Η ΛΙΑΚΑΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

Οκτ 06, 2017 Κινηματογράφος 0

UN BEAU SOLEIL INTERIEUR

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 5/10/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

ΣΥΝΟΨΗ

Η Ιζαμπέλ είναι καλλιτέχνης και έχει χωρίσει. Προσπαθεί να βρει ξανά την αγάπη, την αληθινή αγάπη. Είναι λίγο μπερδεμένη και δεν ξέρει τι να κάνει, να βρει τον μεγάλο έρωτα ή να ζήσει τη ζωή της.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

H Claire Denis κάνει μία απρόσμενη και φεστιβαλική ταινία. Πρόκειται για μία εκλεκτική, εκκεντρική ταινία, κωμωδία χαρακτήρων, με εξαιρετικά σπάνια και σχεδόν ανεξέλεγκτη εκλέπτυνση. Η Denis έχει γράψει το σενάριο μαζί με τη συγγραφέα Christine Angot, επηρεασμένοι από τη χαλαρό νόημα του ερωτισμού, όπως είχε προτείνει ο Roland Barthes. Η σκηνοθέτης προειδοποίησε το κοινό ότι θα του δείξει κάποια μεταφορά αυτής της ιδέας.

Αυτή η κινηματογραφική ιδέα είναι περισσότερο πικάντικη παρά γλυκιά, γοητευτική, έμμεση, όπου η εξαιρετική υποκριτική -και σε επίπεδο συναισθημάτων- της Juliette Binoche δίνει πνοή σε ένα υλικό που, στα χέρια άλλης, θα ήταν δύσπεπτο και απροσδιόριστο.

Η δραματουργία θέλει την Binoche να είναι η Ιζαμπέλ, μία καλλιτέχνης χωρισμένη, στο Παρίσι. Είναι μόνη της, δεν είναι σε κάποια σχέση και δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα ψάξει για τον Ένα, ως άμεση προτεραιότητα, ή θα ζήσει τη ζωή της και θα βιώσει τις απολαύσεις της. Έχει κάποιους εραστές, αυτές όμως οι σχέσεις είναι επικίνδυνες, στο βαθμό που δε φαίνεται να της δίνουν την ευχαρίστηση που αυτή θέλει.

Όλο αυτό το ρομάντζο, ο ερωτισμός, η εκστατική απώλεια της απόλαυσης, η άγνοια του πότε και πως θα ερωτευτεί, βρίσκονται διάσπαρτα στο σενάριο και, με διανοητικό τρόπο, μπλέκονται με διάφορες ιδέες. Φυσικά, όλο αυτό μπορεί να ακούγεται μη ερωτικό και πολύ γαλλικό. Στις σκοτεινές αποχρώσεις των μαύρων κωμικών σκηνών, όντως έτσι είναι. Είναι περισσότερο συνομιλία παρά ερωτική πράξη, οι κωμικές σκηνές είναι στεγνές, συχνά δεν προκαλούν εύκολα το γέλιο, με ένα απροσδιόριστο κωμικό στοιχείο, όπως στις μετέπειτα δουλειές του Woody Allen ή σε αυτές των Noah Baumbach και Agnes Jaoui. Υπάρχει όμως και η κωμική έκρηξη, όπως όταν η Ιζαμπέλ, ως καλλιτέχνης, τα «σπάει όλα» σε μία σχέση που δεν πάει άλλο, εδώ το κωμικό έρχεται σε αντιπαράθεση με το τραγικό και κερδίζει το πρώτο.

Υπάρχει ακόμα μία εξαιρετική, πειραματική θα λέγαμε, σεκάνς, όταν η Ιζαμπέλ επισκέπτεται ένα νέου τύπου θεραπευτή, που τον ενσαρκώνει ο Gerard Depardieu, ο οποίος εξοργιστικά αποφασίζει να της προτείνει να είναι συναισθηματικά ανοιχτή, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε ακόμη και αυτό τον ίδιο να δεχτεί ως ερωτικό παρτενέρ της. Σε αυτό το σημείο έχουμε τη μπρεχτική ταύτιση.

Η Ιζαμπέλ συνδέεται με έναν τραπεζίτη, ένα γοητευτικό αλλά μπερδεμένο ηθοποιό, έναν ευαίσθητο και ευγενικό καλλιτέχνη και έναν ερωτικό άντρα, ο οποίος χορεύει με αυτήν σε ένα μπαρ. Όλα αυτά εμπλουτισμένα με τις ανάλογες κουβέντες, όμως δε μας βοηθούν να καταλάβουμε ποιο είναι το λάθος σε μία σχέση ή κατά πόσο ο νευρωσικός χρειάζεται όντως να δει ένα τραγικό και κωμικό σύμπτωμα που αναφέρεται στις ανακρίβειες που δε διορθώνονται. Αυτές οι σχέσεις που δεν έχουμε ερευνήσει έχουν μέσα τους κάτι το λάθος;

Οι σχέσεις της Ιζαμπέλ είναι ερωτικές, σχεδόν ερωτικές ή πλατωνικές, συνοδεύονται από αυτά τα επιχειρήματα που θέτουν τον άλλον στο μέρος της συνδιαλλαγής όπου κατηγορείται για λανθασμένες κινήσεις. Κάνει έρωτα με τον πρώην σύζυγό της, όλα πάνε καλά μέχρι το σημείο που της ζητά πιο τολμηρές πράξεις που τη σοκάρουν και τη σκανδαλίζουν. Πιστεύει ότι βρίσκεται στο σωστό πεδίο, όμως καταλαβαίνει ότι πληγώνει τα αισθήματά του, κατά συνέπεια υπάρχει η ανάγκη περισσότερης κουβέντας και επιπλέον επιχειρημάτων. Κουραστικό για αυτούς, διαλυτικό για εμάς.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Ο ερωτικός «λόγος» δεν μπορεί λοιπόν παρά να είναι αποσπασματικός, διαρκώς ημιτελής και γι’ αυτό γοητευτικός, μια ιδέα που φέρνει αυτήν την ανάλαφρη και κατά στιγμές φλύαρη -οι λέξεις που κρύβουν, αντί να αποκαλύπτουν την επιθυμία- ρομαντική κομεντί στον αντίποδα κάθε αντίστοιχης χολιγουντιανής. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος τι θα έκανε η Νάνσι Μέγερ με την ίδια σεναριακή πλοκή… Επιπλέον όμως εκείνη δεν θα διέθετε τη Ζιλιέτ Μπινός, το αυτοσαρκαστικό μπρίο και η κωμική εκφραστική δύναμη της οποίας βρίσκουν εδώ έναν απολαυστικό ρόλο sur-mesure… Περισσότερα

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Η δε κινηματογραφική συνάντηση της Μπινός με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ μερικά χρόνια μετά τα αγενέστατα σχόλια του ασυμμάζευτου γίγαντα της υποκριτικής απέναντι στη συνάδελφό του (έκτοτε διαλύθηκε η μεταξύ τους παρεξήγηση) είναι ένα απολαυστικό κλείσιμο του ματιού που διαρκεί πολύ, αλλά έχει τρομερό γούστο, σε μια ταινία που λέει τα πάντα ανάμεσα στις γραμμές του πυκνού της διαλόγου… Περισσότερα

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Η ερμηνεία της Μπινός δίνει εξαιρετικό βάθος σε αυτή την ούτως ή άλλως περίπλοκη και δυσανάγνωστη γυναίκα, στήνοντας, μαζί με τους παρτενέρ της, σκηνές που ισορροπούν δεξιοτεχνικά μεταξύ κωμικού και λυπηρού. Και περιγράφουν με οξυδέρκεια το αξεδιάλυτο κουβάρι των σημερινών ερωτικών σχέσεων, υπό τους ήχους μιας μελαγχολικής τζαζ που υπογράφει ο Στούαρτ Στέιπλς των Tindersticks… Περισσότερα

Κριτική Τάσος Χατζηευφραιμίδης (flix.gr)

Το δεκαπεντάλεπτο διαλογικό φινάλε, στη διάρκεια του οποίου πέφτουν οι τίτλοι τέλους, με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ να κλέβει την παράσταη στον ηθελημένα ασαφή ρόλο του θεραπευτή-μέντιουμ που θα διεκδικήσει κι αυτός δειλά μια θέση στην καρδιά της Ιζαμπέλ, είναι σχεδόν σουρεαλιστικό κι αποκαλυπτικό μέσα στην εξωφρενικότητά του για όλες τις πιθανότητες και τα δεδομένα που παραμένουν ανοιχτά σ΄αυτή τη ζωή. Γιατί αν κάτι μας δίδαξε ο Μπαρτ, είναι ότι ο έρωτας είναι μια μεταφυσική υπόθεση, στην οποία η λογική δεν θα έχει, ευτυχώς ή δυστυχώς, ποτέ θέση… Περισσότερα

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα) 

Ο κόσμος αυτός είναι βαρετός, ασήμαντος και η παρακολούθησή του στην οθόνη χάσιμο χρόνου. Περιέργως η ταινία ζωντανεύει κάπως στο τελευταίο τέταρτο, όταν ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ μπαίνει στο προσκήνιο παίζοντας μια αρσενική καφετζού που καταφέρνει να προσφέρει γέλιο στη Ζιλιέτ Μπινός και ανακούφιση στον θεατή αφού η ταινία επιτέλους τελειώνει (συμπρωταγωνιστούν οι Ξαβιέ Μποβουά, Αλέξ Ντεσκάς κ.ά.)… Περισσότερα

Κριτική Θόδωρος Γιαχουστίδης (moviesltd.gr)

Εδώ, η Binoche πραγματικά λάμπει. Μια γκριμάτσα της, ένα μειδίαμα, και σε μαγεύει. Το κορμί της είναι σούπερ, κανένα σφίξιμο, καμία ανάγκη να προστατέψει το… image της, καμία ανασφάλεια ως ηθοποιός εν αντιθέσει με την ανασφάλεια του χαρακτήρα που ερμηνεύει. Είναι πραγματικά σπουδαία και λάμπει σε ένα φιλμ που δεν φτάνει στο ύψος της. Ούτε των περιστάσεων. Όσο δε (και κλείνουμε με αυτό) με το φινάλε, με την κουβέντα της Binoche με τον θεραπευτή-γκουρού-ψυχολόγο-σκιτζή που ερμηνεύει ο Depardieu, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ο τρόπος της Denis να υπονομεύσει όλη της την ταινία. Εκείνος ολοφάνερα προσπαθεί να γίνει ο επόμενος άντρας στη σειρά που θα τη γευτεί κι εκείνη τον ακούει γοητευμένη, ενώ συνάμα πέφτουν οι τίτλοι τέλους! Εντάξει, σ’ ωραία φίλτατη Denis μου, αλλά λίγο μας πούλησες φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έτσι; Να τα λέμε αυτά… Περισσότερα

Κριτική Αιμίλιος Χαρμπής (ΗΚαθημερινή)

Η σπουδαία Γαλλίδα δημιουργός παρουσιάζει εδώ ένα πιο ανάλαφρο –σε σχέση με τα συνηθισμένα της– φιλμ, με ηρωίδα την Ισαμπέλ, μια Παριζιάνα καλλιτέχνιδα η οποία ψάχνει (μάταια) την αληθινή αγάπη σε μια σειρά φίλων και εραστών. Κατά τη διάρκεια του φιλμ, η Μπινός διασταυρώνεται, πάντα ζευγαρωτά, με διάφορους ανθρώπους συνθέτοντας δραματικά και ενίοτε ξεκαρδιστικά διαλογικά ενσταντανέ που προωθούν την πλοκή. Σε απολαυστικό ρόλο-έκπληξη και ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ… Περισσότερα

Κριτική Λουκάς Κατσίκας (cinemagazine.gr)

Η κορυφαία Ανιές Γκοντάρ, μόνιμη συνεργάτιδα της Ντενί, αναλαμβάνει και πάλι την πανέμορφη φωτογραφία, ηθοποιοί όπως ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, ο Ξαβιέ Μποβουά, η Ζοσιάν Μπαλασκό και η Σαντρίν Ντιμά συμμετέχουν σε αιφνίδιες εμφανίσεις και η Ζιλιέτ Μπινός προσφέρει μια από τις ωραιότερες ερμηνείες της, κουβαλώντας εξ ολοκλήρου τις ψυχοσυναισθηματικές μεταπτώσεις και τις απροσδόκητες διαθέσεις μιας ταινίας που θαρρείς ότι επινοήθηκε και γυρίστηκε ειδικά γι’ αυτήν… Περισσότερα

Κριτική Νίκος Παλάτος (freecinema.gr)

Τουλάχιστον, η Μπινός παίρνει το αίμα της πίσω για όσα γράψαμε γι’ αυτήν στο ανεκδιήγητο «Μαμά ή Γιαγιά;», παραδίδοντας μια άψογη ερμηνεία, καθώς «ζωγραφίζει» με ακρίβεια και χωρίς καμία επιτήδευση όλα τα αισθήματα τα οποία διακατέχουν την ηρωίδα της, παρά το γεγονός πως αυτά (εντελώς μονότονα) καταλήγουν πάντα στην αποστροφή για το αντίθετο φύλο. Απαραίτητη εύφημος μνεία αξίζει στο jazz αποχρώσεων μουσικό score του Στιούαρτ Στέιπλς, τραγουδιστή των Tindersticks και συχνού συνεργάτη της Ντενί… Περισσότερα

Κριτική iefimerida.gr

Η Ζιλιέτ Μπινός με ευαισθησία ερμηνεύει την Ιζαμπέλ, υπογραμμίζοντας αυτό που δεν κάνει το σενάριο, και δεν φοβάται με χιούμορ να φτάσει σε μελοδραματικές νότες, σατιρίζοντας με χαριτωμένο τρόπο τη συμπεριφορά της ηρωίδάς της. Ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ κάνει ένα μικρό πέρασμα ως μέντιουμ, υποστηρίζοντας με λιτότητα την κενότητα και το αδιέξοδο των σύγχρονων ανθρώπων… Περισσότερα

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)

Η ερμηνεία της Ζιλιέτ Μπινός, είναι εξαιρετική και εξακολουθεί να μαγνητίζει το θεατή, σ’ αυτή την πραγματικά συγκινητική ιστορία προσωπικής αναζήτησης, λόγω κυρίως της επιμονής της ηρωίδας, αλλά και της αισιοδοξίας της που δεν την εγκαταλείπει. Ταυτόχρονα, και των υπολοίπων οι αρκετά καλές ερμηνείες με τους έξυπνους και πυκνούς διαλόγους, συμβάλλουν στο να μην καταλήγει η ταινία σε ένα επίπεδο σχόλιο συμπεριφορών… Περισσότερα

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος της η ταινία πάσχει από αυτό που πάσχουν πολλές γαλλικές ταινίες: διαθέτει υπερβολικό διάλογο και ελάχιστη δράση, ενώ το πορτρέτο της κεντρικής ηρωίδας μοιάζει να αφορά μια περασμένη εποχή. Ίσως αυτός να ήταν ο στόχος της Κλερ Ντενί, το να μιλήσει για τις γαλλικές εμμονές, ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνεται κανείς ότι ελάχιστα τον αφορούν οι περιπέτειες της Ιζαμπέλ… Περισσότερα

Κριτική Δημήτρης Μπάμπας (cinephilia.gr)

Χρειαστήκαμε δύο πλάνα με την Ζυλιέτ και τρία με τον Ζεράρ. Αυτό ήταν όλο! Δεν κατάλαβα εκείνη την στιγμή τί είχα καταφέρει αλλά μου το είπε ο Ζεράρ αργότερα. Η σκηνή είχε γίνει κάτι που δεν μπορούσε πλέον να κοπεί σε κάτι μικρότερο. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου κάτι τέτοιο, αλλά είμαι τώρα βέβαιη ότι αν είχαμε ξοδέψει περισσότερο χρόνο να γυρίσουμε την σκηνή, κάτι θα είχε χαθεί. Το μεγαλείο του Ζεράρ θα είχε κοπεί σε κομμάτια.»… Περισσότερα

Κριτική Στράτος Κερσανίδης (kersanidis.wordpress.com)

Η σκηνοθέτιδα Κλερ Ντενί, λέει για την ηρωίδα της: «Η Ιζαμπέλ είναι μια γυναίκα που γνωρίζει ότι το χάσμα μεταξύ του άνδρα που αναζητά και αυτών που παρουσιάζονται μπροστά της συνεχώς μεγαλώνει. Και όσο μεγαλώνει ο αριθμός των ανδρών που συναντά , τόσο το χάσμα αυτό συνεχίζει να διευρύνεται. Αλλά η ίδια δεν είναι μια θηλυκή βερσιόν του Δον Ζουάν, μια καταθλιπτική πλανεύτρα, θύμα του εθισμού της στην αναζήτηση αυτή, που σιγά-σιγά την εξαντλεί. Είναι περισσότερο ηδονίστρια, κάτι σαν τον Καζανόβα, αλλά επειδή είναι γυναίκα δεν μπορεί να το εκφράσει ελεύθερα»… Περισσότερα

Η ΛΙΑΚΑΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

(UN BEAU SOLEIL INTERIEUR)

Σκηνοθεσία: Claire Denis

Σενάριο: Claire Denis, Christine Angot

Φωτογραφία: Agnès Godard

Μοντάζ: Guy Lecorne

Μουσική: Stuart A. Staples

Παραγωγοί: Olivier Delbosc

Παίζουν: Juliette Binoche (Ιζαμπέλ), Xavier Beauvois (Βενσάν), Philippe Katerine (Ματιέ), Josiane Balasko (Μαξίμ), Sandrine Dumas (Αριάν), Nicolas Duvauchelle (ηθοποιός), Alex Descas (Μαρκ), Laurent Grévill (Φρανσουά), Bruno Podalydès (Φαμπρίς), Paul Blain (Σιλβέν), Gérard Depardieu (Ντενί)

Χώρα παραγωγής: Γαλλία, Βέλγιο

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: γαλλικά

Διάρκεια: 94΄

Είδος: κωμωδία, δράμα, ρομαντική

Ημερομηνία εξόδου: 5/10/2017

Εταιρεία διανομής: Filmtrade.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών