεκάθαρες κινηματογραφικές ματιές σε κοινωνικά στρώματα που λίγοι τολμούν (και επιθυμούν) έστω και να κοιτάξουν, χωρίς να ψυχοπλακώνει και να πατρονάρει τον θεατή. Το «The Florida Project», σε αντίθεση με την πλειοψηφία των πιο «σοφιστικέ» ταινιών παρόμοιας θεματικής, προσφέρει αισιοδοξία, με σύμβολο το πλατύ, αναιδές αλλά αφοπλιστικό χαμόγελο της μικρής Μούνεϊ. Αισιοδοξία για το ανθρώπινο είδος! Να και κάτι που δεν συναντάμε πια συχνά στις σκοτεινές αίθουσες των κινηματογράφων… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Άκης Καπράνος (Τα Νέα)

Ομως δεν είναι η μόνη λάμψη ελπίδας που προσφέρει αυτό το φιλμ: ο Σον Μπέικερ μοιάζει να έχει πάρει τα καλύτερα μαθήματα από το σινεμά του Φρανσουά Τριφό (όλα τα παιδιά παίζουν καταπληκτικά) όσο και από αυτό του Κεν Λόουτς (παράδοξο για ένα τόσο πολύχρωμο – αλλά και γυρισμένο σε 35 χιλιοστά – φιλμ): από τη μια η αθωότητα ενός παιδιού (όλο το δράμα είναι ιδωμένο μέσα από τα μάτια της μικρής ηρωίδας) και από την άλλη ο κίνδυνος συντριβής της από την πραγματικότητα. Αν κάτι ενώνει αυτά τα δύο, είναι ο γνήσιος ανθρωπισμός του Μπέικερ: ένας σπουδαίος αμερικανός σκηνοθέτης, έτοιμος για ταινίες που δεν θα ξεχάσουμε. Σαν αυτή… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Αν ο Μπέικερ παρασύρεται από τους ανθρώπους του και τα μέρη του και κρατά την ταινία λίγο παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται, είναι κάτι που δέχεσαι εύκολα, γιατί παράδοξα έχει γίνει από την πρώτη του σκηνή οικείο. Κι αυτό γιατί ξέρει, σαν διαισθητικά, να ντύνει τον σκληρό ρεαλισμό με μαγεία, να παρατηρεί, χωρίς να γυρίζει αλλού το βλέμμα, αλλά να μην κρίνει. Να βλέπει τον κόσμο όπως ακριβώς είναι και, μαζί, όπως τον βλέπουν οι ήρωές του. Γεμάτο αγάπη, τόση πολλή, που σε γεμίζει δάκρυα έκπληξης κι αισιοδοξίας… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Νίκος Γαργαλάκος (filmplanetreviews.wordpress.com)

Υπό το νατουραλιστικό πρίσμα του ανερχόμενου σκηνοθέτη, η «βιτρίνα» της επιβλητικής Disneyworld ρίχνει τη σκιά της σε μια δυσάρεστη αλήθεια. Οι υποσχέσεις της «βιτρίνας» αυτής, παραπέμπουν στη «χώρα της ευκαιρίας». Κρυμμένοι κάτω από το χαλί των υποσχέσεων, άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο περιθώριό, με οριοθετημένη μοίρα. Στην τελευταία σκηνή της ταινίας, ο τρόπος κινηματογράφησης αλλάζει απρόσμενα, επιστρέφοντας στο στυλ του «Tangerine», και ολοκληρώνοντας με μια γλυκόπικρη νότα «διεξόδου» το ταξίδι της μικρής… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Σταυρούλα Λούρου (athens24.gr)

Συνήθως οι ταινίες με παιδιά συχνά δεν τα καταφέρνουν και τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να φτάνουν στην υπερβολή, όμως η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί μια έκπληξη. Όλα δείχνουν φυσικά και αληθινά. Ιδιαίτερα, πρέπει να σταθούμε στον χαρακτήρα της Halley και την ερμηνεία της νεαρής ηθοποιού, Bria Vinaite. Εξαιρετική ερμηνεία, με ένα στυλ παιξίματος τόσο υπέροχο και κυρίως τόσο πραγματικό, καθώς μέσα στην ιστορία θα δείτε να ξεδιπλώνεται ένα πολύ περίπλοκο πρόσωπο. Για τον Willem Dafoe, ο οποίος υποδύεται τον το διευθυντή του μοτέλ, Bobby ότι και να πούμε είναι λίγο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι είναι υποψήφιος Χρυσής Σφαίρας β΄ ανδρικού ρόλου, κάποιοι μάλιστα μιλάνε ήδη για το φαβορί των Όσκαρ… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Αντώνης Γκούμας (cinepivates.gr)

