ΘΑΥΜΑ

Δεκ 29, 2017 Κινηματογράφος 0

WONDER

του Γιάννη Φραγκούλη

Στις 28/12/2017 στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΣΥΝΟΨΗ

Υπάρχει διαίσθηση σε αυτή την ταινία που χειραγωγεί το συναίσθημα. Ο Όγκι είναι δέκα χρονών και έχει σπάνια δυσμορφία στο πρόσωπο. Πρέπει όμως να αφήσει τη διδασκαλία στο σπίτι και να πάει στο σχολείο. Η ταινία μιλά για το σεβασμό στο διαφορετικό, νουθετεί και ηθογραφεί, με φόντο την αμερικάνικη κοινωνία που έχει δώσει τέτοια δείγματα.

[vsw id=”VO4a8rqXRCk” source=”youtube” width=”680″ height=”480″ autoplay=”no”]

Μετά την ανάγνωση αυτής της κριτικής μπορείτε να διαβάσετε τις κριτικές των άλλων κριτικών κινηματογράφου που παρατίθενται μετά από αυτό το κείμενο.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ

Ο Όγκι είναι δέκα χρόνων και δυσκολεύεται να βγει στην κοινωνία, έχοντας ακραία δυσμορφία στο πρόσωπο. Διδάσκεται κατ’οίκον, με τους γονείς του να τον προσέχουν και να το φροντίζουν. Κάποιες εγχειρήσεις που έκανε διαχειρίστηκαν αυτή την κατάσταση. Τώρα θα πρέπει να πάει στο σχολείο και αντιμετωπίζει τα πειράγματα των άλλων παιδιών. Η αδελφή του, η Βία, αρνείται τα κομφόρ που της προσφέρουν για να τα μεταβιβάσει στον αδελφό της.

Η ταινία έχει καλές προθέσεις, αλλά αυτές υπάρχουν όπως θα τις δούμε οπουδήποτε αλλού. Η υποκριτική του Owen Wilson είναι τρομερά ψεύτικη. Η βραδύτητά του, όπως και σε παλιότερες ταινίες, δεν προσδίδει κάτι ιδιαίτερο στο χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Η Julia Roberts προσπαθεί να δώσει ένα μελοδραματικό τόνο με τη χαμηλή φωνή της και τους χαμηλούς ρυθμούς της υποκριτικής της, να δείξει πόσο υποφέρει.

Το πρόσωπο του Όγκι, στην αρχή, σοκάρει, μετά όμως μπορείς να συγκρίνεις αυτό το «παράξενο» με άλλες κινηματογραφικές φιγούρες, όπως στη «Μάσκα». Όταν πρόκειται για ένα μικρό παιδί, οι ερωτήσεις που θα κάναμε σε ένα έφηβο ή μεγάλο δεν τίθενται και δεν μπορούν να απαντηθούν, πράγμα που σημαίνει ότι δε δομείται ο συναισθηματικός του χώρος. Το πετυχημένο μυθιστόρημα της R. J. Palacio, του 2012, έδωσε τροφή για το σενάριο της ταινίας και, σύμφωνα με πληροφορίες, η επιρροή της συγγραφέως ήταν μία τρομερή εμπειρία της με ένα κορίτσι που αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα. Η μεταβίβαση του θέματος όμως από το κορίτσι στο αγόρι, ελαφρύνει σχετικά το συναισθηματικό φόρτο.

Θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα σα μία τηλεοπτική μελοδραματική ταινία, όπως η «My so-called life», αφού η ανάπτυξη της ιστορίας μας θυμίζει μία σαπουνόπερα. Η είσοδός του στο σχολείο γίνεται με ήπιο τρόπο, με την εισαγωγή των παιδιών στο θέμα, τελικά βρίσκει ένα φίλο, με τον οποίο αναπτύσσει μία αληθινή σχέση. Εισάγοντάς μας στην παιδική επιθετικότητα, χωρίς να υπάρχει καθόλου ανοχή σε αυτό το θέμα, όσον αφορά πρώτα στο σχολείο, δε μας δείχνει μόνο το βίαιο παιδικό κόσμο, αλλά και τη βία που ελλοχεύει μέσα στην οικογένεια, μεταφέρεται από τους γονείς στα παιδιά. Αυτό που δοκιμάζεται είναι το θάρρος και το κουράγιο του Όγκι, η καρτερικότητά του για να ενταχθεί στην κοινωνία.

Η αδελφή του αντιμετωπίζει την καλύτερη της φίλη, η οποία επανέρχεται από τις καλοκαιρινές διακοπές της, με εντελώς διαφορετική εμφάνιση και με διάθεση να την απορρίψει. Βρίσκει καταφύγιο στη γιαγιά της. Θα βρει όμως συντροφιά σε ένα επίσης διαφορετικό αγόρι που δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτήν.

Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες είναι ουσιαστικά παραπλήσιοι. Υπάρχει ένα παρελθόν στη ζωή τους, το οποίο είναι προσωπική τους υπόθεση. Ακόμη και αυτοί που εξασκούν βία έχουν να δείξουν έναν  αλλόκοτο εαυτό. Το βάθος της ανάλυσης του χαρακτήρα τους είναι πολύ ρηχό. Δε μας δίνει αυτό το χώρο όπου θα μπορούσαμε να σταθούμε, να ταυτιστούμε ή να αναρωτηθούμε, ακόμη και για την ίδια τη ζωή μας. Μας αφήνει στο κενό χωρίς κανένα εφόδιο.

ΑΛΛΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Κριτική Χρήστος Μήτσης (Αθηνόραμα)

Μια εμπειρία που θα αποδειχτεί καταλυτική όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για όλους γύρω του, με το μελόδραμα, την πολιτική ορθότητα (η αδερφή του τα φτιάχνει με έναν Αφροαμερικανό!) και τα ουμανιστικά διδάγματα να χτυπάνε κόκκινο, σε ένα crowd pleasure οικογενειακό δράμα για πολλά χαρτομάντιλα… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (Lifo)

Κριτική Έλενα Χριστοπούλου (Πρώτο Θέμα)

Κριτική Ρόμπι Εκσιέλ (flix.gr)

Κριτική Τάσος Μελεμενίδης (cinemagazine.gr)

Κριτική Νίκος Δρίβας (filmboy.gr)

Κριτική Αγγελική Στελλάκη (cinepivates.gr)

Κριτική Τατιάνα Καποδίστρια (tospirto.net)

Κριτική Άγγελος Πολύδωρος (aggelospolidoros.blogspot.gr)

Μια τυπική ταινία για τη συμπόνοια και την αποδοχή και ένα σχόλιο για την ευρύτερη κοινωνία και το πως πρέπει να αντιμετωπίζει τα άτομα με ιδιαιτερότητες, αλλά και ένα μάθημα ζωής από τον κεντρικό ήρωα που θα αποδείξει ότι δεν μπορείς να είσαι σαν τους άλλους όταν έχεις γεννηθεί για να ξεχωρίζεις. Η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Όουεν Γουίλσον διεκπεραιώνουν τυπικά τους χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ρόλους τους…  διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Γιάννης Ζουμπουλάκης (Το Βήμα)

Το γεγονός προκαλεί προβλήματα στο παιδί. Στο σχολείο, στις σχέσεις και φυσικά στον εαυτό του· ως και με κράνος είναι αναγκασμένο να κυκλοφορεί. Μοιρασμένη σε κεφάλαια, όπου οι αφηγητές διαφέρουν, η ταινία δεν κρύβει τη διάθεσή της να μεταφέρει ενάρετα μηνύματα, αλλά με χαμόγελο. Βασισμένη στο ομότιτλο best seller της Ρ.Τζ. Παλάσιο (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος), το «Θαύμα» είναι φτιαγμένο με όλα τα συστατικά μιας ταινίας προορισμένης να συγκινήσει. Και αυτό ακριβώς καταφέρνει… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Κωνσταντίνος Καϊμάκης (Athens Voice)

Όλες οι ερμηνείες είναι υποδειγματικές αλλά εκείνη που κλέβει το χειροκρότημα είναι η απολαυστικά ειρωνική Πατρίσια Κλάρκσον που σαν καθαρόαιμος γουντιαλενικός χαρακτήρας μοιράζει εγκεφαλικά όποτε ανοίγει το στόμα της!.. διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Λήδα Γαλανού (Εφημερίδα των Συντακτών)

Οι ερμηνείες είναι θαυμάσιες, η πρόθεση φιλότιμη –όπως και το μήνυμα ότι συχνά το «διαφορετικό» σημαίνει ξεχωριστό–, αλλά η ταινία εκτυλίσσεται τόσο βαρύγδουπα και τόσο προβλέψιμα, που μοιάζει σαν κανείς να την έχει ήδη δει… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

Κριτική Ηλίας Φραγκούλης (freecinema.gr)

Μπορεί το φιλμ να έχει σκίσει εισπρακτικά στις ΗΠΑ, όμως είναι ντροπή να βλέπει κανείς το πόσο αναξιοποίητη είναι η Τζούλια Ρόμπερτς (η μητέρα), που αλλάζει δύο-τρεις μούτες ανάλογα με το «συναίσθημα» της σκηνής, όσο και το παιδί… θαύμα (εδώ ισχύει) του περσινού «Δωματίου», Τζέικομπ Τρέμπλεϊ, εντελώς χαμένου πίσω από το υποχρεωτικό μακιγιάζ της παραμόρφωσης του Όγκι. Μέχρι να τελειώσει, ήθελα κι εγώ να γίνω αστροναύτης της NASA… διαβάστε όλη την κριτική εδώ

ΘΑΥΜΑ

(WONDER)

Σκηνοθεσία: Stephen Chbosky

Σενάριο: Stephen Chbosky, Steve Conrad, Jack Thorne, R.J. Palacio (μυθιστόρημα)

Φωτογραφία: Don Burgess

Μοντάζ: Mark Livolsi

Μουσική: Marcelo Zarvos

Παραγωγοί: David Hoberman, Todd Lieberman

Παίζουν: Jacob Tremblay (Όγκι), Owen Wilson (Νέιτ), Izabela Vidovic (Βία), Julia Roberts (Ισαμπέλ), Mark Dozlaw (δόκτορ), Rukiya Bernard (νοσοκόμα), Jennifer March (γιατρός), Mandy Patinkin (Τάσμαν), Noah Jupe (Τζακ), Bryce Gheisar (Τζούλιαν), Elle McKinnon (Σαρλότ)

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ. Χονγκ Κονγκ

Έτος παραγωγής: 2017

Γλώσσα: αγγλικά

Διάρκεια: 113΄

Είδος: δράμα, οικογενειακή

Ημερομηνία εξόδου: 28/12/2017

Εταιρεία διανομής: Σπέντζος Film.

Περισσότερες πληροφορίες για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά: διαβάστε εδώ.

Για να βρείτε που παίζεται η ταινία πηγαίνετε εδώ.

• Κριτικές ταινιών