filmandtheater ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ; ΑΑ19 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ; ΑΑ19 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Νοέ 21, 2015 Κινηματογράφος 0

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ; ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Δυστυχώς το χρώμα δεν έχει αναλυθεί αρκετά στον κινηματογράφο. Κάποια προσπάθειες που είχαν γίνει στον πειραματικό κινηματογράφο στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 δε συνεχίστηκαν και μία οποιαδήποτε μελέτη που θα έχει να κάνει με το χρώμα θα έχει αναγκαστικά κενά.

Το γεγονός είναι ότι το χρώμα χρησιμοποιήθηκε στην αρχή σαν ένα ζωγραφικό στοιχείο, αφού το φιλμ χρωματίζονταν με το πινέλο, ένα στοιχείο που έδινε ρυθμό στα σχήματα που έδειχναν οι πειραματικές ταινίες. Δε μελετήθηκαν ποτέ οι ψυχολογικές αντιδράσεις του κοινού στις διάφορες χρωματικές αποχρώσεις. Κατά συνέπεια, μόνο γενικά μπορούμε να μιλήσουμε.

Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα λεγόμενα ψυχρά χρώματα, μπλε, καφέ και πράσινο, δημιουργούν μία απόσταση, σύμφωνα με την ψυχολογία, στο θεατή, μας ξενίζουν, αντίθετα τα θερμά χρώματα, κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μας δίνουν την αίσθηση της εξοικείωσης με μία κατάσταση ή με κάποιο πρόσωπο.

Στον κινηματογράφο το χρώμα παίζει σημαντικό ρόλο όπου συναντιέται. Θα το βρούμε στη φύση, στο ντεκόρ, στα ρούχα, στα ίδια τα πρόσωπα των ηθοποιών. Στη φύση η χρωματική απόδοση που θέλουμε να έχουμε είναι ευθύνη του φωτογράφου ο οποίος θα πρέπει να διαλέξει το σωστό διάφραγμα στο φακό του και τα σωστά φίλτρα για να πετύχει τη χρωματική απόδοση που θέλει ο σκηνοθέτης. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να διορθωθεί στο μοντάζ με τη διόρθωση του χρώματος που σχεδόν πάντα γίνεται. Στο ντεκόρ θα δουλέψει ο σκηνογράφος. Τα ρούχα, τα παπούτσια κ.λπ. θα τα αναλάβει ο ενδυματολόγος. Τέλος, ο μακιγιέρ θα κάνει το μεϊκάπ έτσι ώστε το δέρμα των ηθοποιών να έχει τη χρωματική απόδοση που θέλουμε.

Για τη σωστή χρωματική απόδοση θα μας βοηθήσει πολύ η λογοτεχνία και η ζωγραφική. Πολλές ψυχολογικές καταστάσεις περιγράφονται σε μυθιστορήματα με χρωματικούς όρους, π.χ. πρασίνισε απ’το φόβο του ή κοκκίνισε απ’την ντροπή του, η ζωγραφική αποδίδει διάφορες εποχές, στα κοστούμια, στα ντεκόρ, στις χρωματικές αποδόσεις, άρα και από εκεί μπορούμε να «κλέψουμε» ιδέες για να τις χρησιμοποιήσουμε σε μία ταινία.

Ακόμη το χρώμα μας δημιουργεί μία ακόμα ψευδαίσθηση της κίνησης, όταν χρωματικά σχήματα κινούνται ή όταν ο φακός «εξερευνεί» έναν πίνακα ζωγραφικής. Σε αυτή την περίπτωση, ακόμη μία φορά θα έχουμε τη δημιουργία του ρυθμού, άρα θα πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτή την τεχνική μόνο όταν πρέπει να αυξήσουμε το ρυθμό και να φύγουμε για λίγο απ’το κυρίως αφηγηματικό μας θέμα.

Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος να μελετήσουμε τα χρώματα είναι η ξενάγηση σε εκθέσεις ζωγραφικής και η θέαση ταινιών πιο προσεχτικά, έχοντας πάντα στο μυαλό μας το συνολικό σενάριο και τις επιμέρους αφηγηματικές δομές που παρακολουθούμε.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