Άγρυπνος φύλακας της μολυσμένης ισορροπίας και ηρεμίας, ο Γουίλεμ Νταφόε, έχει μια ωραία παρουσία, μια ήρεμη δύναμη, που ίσως σας θυμίσει κάτι από Κλιντ Ίστγουντ του Grand Torino. Ο σκηνοθέτης θα αφήσει τον παρατηρητικό θεατή να αντιληφθεί την τελική επιλογή του Νταφόε και το θλιβερό παρασκήνιο να εξελιχθεί off κάμερας ή πίσω από την κλειστή πόρτα και τις κουρτίνες μιας μπανιέρας. Ο Μπέικερ πάλι θα αμφιταλαντευτεί με το δράμα της σκληρής πραγματικότητας, θα μπαλατζάρει και στο τέλος πάλι θα επιλέξει την πιο «παραμυθένια» ωραίοποιημένη εκδοχή. Μπορεί να μη φτάνει το σφιχτοδεμένο Tangerine, όμως καταφέρνει να παγιδεύσει στο έργο του τόσο ρεαλισμό όσο και μαγεία, έστω με διαλείμματα… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)

Ο Σαμ Μπέικερ, βαθιά ανθρωπιστής με υποδόριο χιούμορ και υπευθυνότητα, μέσα από μια παιδική φαινομενικά ιστορία, τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους, γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και τη δομή της αμερικανικής κοινωνίας, βασιζόμενος σε εξαιρετικές ερμηνείες. Η υπέροχα εκφραστική επτάχρονη Μπρούκλιν Πρινς (υποδύεται την εξάχρονη Μούνεϊ) κλέβει την παράσταση μαζί με τα άλλα παιδιά, αφήνοντας χώρο και για τους μεγαλύτερους που είναι υπέροχοι, με τον Γουίλεμ Νταφόε να υποδύεται έναν πολύ γήινο και ευχάριστο τύπο. Έναν σκληρό άντρα με χρυσή καρδιά… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Και αισιόδοξος, μέσα στην αποκαρδιωτική του ειλικρίνεια. Δείτε την υπέροχη σκηνή με τα πυροτεχνήματα της Disney World να συντροφεύουν τσαμπατζίδικα το αυτοσχέδιο πάρτι γενεθλίων της Τζάνσι, και θα καταλάβετε. Εξάλλου, είναι κι η Μούνεϊ σκέτος σίφουνας! Η δε πρωτοεμφανιζόμενη Πρινς είναι απερίγραπτο κελεπούρι: μια τελειωμένη, φυσικότατη ηθοποιός, που πλάθει έναν από τους πιο μεστούς και αλησμόνητους παιδικούς ρόλους της έβδομης τέχνης. Θαυμάσιος και ο Νταφόε… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

THE FLORIDA PROJECT

Σκηνοθεσία: Sean Baker

Σενάριο: Sean Baker , Chris Bergoch

Φωτογραφία: Alexis Zabe

Μοντάζ: Sean Baker

Μουσική: Lorne Balfe

Παραγωγοί: Sean Baker, Chris Bergoch, Kevin Chinoy , Andrew Duncan , Alex Saks , Francesca Silvestri , Shih-Ching Tsou

Παίζουν: Willem Dafoe (Μπόμπι), Brooklynn Prince (Μούνεϊ), Valeria Cotto (Τζάνσι), Bria Vinaite (Χέιλι), Christopher Rivera (Σκούτι), Caleb Landry Jones (Τζακ), Macon Blair (Τζον), Karren Karagulian (Νάρεκ), Sandy Kane (Γκλόρια)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά

Διάρκεια: 111΄

Είδος: δραματική

Ημερομηνία εξόδου: 21/12/2017

Εταιρεία διανομής: Seven Films.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.