ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ

Ιαν 11, 2018 Κινηματογράφος 0

WESTERN

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 11/1/2018 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Μία ομάδα Γερμανών θα πάει στη Βουλγαρία για να φτιάξει ένα μεγάλο υδροηλεκτρικό έργο. Εκεί, στη συμβίωσή τους με τους ντόπιους, θα δημιουργηθούν εντάσεις, οι οποίες θα έχουν να κάνουν τόσο με την αντίθεση Ανατολής και Δύσης όσο και με τις μνήμες από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Η χρήση του αλόγου είναι ένα από τα κομβικά σημεία στην επαφή των ντόπιων, στη Βουλγαρία, και των επισκεπτών, των Γερμανών εργατών, στην ταινία της Valeska Grisebach, το «Γουέστερν» («Western»), μία επαφή που θα δοκιμαστεί με εντάσεις, οι οποίες αποδίδονται με τον κλασικά συμβολικό τρόπο: θα μπορέσουν να τα καταφέρουν με το άσπρο άλογο και, συγχρόνως, θα δείξουν ότι είναι καλοί άνθρωποι;

Είναι ένα σκοτεινό σημείο στο οποίο προβάλλονται διάφορα είδη του κινηματογράφου, έτσι ώστε να αναπτυχθεί ένα κλασικό τραγικό έργο, βασισμένο στην παραδοσιακή πολιτισμική κατάσταση, με έναν κεντρικό και μοναχικό πρωταγωνιστή: ένα σκληρό, αρκετά σιωπηλό ξένο που θέλει να εισβάλει στη βουλγάρικη κοινότητα, να δείξει τον αντρικό του ταπεραμέντο, προς όλες τις πλευρές. Η επιστροφή από τον «Πόθο», το «Longing», το 2006, τη δεύτερή της ταινία, η πρώτη έγινε το 2001, το «Mein stern», είναι μία επανεμφάνισή της που μας γεμίζει χαρά, αφού ζούμε ξανά την συναισθηματική δύναμη, πιο επικεντρωμένη, με πιο αργούς και στέρεους ρυθμούς, που προκαλούν το ενδιαφέρον του θεατή.

Η Maren Ade είναι στην παραγωγή της ταινίας, φαίνεται ότι πίστεψε στη δύναμη της ταινίας, για να τη βοηθήσει να ολοκληρωθεί με τον πιο καλό τρόπο. Βλέποντας τις προβολές των ταινιών, στα διάφορα φεστιβάλ, μπορούμε να ανακαλύψουμε τη διείσδυση των Γερμανών στον κινηματογραφικό χώρο της πρώην ανατολικής Ευρώπης, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, ιδίως, όπου θα διακρίνουμε μία αριστερή ιδεολογία να ξαναξυπνά και να αναπτύσσεται. Χωρίς μεγάλη βοήθεια, μπορούμε να διακρίνουμε ότι η ταινία μας δείχνει την αντανάκλαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον παρόντα χρόνο, μέσα από τις συγκρούσεις των χαρακτήρων, σε ένα χώρο που είναι υπό ανάπτυξη.

Η αρχηγική φιγούρα, ο Μάινχαρντ, βλέπεται ως παράξενη περσόνα, είτε ως ξένος εισβολέας είτε μέσα στον κύκλο των συμπατριωτών του. Μία κατασκευαστική ομάδα θέλει να φτιάξει ένα γιγαντιαίο υδροηλεκτρικό έργο στη Βουλγαρία. Αυτός είναι καλός εργάτης, λιγότερο στενάχωρος, σχετικά με τους άλλους συναδέλφους του, όσον αφορά στην αντίδραση των ντόπιων, μετά από την υπηρεσία του στο Αφγανιστάν και στην Αφρική, έτσι που αυτή η εργασία δεν του δημιουργεί κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Στο κάστινγκ της ταινίας θα βρούμε ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες, ο πρωταγωνιστής όμως θα ξεχωρίσει για τον ήρεμο και δυνατό χαρακτήρα του, ο οποίος θα μας φέρει στις ταινίες για την αμερικάνικη Δύση.

Έρχεται σε αντίθεση με το Βίνσεντ, τον αγροίκο της ομάδας, τον επιστάτη, ο οποίος έρχεται σε αντιπαράθεση με τους Βούλγαρους, εκδηλώνει την κυριαρχία του και παρενοχλεί τις γυναίκες, στο ποτάμι όπου συχνάζουν. Ο Μάινχαρντ, που έχει λίγο ελεύθερο χρόνο, μετά από την εργασία του, θέλει να διερευνήσει το ντόπιο στοιχείο, μέσω του Άντριαν, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία και του δανείζει το άλογό του. Είναι μία χειρονομία που ρίχνει τις γέφυρες και τους τόνους, τις εντάσεις που έρχονται από τις μνήμες από τη γερμανική κατοχή. Οι Γερμανοί, σε αυτή την περιοχή, φαίνονται σαν ένοχοι, σα να κουβαλούν την αμαρτία των παλιότερων γενιών.

Η Grisebach δίνει ιδιαίτερη προσοχή, στη σκηνοθεσία της, στις μικρές εντάσεις, μερικές τυχαίες, κάποιες απελευθερωτικές, άλλες όχι τόσο μικρών διαστάσεων, καταφέρνει να τις ενσωματώσει σε μία γενικότερη πολιτισμική μάχη που γίνεται όταν η Δύση συναντά την Ανατολή, πέρα από το διπλωματικό ήρεμο χώρο, όταν οι παρεξηγήσεις είναι στην πρώτη ζήτηση, σε αυτή τη συνύπαρξη.

Κατά κάποιος τρόπο, μας φέρνει στο νου το «Chevalier», της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη, το σατιρικό ύφος του που εστιάζει στη δυναμική μιας αντρικής συλλογικότητας, της μαγκιάς που είναι ένα συνεπαγόμενο συναίσθημα, αναμιγμένο με την ευγένεια και την επιστημονική εντύπωση. Όταν δεν έχουν τον τρόπο να εκδηλώσουν το ναρκισσισμό τους, οι Γερμανοί φαντάζουν κωμικοί στην ειδυλλιακή ανάπαυσή τους, περιποιούμενοι ο ένας τον άλλο, με φόντο ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα. Είναι τραυματικό όταν φτάνεις τα 40 και η τεστοστερόνη σου είναι στα ύψη, αναφέρει ο Μάινχαρντ, παρατηρώντας ότι κανένας δεν είναι ήρεμος για να επεξεργαστεί αυτές τις αλήθειες που θα έπρεπε να βιώσει.

Μέσα από τις εντάσεις που γίνονται αντιληπτές σε στιγμές χαλάρωσης, η Grisebach διατηρεί τη σκηνοθετική της ροή σε χαμηλούς τόνους, για να μπορέσει να δημιουργήσει ένα μέτρο, με το οποίο θα αναδείξει την ένταση των αλλεπάλληλων χτυπήματων. Δε θα μπορέσουμε να μη δούμε τη φωτογράφιση, η οποία μας θυμίζει τον κινηματογράφο του John Ford, ειδικά στα τοπία, όπου η Βουλγαρία θα μπορούσε να ήταν ένα μέρος στη «μακρινή Δύση», μία ατμόσφαιρα που μας υπενθυμίζει το άγριο τοπίο, στα ουέστερν, και, κατά αντιπαράθεση, αυτή την αγριότητα των ανθρώπινων ψυχών.

ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ

(WESTERN)

Σκηνοθεσία: Valeska Grisebach

Σενάριο: Valeska Grisebach

Φωτογραφία: Bernhard Keller

Μοντάζ: Bettina Böhler

Παραγωγοί: Maren Ade, Borislav Chouchkov, Viktor Chouchkov, Jonas Dornbach, Valeska Grisebach, Janine Jackowski, Michel Merkt, Antonin Svoboda, Bruno Wagner

Παίζουν: Meinhard Neumann (Μάινχαρντ), Reinhardt Wetrek (Βίνσεντ), Syuleyman Alilov Letifov (Άντριαν), Veneta Fragnova (Βενέτα), Viara Borisova (Βιάρα), Kevin Bashev (Βάνκο), Aliosman Deliev (Μάντσο), Robert Gawellek (Τόμι), Jens Klein (Γιένς), Waldemar Zang (Μπόρις)

Χώρα παραγωγής: Γερμανία, Βουλγαρία, Αυστρία

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά, γερμανικά, βουλγάρικα

Διάρκεια: 119΄

Είδος: δράμα

Ημερομηνία εξόδου: 11/1/2018

Εταιρεία διανομής: One From The Heart.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών